اللہ د ے ناں نال (شروع) جیہڑا حدوں مہربان بوہت رحم والا اے

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ 0 ؀

الف لام میم

الۗـۗمَّ     ۝ۙ1   

اوہ) اللہ، اوہدے سوا کوئی معبود (سچا) نئیں۔ دائم زندہ ہمیش قائم ہستی )

الَلّٰهُ لَآ اِلٰهَ اِلَّا ھُوَ ۙ الْـحَيُّ الْقَيُّوْمُ   ۝ۭ2                

اوہنے ای تیرے تے حق نال (اسمانی) کتاب نازل کیتی، اپنے ساہمنیاں (کتاباں) دی تصدیق کرن والی اے۔ تے اوہنے ای تورات تے انجیل نازل کیتی

نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتٰبَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَاَنْزَلَ التَّوْرٰىةَ وَالْاِنْجِيْلَ   ۝ۙ3        

ایس توں پہلے لوکاں دی ہدایت لئی تے اوہنے ای فرقان (حق باطل نکھیڑن والی)اتاری۔ بیشک جیہڑے لوک اللہ دیاں آیتاں دے منکر ہوئے اوہناں لئی ڈاہڈا عذاب اے۔ تے اللہ سبھناں تے غالب بدلہ لَین والا اے

مِنْ قَبْلُ ھُدًى لِّلنَّاسِ وَاَنْزَلَ الْفُرْقَانَ ڛ اِنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا بِاٰيٰتِ اللّٰهِ لَھُمْ عَذَابٌ شَدِيْدٌ ۭ وَاللّٰهُ عَزِيْزٌ ذُو انْتِقَامٍ Ć ۝

بیشک اللہ، اوس تے کوئی شےاوہلے نئیں زمین وچ تے نہ اسمان وچ

اِنَّ اللّٰهَ لَا يَخْفٰى عَلَيْهِ شَيْءٌ فِي الْاَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاۗءِ  ۝ۭ5      

اوہو ای اے جیہڑا (مانواں دے) رحماں وچ جیویں چاہندا اے تہاڈی شکل بنائوندا اے۔ اوہدے سوا کوئی معبود (سچا) نئیں۔ اوہی سبھناں تے غالب، بڑی حکمت والا اے

ھُوَ الَّذِيْ يُصَوِّرُكُمْ فِي الْاَرْحَامِ كَيْفَ يَشَاۗءُ ۭ لَآ اِلٰهَ اِلَّا ھُوَ الْعَزِيْزُ الْحَكِيْمُ     Č ۝

اوہو ای اے جنھے تہاڈے تے (اسمانی) کتاب اتاری اوہدے چ کُجھ حکم(پکیاں) آیتاں نیں اوہی ایس کتاب دی اصل نیں (حکم، فرض، سزا)۔ تے کُجھ دوجیاں مِلدیاں جُلدیاں (کئی معنیاں والیاں)۔ فیر پر اوہ لوک جنھاں دے دلاں وچ کجی اے سو اوہ اوہناں (آیتاں) پچھے لگدے نیں جیہڑیاں اوہناں چوں تشابہ رکھن۔ (مقصد) فتنہ (گمراہی) لبھنا تے اوہدی اصل مراد لبھنا اے۔ حالاں اللہ سوا کوئی اوہناں دی اصل مراد نئیں جان دا۔ تے جیہڑے علم وچ پختہ نیں اوہ کہندے نیں: اسیں اوہناں تے ایمان لیائے۔ (ایہہ) سبھے ساڈے رب ولوں ای نیں تے نصیحت نئیں پھڑدے سوائے دانشمنداں دے

ھُوَ الَّذِيْٓ اَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتٰبَ مِنْهُ اٰيٰتٌ مُّحْكَمٰتٌ ھُنَّ اُمُّ الْكِتٰبِ وَاُخَرُ مُتَشٰبِهٰتٌ ۭ فَاَمَّا الَّذِيْنَ فِيْ قُلُوْبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُوْنَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاۗءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاۗءَ تَاْوِيْلِهٖ څ وَمَا يَعْلَمُ تَاْوِيْلَهٗٓ اِلَّا اللّٰهُ ڤ وَالرّٰسِخُوْنَ فِي الْعِلْمِ يَقُوْلُوْنَ اٰمَنَّا بِهٖ ۙ كُلٌّ مِّنْ عِنْدِ رَبِّنَا ۚ وَمَا يَذَّكَّرُ اِلَّآ اُولُوا الْاَلْبَابِ   Ċ ۝

دعا گو نیں) ساڈیا ربا! جد سانوں توں ہدایت دتی پچھوں ساڈے دل ٹیڑھے نہ ہون دے، تے سانوں اپنے کولوں مہربانی عطا کر، بیشک توں ای ڈاھڈا عطا کرن والا ایں

رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوْبَنَا بَعْدَ اِذْ ھَدَيْتَنَا وَھَبْ لَنَا مِنْ لَّدُنْكَ رَحْمَةً ۚ اِنَّكَ اَنْتَ الْوَھَّابُ  Ď ۝

ساڈیا ربّا! بیشک توں لوکاں نوں اوس دن لئی اکٹھیاں کرن والا ایں جیہدے وچ کوئی شک نئیں۔ بیشک اللہ وعدے دی خلاف ورزی نئیں کردا

رَبَّنَآ اِنَّكَ جَامِعُ النَّاسِ لِيَوْمٍ لَّا رَيْبَ فِيْهِ ۭ اِنَّ اللّٰهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيْعَادَ   9  ؀ۧ    

بیشک جنھاں لوکاں کُفر کیتا اوہناں دے مال تے نہ اوہناں دی اولاد اللہ (دی پکڑ) توں اوہناں دے کسی وی کم نئیں آون گے تے اوہی سب اَگ دا بالن نیں

اِنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا لَنْ تُغْنِىَ عَنْھُمْ اَمْوَالُھُمْ وَلَآ اَوْلَادُھُمْ مِّنَ اللّٰهِ شَـيْـــــًٔـا وَاُولٰۗىِٕكَ ھُمْ وَقُوْدُ النَّارِ ۝ۙ10

اوہناں دا) ڈھب جیویں فرعون دی آل تے جیہڑے اوہناں توں پہلوں سن۔ اوہناں ساڈیاں آیتاں دا انکار کیتا فیر اللہ نے اوہناں دے گناہواں پاروں اوہناں نوں پھڑ لیا تے اللہ بدلے دا بہت سخت اے

كَدَاْبِ اٰلِ فِرْعَوْنَ ۙ وَالَّذِيْنَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۭكَذَّبُوْا بِاٰيٰتِنَا ۚ فَاَخَذَھُمُ اللّٰهُ بِذُنُوْبِهِمْ وَاللّٰهُ شَدِيْدُ الْعِقَابِ   11 ؀

اے نبی آ کھ دیو: جنھاں کُفر کیتا اوہناں نوں چھتی ای تہاڈی کنڈ لائی جاوئے گی تے تسی دوزخ ول اکٹھے کیتے جائو گے تے اوہ بوہت بھیڑی ٹھاہر اے

قُلْ لِّـلَّذِيْنَ كَفَرُوْا سَـتُغْلَبُوْنَ وَتُحْشَرُوْنَ اِلٰى جَهَنَّمَ ۭ وَبِئْسَ الْمِهَادُ  12 ؀

بلاشبہ یہودیو تہاڈے لئی اوہناں دونواں جماعتاں وچ اک وڈی نشانی اے جیہڑیاں (بدر وچ) اک دوجے نال بھِڑیاں، اک جماعت اللہ دی راہ وچ لڑ رہی سی تے دوجی کافر سی۔ ایہہ( مسلمان) اپنی اکھاں ویکھی اوہناں نوں اپنے توں دُونا ویکھ رہے سن۔ تے اللہ جنھوںچاہندا اے اپنی نصرت نال تائید کردا اے بیشک اوہدے وچ ضرور اک عبرت اے اکھاں والیاں لئی

قَدْ كَانَ لَكُمْ اٰيَةٌ فِيْ فِئَتَيْنِ الْتَقَتَا ۭ فِئَةٌ تُقَاتِلُ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ وَاُخْرٰى كَافِرَةٌ يَّرَوْنَھُمْ مِّثْلَيْهِمْ رَاْيَ الْعَيْنِ ۭ وَاللّٰهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهٖ مَنْ يَّشَاۗءُ ۭ اِنَّ فِيْ ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّاُولِي الْاَبْصَارِ  13 ؀

لوکاں لئی نفسانی خواہشاں دی محبت سجا دتی گئی اے عورتاں چ تے پُتر اں تے سونے تے چاندی دے اکٹھے کیتے ہوئے خزانیاں چ تے ٹھپہ لگے گھوڑے تے مویشی تے کھیتی، (پر) اوہ شیواں دنیاوی حیاتی دی پونجی نیں تے اللہ، اوہدے کول ای چنگا ٹکانا ں اے

زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوٰتِ مِنَ النِّسَاۗءِ وَالْبَنِيْنَ وَالْقَنَاطِيْرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّھَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْاَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ۭ ذٰلِكَ مَتَاعُ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا ۚ وَاللّٰهُ عِنْدَهٗ حُسْنُ الْمَاٰبِ  14 ؀

اے نبی!) آکھ دیؤ: بھلا میں تہانوں اوہناں نالوں چنگی شئے دساں؟ تقوے والیاں لئی اوہناں دے رب کول باغ نیں جنھاں دے ہیٹھوں نہراں وگدیاں نیں اوہ اوہناں وچ سدا ای رہن والے نیں تے بوہت ای پاک صاف بیویاں تے اللہ دی طرفوں خوشنودی (ملے گی)۔ تے اللہ (اپنے) بندیاں دا دھیان رکھن والا اے

قُلْ اَؤُنَبِّئُكُمْ بِخَيْرٍ مِّنْ ذٰلِكُمْ ۭ لِلَّذِيْنَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّٰتٌ تَجْرِيْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ خٰلِدِيْنَ فِيْهَا وَاَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَّرِضْوَانٌ مِّنَ اللّٰهِ ۭ وَاللّٰهُ بَصِيْرٌۢ بِالْعِبَادِ  15 ؀ۚ

اوہ جیہڑے آکھدے نیں: ساڈیا ربا! بیشک اسیں ایمان لیائے، ساتھوں ساڈے گناہ بخش دے تے سانوں اگ دے عذاب توں بچا

اَلَّذِيْنَ يَقُوْلُوْنَ رَبَّنَآ اِنَّنَآ اٰمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوْبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ 16 ؀ۚ

اوہ صبر کرن والے تے سچ آکھن والے تے سدا فرمانبردار تے خرچ کرن والے، تے سَرگی ویلے نال بخشش منگن والے نیں

اَلصّٰبِرِيْنَ وَالصّٰدِقِيْنَ وَالْقٰنِـتِيْنَ وَالْمُنْفِقِيْنَ وَالْمُسْـتَغْفِرِيْنَ بِالْاَسْحَارِ  17 ؀

اللہ گواہی دتی ، واقعی اوہ سوائےاوہدےکوئی معبودنئیں تے فرشتیاں تے علم والیاں وی ایس حال وچ پئی اوہ انصاف تے قائم اے اوہ اللہ، نئیں کوئی معبود (سچا) اوہدے سوا اوہ سب تے غالب بڑی حکمت والا اے

شَهِدَ اللّٰهُ اَنَّهٗ لَآ اِلٰهَ اِلَّا ھُوَ ۙ وَالْمَلٰۗىِٕكَةُ وَاُولُوا الْعِلْمِ قَاۗىِٕمًۢا بِالْقِسْطِ ۭ لَآ اِلٰهَ اِلَّا ھُوَ الْعَزِيْزُ الْحَكِيْمُ   18 ؀ۭ

بیشک دین اللہ نیڑے اسلام ای اے۔ تے جنھاں نوں کتاب دتی گئی سی اوہناں نے اختلاف نئیں کیتا (صحیح) علم آجاون توں بعد پر آپس وچ عناد کردیاں۔ تے جیہڑا کوئی اللہ دیاں آیتاں دا منکر اے تاں بیشک اللہ چھیتی حساب لین والا اے

اِنَّ الدِّيْنَ عِنْدَ اللّٰهِ الْاِسْلَامُ ۣ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِيْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ اِلَّا مِنْۢ بَعْدِ مَا جَاۗءَھُمُ الْعِلْمُ بَغْيًۢا بَيْنَھُمْ ۭ وَمَنْ يَّكْفُرْ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ فَاِنَّ اللّٰهَ سَرِيْعُ الْحِسَابِ  19 ؀

اے نبی!) فیر جے اوہ تیرے نال جھگڑن فیر آکھ دیو: میں اپنا مونھ اللہ اگے نیوں دتّا اے۔ نالے جو میرے تابع ہوئے تے پُچھو جنھاں نوں کتاب ملی تے ان پڑھاں نوں: کیہہ تسی اسلام قبولدے جے؟ فیر جے اوہ اسلام لے آؤن فیر بلاشبہ اوہ ہدایت پا گئے تے جے منہ موڑ لین،فیر تیرے ذمے بس گل اپڑا دینا اے، تے اللہ (اپنے) بندیاں نوں چنگی طرحاں ویکھ رہیا اے

فَاِنْ حَاۗجُّوْكَ فَقُلْ اَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلّٰهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِ ۭ وَقُلْ لِّلَّذِيْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ وَالْاُمِّيّٖنَ ءَاَسْلَمْتُمْ ۭ فَاِنْ اَسْلَمُوْا فَقَدِ اھْتَدَوْا ۚ وَاِنْ تَوَلَّوْا فَاِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلٰغُ ۭ وَاللّٰهُ بَصِيْرٌۢ بِالْعِبَادِ   20 ؀ۧ

بیشک جیہڑے اللہ دیاں آیتاں دا انکار کردے نیں تے نبیاں نوں ناحق قتل کردے نیں تے اوہناں لوکاں نوں وی قتل کردے نیں جیہڑے لوکاں وچ انصاف دا حکم دیندے نیں۔ فیر اوہناں نوں دردناک عذاب دی بشارت دیو `

اِنَّ الَّذِيْنَ يَكْفُرُوْنَ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ وَيَقْتُلُوْنَ النَّـبِيّٖنَ بِغَيْرِ حَقٍّ ۙ وَّيَقْتُلُوْنَ الَّذِيْنَ يَاْمُرُوْنَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ ۙ فَبَشِّرْھُمْ بِعَذَابٍ اَلِيْمٍ   21 ؀

ایہہ) اوہ لوک نیں جنھاں دے عمل دنیا تے آخرت وچ بیکار ہوگئے تے کوئی اوہناں دی مدد کرن والا نئیں

اُولٰۗىِٕكَ الَّذِيْنَ حَبِطَتْ اَعْمَالُھُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْاٰخِرَةِ  ۡ وَمَا لَھُمْ مِّنْ نّٰصِرِيْنَ  22 ؀

بھلا تُسی اوہناںول نئیں تکیا جنھاں نوں (الہامی) کتاب وچوں اک حصہ ملیا؟ اوہناں نوں اللہ دی کتاب ول بلایا جاندا اے پئی اوہ اوہناں وچکار (جھگڑیاں دا) فیصلہ کرے مڑکے اوہناں وچوں اک فریق مونھ موڑ لیندا اے تے اوہ ہین ای سارے پِھر جان والے

اَلَمْ تَرَ اِلَى الَّذِيْنَ اُوْتُوْا نَصِيْبًا مِّنَ الْكِتٰبِ يُدْعَوْنَ اِلٰى كِتٰبِ اللّٰهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَھُمْ ثُمَّ يَتَوَلّٰى فَرِيْقٌ مِّنْھُمْ وَھُمْ مُّعْرِضُوْنَ  ؀23

اوہ ایس توں پئی واقعی اوہناں آکھیا: سانوں اگ کدی وی نئیں ٹوہے گی گنتی دے دِناں توں سوا ۔ تے اوہناں نوں اوہناں دے دین وچ (اوہناں گلاں) دھوکا دتا جو اوہ گھڑ دے ہوندے سی

ذٰلِكَ بِاَنَّھُمْ قَالُوْا لَنْ تَمَــسَّنَا النَّارُ اِلَّآ اَيَّامًا مَّعْدُوْدٰتٍ ۠ وَغَرَّھُمْ فِيْ دِيْــنِهِمْ مَّا كَانُوْا يَفْتَرُوْنَ  ؀24

فیر کیویں حال ہووے گا جدوں اسیں اوہناں نوں اوس دیہاڑ لئی اکٹھیاں کراں گے جیہدے وچ کوئی شک نئیں تے ہر جی نوں جو اوس کمایا پورا پورا (بدلہ) ملے گا تے اوہناں تے ظلم وی نئیں کیتا جاوے گا

فَكَيْفَ اِذَا جَمَعْنٰھُمْ لِيَوْمٍ لَّا رَيْبَ فِيْهِ    ۣ وَوُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَھُمْ لَا يُظْلَمُوْنَ  25 ؀

آکھ دیو: یا اللہ مُلکاں دیا مالکا! توں جنھوں چائوہندا ایں بادشاہی دیندا ایں تے جہدے کولوں چائوہندا ایں بادشاہی کھوہ لیندا ایں تے توں ای جنھوں چائوہندا ایں عزت دیندا ایں تے جنھوں چائوہندا ایں ذلت دیندا ایں۔ ساری بھلیائی تیرے ہتھ وچ اے بیشک توں ہر شئے تے پورا قادر ایں

قُلِ اللّٰهُمَّ مٰلِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاۗءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاۗءُ ۡ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاۗءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاۗءُ  ۭ     بِيَدِكَ الْخَيْرُ ۭ اِنَّكَ عَلٰي كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ  26 ؀

توں رات نوں دن وچ پروندا ایں تے توں دِن نوں رات چ پرو دینا ایں تے توں جیوندے نوں مُردے وچوں کڈھداں ایں تے توں مردہ جیوندے وچوں کڈھ دا ایں تے جنھوں چائوہندا ایں توں بغیر تنگیوں رزق دیندا ایں

تُوْلِجُ الَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَتُوْلِجُ النَّهَارَ فِي الَّيْلِ ۡ وَتُخْرِجُ الْـحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْـحَيِّ ۡ وَتَرْزُقُ مَنْ تَشَاۗءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ  27 ؀

نہ بنائون ایمان والے مومناں دے علاوہ کافراں نوں سنگی تے جیہڑا اوہ کرے گا فیر اوہ اللہ دی طرفوں کسے گل وچ نئیں پر ایہہ پئی اوہناں (دی شرارت) توں بچو کسے طرحاں دا بچنا۔ تے اللہ تہانوں اپنے آپ توں ڈراندا اے۔ تے اللہ ول ای (اخیری) پرتنا اے

لَا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُوْنَ الْكٰفِرِيْنَ اَوْلِيَاۗءَ مِنْ دُوْنِ الْمُؤْمِنِيْنَ ۚ وَمَنْ يَّفْعَلْ ذٰلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللّٰهِ فِيْ شَيْءٍ اِلَّآ اَنْ تَتَّقُوْا مِنْھُمْ تُقٰىةً ۭ وَيُحَذِّرُكُمُ اللّٰهُ نَفْسَهٗ ۭ  وَاِلَى اللّٰهِ الْمَصِيْرُ  28 ؀

آکھ دیؤ: جے تسی چھپاؤ گے جو تہاڈیاں سینیاں وچ اے یا اوہنوں ظاہر کرو گے، اللہ اوہنوں جان دا اے۔ تے اوہ جان دا اے جو کُجھ اسماناں وچ تے جو زمین وچ اے تے اللہ ہر شئے تے پورا قادر اے

قُلْ اِنْ تُخْفُوْا مَا فِيْ صُدُوْرِكُمْ اَوْ تُبْدُوْهُ يَعْلَمْهُ اللّٰهُ ۭ   وَيَعْلَمُ مَا فِي السَّمٰوٰتِ وَمَا فِي الْاَرْضِ  ۭ      وَاللّٰهُ عَلٰي كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ  29 ؀

جیس دیہاڑے ہر دِھر جو وی بھلیائی دا عمل کیتا، اپنے روبرو پاوے گا، نالے جو عمل کیتے بریائی چوں اوہ چاہوے گا کاش! واقعی اوس (بریائی) وچکار تے اوہدے وچکار دور دا پینڈا ہوندا۔تے اللہ تہانوں اپنے آپ توں ڈراندا اے تے اللہ (اپنے) بندیاں تے نرمی کرن والا اے

يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُّحْضَرًا     ٻ وَّمَا عَمِلَتْ مِنْ سُوْۗءٍ ڔ تَوَدُّ لَوْ اَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهٗٓ اَمَدًۢا بَعِيْدًا  ۭ وَيُحَذِّرُكُمُ اللّٰهُ نَفْسَهٗ  ۭ وَاللّٰهُ رَءُوْفٌۢ بِالْعِبَادِ  30 ؀ۧ

اے نبی) آکھ دیؤ: جے تسی اللہ نال حُب رکھ دے او فیر میری اتباع کرو۔اللہ تہاڈے نال محبت کرے گا تے تہانوں تہاڈے گناہ بخش دیوے گا تے اللہ بوہت بخشن ہار، بوہت رحم والا اے

قُلْ اِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّوْنَ اللّٰهَ فَاتَّبِعُوْنِيْ يُحْبِبْكُمُ اللّٰهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوْبَكُمْ ۭ وَاللّٰهُ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ  31 ؀

آکھ دیؤ: تسی اللہ دی اطاعت کرو تے (ایس) رسول دی فیر جے اوہ مونھ موڑن تاں بیشک اللہ کافراں نال چاہت نئیں رکھدا

قُلْ اَطِيْعُوا اللّٰهَ وَالرَّسُوْلَ ۚ فَاِنْ تَوَلَّوْا فَاِنَّ اللّٰهَ لَا يُحِبُّ الْكٰفِرِيْنَ  32 ؀

بیشک اللہ نے آدم تے نوح تے ابراہیم دی آل تے عمران دی آل نوں جہان والیاں تے (نبوت واسطے) چن لیا

اِنَّ اللّٰهَ اصْطَفٰٓي اٰدَمَ وَنُوْحًا وَّاٰلَ اِبْرٰهِيْمَ وَاٰلَ عِمْرٰنَ عَلَي الْعٰلَمِيْنَ 33 ؀ۙ

ایسی لڑی (پئی) اوہدا بعض بعضے وچوں سی تے اللہ سب کجھ سنن والا، خوب جانن والا اے

ذُرِّيَّةًۢ بَعْضُهَا مِنْۢ بَعْضٍ ۭ وَاللّٰهُ سَمِيْعٌ عَلِيْمٌ  34 ؀ۚ

جدوں عمران دی بیوی آکھیا میریا ربّا! بیشک میں منّت منی اے جیہڑا (بال) میرے ڈھڈ وچ اے تیرے لئی آزاد چھڈیا گیا (وقف) اے سو توں میرے ولّوں قبول فرما بیشک توں ای سب کجھ سنن والا، سب کجھ جانن والا ایں

اِذْ قَالَتِ امْرَاَتُ عِمْرٰنَ رَبِّ اِنِّىْ نَذَرْتُ لَكَ مَا فِيْ بَطْنِىْ مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّىْ ۚ اِنَّكَ اَنْتَ السَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ  35 ؀

فیر جدوں اوہنے اوس نوں جمیا تے آکھن لگی میریا ربّا! بیشک میں (تے)اوہ کُڑی جمّی اے۔ تے اللہ خوب جان دا سی جو اوہنے جمیا تے منڈا کُڑی ورگا (محدود) نئیں ہوندا تے بیشک میں اوہدا ناں مریم رکھیا اے تے بیشک میں اوہنوں تے اوہدی اولاد نوں شیطان مردود توں تیری پناہ وچ دینی آں

فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ اِنِّىْ وَضَعْتُهَآ اُنْثٰى ۭ وَاللّٰهُ اَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ ۭ وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالْاُنْثٰى ۚ وَاِنِّىْ سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وَاِنِّىْٓ اُعِيْذُھَابِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطٰنِ الرَّجِيْمِ  36 ؀

فیر اوہدے رب نے اوہنوں ودھیا قبولیت نال قبولیا تے ودھیا پروان چڑھایا تے زکریا نوں اوہدا کفیل بنا دِتّا۔ زکریا جدوں کدی حجرے وچ اوہنوں ملدا تے اوہدے کول نت کوئی کھان والی شے پائوندا، اوہ آکھدا: اے مریم! تیرے کول ایہہ کتھوں آیا؟ اوہ کہندی: ایہہ اللہ کولوں (آیا)، بیشک اللہ جنھوں چاہندا اے بغیر تنگیوں رزق دیندا اے

فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُوْلٍ حَسَنٍ وَّاَنْۢبَتَهَا نَبَاتًا حَسَـنًا  ۙ  وَّكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا ڝ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ ۙ وَجَدَ عِنْدَھَا رِزْقًا   ۚ قَالَ يٰمَرْيَـمُ اَنّٰى لَكِ ھٰذَا  ۭ قَالَتْ ھُوَ مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ ۭ اِنَّ اللّٰهَ يَرْزُقُ مَنْ يَّشَاۗءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ  37 ؀

اوتھے ای زکریا نے اپنے رب کولوں دعا منگی، آکھیا: میریا ربا! مَینوں اپنے کولوں ستھری اولاد عطا فرما، بیشک توں ای دعا خوب سنن والا ایں

ھُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهٗ  ۚ قَالَ رَبِّ ھَبْ لِيْ مِنْ لَّدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً  ۚ اِنَّكَ سَمِيْعُ الدُّعَاۗءِ  38 ؀

سو فرشتیاں نے اوہنوں واج ماری تے اوہ حُجرے وچ کھڑا نماز پڑھ رہیا سی واقعی اللہ تینوں یحییٰ دی بشارت دیندا اے، اوہ اللہ ولّوں اک کلمے (عیسیٰ ) دی تصدیق کرن والا ہووے گا تے سردار ، تے پارسا تے نیکوکاراں وچوں نبی ہووے گا

فَنَادَتْهُ الْمَلٰۗىِٕكَةُ وَھُوَ قَاۗىِٕمٌ يُّصَلِّيْ فِي الْمِحْرَابِ ۙ اَنَّ اللّٰهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيٰى مُصَدِّقًۢـا بِكَلِمَةٍ مِّنَ اللّٰهِ وَسَيِّدًا وَّحَصُوْرًا وَّنَبِيًّا مِّنَ الصّٰلِحِيْنَ  39 ؀

زکریا) آکھیا میریا ربّا! میرے (گھر) پتر کینویں ہووے گا؟ تے بلاشبہ مینوں وڈیپا پہنچ گیا تے بیوی میری بانجھ اے۔ (فرشتے) آکھیا اُنجے ای اللہ جو چاہندا اے کردا اے

قَالَ رَبِّ اَنّٰى يَكُوْنُ لِيْ غُلٰمٌ وَّقَدْ بَلَغَنِىَ الْكِبَرُ وَامْرَاَتِيْ عَاقِرٌ   ۭ قَالَ كَذٰلِكَ اللّٰهُ يَفْعَلُ مَا يَشَاۗءُ  40 ؀

زکریا) آکھیا: میریا ربّا! میرے لئی کوئی نشانی بنا دے، آکھیا: تیری نشانی ایہہ (وے) پئی توں تِن دن تیکر لوکاں نال اشارے سوا کلام نئیں کریں گا۔ تے اپنے رب نوں چوکھا یاد کر، تے شامیں تے تڑکے اوہدی تسبیح بیان کر

قَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِّيْٓ اٰيَةً   ۭ قَالَ اٰيَتُكَ اَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلٰــثَةَ اَيَّامٍ اِلَّا رَمْزًا ۭوَاذْكُرْ رَّبَّكَ كَثِيْرًا وَّسَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَالْاِبْكَارِ  41 ؀ۧ

تے (چیتے کرو) جدوں فرشتیاں آکھیا: اے مریم! بیشک اللہ تینوں چن لیا تے تینوں پاک کیتا تے جہان دیاں عورتاں اتے تینوں چن لیا اے

وَاِذْ قَالَتِ الْمَلٰۗىِٕكَةُ يٰمَرْيَمُ اِنَّ اللّٰهَ اصْطَفٰىكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفٰىكِ عَلٰي نِسَاۗءِ الْعٰلَمِيْنَ  42 ؀

اے مریم! فرمانبردار بن اپنے رب دی تے سجدہ کر، تے رکوع کرن والیاں نال رکوع کر

يٰمَرْيَمُ اقْنُتِىْ لِرَبِّكِ وَاسْجُدِيْ وَارْكَعِيْ مَعَ الرّٰكِعِيْنَ  43 ؀

اے نبی!) اوہ غیب دیاں خبراں نیں جیہڑیاں اسیں تیرے ول وحی کر دے آں تے تسی اوہناں دے کول نئیں سو جدوں اوہ (قرعے لئی) اپنے قلم سُٹ رہئے سن (پئی) اوہناں وچوں کون مریم دی سنبھال کرے گا ۔ تے نہ ای توں اوہناں دے کول سی جدوں اوہ آپو وچ جھگڑ رہئے سن

ذٰلِكَ مِنْ اَنْۢبَاۗءِ الْغَيْبِ نُوْحِيْهِ اِلَيْكَ  ۭ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ اِذْ يُلْقُوْنَ اَقْلَامَھُمْ اَيُّھُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ ۠وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ اِذْ يَخْتَصِمُوْنَ  44 ؀

جدوں فرشتیاں آکھیا: اے مریم! بیشک اللہ تینوں اپنے ولوں اک کلمے دی بشارت دیندا اے اوہدا ناں مسیح عیسیٰ ابن مریم ہووے گا اوہ دنیا تے آخرت وچ رتبے والا تے (اللہ دے) مقرب بندیاں وچوں ہووے گا

اِذْ قَالَتِ الْمَلٰۗىِٕكَةُ يٰمَرْيَمُ اِنَّ اللّٰهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ   ڰ اسْمُهُ الْمَسِيْحُ عِيْسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيْهًا فِي الدُّنْيَا وَالْاٰخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِيْنَ 45 ؀ۙ

تے اوہ لوکاں نال پنگوڑے وچ کلام کرے گا تےپکی عمرے وی تے نیکاں وچوں ہووے گا

وَيُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَّمِنَ الصّٰلِحِيْنَ  46 ؀

مریم) آکھیا: میریا ربّا! مینوں بال کینویں ہوسکدا اے حالاں کسے بشر نے مینوں چھویا نئیں۔ آکھیا: اودھاں ای اللہ پیدا کردا اے جو چاہندا اے۔ جدوں اوہ کسے کم دا فیصلہ کرلیندا اے فیر اوہنوں بس ایہہ کہندا اے ہو جا، تے اوہ ہوجاندا اے

قَالَتْ رَبِّ اَنّٰى يَكُوْنُ لِيْ وَلَدٌ وَّلَمْ يَمْسَسْنِىْ بَشَرٌ ۭ قَالَ كَذٰلِكِ اللّٰهُ يَخْلُقُ مَا يَشَاۗءُ   ۭ اِذَا قَضٰٓى اَمْرًا فَاِنَّمَا يَقُوْلُ لَهٗ كُنْ فَيَكُوْنُ  47 ؀

تے اوہ (اللہ) اوہنوںکتاب تے حکمت تے تورات تے انجیل سکھاسی

وَيُعَلِّمُهُ الْكِتٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرٰىةَ وَالْاِنْجِيْلَ 48 ؀ۚ

تے بنی اسرائیل ول رسول ہوئے گا (آکھے گا)واقعی میں تہاڈے کول بلاشبہ تہاڈے رب توں نشانی لے کے آیا ہاں (پئی) واقعی میں تہاڈے لئی مٹی وچوں پرند جہی شکل بنائوندا آں، فیر اوہدے وچ پُھوک مار دا آں تاں اللہ دے حکم نال اوہ پکھیرو بن جاندا اے تے میں پیدائشی انّہے تے کوڑھے نوں ٹھیک کردا آں تے مُردیاں نوں جیوندا کردا آں اللہ دے حکم نال تے میں تہانوں دس دینا جو کُجھ تسی کھاندے او، تے جو اپنے گھراں وچ ذخیرہ کر دے او۔ بیشک اوہدے وچ تہاڈے لئی وڈی نشانی اے جے تسی من لین والے او

وَرَسُوْلًا اِلٰى بَنِىْٓ اِسْرَاۗءِيْلَ ڏ اَنِّىْ قَدْ جِئْتُكُمْ بِاٰيَةٍ مِّنْ رَّبِّكُمْ ۙ اَنِّىْٓ اَخْلُقُ لَكُمْ مِّنَ الطِّيْنِ كَهَيْــــَٔــةِ الطَّيْرِ فَاَنْفُخُ فِيْهِ فَيَكُوْنُ طَيْرًۢ ا بِاِذْنِ اللّٰهِ ۚ وَاُبْرِیئُ الْاَكْمَهَ وَالْاَبْرَصَ وَاُحْىِ الْمَوْتٰى بِاِذْنِ اللّٰهِ ۚ وَاُنَبِّئُكُمْ بِمَا تَاْكُلُوْنَ وَمَا تَدَّخِرُوْنَ ۙفِيْ بُيُوْتِكُمْ ۭ اِنَّ فِيْ ذٰلِكَ لَاٰيَةً لَّكُمْ اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِيْنَ  49 ؀ۚ

تے میں اوہنوں سچیاندہ آں جیہڑی میرے ساہمنے تورات وچ اے نالے پئی میں تساں لئی بعض اوہ شیؤاں حلال کرداں آں جیہڑیاں تہاڈے تے حرام کر دتّیاں گئیاں سن تے میں تہاڈے کول تہاڈے رب ولوں نشانی لے کے آیا آں سو تسی سب اللہ توں ڈرو تے میرے آکھے لگو

وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرٰىةِ وَلِاُحِلَّ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِيْ حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَجِئْتُكُمْ بِاٰيَةٍ مِّنْ رَّبِّكُمْ ۣ فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِيْعُوْنِ 50 ؀

بیشک میرا رب تے تہاڈا رب اللہ ای اے سو اوہدی ای عبادت کرو ایہو ای سدھا رستہ اے

اِنَّ اللّٰهَ رَبِّيْ وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوْهُ ۭھٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيْمٌ  51 ؀

فیر جدوں عیسیٰ نے اوہناں وچ کُفر محسوس کیتا (تے) آکھیا: اللہ ولّے کیہڑا میرا امدادی ہووے گا ؟ حواریاں آکھیا اسیں اللہ دے طرفدار آں۔ اسیں اللہ تے ایمان لیائے آں تے توں نال گواہ رہ واقعی اسیں اسلام دے منن والے آں

فَلَمَّآ اَحَسَّ عِيْسٰى مِنْھُمُ الْكُفْرَ قَالَ مَنْ اَنْصَارِيْٓ اِلَى اللّٰهِ ۭ قَالَ الْحَوَارِيُّوْنَ نَحْنُ اَنْصَارُ اللّٰهِ ۚ اٰمَنَّا بِاللّٰهِ ۚ وَاشْهَدْ بِاَنَّا مُسْلِمُوْنَ  52 ؀

ساڈیا ربّا! اسیں اوہدے تے ایمان لیائے جیہڑا توں اتاریا تے اسیں رسول دی پیروی کیتی سو سانوں (حق دی) گواہی دین والیاں نال لکھ لے

رَبَّنَآ اٰمَنَّا بِمَآ اَنْزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُوْلَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشّٰهِدِيْنَ  53 ؀

تے اوہناں (عیسٰی دے قتل دی) چال چلی تے اللہ نے وی چال چلی تے اللہ سب چال چلن والیاں توں بہتر اے

وَمَكَرُوْا وَمَكَرَ اللّٰهُ ۭ وَاللّٰهُ خَيْرُ الْمٰكِرِيْنَ  54 ؀ۧ

جد اللہ فرما دِتا: اے عیسیٰ! بلاشبہ میں تیرے ساہ پورے کرساں تے تینوں اپنے ول اُٹھائون والا آں تے اوہناں توں جنہاں کفر کیتا تینوں (تہمتوں) پاک کرن والا آں، تے جنھاں تیری پیروی کیتی اوہناں نوں قیامت تیکر اوہناں تے اُپر رکھاں گا، جنھاں کفر کیتا مڑکے تسی میرے ول ای پرتنا ایں۔ فیر میں تہاڈے وچکار اوس گل دا فیصلہ کر دیواں گا جیس وچ تسی اختلاف کردے سو

اِذْ قَالَ اللّٰهُ يٰعِيْسٰٓى اِنِّىْ مُتَوَفِّيْكَ وَرَافِعُكَ اِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا وَجَاعِلُ الَّذِيْنَ اتَّبَعُوْكَ فَوْقَ الَّذِيْنَ كَفَرُوْٓا اِلٰى يَوْمِ الْقِيٰمَةِ ۚ ثُمَّ اِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَاَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فِيْمَا كُنْتُمْ فِيْهِ تَخْتَلِفُوْنَ 55 ؀

فیر پر جنھاں کفر کیتا اوہناں نوں میں دنیا تے آخرت وچ ڈاہڈے عذاب دی سزا دیواں گا تے اوہناں لئی کوئی مدد گار نہ ہووے گا

فَاَمَّا الَّذِيْنَ كَفَرُوْا فَاُعَذِّبُھُمْ عَذَابًا شَدِيْدًا فِي الدُّنْيَا وَالْاٰخِرَةِ ۡ وَمَا لَھُمْ مِّنْ نّٰصِرِيْنَ  56 ؀

تے رہے اوہ جیہڑے ایمان لیائے تے نیک کم کیتے فیر اوہ اوہناں نوں اوہناں دے پورے اجر دیوے گا۔ تے اللہ ظالماں نوں پسند نئیں کردا

وَاَمَّا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ فَيُوَفِّيْهِمْ اُجُوْرَھُمْ ۭ وَاللّٰهُ لَا يُحِبُّ الظّٰلِمِيْنَ    57 ؀

اے نبی!) اوہ اے جو اسیں تیرے اگے پڑھ سنا رہے آں آیتاں تے حکمت بھری نصیحت چوں

ذٰلِكَ نَتْلُوْهُ عَلَيْكَ مِنَ الْاٰيٰتِ وَالذِّكْرِ الْحَكِيْمِ  58 ؀

بیشک عیسیٰ دی مثال اللہ نیڑے آدم دی مثال ورگی اے۔ اوہنے اوہنوں مِٹی چوں( پُتلا)پیدا کیتا مڑکے اوہنوں آکھیا ہوجا ، تے اوہ ہو گیا

اِنَّ مَثَلَ عِيْسٰى عِنْدَ اللّٰهِ كَمَثَلِ اٰدَمَ ۭ خَلَقَهٗ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهٗ كُنْ فَيَكُوْنُ  59 ؀

ایہہ) حق اے تیرے رب ولوں، سو توں شک کرن والیاں وچوں نہ ہونا

اَلْحَقُّ مِنْ رَّبِّكَ فَلَا تَكُنْ مِّنَ الْمُمْتَرِيْنَ  60 ؀

فیر تیرے تے علم آون توں بعد جیہڑا کوئی ایس بارے تیرے نال جھگڑا کرے فیر کیہہ دیو: چلو اسیں سدّ لئیے اپنے بالاں نوں تے تہاڈے بالاں نوں تے عورتاں اپنیاں نوں تے تہاڈیاں عورتاں نوں تے خود اسیں تے خود تسی وی مڑکے گڑگڑا کے دعا کرئیے سو جھوٹھیاں تے اللہ دی لعنت پائیے

فَمَنْ حَاۗجَّكَ فِيْهِ مِنْۢ بَعْدِ مَا جَاۗءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ اَبْنَاۗءَنَا وَاَبْنَاۗءَكُمْ وَنِسَاۗءَنَا وَنِسَاۗءَكُمْ وَاَنْفُسَنَا وَاَنْفُسَكُمْ ۣ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَّعْنَتَ اللّٰهِ عَلَي الْكٰذِبِيْنَ   61 ؀

بیشک ایہہ لازماً اوہی سچی گل اے تے کوئی معبود نئیں اللہ دے باہجھ تے بیشک اللہ یقیناً اوہی سبھناں تے غالب بڑی حکمت والا اے

اِنَّ ھٰذَا لَھُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ ۚ وَمَا مِنْ اِلٰهٍ اِلَّا اللّٰهُ ۭ وَاِنَّ اللّٰهَ لَھُوَ الْعَزِيْزُ الْحَكِيْمُ  62 ؀

فیر وی جے اوہ (مباہلے توں) منہ موڑن تاں بیشک اللہ فسادیاں نوں خوب جانن والا اے

فَاِنْ تَوَلَّوْا فَاِنَّ اللّٰهَ عَلِيْمٌۢ بِالْمُفْسِدِيْنَ  63 ؀ۧ

آکھ دیؤ: کتاب والیو! آئو ایسی گل ول جیہڑی ساڈے وچکار تے تہاڈے وچکار سانجھی (مسلّم) اے، پئی اسیں اللہ دے سوا کسے دی عبادت نہ کرئیے تے کسے شئے نوں اوہدے نال شریک نہ بنائیے تے نہ ساڈا کوئی کسے نوں اللہ دے باہجھوں رب بنائے، فیر جے اوہ پھر جان تاں آکھ دیؤ: گواہ رہو پئی واقعی اسیں اسلام دے منن والے آں

قُلْ يٰٓاَھْلَ الْكِتٰبِ تَعَالَوْا اِلٰى كَلِمَةٍ سَوَاۗءٍۢ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ اَلَّا نَعْبُدَ اِلَّا اللّٰهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهٖ شَيْـــًٔـا وَّلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا اَرْبَابًا مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ ۭ فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقُوْلُوا اشْهَدُوْا بِاَنَّا مُسْلِمُوْنَ  64 ؀

کتاب والیو! تسی ابراہیم بارے کیوں جھگڑا کردے او؟ حالاں نئیں اتاریاں گئیاں تورات تے انجیل پر اوہدے مگروں، بَھلا فیر تہانوں سمجھ نئیں پئی آؤندی

يٰٓاَھْلَ الْكِتٰبِ لِمَ تُحَاۗجُّوْنَ فِيْٓ اِبْرٰهِيْمَ وَمَآ اُنْزِلَتِ التَّوْرٰىةُ وَالْاِنْجِيْلُ اِلَّا  مِنْۢ بَعْدِهٖ ۭاَفَلَا تَعْقِلُوْنَ  65 ؀

یاد رکھو! تسی ایہہ لوک جے پئی تسی اوس گل وچ جھگڑا کیتا جیہدا تہانوں کُجھ علم سی فیر تسی اوس شئے بارے کیوں جھگڑدے او جیہدا تہانوں ذرا وی علم نئیں؟ تے اللہ جان دا اے حالاں تسی سب نئیں جان دے

ھٰٓاَنْتُمْ ھٰٓؤُلَاۗءِ حَاجَجْتُمْ فِيْمَا لَكُمْ بِهٖ عِلْمٌ فَلِمَ تُحَاۗجُّوْنَ فِيْمَا لَيْسَ لَكُمْ بِهٖ عِلْمٌ ۭ وَاللّٰهُ يَعْلَمُ وَاَنْتُمْ لَا تَعْلَمُوْنَ  66 ؀

ابراہیم نہ یہودی سی تے نہ ای نصرانی تے سگوں اوہ حقّی حاجی مسلم سی تے اوہ مشرکاں وچوں نئیں سی

مَا كَانَ اِبْرٰهِيْمُ يَهُوْدِيًّا وَّلَا نَصْرَانِيًّا وَّلٰكِنْ كَانَ حَنِيْفًا مُّسْلِمًا  ۭ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِيْنَ  67 ؀

بیشک ابراہیم دے بوہتے نِگدے لوک ضرور اوہو ای نیں جنھاں اوہدی پیروی کیتی، تے ایہہ نبی تے ایمان لیاؤن والے، تے اللہ مومناں دا مددگار اے

اِنَّ اَوْلَى النَّاسِ بِاِبْرٰهِيْمَ لَلَّذِيْنَ اتَّبَعُوْهُ وَھٰذَا النَّبِىُّ وَالَّذِيْنَ اٰمَنُوْا  ۭ وَاللّٰهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِيْنَ  68 ؀

کتاب والیاں وچوں اک ٹولے تمنّا کیتی کِتے تہانوں گمراہ کر دین تے اوہ اپنے آپ توں سوا کسے نوں گمراہ نئیں کرن لگے تے اوہناں نوں شعور نئیں

وَدَّتْ طَّاۗىِٕفَةٌ مِّنْ اَھْلِ الْكِتٰبِ لَوْ يُضِلُّوْنَكُمْ ۭ وَمَا يُضِلُّوْنَ اِلَّآ اَنْفُسَھُمْ وَمَا يَشْعُرُوْنَ  69 ؀

کتاب والیو! تسی اللہ دیاں آیتاں نال کیوں کفر کر دے جے حالاں تسی آپ ای (سچائی دی) گواہی دیندے او

يٰٓاَھْلَ الْكِتٰبِ لِمَ تَكْفُرُوْنَ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ وَاَنْتُمْ تَشْهَدُوْنَ  70 ؀

کتاب والیو! تسی حق نوں باطل نال رلا گڈمڈ کیوں کر دے او تے حق لُکاندے او؟ حالاں تسی سب جان دے

يٰٓاَھْلَ الْكِتٰبِ لِمَ تَلْبِسُوْنَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوْنَ الْحَقَّ وَاَنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ  71 ؀ۧ

تے کتاب والیاں وچوں اک ٹولے آکھیا: تسی ایمان لیائو دن چڑھے اوہدے تےجو ایمان والیاں تے اتریا تے اخیرلے پہرمنکرہو جاؤ شاید اوہ وی (ایمان توں) پرت جان

وَقَالَتْ طَّاۗىِٕفَةٌ مِّنْ اَھْلِ الْكِتٰبِ اٰمِنُوْا بِالَّذِيْٓ اُنْزِلَ عَلَي الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَجْهَ النَّهَارِ وَاكْفُرُا اٰخِرَهٗ لَعَلَّھُمْ يَرْجِعُوْنَ   ښ  ؀72

تے کسے تے یقین نہ کرو سوائے اوہدے جیہڑا تہاڈے دین دی پیروی کردا اے تسی آکھو: بیشک (سچی) ہدایت تے اللہ دی (دتی) ہدایت اے (ایہہ نہ منّو) پئی جو کجھ تہانوں دِتا گیا اے ایہدے ورگا کسے ہور نوں وی مِل سکدا اےیا اوہ تہاڈے رب کول تہاڈے نال جھگڑا کرن گے، آکھ دیؤ: بیشک سب فضل اللہ دے ہتھ وچ اے اوہ جنہوں چاہندا اے دیندا اے۔ تے اللہ فراخی والا، خوب جانن والا اے

وَلَا تُؤْمِنُوْٓا اِلَّا لِمَنْ تَبِعَ دِيْنَكُمْ ۭ قُلْ اِنَّ الْهُدٰى ھُدَى اللّٰهِ ۙ اَنْ يُّؤْتٰٓى اَحَدٌ مِّثْلَ مَآ اُوْتِيْتُمْ اَوْ يُحَاۗجُّوْكُمْ عِنْدَ رَبِّكُمْ ۭ قُلْ اِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللّٰهِ ۚ يُؤْتِيْهِ مَنْ يَّشَاۗءُ ۭوَاللّٰهُ وَاسِعٌ عَلِيْمٌ    73 ؀ڌ

اوہ اپنی رحمت نال جنھوں چاہندا اے خاص کر لیندا اے تے اللہ بوہت وڈھے فضل والا اے

يَّخْتَصُّ بِرَحْمَتِهٖ مَنْ يَّشَاۗءُ ۭ وَاللّٰهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيْمِ  74 ؀

تے کتاب والیاں وچوں کوئی اوہ اے پئی جے توں اُس کول اک خزانہ امانت رکھیں اوہ تینوں پرتا دیوے گا تے اوہناں وچوں کوئی وے پئی جے توں اوہدے کول اک دینار امانت رکھیں تے اوہ وی تیرے وَل نئیں پرتائے گا پر ایہہ پئی توں سدا اوہدے (سر) تے نہ رہویں کھلوتا۔ اوہ ایس کارن واقعی اوہناں آکھ رکھیا نیں ساڈے تے ا(اُمیاں )َن پڑھیاں )بارے کوئی گرفت نئیں حالاں اوہ جان دیاں ہویاں وی اللہ تے جھوٹھ گھڑ دے نیں

وَمِنْ اَھْلِ الْكِتٰبِ مَنْ اِنْ تَاْمَنْهُ بِقِنْطَارٍ يُّؤَدِّهٖٓ اِلَيْكَ  ۚ وَمِنْھُمْ مَّنْ اِنْ تَاْمَنْهُ بِدِيْنَارٍ لَّا يُؤَدِّهٖٓ اِلَيْكَ اِلَّا مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَاۗىِٕمًا  ۭ ذٰلِكَ بِاَنَّھُمْ قَالُوْا لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الْاُمِّيّٖنَ سَبِيْلٌ ۚ وَيَقُوْلُوْنَ عَلَي اللّٰهِ الْكَذِبَ وَھُمْ يَعْلَمُوْنَ  75 ؀

کیوں نئیں! جیہڑا اپنا عہد پورا کرے تے (اللہ توں) ڈرے فیر بیشک اللہ پرہیز گاراں نوں پسند کردا اے

بَلٰي مَنْ اَوْفٰى بِعَهْدِهٖ وَاتَّقٰى فَاِنَّ اللّٰهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِيْنَ  76 ؀

بیشک جیہڑے لوکیں اللہ دا عہد تے اپنیاں قسماں بدلے تھوڑا مُل وٹّ لیندے نیں، اوہی لوک جنھاں لئی آخرت وچ (بھلائی دا) کوئی وافر حصہ نئیں ہووے گا تے قیامت دیہاڑے اللہ اوہناں نال نہ کلام کرے گا تے نہ اوہناں ول ویکھے گا، تے نہ اوہناں نوں پاک کرے گا تے اوہناں لئی دردناک عذاب اے

اِنَّ الَّذِيْنَ يَشْتَرُوْنَ بِعَهْدِ اللّٰهِ وَاَيْمَانِهِمْ ثَــمَنًا قَلِيْلًا اُولٰۗىِٕكَ لَا خَلَاقَ لَھُمْ فِي الْاٰخِرَةِ وَلَا يُكَلِّمُھُمُ اللّٰهُ وَلَا يَنْظُرُ اِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ وَلَا يُزَكِّيْهِمْ ۠ وَلَھُمْ عَذَابٌ اَلِيْمٌ   77 ؀

تے بیشک اوہناں وچوں اک گروہ ضرور کتاب (پڑھن) نال اپنیاں زباناں مروڑ دا اے پئی تسی اوہنوں کتاب وچوں سمجھو حالاں اوہ کتاب وچوں نئیں تے کہندے نیں ایہہ اللہ دے کولوں اے، حالاں اوہ اللہ دے کولوں نئیں۔ تے اوہ اللہ اُتے جھوٹھ کہندے نیں حالاں اوہ سبھے جان دے نیں

وَاِنَّ مِنْھُمْ لَفَرِيْقًا يَّلْوٗنَ اَلْسِنَتَھُمْ بِالْكِتٰبِ لِتَحْسَبُوْهُ مِنَ الْكِتٰبِ وَمَا ھُوَ مِنَ الْكِتٰبِ ۚ وَيَقُوْلُوْنَ ھُوَ مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ وَمَا ھُوَ مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ ۚ وَيَـقُوْلُوْنَ عَلَي اللّٰهِ الْكَذِبَ وَھُمْ يَعْلَمُوْنَ  78 ؀

کسے بشر نوں ایہہ کدی حق نئیں پئی اللہ اوہنوں کتاب تے، حکم تے نبّوت دیوے مڑکے اوہ لوکاں نوں آکھے (پئی) تسی اللہ نوں چھڈ کے میرے بندے ہو جائو، تے سگوں تسی رب والے بن جائو، ایس توں پئی تُسی کتاب سکھایا کردے سی۔ تے ایس توں پئی آپ وی اوہنوں پڑھدے او

مَا كَانَ لِبَشَرٍ اَنْ يُّؤْتِيَهُ اللّٰهُ الْكِتٰبَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُوْلَ لِلنَّاسِ كُوْنُوْا عِبَادًا لِّيْ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ وَلٰكِنْ كُوْنُوْا رَبّٰـنِيّٖنَ بِمَا كُنْتُمْ تُعَلِّمُوْنَ الْكِتٰبَ وَبِمَا كُنْتُمْ تَدْرُسُوْنَ   79 ؀ۙ

تے نہ اوہ تہانوں حکم دیوے گا پئی تسی فرشتیاں تے نبیاں نوں رب بنا لؤ۔ بھلا اوہ تہانوں کُفر دا حکم دیوے گا؟ اس توں مگروں جد کہ تسی سب مسلمان ہوچکے او

وَلَا يَاْمُرَكُمْ اَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلٰۗىِٕكَةَ وَالنَّبِيّٖنَ اَرْبَابًا  ۭ اَيَاْمُرُكُمْ بِالْكُفْرِ بَعْدَ اِذْ اَنْتُمْ مُّسْلِمُوْنَ  80 ؀ۧ

تے (یاد کرو) جدوں اللہ نے نبیاں کولوں پکا عہد لیا سی یقیناً جدوں میں تہانوں کتاب تے حکمت دیواں، مڑکے تہاڈے کول کوئی رسول آوے جیہڑا اوس (کتاب) دی تصدیق کرن والا ہووے جو تہاڈے کول اے، تہانوں لازمی اوہدے تے ایمان لیائونا ہووے گا تے لازمی اوہدی مدد کرو گے فرمایا: بھلا تسی اقرار کر دے او تے اوہدے تے میرا عہد قبول کردے او؟ اوہناں کہیا: اسیں اقرار کیتا۔ فرمایا: فیر تسی گواہ رہنا تے میں وی تہاڈے نال گواہاں چوں آں

وَاِذْ اَخَذَ اللّٰهُ مِيْثَاقَ النَّبِيّٖنَ  لَمَآ اٰتَيْتُكُمْ مِّنْ كِتٰبٍ وَّحِكْمَةٍ ثُمَّ جَاۗءَكُمْ رَسُوْلٌ مُّصَدِّقٌ لِّمَا مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهٖ وَلَتَنْصُرُنَّهٗ ۭ قَالَ ءَاَقْرَرْتُمْ وَاَخَذْتُمْ عَلٰي ذٰلِكُمْ اِصْرِيْ ۭ قَالُوْٓا اَقْرَرْنَا  ۭ قَالَ فَاشْهَدُوْا وَاَنَا مَعَكُمْ مِّنَ الشّٰهِدِيْنَ  81 ؀

فیر اوس توں مگروں جنھے وی مونھ موڑیا تاں اوہو ای سب لوک فاسق نیں

فَمَنْ تَوَلّٰى بَعْدَ ذٰلِكَ فَاُولٰۗىِٕكَ ھُمُ الْفٰسِقُوْنَ  82 ؀

بھلا فیر اوہ اللہ دے دین باہجھوں (کجھ ہور) لبھدے نیں؟ حالاں اسماناں تے زمین وچ جیہڑا کوئی وی اے اوہ سوکھیاں تے اوکھیاں اوس دا ای فرمانبردار اے، تے اوہدے ول ای سارے پرتائے جان گے

اَفَغَيْرَ دِيْنِ اللّٰهِ يَبْغُوْنَ وَلَهٗٓ اَسْلَمَ مَنْ فِي السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ طَوْعًا وَّكَرْھًا وَّاِلَيْهِ يُرْجَعُوْنَ  83 ؀

تسی آکھ دیو: اسیں اللہ تے ایمان لیائے تے اوہدے تے وی جو ساڈے تے اتاریاگیا، تے جیہڑا ابراہیم، تے اسماعیل، تے اسحاق، تے یعقوب تے اوہدی اولاد دی اولاد تے اتاریا گیا تے جیہڑا موسیٰ، تے عیسیٰ تے کئی نبیاں نوں اوہناں دے رب ولوں دتّا گیا اسیں اوہناں چوں (کسے) اک وچکار فرق نئیں پائوندے، تے اسیں اوسے دے فرمابردار آں

قُلْ اٰمَنَّا بِاللّٰهِ وَمَآ اُنْزِلَ عَلَيْنَا وَمَآ اُنْزِلَ عَلٰٓى اِبْرٰهِيْمَ وَاِسْمٰعِيْلَ وَاِسْحٰقَ وَيَعْقُوْبَ وَالْاَسْبَاطِ وَمَآ اُوْتِيَ مُوْسٰى وَعِيْسٰى وَالنَّبِيُّوْنَ مِنْ رَّبِّهِمْ ۠ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ اَحَدٍ مِّنْھُمْ وَنَحْنُ لَهٗ مُسْلِمُوْنَ  84 ؀

تے جیہڑا اسلام باہجھوں (کوئی ہور) دین لبھے گا تاں اوہ اوہدے کولوں کدی وی قبول نئیں کیتا جاوے گا تے اوہ ای آخرت وچ گھاٹاچکن والیاں وچوں ہووے گا

وَمَنْ يَّبْتَـغِ غَيْرَ الْاِسْلَامِ دِيْنًا فَلَنْ يُّقْبَلَ مِنْهُ ۚ وَھُوَ فِي الْاٰخِرَةِ مِنَ الْخٰسِرِيْنَ 85 ؀

اللہ اوہناں لوکاں نوں کینویں ہدایت دیوے گا جیہڑے ایمان لیائون توں بعد کافر ہوگئے، حالاں اوہ گواہی دے چکے پئی واقعی ایہہ رسول برحق اے، تے اوہناں دے کول واضح دلیلاں آ چکیاں ؟ تے اللہ ظالم قوم نوں ہدایت نئیں دیندا

كَيْفَ يَهْدِي اللّٰهُ قَوْمًا كَفَرُوْا بَعْدَ اِيْمَانِهِمْ وَشَهِدُوْٓا اَنَّ الرَّسُوْلَ حَقٌّ وَّجَاۗءَھُمُ الْبَيِّنٰتُ ۭ  وَاللّٰهُ لَايَهْدِي الْقَوْمَ الظّٰلِمِيْنَ  86 ؀

اوہناں لوکاں دا بدلہ (ایہو ای) اے پئی واقعی اوہناں تے اللہ دی، تے فرشتیاں دی، تے لوکاں ساریاں دی پھٹکار اے

اُولٰۗىِٕكَ جَزَاۗؤُھُمْ اَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللّٰهِ وَالْمَلٰۗىِٕكَةِ وَالنَّاسِ اَجْمَعِيْنَ 87 ؀ۙ

اوہ ایس(لعنت) وچ ہمیش رَہن گے، اوہناں توں نہ عذاب ای ہولا کیتا جاوے گا تے نہ اوہناں نوں ڈھل دتی جاوے گی

خٰلِدِيْنَ فِيْهَا  ۚ لَا يُخَفَّفُ عَنْھُمُ الْعَذَابُ وَلَا ھُمْ يُنْظَرُوْنَ 88 ؀ۙ

پر جنھاں اوس توں بعد توبہ کر لئی تے اپنے آپ نوں سنوار لیا فیر بیشک اللہ بوہت بخشن والا، بڑے رحم والا اے

اِلَّا الَّذِيْنَ تَابُوْا مِنْۢ بَعْدِ ذٰلِكَ وَاَصْلَحُوْا   ۣ فَاِنَّ اللّٰهَ  غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ   89 ؀

بیشک جنھاں اپنے ایمان( لیائون) توں بعد کُفر کیتا، مڑکے اوہ کفر وچ وَدھ گئے اوہناں دی توبہ کدی وی قبول نئیں کیتی جاوے گی تے اوہو ای سب پُٹھے راہ تے نیں

اِنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا بَعْدَ اِيْمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُوْا كُفْرًا لَّنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُھُمْ ۚ وَاُولٰۗىِٕكَ ھُمُ الضَّاۗلُّوْنَ  90 ؀

بیشک جنھاں لوکاں کفر کیتا تے مر گئے تے سب کافر سن تے اوہناں وچوں کسے کولوں زمین بھر سونا وی کدی قبول نئیں کیتاجاوے گا تے بھانویں اوہ اوہنوں فدیے وچ دے دیوے، اوہی لوک جنھاں لئی دردناک عذاب اے تے اوہناں لئی کوئی مدد کرن والا نہ ہو سی

اِنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا وَمَاتُوْا وَھُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يُّقْبَلَ مِنْ اَحَدِھِمْ مِّلْءُ الْاَرْضِ ذَھَبًا وَّلَوِ افْتَدٰى بِهٖ ۭ اُولٰۗىِٕكَ لَھُمْ عَذَابٌ اَلِيْمٌ وَّمَا لَھُمْ مِّنْ نّٰصِرِيْنَ  91 ؀ۧ

تسی کدی وی (پوری) نیکی نئیں پا سکدےایتھوں تیکر پئی تسی (راہ لِلّٰہ) اوہناں( شیؤاں) وچوں خرچ کرو جو تسی پسند کردے او، تے تسی جیہڑی شئے وی خرچ کرو گے تاں بیشک اللہ اوہنوں خوب جانن والا اے

لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتّٰى تُنْفِقُوْا مِمَّا تُحِبُّوْنَ ڛ وَمَا تُنْفِقُوْا مِنْ شَيْءٍ فَاِنَّ اللّٰهَ بِهٖ عَلِيْمٌ   92 ؀ 

کھان دی ہر شے بنی اسرائیل لئی حلال سی سوائے اوہ جو اسرائیل (یعقوب) نے اپنے نفس تے حرام کر لیا سی ایس توں پہلے پئی تورات اترے آکھ دیؤ: فیر تسی تورات لے آئو فیر اوہنوں پڑھو جے تسی سچے او

كُلُّ الطَّعَامِ كَانَ حِلًّا لِّبَنِىْٓ اِ سْرَاۗءِيْلَ اِلَّا مَا حَرَّمَ اِسْرَاۗءِيْلُ عَلٰي نَفْسِھٖ مِنْ قَبْلِ اَنْ تُنَزَّلَ التَّوْرٰىةُ ۭ قُلْ فَاْتُوْا بِالتَّوْرٰىةِ فَاتْلُوْھَآ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ  93 ؀

فیر اوہدوں بعد (وی) جنھے اللہ تے جھوٹھ بنھیا تے اوہو ای لوک ظالم نیں

فَمَنِ افْتَرٰى عَلَي اللّٰهِ الْكَذِبَ مِنْۢ بَعْدِ ذٰلِكَ فَاُولٰۗىِٕكَ ھُمُ الظّٰلِمُوْنَ  94 ؀۬

آکھ دیؤ! اللہ نے سچ فرما دتا: سو تسی یکسو مسلم ابراہیم دے دین دی پیروی کرو تے اوہ مشرکاں وچوں نئیں سی

قُلْ صَدَقَ اللّٰهُ    ۣفَاتَّبِعُوْا مِلَّــةَ اِبْرٰهِيْمَ حَنِيْفًا  ۭ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِيْنَ   95 ؀

بیشک (اللہ دا) پہلا گھر جیہڑا لوکاں (دی عبادت) لئی متھیا گیا یقیناً اوہی اے جیہڑا مکہ وچ اے۔ برکت والا تے جہان والیاں لئی رہنمائی اے

اِنَّ اَوَّلَ بَيْتٍ وُّضِــعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِيْ بِبَكَّةَ مُبٰرَكًا وَّھُدًى لِّـلْعٰلَمِيْنَ  96 ؀ۚ 

ایہدے وچ کھلی نشانیاں مقامِ ابراہیم اے، تے جیہڑا ایہدے چ داخل ہوجاوے اوہ امن والا ہو گیا۔ تے اللہ لئی اوہناں لوکاں اُتے اوس گھر دا حج (فرض) اے جیہڑا اوہدے تائیں سفر دی واہ رکھدا ہووے تے جو منکر ہویا فیر بیشک اللہ جہان والیاں توں بے پرواہ اے

فِيْهِ اٰيٰتٌۢ بَيِّنٰتٌ مَّقَامُ اِبْرٰهِيْمَ ڬ وَمَنْ دَخَلَهٗ كَانَ اٰمِنًا  ۭ وَلِلّٰهِ عَلَي النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْـتَـطَاعَ اِلَيْهِ سَبِيْلًا  ۭ وَمَنْ كَفَرَ فَاِنَّ اللّٰهَ غَنِىٌّ عَنِ الْعٰلَمِيْنَ  97 ؀

اے نبی!) آکھ دیو: کتاب والیو! تسی اللہ دیاں آیتاں دا انکار کیوں کردے او؟ تے اللہ اوس تے شاہد وے جو عمل تسی کردے او

قُلْ يٰٓاَھْلَ الْكِتٰبِ لِمَ تَكْفُرُوْنَ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ ڰ وَاللّٰهُ شَهِيْدٌ عَلٰي مَا تَعْمَلُوْنَ  98 ؀

آکھ دیؤ: کتاب والیو! تسی اوس بندے نوں اللہ دے رستے توں کیوں ڈکدے او جیہڑا ایمان لے آیا؟ تسی اوس (رستے) وچوں کوئی نہ کوئی ول لبھدے او حالاں تسی خود گواہ او، تے تسی جو (حرکتاں) کردے او اللہ اوہدے توں کدی وی غافل نئیں

قُلْ يٰٓاَھْلَ الْكِتٰبِ لِمَ تَصُدُّوْنَ عَنْ سَبِيْلِ اللّٰهِ مَنْ اٰمَنَ تَبْغُوْنَھَا عِوَجًا وَّاَنْتُمْ شُهَدَاۗءُ   ۭوَمَا اللّٰهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُوْنَ  99 ؀

ایمان لیاؤن والیو لوکو! جے تسی اوہناں وچوں جنھاں نوں کتاب ملی کسے ٹولے دے آکھے لگو گے (تے) اوہ تہانوں ایمان توں بعد کافر بنا چھڈن گے

يٰٓاَيُّھَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْٓا اِنْ تُطِيْعُوْا فَرِيْقًا مِّنَ الَّذِيْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ يَرُدُّوْكُمْ بَعْدَ اِيْمَانِكُمْ كٰفِرِيْنَ  ١٠٠ ؀

تے تسی کینویں کُفر کرو گے حالاں تسی او تہاڈے ساہمنے اللہ دیاں آیتاں پڑھ سنائیاں جاندیاں نیں تے تہاڈے وچ اوہدا رسول (موجود) اے؟ تےجنھیں اللہ(دے دین ) نوںگھُٹ کےپھڑلیا فیر بلاشبہ اوہنوں سدّھے رستے ول ہدایت مِل گئی

وَكَيْفَ تَكْفُرُوْنَ وَاَنْتُمْ تُتْلٰى عَلَيْكُمْ اٰيٰتُ اللّٰهِ وَفِيْكُمْ رَسُوْلُهٗ  ۭ وَمَنْ يَّعْتَصِمْ بِاللّٰهِ فَقَدْ ھُدِيَ اِلٰى صِرَاطٍ مُّسْتَـقِيْمٍ   ١٠١ ؁ۧ

ایمان لیاؤن والیو! اللہ کولوں ڈرو (جنیویں )اوہدے کولوں ڈرن دا حق اے تے تہانوں موت نہ آئے پر ایس حال وچ پئی تسی اسلام دے پیرو ہوؤ

يٰٓاَيُّھَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوا اتَّقُوا اللّٰهَ حَقَّ تُقٰتِھٖ وَلَا تَمُوْتُنَّ اِلَّا وَاَنْتُمْ مُّسْلِمُوْنَ  ١٠٢ ؁

تے تسی اللہ دی رسی (قرآن) نوں پکی طرحاں پھڑ لوئو سارے رل کے تے آپس وچ نہ پاٹو، تے اپنے اُپر اللہ دے احسان نوں چیتے کرو جدوں تسی اک دوجے دے وَیری سو، فیر اوہنے تہاڈے دلاں وچکار الفت پاء دتی تے تسی اوہدے احسان نال بھائی بھائی ہو گئے، تے تسی اگ دی کھائی دے کنڈھے تے سو، فیر اوہنے تہانوں اوہدے (وچ ڈِگن) توں بچا لیا، اُنجے اللہ تہاڈے لئی اپنیاں آیتاں کھول کے بیان کردا اے تاں جے تسی سدھے راہ آؤ

وَاعْتَصِمُوْا بِحَبْلِ اللّٰهِ جَمِيْعًا وَّلَا تَفَرَّقُوْا ۠ وَاذْكُرُوْا نِعْمَتَ اللّٰهِ عَلَيْكُمْ اِذْ كُنْتُمْ اَعْدَاۗءً فَاَلَّفَ بَيْنَ قُلُوْبِكُمْ فَاَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِھٖٓ اِخْوَانًا   ۚ وَكُنْتُمْ عَلٰي شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَاَنْقَذَكُمْ مِّنْھَا  ۭ كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللّٰهُ لَكُمْ اٰيٰتِھٖ لَعَلَّكُمْ تَھْتَدُوْنَ  ١٠٣ ؁

تے تہاڈے وچوں اک جماعت لازمی ایہو جہی ہونی چاہیدی اے جیہڑی نیکی ول بلائے تے خیری کماں دا حکم دیوے تے بھیڑے کماں توں ڈکے، تے اوہو ای لوک کامیاب نیں

وَلْتَكُنْ مِّنْكُمْ اُمَّةٌ يَّدْعُوْنَ اِلَى الْخَيْرِ وَيَاْمُرُوْنَ بِالْمَعْرُوْفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ ۭوَاُولٰۗىِٕكَ ھُمُ الْمُفْلِحُوْنَ ١٠٤ ؁

تے تسی اوہناں لوکاں وانگر نہ ہو جاناں جیہڑے وکھ وکھ ہو گئے تے اوہناں کول کُھلیاں نشانیاں آ جان توں مگروں اوہناں (آپس وچ) پُھٹ پا لئی تے اوہ لوک اوہناں سبھناں لئی بوہت وڈا عذاب اے

وَلَا تَكُوْنُوْا كَالَّذِيْنَ تَفَرَّقُوْا وَاخْتَلَفُوْا مِنْۢ بَعْدِ مَا جَاۗءَھُمُ الْبَيِّنٰتُ ۭ وَاُولٰۗىِٕكَ لَھُمْ عَذَابٌ عَظِيْمٌ  ١٠٥ ؁ۙ

جیس دیہاڑے کئی چہرے اُجلے ہون گے تے کئی بوتھے کالے ہوون گے، فیرپر جنھاں دے مونہہ کالے ہون گے (پچھیا جاوے گا:) بھلا تسی ایمان اپنے توں بعد کُفر کیتا؟ فیر (ہُن) عذاب چکھو کیہڑا تسی کفر کردے رہے او

يَّوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوْهٌ   وَّتَسْوَدُّ وُجُوْهٌ  ۚ فَاَمَّا الَّذِيْنَ اسْوَدَّتْ وُجُوْھُھُمْ ۣ اَ كَفَرْتُمْ بَعْدَ اِيْمَانِكُمْ      فَذُوْقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُوْنَ  ١٠٦ ؁

تے رہے اوہ جنھاں دے مونھ اُجلے ہون گے سو اللہ دی رحمت وچ ہوون گے، اوہ ایہدے وچ سدا ای رہن والے نیں

وَاَمَّا الَّذِيْنَ ابْيَضَّتْ وُجُوْھُھُمْ فَفِيْ رَحْمَةِ اللّٰهِ ۭ ھُمْ فِيْھَا خٰلِدُوْنَ  ١٠٧ ؁

اے نبی!) اوہ اللہ دیاں آیتاں نیں جیہڑیاں تیرے اگے اسیں حقّی پڑھ سناندے آں تے اللہ جہان والیاں لئی کوئی ظلم کرنا نئیں چاؤہندا

تِلْكَ اٰيٰتُ اللّٰهِ نَتْلُوْھَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۭوَمَا اللّٰهُ يُرِيْدُ ظُلْمًا لِّلْعٰلَمِيْنَ    ١٠٨ ؁

تے اللہ دا ای اے جو کُجھ اسماناں وچ تے جو کجھ زمین وچ وے تے سارے معاملے اللہ ول ای موڑے جاندے نیں

وَلِلّٰهِ مَا فِي السَّمٰوٰتِ وَمَا فِي الْاَرْضِ ۭوَاِلَى اللّٰهِ تُرْجَعُ الْاُمُوْرُ ١٠٩ ؁ۧ

تسی سب توں بہتر اُمت رہے او جیہڑی لوکاں (دی بھلیائی) لئی کڈھی گئی اے، تسی خیری کماں دا حکم دیندے او تے بھیڑے کماں توں ڈکدے او۔ تے تسی اللہ تے ایمان رکھدے او۔ تے جے کتاب والے ایمان لے آئوندے لازمی اوہناں لئی بوہت چنگا ہونا سی۔ اوہناں وچوں کئی ایمان والے وی نیں تے اوہناں دے بوہتے فاسق ای نیں

كُنْتُمْ خَيْرَ اُمَّةٍ اُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَاْمُرُوْنَ بِالْمَعْرُوْفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُوْنَ بِاللّٰهِ ۭ وَلَوْ اٰمَنَ اَھْلُ الْكِتٰبِ لَكَانَ خَيْرًا لَّھُمْ ۭمِنْھُمُ الْمُؤْمِنُوْنَ وَ اَكْثَرُھُمُ الْفٰسِقُوْنَ  ١١٠ ؁

اوہ تہانوں چھوٹے موٹے دکھ سوا کدی وی نقصان نئیں اپڑا سکن گے، تے جے اوہ تہاڈے نال لڑ ن، تہاڈے ول کنڈان پھیر جاون گے مڑکے اوہناں نوں مدد نئیں ملے گی

لَنْ يَّضُرُّوْكُمْ اِلَّآ اَذًى ۭ وَاِنْ يُّقَاتِلُوْكُمْ يُوَلُّوْكُمُ الْاَدْبَارَ   ۣ ثُمَّ لَا يُنْصَرُوْنَ  ١١١ ؁

اوہناں تے ذلت لازم ہوئی جِتھے کتِے وی اوہ ہوئے، سوائے اوہ اللہ دے عہد نال تے لوکاں دی پناہ وچ سن تے، اوہ اللہ ولوں غضب نال مڑے تے اوہناں اُتے محتاجی پاء دتی گئی، ایس پاروں ہئی واقعی سارے اللہ دیاں آیتاں دا انکار کر دے سن تے نبیاں نوں ناحق قتل کردے سن، ایہہ ایس لئی پئی اوہناں نافرمانی کیتی تے اوہ حدوں ٹپ جاندے سن

ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ اَيْنَ مَا ثُـقِفُوْٓا اِلَّا بِحَبْلٍ مِّنَ اللّٰهِ وَحَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَبَاۗءُوْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللّٰهِ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ۭذٰلِكَ بِاَنَّھُمْ كَانُوْا يَكْفُرُوْنَ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ وَيَقْتُلُوْنَ الْاَنْۢبِيَاۗءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ۭ ذٰلِكَ بِمَا عَصَوْا وَّكَانُوْا يَعْتَدُوْنَ  ١١٢ ؁ۤ

اوہ سارے اِکّو جہئے نئیں، کتاب والیاں وچوں اک راستباز جماعت اے، اوہ رات دیاں گھڑیاں وچ اللہ دیاں آیتاں پڑھدے نیں نالے سبھے سجدے کر دے نیں

لَيْسُوْا سَوَاۗءً   ۭ مِنْ اَھْلِ الْكِتٰبِ اُمَّةٌ قَاۗىِٕمَةٌ يَّتْلُوْنَ اٰيٰتِ اللّٰهِ اٰنَاۗءَ الَّيْلِ وَھُمْ يَسْجُدُوْنَ   ١١٣ ؁

اوہ اللہ تے آخرت دیہاڑے تے ایمان رکھدے نیں تے اوہ بھلیائی دا حکم دیندے تے بریائی توں ڈکدے نیں تے اوہ خیری کماں وچ اُدھم کردےنیں تے اوہی لوک نیکوکاراں وچوں نیں

يُؤْمِنُوْنَ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ وَيَاْمُرُوْنَ بِالْمَعْرُوْفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُسَارِعُوْنَ فِي الْخَيْرٰتِ ۭ وَاُولٰۗىِٕكَ مِنَ الصّٰلِحِيْنَ  ١١٤ ؁

تے اوہ جیہڑی وی نیکی کرن گے فیر اوہدی ناقدری کدی وی نئیں کیتی جاوے گی، تے اللہ متقیاں نوں ڈاہڈا جان دا اے

وَمَا يَفْعَلُوْا مِنْ خَيْرٍ فَلَنْ يُّكْفَرُوْهُ   ۭ وَاللّٰهُ عَلِيْمٌۢ بِالْمُتَّقِيْنَ  ١١٥ ؁

بیشک جنھاں کفر کیتا، اوہناں نوں اوہناں دے مال تے نہ اوہناں دی اولاد اللہ کولوں (بچاؤن لئی) کدی وی کجھ کم نئیں آون گے تے اوہو ای دوزخ دے سنگی نیں۔ سب ایہدے وچ سدا ای رہن والے نیں

اِنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا لَنْ تُغْنِىَ عَنْھُمْ اَمْوَالُھُمْ وَلَآ اَوْلَادُھُمْ مِّنَ اللّٰهِ شَـيْــــًٔـا  ۭ وَاُولٰۗىِٕكَ اَصْحٰبُ النَّارِ ۚ ھُمْ فِيْھَا خٰلِدُوْنَ  ١١٦ ؁

اوہدی مثال جو اوہ ایس دنیا دی حیاتی وچ خرچ کردے نیں، (اجہی) تیز ہوا دی مثال ورگی اے جیہدے وچ بوہت ٹھار ہووے ، اوہ اوہناں لوکاں دی کھیتی تے چلّے جنھاں اپنیاں جاناں تے ظلم کیتا تاں اوہنے اوہنوں برباد کر دتا۔ تے اللہ نے اوہناں تے ظلم نئیں کیتا تے سگوں اوہ آپ ای اپنیاں جاناں تے ظُلم کردے نیں

مَثَلُ مَا يُنْفِقُوْنَ  فِيْ ھٰذِهِ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيْحٍ فِيْھَا صِرٌّ اَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوْٓا اَنْفُسَھُمْ فَاَھْلَكَتْهُ ۭ وَمَا ظَلَمَھُمُ اللّٰهُ وَلٰكِنْ اَنْفُسَھُمْ يَظْلِمُوْنَ  ١١٧ ؁

ایمان لیاؤن والیو! تسی اپنے چھڈ کے غیر (مذہبی) چوں جگری یار نہ بنائو، اوہ تہاڈی خرابی وچ کوئی کسر نہیں چھڈن گے، اوہ چاہندے نیں جیہدےنال تسی اوکھے ہوو۔ اوہناں دا بُغض اوہناں دے مونہواں توں ظاہر ہو چکیا، تے جیہڑا کجھ اوہناں دے سینے لُکا رہے نیں اوہ بوہت وڈا اے، بلاشبہ اسیں تہاڈے لئی آیتاں کھول کے دسیاں نیں جے تسی سمجھدے او

يٰٓاَيُّھَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا لَا تَتَّخِذُوْا بِطَانَةً مِّنْ دُوْنِكُمْ لَا يَاْلُوْنَكُمْ خَبَالًا  ۭ وَدُّوْا مَا عَنِتُّمْ ۚ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاۗءُ مِنْ اَفْوَاهِھِمْ ښ وَمَا تُخْفِيْ صُدُوْرُھُمْ اَكْبَرُ ۭ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْاٰيٰتِ اِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُوْنَ  ١١٨ ؁

ویکھو! ایہہ تسی لوک او اوہناں نال چاہ رکھدے او تے اوہ تہاڈے نال چاہت نئیں رکھدے تے تسی ساری کتاب تے ایمان رکھدے او (اوہ انج نئیں ) تے اوہ جدوں تہاڈے نال ملدے نیں، کہندے نیں اسیں ایمان لیائے تے جدوں کّلے ہوندے نیں تے تہاڈے تے سخت غصے توں اپنیاں انگلاں چباندے نیں۔ آکھ دیؤ: تسی اپنے غصے وچ ای مر جائو، بیشک اللہ سینیاں دے بھیت سب جانن والا اے  

ھٰٓاَنْتُمْ اُولَاۗءِ تُحِبُّوْنَھُمْ وَلَا يُحِبُّوْنَكُمْ وَتُؤْمِنُوْنَ بِالْكِتٰبِ كُلِّھٖ ۚوَاِذَا لَقُوْكُمْ قَالُوْٓا اٰمَنَّا   ۑ وَاِذَا خَلَوْا عَضُّوْا عَلَيْكُمُ الْاَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ ۭ قُلْ مُوْتُوْا بِغَيْظِكُمْ ۭ اِنَّ اللّٰهَ عَلِيْمٌۢ  بِذَاتِ الصُّدُوْرِ ١١٩ ؁

جے تہانوں کوئی بھلیائی اپڑے تے اوہناں نوں دُکھدی اے تے جے تہانوں کوئی بریائی اپڑے اوہ اوہدے نال خوش ہوندے نیں۔ تے جے تسی صبر کرو تے تقویٰ رکھو اوہناں دی چال تہانوں کوئی نقصان نئیں اپڑاوے گی۔ بیشک جو اوہ کردے نیں اللہ گھیرن والا اے

اِنْ تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَـسُؤْھُمْ ۡ وَاِنْ تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَّفْرَحُوْا بِھَا  ۭ وَاِنْ تَصْبِرُوْا وَتَتَّقُوْا لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُھُمْ شَـيْـــًٔـا ۭاِنَّ اللّٰهَ بِمَا يَعْمَلُوْنَ مُحِيْطٌ  ١٢٠ ؁ۧ

تے(یاد کرو ) جدوں تسی تڑکے اپنے گھر والیاں کولوں نکلے تے مومناں نوں لڑائی (اُحد) لئی مورچیاں تے بٹھا رہے سو تے اللہ سب کجھ سنن والا، خوب جانن والا اے

وَاِذْ غَدَوْتَ مِنْ اَھْلِكَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِيْنَ مَقَاعِدَ لِلْقِتَالِ ۭ   وَاللّٰهُ سَمِيْعٌ عَلِيْمٌ   ١٢١ ؁ۙ

جدوں تہاڈے وچوں دو گروہواں سوچیا پئی دونویں دل چھڈ دین تے اللہ اوہناں دونواں دا مددگار سی، اللہ تے ای فیر مومناں نوں بھروسہ کرنا لازم اے

اِذْ ھَمَّتْ طَّاۗىِٕفَتٰنِ مِنْكُمْ اَنْ تَفْشَلَا  ۙوَاللّٰهُ وَلِيُّهُمَا  ۭ وَعَلَي اللّٰهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُوْنَ ١٢٢ ؁

تے بلاشبہ یقینا اللہ نے بدر وچ تہاڈی مدد کیتی حالاں کہ تسی پتلے حالیں سی، سو اللہ کولوں ای ڈرو تاں جے تسی شکر ادا کرو

وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّٰهُ بِبَدْرٍ وَّاَنْتُمْ اَذِلَّةٌ ۚ فَاتَّقُوا اللّٰهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُوْنَ  ١٢٣ ؁

یاد کرو) جدوں تسی مومناں نوں آکھیا: کیہہ تہاڈے لئی کافی نہیں پئی تہاڈا رب (اُتوں) اتارے ہوئے تن ہزار فرشتیاں نال تہاڈی مدد کرے؟

اِذْ تَقُوْلُ لِلْمُؤْمِنِيْنَ اَلَنْ يَّكْفِيَكُمْ اَنْ يُّمِدَّكُمْ رَبُّكُمْ بِثَلٰثَةِ اٰلٰفٍ مِّنَ الْمَلٰۗىِٕكَةِ مُنْزَلِيْنَ  ١٢٤ ؁ۭ

کیوں نئیں! جے تسی صبر کرو تے تسی تقویٰ رکھو تے (وَیری) تہانوں اپنے جھبدے جوش چ آ پین، تہاڈا رب (خاص) نشان لگے پنج ہزار فرشتیاں نال تہاڈی مدد کرے گا

بَلٰٓى ۙاِنْ تَصْبِرُوْا وَتَتَّقُوْا وَيَاْتُوْكُمْ مِّنْ فَوْرِھِمْ ھٰذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُمْ بِخَمْسَةِ اٰلٰفٍ مِّنَ الْمَلٰۗىِٕكَةِ مُسَوِّمِيْنَ  ١٢٥ ؁

تے اللہ نے ایہنوں تہاڈے لئی خوشخبری توں سوا کجھ نئیں ٹھہرایا نالے پئی ایہدے نال تہاڈے دل قرار پھڑن تے نئیں اے نصرت پر اللہ ولوں ای، جیہڑا سبھناں تے غالب وڈی حکمت والا اے

وَمَا جَعَلَهُ اللّٰهُ اِلَّا بُشْرٰى لَكُمْ وَلِتَطْمَىِٕنَّ قُلُوْبُكُمْ بِهٖ ۭوَمَا النَّصْرُ اِلَّا مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ الْعَزِيْزِ الْحَكِيْمِ  ١٢٦ ؁ۙ

تاں جے اوہ جنہاں کفر کیتا وچوں اک پاسے نوں کٹ دیوے یا اوہناں نوں ذلیل کر دیوے۔ فیر اوہ بے مراد ہو پرتن

لِيَقْطَعَ طَرَفًا مِّنَ الَّذِيْنَ كَفَرُوْٓا اَوْ يَكْبِتَھُمْ فَيَنْقَلِبُوْا خَاۗىِٕــبِيْنَ  ١٢٧ ؁

اے نبی!) تینوں ایس معاملے چوں کُجھ اختیار نئیں اوہ بھانویں تے اوہناں تے مہربان ہووے یا اوہناں نوں عذاب دیوے، سو بیشک اوہی ظالم نیں

لَيْسَ لَكَ مِنَ الْاَمْرِ شَيْءٌ اَوْ يَتُوْبَ عَلَيْھِمْ اَوْ يُعَذِّبَھُمْ فَاِنَّھُمْ ظٰلِمُوْنَ   ١٢٨ ؁

تے اللہ دا ای اے جو اسماناں وچ تے جو کُجھ زمین وچ اے، اوہ جنھوں چاہندا اے بخش دیندا اے تے جنھوں چاہندا اے عذاب دیندا اے، تے اللہ بڑا بخشن ہار بوہت رحم والا اے

وَلِلّٰهِ مَا فِي السَّمٰوٰتِ وَمَا فِي الْاَرْضِ ۭ يَغْفِرُ لِمَنْ يَّشَاۗءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَّشَاۗءُ  ۭ وَاللّٰهُ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ  ١٢٩ ؁ۧ

ایمان والیو! دُونا چونا کر کے سود نہ کھائو تے اللہ کولوں ڈرو تاں جے تسی کامیاب ہوؤ

يٰٓاَيُّھَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا لَا تَاْ كُلُوا الرِّبٰٓوا اَضْعَافًا مُّضٰعَفَةً ۠ وَاتَّقُوا اللّٰهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ  ١٣٠ ؁ۚ

تے اوس اگ توں ڈرو جیہڑی کافراں لئی تیار کیتی گئی اے

وَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِىْٓ اُعِدَّتْ لِلْكٰفِرِيْنَ ١٣١ ؁ۚ

تے اللہ دا حکم منو تے رسول دا تاں جے تہاڈے تے رحم کیتا جاوے ­

وَاَطِيْعُوا اللّٰهَ وَالرَّسُوْلَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُوْنَ ١٣٢ ؁ۙ

تے لپکو اپنے رب دی بخشش تے جنت ول جیہدی چوڑائی اسمان تے زمین (برابر) اے (جیہڑی) متقیاں لئی تیار کیتی گئی اے

وَسَارِعُوْٓا اِلٰى مَغْفِرَةٍ مِّنْ رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُھَا السَّمٰوٰتُ وَالْاَرْضُ ۙ اُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِيْنَ  ١٣٣ ؁ۙ

جیہڑے لوکی سُکھ تے دُکھ چ (راہ لِلّٰہ) خرچ کردے نیں تے غصّہ پی جاون والے تے لوکاںنال درگزر کرن والے نیں۔ تے اللہ احسان کرن والیاں نوں پسند کردا اے

الَّذِيْنَ يُنْفِقُوْنَ فِي السَّرَّاۗءِ وَالضَّرَّاۗءِ وَالْكٰظِمِيْنَ الْغَيْظَ وَالْعَافِيْنَ عَنِ النَّاسِ ۭ وَاللّٰهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِيْنَ  ١٣٤ ؁ۚ

تے اوہ لوک جدوں کوئی بے حیائی دا کم کر بہندے نیں یا اپنیاں جاناں تے ظلم کر لیندے نیں اوہ اللہ نوں یاد کردے، سو اپنے گناہواں دی بخشش منگدے نیں۔ تے اللہ دے سوا کیہڑا گناہواں نوں بخشدا اے؟ تے جو اوہناں کیتا اُس تے اڑے نئیں رہندے حالاں اوہ سب جان دے وی ہون

وَالَّذِيْنَ اِذَا فَعَلُوْا فَاحِشَةً اَوْ ظَلَمُوْٓا اَنْفُسَھُمْ ذَكَرُوا اللّٰهَ فَاسْتَغْفَرُوْا لِذُنُوْبِھِمْ ۠ وَ مَنْ يَّغْفِرُ الذُّنُوْبَ اِلَّا اللّٰهُ   ڞ وَلَمْ يُصِرُّوْا عَلٰي مَا فَعَلُوْا وَھُمْ يَعْلَمُوْنَ  ١٣٥ ؁

اوہ لوک ،اوہناں دا اجر اوہناں دے رب دی طرفوں وڈی بخشش تے اوہ باغ جنھاں ہیٹھوں نہراں وگدیاں نیں، اوہ اوہناں وچ ہمیش رَیہن والے نیں تے(ایہہ) عمل کرن والیاں دا چنگا اجر اے

اُولٰۗىِٕكَ جَزَاۗؤُھُمْ مَّغْفِرَةٌ مِّنْ رَّبِّھِمْ وَجَنّٰتٌ تَجْرِيْ مِنْ تَحْتِھَا الْاَنْھٰرُ خٰلِدِيْنَ فِيْھَا  ۭ وَنِعْمَ اَجْرُ الْعٰمِلِيْنَ  ١٣٦ ؁ۭ

بلاشبہ تہاڈے توں پہلوں وی (اجہئے) کئی طور بھُگت چکے نیں سو تسی زمین وچ ٹُرو پھرو تاں ویکھو (نبیّاں نوں) جھٹلاؤن والیاں دی انجام کینویں ہویا

قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ سُنَنٌ ۙ فَسِيْرُوْا فِي الْاَرْضِ فَانْظُرُوْا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِيْنَ  ١٣٧ ؁

ایہہ لوکاں لئی اک سمجھونی اے تے پرہیز گاراں لئی ہدایت تے نصیحت اے

ھٰذَا بَيَانٌ لِّلنَّاسِ وَھُدًى

وَّمَوْعِظَةٌ لِّلْمُتَّقِيْنَ  ١٣٨ ؁

تے مَٹھے نہ پوؤ تے غم نہ کھائو تے تسی ای اُپر رہوُ گے جے تسی مومن او

وَلَا تَهِنُوْا وَلَا تَحْزَنُوْا وَاَنْتُمُ الْاَعْلَوْنَ اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِيْنَ  ١٣٩ ؁

جے تہانوں کوئی پَھٹ لگدا تاں ایہو جئے ای پَھٹ (بدر وچ) دشمن نوں وی لگ ہٹیا اے ۔ تے اوہ دن نیں (چنگے ماڑے) اسیں ایہناں نوں لوکاں وچ پھیردے ریہندے آں۔ نالے اللہ جانچ لوے جیہڑے ایمان لیائے تے تہاڈے وچوں بعضیاں نوں شہید بنا دیوے تے اللہ ظالماں نوں پسند نئیں کردا

اِنْ يَّمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِّثْلُهٗ ۭ وَتِلْكَ الْاَيَّامُ نُدَاوِلُھَا بَيْنَ النَّاسِ ۚ وَلِيَعْلَمَ اللّٰهُ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَيَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَدَاۗءَ   ۭ وَاللّٰهُ لَا يُحِبُّ الظّٰلِمِيْنَ  ١٤٠ ؁ۙ

نالے (اِنج) اللہ ایمان والیاں نوں پاک صاف کر دے تے کافراں نوں مٹا دیوے

وَلِيُمَحِّصَ اللّٰهُ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَيَمْحَقَ الْكٰفِرِيْنَ  ١٤١ ؁

بھلا تسی ایہہ سوچی بیٹھے او پئی تسی (سدھے) جنت وچ جا وڑوگے حالاں اجے اللہ نے (ایہہ) جانچیا نئیں جنھاں تہاڈے وچوں اللہ دے رستے وچ جہاد کیتا نالے ثابت قدم رہن والیاں دی جانچ کرے

اَمْ حَسِبْتُمْ اَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللّٰهُ الَّذِيْنَ جٰهَدُوْا مِنْكُمْ وَيَعْلَمَ الصّٰبِرِيْنَ  ١٤٢ ؁

تے بلاشبہ یقیناً تسی موت (شہادت) دی تمنا کردے سو، ایس توں پہلاں پئی اوہنوں ملو، سو تسی بلاشبہ اوہنوں ویکھ لیا تے تسی سب اکھیں ویکھدے سی

وَلَقَدْ كُنْتُمْ تَـمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ اَنْ تَلْقَوْهُ ۠ فَقَدْ رَاَيْتُمُوْهُ وَاَنْتُمْ تَنْظُرُوْنَ  ١٤٣ ؁ۧ

تے نئیں اے محمد ﷺ سوائے اک رسول دے بلاشبہ ایہدے توں پہلوں کئی رسول ہو گزرے۔ بھلا فیر جے اوہ فوت ہو جان یا قتل کر دتے جان (تاں) تسی اپنیاں اڈیاں تے پرت (مرتد ہو) جاؤ گے؟ تے جیہڑا اپنیاں دونواں اڈیاں تے پھر جاوے تاں اوہ کدی وی اللہ دا کُجھ نئیں وگاڑ سکے گا۔ تے اللہ شکرکرن والیاں نوں چھیتی جزا دیوے گا

وَمَا مُحَمَّدٌ اِلَّا رَسُوْلٌ ۚ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۭ اَفَا۟ىِٕنْ مَّاتَ اَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلٰٓى اَعْقَابِكُمْ ۭ وَمَنْ يَّنْقَلِبْ عَلٰي عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَّضُرَّ اللّٰهَ شَـيْـــًٔـا  ۭ وَسَيَجْزِي اللّٰهُ الشّٰكِرِيْنَ   ١٤4 ؁

تے کِسے جی لئی ممکن نئیں پئی اللہ دے حُکم بِنا مر جائے، اجل دا ویلا لکھ رکھیا اے تے جو کوئی دنیا دا بدلہ چاہوے اسیں اوہنوں اوہدے وچوں کُجھ دے دیندے آں تے جیہڑا آخرت دا ثواب چاہندا ہووے اسیں اوہنوں اوہدے وچوں دیواں گے تے اسیں شکرکرن والیاں نوں چھیتی صلہ دیواں گے

وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ اَنْ تَمُوْتَ اِلَّا بِاِذْنِ اللّٰهِ كِتٰبًا مُّؤَجَّلًا  ۭ وَمَنْ يُّرِدْ ثَوَابَ الدُّنْيَا نُؤْتِھٖ مِنْھَا ۚ وَمَنْ يُّرِدْ ثَوَابَ الْاٰخِرَةِ نُؤْتِھٖ مِنْھَا  ۚ وَ سَنَجْزِي الشّٰكِرِيْنَ  ١٤٥ ؁

تے کِنے ای نبی سن جنھاں نال رل کےبوہت سارے گرہواں نے جہاد کیتا۔ فیر اوہناں نوں اللہ دی راہ وچ جیہڑیاں مصیبتاں اپڑیاں اوہناں نے ہمت نہ ہاری تے نہ کمزور پئے تے نہ اوہ (کافراں دے) تَھلے لگے تے اللہ صبر کرن والیاں نوں پسند کردا اے

وَكَاَيِّنْ مِّنْ نَّبِيٍّ قٰتَلَ ۙ مَعَهٗ رِبِّيُّوْنَ كَثِيْرٌ ۚ فَمَا وَهَنُوْا لِمَآ اَصَابَھُمْ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ وَمَا ضَعُفُوْا وَمَا اسْتَكَانُوْا  ۭ وَاللّٰهُ يُحِبُّ الصّٰبِرِيْنَ  ١٤٦ ؁

تے قول اوہناں دا کجھ نئیں سی سوائے پئی آکھن لگے: ساڈیا ربّا! سانوں ساڈے گناہ معاف کر دے تے ساڈے کماں وچ ساڈے کولوں ہوئی زیادتی نوں وی تے ساڈے پیر جما دے تے کافر دشمن دے مقابل ساڈی مدد فرما

وَمَا كَانَ قَوْلَھُمْ اِلَّآ اَنْ قَالُوْا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوْبَنَا وَ اِسْرَافَنَا فِيْٓ اَمْرِنَا وَثَبِّتْ اَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَي الْقَوْمِ الْكٰفِرِيْنَ  ١٤٧ ؁

فیر اللہ نے اوہناں نوں دنیا دا صلہ دتّا تے آخرت دے ثواب دی خوبی، تے اللہ نیکو کاراں نوں پسند کردا اے

فَاٰتٰىھُمُ اللّٰهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْاٰخِرَةِ  ۭ وَاللّٰهُ يُحِبُّ الْمُحْسِـنِيْنَ  ١٤٨ ؁ۧ

ایمان لیاؤن والیو! جے تسی کافراں دے آکھے لگو گے جنہاں کفر کیتا اوہ تہانوں تہاڈی اڈیاں تے پھیر دین گے فیر تسی خسارہ چکن والے ہوپرتو گے

يٰٓاَيُّھَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْٓا اِنْ تُطِيْعُوا الَّذِيْنَ كَفَرُوْا يَرُدُّوْكُمْ عَلٰٓي اَعْقَابِكُمْ فَتَنْقَلِبُوْا خٰسِرِيْنَ  ١٤9 ؁

سگوں اللہ ای تہاڈا مولا اے تے اوہ سب توں چنگا مدد کرن والا اے

بَلِ اللّٰهُ مَوْلٰىكُمْ ۚ وَھُوَ خَيْرُ النّٰصِرِيْنَ  ١٥٠ ؁

جنھاں لوکاں کفر کیتا چھیتی اسیں ہن اوہناں دے دلاں وچ رُعب پاء دیواں گے، کیہڑا اوہناں اللہ دے نال اوس نوں شریک بنایا اے جیس دی اوہنے کوئی دلیل نئیں اتاری تے اوہناں دا ٹکانا ں اگ وے تے اوہ ظالماں دی بڑی بھیڑی ٹھاہر اے

سَـنُلْقِيْ فِيْ قُلُوْبِ الَّذِيْنَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِمَآ اَشْرَكُوْا بِاللّٰهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهٖ سُلْطٰنًا ۚ وَمَاْوٰىھُمُ النَّارُ ۭ وَبِئْسَ مَثْوَى الظّٰلِمِيْنَ  ١٥١ ؁

تے بلاشبہ یقیناً اللہ نے تہانوں اپنا وعدہ سچا کر وکھایا جدوں تسی (احد وچ) اوہدے حکم نال اوہناں (کافراں) نوں کوہ کپ رہے سو، ایتھوں تیکر پئی جدوں تسی ہمت ہار دتی تے حکم (رسول) دے بارے آپو چ جھگڑا کیتا تے تسی نافرمانی کیتی ایس توں مگروں جینویں ای اوہنے تہانوں اوہ شئے (لٹ دا مال) وکھائی جنھوں تسی پسند کر دے سی، تہاڈے وچوں کوئی دنیا نوں چاہندے سن تے کوئی آخرت دی خواہش رکھدے سن مڑکے اوہنے تہانوں اوہناں توں پھیر دتا تاں جے تہانوں ازمائے تے بلاشبہ یقینا اوہنے تہاڈا قصور معاف کر دتّا تے اللہ مومناں تے بڑے فضل والا اے

وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللّٰهُ وَعْدَهٗٓ اِذْ تَحُسُّوْنَھُمْ بِاِذْنِھٖ ۚ حَتّٰى اِذَا فَشِلْتُمْ وَ تَنَازَعْتُمْ فِي الْاَمْرِ وَعَصَيْتُمْ مِّنْۢ بَعْدِ مَآ اَرٰىكُمْ مَّا تُحِبُّوْنَ ۭ مِنْكُمْ مَّنْ يُّرِيْدُ الدُّنْيَا وَمِنْكُمْ مَّنْ يُّرِيْدُ الْاٰخِرَةَ   ۚ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْھُمْ لِيَبْتَلِيَكُمْ ۚ وَلَقَدْ عَفَا عَنْكُمْ ۭ وَاللّٰهُ ذُوْ فَضْلٍ عَلَي الْمُؤْمِنِيْنَ  ١٥٢ ؁

جدوں تسی اُپر چڑھدے جاندے سی تے بھوں کے کسے ول تکدے نئیں سو، تے (ساڈا) رسول تہاڈے پچھیتریوں تہانوں بلاندا سی۔ فیر تہانوں بدلہ دتا غم اُتّے غم نال تاں پئی تسی نہ جُھورو ویلے تے جو تہاتھوں لنگ گیا تے نہ جیہڑی (مصیبت) تہاڈے تے آن پئی تےاللہ اوہدی پوری خبر رکھن والا اے نبی تسی جیہڑے کم کردے او

اِذْ تُصْعِدُوْنَ وَلَا تَلْوٗنَ عَلٰٓي اَحَدٍ وَّالرَّسُوْلُ يَدْعُوْكُمْ فِيْٓ اُخْرٰىكُمْ فَاَثَابَكُمْ غَمًّـۢابِغَمٍّ  لِّكَيْلَا تَحْزَنُوْا عَلٰي مَا فَاتَكُمْ وَلَا مَآ اَصَابَكُمْ ۭ وَاللّٰهُ خَبِيْرٌۢ بِمَا تَعْمَلُوْنَ  ١٥٣ ؁

مڑکے اوہنے غم توں بعد تہاڈے تے سکون نازل کیتا اک اونگھ سی جیہڑی تہاڈے اک ٹولےتے چھاندی سی تے اک ٹولا جنھوں اپنی جاناں دی فکر لگی سی، اوہ اللہ بارے ناحق جاہلیت والا گمان کرن لگا، اوہ آکھدے سن بھلا ایس معاملے وچ ساڈا وی کسے شئے دا وس اے؟ آکھ دیؤ! بیشک ہر معاملہ اللہ دے وس اے اوہ اپنے دلاں وچ اوہ گل لکائوندے سی جیہڑی تیرے اگے ظاہر نئیں سی کر دے آکھدے سی پئی جے ایس معاملے وچ ساڈا وی کوئی وس ہوندا تے اسیں ایتھےقتل نہ کیتے جاندے۔ آکھ دیؤ! بھانویں تسی اپنے گھراں وچ ہوندے لازمی جنھاں دے سِر قتل ہونا لکھیا جا چکیاسی اوہ اپنی قتل گاہواں تے ضرور نکل آؤندے، نالے پئی جو کُجھ تہاڈے سینیاں وچ اے اللہ اوہنوں ازماوے تے صاف کردے جو عیب تہاڈے دلاں وچ ہوون تے اللہ سینیاں دے بھیت خوب جانن والا اے

ثُمَّ اَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِّنْۢ بَعْدِ الْغَمِّ اَمَنَةً نُّعَاسًا يَّغْشٰى طَاۗىِٕفَةً مِّنْكُمْ ۙ وَطَاۗىِٕفَةٌ قَدْ اَهَمَّتْھُمْ اَنْفُسُھُمْ يَظُنُّوْنَ بِاللّٰهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِيَّةِ ۭ يَقُوْلُوْنَ ھَلْ لَّنَا مِنَ الْاَمْرِ مِنْ شَيْءٍ ۭ قُلْ اِنَّ الْاَمْرَ كُلَّهٗ لِلّٰهِ ۭ يُخْفُوْنَ فِيْٓ اَنْفُسِھِمْ مَّا لَا يُبْدُوْنَ لَكَ ۭ يَقُوْلُوْنَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ الْاَمْرِ شَيْءٌ مَّا قُتِلْنَا ھٰهُنَا  ۭ قُلْ لَّوْ كُنْتُمْ فِيْ بُيُوْتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِيْنَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ اِلٰى مَضَاجِعِھِمْ ۚ وَلِيَبْتَلِيَ اللّٰهُ مَا فِيْ صُدُوْرِكُمْ وَلِيُمَحِّصَ مَا فِيْ قُلُوْبِكُمْ ۭ وَاللّٰهُ   عَلِيْمٌۢ بِذَاتِ الصُّدُوْرِ  ١٥٤ ؁

بیشک تہاڈے وچوں جیہڑے مونھ موڑ گئے جدن دو فوجاں اک دوجے نال گتھ گئیاں سن بیشک اوہناں دے کمائے بعض عملاں پاروں شیطان نے اوہناں نوں پھسلا دتّا تے بلاشبہ یقینا اللہ نے اوہناں دا قصور معاف کر دتّا، بیشک اللہ بخشن والا، بڑا بردبار اے

اِنَّ الَّذِيْنَ تَوَلَّوْا مِنْكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعٰنِ ۙ اِنَّمَا اسْتَزَلَّھُمُ الشَّـيْطٰنُ بِبَعْضِ مَا كَسَبُوْا ۚ وَلَقَدْ عَفَا اللّٰهُ عَنْھُمْ ۭ اِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ حَلِيْمٌ  ١٥٥ ؁

ایمان لیاؤن والیو! تسی اوہناں لوکاں وانگر نہ ہوجائو جنھاں کفر کیتا تے اپنے بھراواں بارے آکھن لگے جدوں اوہناں (زمین وچ) سفر کیتا یا جہاد نوں کڈھےسی (تے مارے گئے) پئی جے اوہ ساڈے کول ہوندے، نہ مردے تے نہ قتل کیتے جاندے، تاں جے اللہ اوہ (فاسد خیال) اوہناں دے دلاں وچ اک حسرت بنا دیوے تے اللہ ای زندہ رکھدا تے مار دا اے، تے تسی جو کردے او اللہ اوہنوں خوب ویکھن والا اے

يٰٓاَيُّھَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا لَا تَكُوْنُوْا كَالَّذِيْنَ كَفَرُوْا وَقَالُوْا لِاِخْوَانِھِمْ اِذَا ضَرَبُوْا فِي الْاَرْضِ اَوْ كَانُوْا غُزًّى لَّوْ كَانُوْا عِنْدَنَا مَا مَاتُوْا وَمَا قُتِلُوْا ۚ لِيَجْعَلَ اللّٰهُ ذٰلِكَ حَسْرَةً فِيْ قُلُوْبِھِمْ ۭ وَاللّٰهُ يُـحْيٖ وَيُمِيْتُ ۭ وَاللّٰهُ بِمَا تَعْمَلُوْنَ بَصِيْرٌ  ١٥٦ ؁

تے یقیناً جے تسی اللہ دے رستے وچ قتل کر دتے جائو یا مر جائو یقیناًاللہ ولوں بخشش تے رحمت اوہناں شیواں کولوں کِتے چنگی اے جو کجھ اوہ جمع کر دے نیں

وَلَىِٕنْ قُتِلْتُمْ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ اَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللّٰهِ وَرَحْمَةٌ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُوْنَ  ١٥٧ ؁

تے یقیناً جے تسی مر جائو یا قتل کیتے جائو لازماً تسی اللہ ول ای اکٹھے کیتے جائو گے

وَلَىِٕنْ مُّتُّمْ اَوْ قُتِلْتُمْ لَاِالَى اللّٰهِ تُحْشَرُوْنَ ١٥٨ ؁

فیر (اے نبی!) تسی اللہ ولوں مہربانی پاروں ای اوہناں لئی نرم ہوگئے او تے جے تسی تُند مزاج تے سنگدل ہوندے لازمی اوہ سارے تہاڈے دَوالیوں نَس جاندے، سو تسی اوہناں توں درگزر کرو تے اوہناں لئی بخشش منگو۔ تے اوہناں نال (ضروری)کم وچ مشورہ کرو فیر جدوں تسی پک کر لوُو فیر اللہ تے بھروسا کرو بیشک اللہ بھروسا کرن والیاں نوں پسند کردا اے

فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّٰهِ لِنْتَ   لَھُمْ ۚ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيْظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوْا مِنْ حَوْلِكَ ۠ فَاعْفُ عَنْھُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَھُمْ وَشَاوِرْھُمْ فِي الْاَمْرِ ۚ فَاِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَي اللّٰهِ ۭ اِنَّ اللّٰهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِيْنَ  ١٥٩ ؁

جے اللہ تہاڈی مدد کرے فیر کوئی تہاڈے تے غالب نئیں آ سکدا تے جے اوہ تہانوں چھڈ دیوے فیر اوہ کیہڑا اے جیہڑا ایہدے مگروں تہاڈی مدد کر سکے؟ تے مومناں نوںفیر اللہ تے ای بھروسا کرنا لازم اے

اِنْ يَّنْصُرْكُمُ اللّٰهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ ۚ وَاِنْ يَّخْذُلْكُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِيْ يَنْصُرُكُمْ مِّنْۢ بَعْدِھٖ ۭوَعَلَي اللّٰهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُوْنَ  ١٦٠ ؁

تے کسے نبی لئی ممکن نئیں پئی خیانت کرے تے جیہڑا خیانت کرے گا جو اوس خیانت کیتی قیامت دیہاڑے لے کے آوے گا، مڑکے ہر جی نوں اوہدی کمائی دا پورا (بدلہ) دتا جاوے گا تے اوہناں تے ظلم نئیں کیتا جاوے گا

وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ اَنْ يَّغُلَّ ۭ وَمَنْ يَّغْلُلْ يَاْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ ۚ ثُمَّ تُوَفّٰي كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَھُمْ لَا يُظْلَمُوْنَ  ١٦١ ؁

بھلا فیر جیہڑا بندہ اللہ دی رضا پچھے چلدا ہووے اوہدے ورگا اے جیہڑا اللہ توں ناراضگی لے کے پرتے ،تےاوہدا ٹکانا ں دوزخ اے؟ تے اوہ بڑی بھیڑی ٹھاہر اے

اَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللّٰهِ كَمَنْۢ بَاۗءَ بِسَخَطٍ مِّنَ اللّٰهِ وَمَاْوٰىهُ جَهَنَّمُ ۭوَبِئْسَ الْمَصِيْرُ  ١٦٢ ؁

اللہ کول اوہناں ساریاں دے(وَکھ وَکھ) درجے نیں تے اللہ اوہنوں خوب ویکھن والا اے اوہ جو عمل کردے نیں

ھُمْ دَرَجٰتٌ عِنْدَ اللّٰهِ ۭ وَاللّٰهُ بَصِيْرٌۢ بِمَا يَعْمَلُوْنَ  ١٦٣ ؁

بلاشبہ یقیناً اللہ نے ایمان والیاں تے احسان کیتا جدوں اوہنے اوہناں وچ اوہناں دی ذاتوں اک رسول گھلیا، اوہ اوہناں تے اوہدیاں آیتاں پڑھدا اے تے اوہناں نوں پاک کردا تے اوہناں نوں کتاب (قرآن) تے حِکمت (حدیث) سکھائوندا اے تے بیشک اوہ ایس توں پہلے کُھلی گمراہی وچ سن

لَقَدْ مَنَّ اللّٰهُ عَلَي الْمُؤْمِنِيْنَ اِذْ بَعَثَ فِيْھِمْ رَسُوْلًا مِّنْ اَنْفُسِھِمْ يَتْلُوْا عَلَيْھِمْ اٰيٰتِھٖ وَيُزَكِّيْھِمْ وَيُعَلِّمُھُمُ الْكِتٰبَ وَالْحِكْمَةَ ۚ وَاِنْ كَانُوْا مِنْ قَبْلُ لَفِيْ ضَلٰلٍ مُّبِيْنٍ  ١٦٤ ؁

تے کیہہ، جدوں (اُحد وچ) تہانوں اک مصیبت آن پئی بلاشبہ تسی ایہدے نالوں دُونی مصیبت بدر وچ پہنچا چکے تسی آکھن لگے ایہہ کِتھوں آ گئی؟ ۔ آکھ دیو ایہہ (مصیبت) تہاڈے اپنے ولّوں اے، بیشک اللہ ہرشئے اُتے خوب قادر اے

اَوَلَمَّآ اَصَابَتْكُمْ مُّصِيْبَةٌ قَدْ اَصَبْتُمْ مِّثْلَيْھَا  ۙ قُلْتُمْ اَنّٰى هٰذَا ۭ قُلْ ھُوَ مِنْ عِنْدِ اَنْفُسِكُمْ ۭ اِنَّ اللّٰهَ عَلٰي كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ  ١٦٥ ؁

تے تہانوں جیہڑا نقصان اپڑیا جِدّن دونویں فوجاں (اُحد وچ) آپس وچ بھڑیاں تاں اوہ اللہ دے حکم نال سی،تاں جےاوہ مومن پرکھ لوے

وَمَآ اَصَابَكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعٰنِ فَبِاِذْنِ اللّٰهِ وَلِيَعْلَمَ الْمُؤْمِنِيْنَ  ١٦٦ ؁ۙ

تے اوہناں نوں وی پرکھن لئی جنھاں منافقت کیتی تے اوہناں (منافقاں) نوں آکھیا گیا سی: آئو! اللہ دے رستے وچ لڑو یا (شہر دا) بچاؤ کرو، اوہناں آکھیا: جے سانوں لڑائی دا پکا پتا ہوندا تے اسیں ضرور تہاڈے پچھے ٹُر دے۔ اوہ اوس دن ایمان نالوں کفر دے بوہتے نیڑے سن، اوہ اپنے موہنواں توں اوہ گل کہہ رہے سن جیہڑی اوہناں دے دلاں وچ نئیں سی تے اللہ بوہتا جان دا اے جیہڑی (گل) اوہ لُکائوندے نیں

وَلِيَعْلَمَ الَّذِيْنَ نَافَقُوْا   ښ وَقِيْلَ لَھُمْ تَعَالَوْا قَاتِلُوْا فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ اَوِ ادْفَعُوْا ۭ قَالُوْا لَوْ نَعْلَمُ قِتَالًا لَّااتَّبَعْنٰكُمْ ۭ ھُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَىِٕذٍ اَقْرَبُ مِنْھُمْ لِلْاِيْمَانِ ۚ يَقُوْلُوْنَ بِاَفْوَاهِھِمْ مَّا لَيْسَ فِيْ قُلُوْبِھِمْ ۭ وَاللّٰهُ اَعْلَمُ بِمَا يَكْتُمُوْنَ  ١٦٧ ؁ۚ

اوہ جنھاں اپنے بھراوانں نوں آکھیا تے آپ تے (پچھاں) بیٹھے رہئے جے اوہ ساڈے آکھے لگدے، قتل نہ کیتے جاندے، آکھ دیؤ: فیر ہٹا لوئواپنیاں جاناں توں موت نوں جے تسی سچے او

اَلَّذِيْنَ قَالُوْا لِاِخْوَانِھِمْ وَقَعَدُوْا لَوْ اَطَاعُوْنَا مَا قُتِلُوْا  ۭ قُلْ فَادْرَءُوْا عَنْ اَنْفُسِكُمُ الْمَوْتَ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ  ١٦8 ؁

تے اوہناں لوکاں نوں جیہڑے اللہ دے رستے وچ قتل کیتےگئے نیں مردہ خیال نہ کرو سگوں اوہ جیوندے نیں اپنے رب کول۔ اوہناں نوں روزی پَوہنچدی اے

وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِيْنَ قُتِلُوْا فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ اَمْوَاتًا  ۭ بَلْ اَحْيَاۗءٌ عِنْدَ رَبِّھِمْ يُرْزَقُوْنَ  ١٦٩ ؁ۙ

جو اللہ نے اپنے فضل چوں اوہناں نوں دتّا اوہدے تے شاد نیں، تے اوہناں (مومناں) دے بارے وی خوش ہوندے نیں جیہڑے اجے تیکر اوہناں نوں اوہناں دے پچھوں نئیں ملے پئی اوہناں تےنہ کوئی خوف ہووے گا تے نہ او ہ غم کرن گے

فَرِحِيْنَ بِمَآ  اٰتٰىھُمُ اللّٰهُ مِنْ فَضْلِھٖ ۙ وَيَسْـتَبْشِرُوْنَ بِالَّذِيْنَ لَمْ يَلْحَقُوْا بِھِمْ مِّنْ خَلْفِھِمْ ۙ اَلَّا خَوْفٌ عَلَيْھِمْ وَلَا ھُمْ يَحْزَنُوْنَ  ١٧٠ ؁ۘ

اوہ اللہ دی طرفوں احسان تے فضل ہووَن تے خوش ہورہے نیں نالے واقعی اللہ مومناں دا اجر ضائع نئیں کردا

يَسْتَبْشِرُوْنَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّٰهِ وَفَضْلٍ ۙ وَّاَنَّ اللّٰهَ لَا يُضِيْعُ اَجْرَ الْمُؤْمِنِيْنَ  ڧ  ؀171

اوہ لوک جنھاں (لڑائی وچ) پھٹ لگن توں بعد وی اللہ تے اوہدے رسول دی گل منی ۔ اوہناں وچوں جنھاں نیکی کیتی تے پرہیز گار بنے اوہناں لئی بوہت وڈا اَجر اے

اَلَّذِيْنَ اسْتَجَابُوْا لِلّٰهِ وَالرَّسُوْلِ مِنْۢ بَعْدِ مَآ اَصَابَھُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِيْنَ اَحْسَنُوْا مِنْھُمْ وَاتَّقَوْا اَجْرٌ عَظِيْمٌ  ١٧٢ ؁ۚ

اوہ جنھاں نوں لوکاں آکھیا پئی بیشک لوکاں تہاڈے واسطے اک جتھا جوڑیا اے سو تسی اوہناں کولوں ڈرو فیر (ایس نے) اوہناں نوں ایمان وچ ودھا دتّا تے اوہناں آکھیا: سانوں اللہ کافی اے تے اوہ سوہنا کار ساز اے

اَلَّذِيْنَ قَالَ لَھُمُ النَّاسُ اِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوْا لَكُمْ فَاخْشَوْھُمْ فَزَادَھُمْ اِيْمَانًا   ڰ وَّقَالُوْا حَسْبُنَا اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَكِيْلُ ١٧٣ ؁

فیر اوہ اللہ دی طرفوں احسان تے فضل نال پلٹے، اوہناں نوں کوئی بریائی نئیں پہنچی۔ تے اوہناں اللہ دی رضا دی پیروی کیتی تے اللہ بوہت وڈے فضل والا اے

فَانْقَلَبُوْا بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّٰهِ وَفَضْلٍ لَّمْ يَمْسَسْھُمْ سُوْۗءٌ ۙ وَّاتَّبَعُوْا رِضْوَانَ اللّٰهِ ۭ وَاللّٰهُ ذُوْ فَضْلٍ عَظِيْمٍ ١٧٤ ؁

بس اوہ تہاڈا شیطان ای اے جیہڑا اپنے سنگیاں کولوں ڈرائوندا اے، سو تسی اوہناں کولوں نہ ڈرو تے میتھوں ای ڈرو جے تسی مومن او

اِنَّمَا ذٰلِكُمُ الشَّيْطٰنُ يُخَوِّفُ اَوْلِيَاۗءَهٗ   ۠ فَلَا تَخَافُوْھُمْ وَخَافُوْنِ اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِيْنَ  ١٧٥ ؁

تے (اے نبی!) اوہ تہانوں دکھی نہ کرن جیہڑے کُفر وچ لپکدے نیں۔ بیشک اوہ اللہ دا ہرگز کجھ نئیں وگاڑ دے اللہ چاہندا اے پئی اوہناں لئی آخرت وچ کوئی حصہ نہ رکھے تے اوہناں لئی بوہت وڈا عذاب اے

وَلَا يَحْزُنْكَ الَّذِيْنَ يُسَارِعُوْنَ فِي الْكُفْرِ ۚ اِنَّھُمْ لَنْ يَّضُرُّوا اللّٰهَ شَـيْــــًٔـا ۭ يُرِيْدُ اللّٰهُ اَلَّا يَجْعَلَ لَھُمْ حَظًّا فِي الْاٰخِرَةِ  ۚ وَلَھُمْ عَذَابٌ عَظِيْمٌ  ١٧٦ ؁

بیشک جنھاں ایمان دے بدلے کُفر مُل لے لیا، اوہ اللہ دا ہرگز کجھ نئیں وگاڑن گے تے اوہناں واسطے دردناک عذاب اے

اِنَّ الَّذِيْنَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْاِيْمَانِ لَنْ يَّضُرُّوا اللّٰهَ شَـيْـــًٔـا  ۚ  وَلَھُمْ عَذَابٌ اَلِيْمٌ  ١٧٧ ؁

تے جنھاں کُفر کیتا اوہ ہرگز ایہہ گمان نہ کرن اسیں واقعی اوہناں نوں جیہڑی ڈھل دیندے آں اوہ اوہناں دیاں جاناں لئی بھلی اے اسیں تے اوہناں نوں صرف ایس لئی ڈِھل دیندے آں پئی اوہ گناہ وچ ہور ودھن تے اوہناں لئی خواری والا عذاب اے

وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْٓا اَنَّمَا نُمْلِيْ لَھُمْ خَيْرٌ لِّاَنْفُسِھِمْ ۭ اِنَّمَا نُمْلِيْ لَھُمْ لِيَزْدَادُوْٓا اِثْمًا  ۚ وَلَھُمْ عَذَابٌ مُّهِيْنٌ  ١٧٨ ؁

اللہ دی شان نئیں مومناں نوں ایس حالے چھڈ دیوے جیہدے وچ تسی او، ایتھوں تیکر اوہ ناپاک نوں پاک چوں الگ کر دیوے۔ تے اللہ ایسا نئیں (پئی) اوہ تہانوں غیب بارے دس دیوے تے پر اللہ اپنے رسولاں وچوں جنھوں چاہندا اے چُن لیندا اے سو تسی ایمان لیائو اللہ اُتے، تے اوہدے رسولاں اُتے، تے جے تسی ایمان لیائو گے نالے تقویٰ رکھو گے تاں تہاڈے لئی بوہت وڈا اجر اے

مَا كَانَ اللّٰهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِيْنَ عَلٰي مَآ اَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتّٰى يَمِيْزَ الْخَبِيْثَ مِنَ الطَّيِّبِ ۭ وَمَا كَانَ اللّٰهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَي الْغَيْبِ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ يَجْتَبِىْ مِنْ رُّسُلِھٖ مَنْ يَّشَاۗءُ ۠ فَاٰمِنُوْا بِاللّٰهِ وَرُسُلِھٖ ۚ وَاِنْ تُؤْمِنُوْا وَتَتَّقُوْا فَلَكُمْ اَجْرٌ عَظِيْمٌ  ١٧٩ ؁

تے جنھاں نوں اللہ نے اپنے فضل چوں بوہت کُجھ دتا اے تے اوہ اوہدے وچ بخل کردے نیں کدی گمان نہ کرن اوہ (بخل) اوہناں لئی چنگااے سگوں اوہ اوہناں لئی خرابی اے چھیتی جیس مال وچ اوہناں بخل کیتا، قیامت دیہاڑے ایہدے ای اوہناں نوں طوق پوائے جان گے تے اسماناں تے زمین دی میراث اللہ لئی اے تے اللہ جو وی تسی کردے او بڑا خبردار اے

وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِيْنَ يَبْخَلُوْنَ بِمَآ اٰتٰىھُمُ اللّٰهُ مِنْ فَضْلِھٖ    ھُوَ خَيْرًا لَّھُمْ ۭ بَلْ ھُوَ شَرٌّ لَّھُمْ ۭ سَيُطَوَّقُوْنَ مَا بَخِلُوْا بِهٖ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ ۭ وَلِلّٰهِ مِيْرَاثُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ۭ وَاللّٰهُ بِمَا تَعْمَلُوْنَ خَبِيْرٌ ١٨٠ ؁ۧ

بلاشبہ یقینا اللہ نے اوہناں لوکاں دا بول سن لیاء جنھاں آکھیا بیشک اللہ محتاج اے تے اسیں غنی آں۔ اسیں ہن لکھ رکھاں گے جو اوہناں آکھیا۔ تے اوہناں دا نبیاں نوں ناحق قتل کرنا (اوہ وی) تے اسیں اوہناں نوں آکھاں گے: اگ دی لمب دا عذب چکھو

لَقَدْ سَمِعَ اللّٰهُ قَوْلَ الَّذِيْنَ قَالُوْٓا اِنَّ اللّٰهَ فَقِيْرٌ وَّنَحْنُ اَغْنِيَاۗءُ   ۘ  سَنَكْتُبُ مَا قَالُوْا وَقَتْلَھُمُ الْاَنْۢبِيَاۗءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ۙ وَّنَقُوْلُ ذُوْقُوْا عَذَابَ الْحَرِيْقِ  ١٨١ ؁

اوہ ایس پاروں جیہڑا تہاڈے ہتھاں نے اگے گھلیا تے واقعی اللہ اپنے بندیاں تے کُجھ وی ظلم کرن والا نئیں

ذٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ اَيْدِيْكُمْ وَاَنَّ اللّٰهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيْدِ  ١٨٢ ؁ۚ

اوہ (یہود) جنھاںآکھیا: بیشک اللہ ساتھوں عہد لیا اے پئی اسیں کسے رسول تے ایمان نہ لیائیے ایتھوں تیکر پئی اوہ ساڈے کول ایہو جئی قربانی لے کے آئے جنھوں اگ کھا جاوے، آکھ دیؤ: بلاشبہ میرے توں پہلے تہاڈے کول کئی رسول کُھلیاں نشانیاں لے کے آئے تے نال اوہ (معجزہ) وی جیہدا تسی آکھیا۔ فیر تسی اوہناں نوں قتل کیوں کر چھڈیا جے تسی سچے او؟

اَلَّذِيْنَ قَالُوْٓا اِنَّ اللّٰهَ عَهِدَ اِلَيْنَآ اَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُوْلٍ حَتّٰى يَاْتِيَنَا بِقُرْبَانٍ تَاْكُلُهُ النَّارُ ۭ قُلْ قَدْ جَاۗءَكُمْ رُسُلٌ مِّنْ قَبْلِيْ بِالْبَيِّنٰتِ وَبِالَّذِيْ قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوْھُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ  ١٨٣ ؁

فیر (وی) جے اوہ تہانوں جھٹلاؤن تے بلاشبہ تیرے توں پہلاں کئی رسول جھٹلائے گئے اوہ صاف دلیلاں تے صحیفے تے روشن کتاب لے کے آئے سن

فَاِنْ كَذَّبُوْكَ فَقَدْ كُذِّبَ رُسُلٌ مِّنْ قَبْلِكَ جَاۗءُوْ بِالْبَيِّنٰتِ وَالزُّبُرِ وَالْكِتٰبِ الْمُنِيْرِ  ١٨٤ ؁

ہر جان موت نوں چکھن والی اے، تے صرف قیامت دیہاڑے ای تہانوں پورے پورے اجر دتے جاون گے فیر جیہڑا اگ توں پرے رکھیا گیا تے جنت وچ داخل کیتا گیا فیر اوہ بلا شبہ کامیاب ہوگیا تے دنیاوی حیاتی دھوکھے دے سامان سوا کجھ نئیں

كُلُّ نَفْسٍ ذَاۗىِٕقَةُ الْمَوْتِ ۭ وَاِنَّمَا تُوَفَّوْنَ اُجُوْرَكُمْ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ ۭ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَاُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ ۭ وَمَا الْحَيٰوةُ الدُّنْيَآ اِلَّا مَتَاعُ الْغُرُوْرِ  ١٨٥ ؁

لازمی تہانوں تہاڈے مالاں تے تہاڈیاں جاناں راہیں ازمایا جاوے گا۔ تے تسی اوہناں کولوں جنھاں نوں تہاڈے توں پہلے کتاب دتی گئی تے اوہناں کولوں جنھاں شرک کیتا، ضرور دُکھ دَین والیاں بوہت گلاں سنو گے تے جے تسی صبر کرو تے تقویٰ اختیار کرو تاں بیشک اوہ بڑے حوصلے دے کماں چوں اے

لَتُبْلَوُنَّ فِيْٓ اَمْوَالِكُمْ وَاَنْفُسِكُمْ  ۣ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِيْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَمِنَ الَّذِيْنَ اَشْرَكُوْٓا اَذًى كَثِيْرًا ۭ وَاِنْ تَصْبِرُوْا وَتَتَّقُوْا فَاِنَّ ذٰلِكَ مِنْ عَزْمِ الْاُمُوْرِ  ١٨٦ ؁

تے جدوں اللہ نے اوہناں لوکاں کولوں پکا عہد لیا جنھاں نوں کتاب دتی گئی سی (پئی) تسی ایہنوں لازمی لوکاں نوں بیان کرو گے تے ایس نوں کدی وی نہ لُکائو گے، فیر اوہناں نے ایس (عہد) نوںاپنی کنڈوں پچھے سٹ دتا تے اوہنوں تھوڑے مُل بدلے ویچ دتّا، فیر کِنّا بھیڑا اے جیہدا اوہ سودا کردے نیں۔

وَاِذْ اَخَذَ اللّٰهُ مِيْثَاقَ الَّذِيْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ لَتُبَيِّنُنَّهٗ لِلنَّاسِ وَلَاتَكْتُمُوْنَهٗ  ۡ فَنَبَذُوْهُ وَرَاۗءَ ظُهُوْرِھِمْ وَاشْتَرَوْا بِهٖ ثَمَـــنًا قَلِيْلًا  ۭ فَبِئْسَ مَا يَشْتَرُوْنَ  ١٨٧ ؁

اوہناں لوکاں دا خیال نہ کر جیہڑے اپنے کیتے توں خوش نیں تے چاہندے نیں پئی جو اوہناں نئیں کیتا اوہدے تے اوہناں دی سوبھا کیتی جاوے، سو تسی اوہناں دا گمان نہ کرو پئی اوہ عذاب توں بچ جان گے تے اوہناں لئی دردناک عذاب اے

لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِيْنَ يَفْرَحُوْنَ بِمَآ اَتَوْا وَّيُحِبُّوْنَ اَنْ يُّحْمَدُوْا بِمَا لَمْ يَفْعَلُوْا فَلَا تَحْسَبَنَّھُمْ بِمَفَازَةٍ مِّنَ الْعَذَابِ ۚ وَلَھُمْ عَذَابٌ اَلِيْمٌ  ١٨٨ ؁

تے اللہ لئی اے اسماناں تے زمین دی بادشاہی تے اللہ ہر شئے تے پوری طرحاں قادر اے

وَلِلّٰهِ مُلْكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ۭ وَاللّٰهُ عَلٰي كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ ١٨٩ ؁ۧ

بیشک اسماناں تے زمین دی پیدائش وچ، تے رات تے دن دے بدلن وچ یقیناً عقلمنداں لئی نشانیاں نیں

اِنَّ فِيْ خَلْقِ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَاخْتِلَافِ الَّيْلِ وَالنَّھَارِ لَاٰيٰتٍ لِّاُولِي الْاَلْبَابِ ڌ ؀190

جیہڑے لوک کھلوتے تے بیٹھے، تے اپنے پاسیاں پرنے اللہ نوں یاد کردے نیں تے اسماناں تے زمین دی پیدائش بارے سوچ وچار کردے نیں، ساڈیا ربا! توں ایہہ سب کُجھ بے کار پیدا نئیں کیتا، توں پاک ایں، سو توں سانوں اگ دے عذاب توں بچا

الَّذِيْنَ يَذْكُرُوْنَ اللّٰهَ قِيٰمًا وَّقُعُوْدًا وَّعَلٰي جُنُوْبِھِمْ وَيَتَفَكَّرُوْنَ   فِيْ خَلْقِ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ۚ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هٰذَا بَاطِلًا ۚ سُبْحٰنَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ ١٩١ ؁

ساڈیا ربّا! بیشک جنھوں توں اگ وچ داخل کریں فیر بلاشبہ اوہنوں توں رسوا کردتّا تے ظالماں دا کوئی مدد گار نئیں

رَبَّنَآ اِنَّكَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ اَخْزَيْتَهٗ ۭ وَمَا لِلظّٰلِمِيْنَ مِنْ اَنْصَارٍ ١٩٢ ؁

ساڈیا ربّا! بیشک اسیں اک منادی والے نوں سُنّیا، اوہ ایمان وَل بلاندا اے، ایہہ پئی اپنے رب تے ایمان لیائو، فیر اسیں ایمان لے آئے۔ ساڈیا سوہنیا ربّا! سو ساڈے لئی ساڈے گناہ بخش دے تے ساڈیاں بریایاں ساڈے کولوں اتار دے تے سانوں نیکاں نال مُکائیں

رَبَّنَآ اِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُّنَادِيْ لِلْاِيْمَانِ اَنْ اٰمِنُوْا بِرَبِّكُمْ فَاٰمَنَّاڰ رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوْبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّاٰتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْاَبْرَارِ ١٩٣ ؁ۚ

ساڈیا ربّا! تے سانوں اوہ شئے دے جیہدا توں اپنے رسولاں راہیں ساڈے نال وعدہ کیتا سی، تے سانوں قیامت دیہاڑے رسوا نہ کریں بیشک توں وعدے دی خلاف ورزی نئیں کردا

رَبَّنَا وَاٰتِنَا مَا وَعَدْتَّنَا عَلٰي رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيٰمَةِ ۭ اِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيْعَادَ      ؀194

فیر اوہناں دے رب نے اوہناں دی دعا قبول کرلئی واقعی میں تہاڈے چوں کسے عمل کرن والے دا عمل برباد نئیں کراں گا، (بھانویں )کوئی مرد ہووے یا عورت، تسی اک دوجے چوں اکو مٹی او، فیر جنھاں لوکاں ہجرت کیتی، تے اوہ اپنے گھراں وچوں کڈھے گئے تے اوہناں نوں میرے رستے وچ ستایا گیا تے اوہ لڑے تے اوہ قتل کیتے گئے فیر میں لازمی اوہناں دیاں بریایاں اوہناں توں اتار دیواں گا تے لازمی اوہناں نوں اجہئے باغاں وچ داخل کراں گا جنھاں ہیٹھوں نہراں وگدیاں نیں۔ اللہ ولوں اک ثواب دے طور تے تے اللہ اوہدے کول ای چنگا ثواب اے خوبی

فَاسْتَجَابَ لَھُمْ رَبُّھُمْ اَنِّىْ لَآ اُضِيْعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنْكُمْ مِّنْ ذَكَرٍ اَوْ اُنْثٰى ۚ بَعْضُكُمْ مِّنْۢ بَعْضٍ ۚ فَالَّذِيْنَ ھَاجَرُوْا وَاُخْرِجُوْا مِنْ دِيَارِھِمْ وَاُوْذُوْا فِيْ سَبِيْلِيْ وَقٰتَلُوْا وَقُتِلُوْا لَاُكَفِّرَنَّ عَنْھُمْ سَيِّاٰتِھِمْ وَلَاُدْخِلَنَّھُمْ جَنّٰتٍ تَجْرِيْ مِنْ تَحْتِھَا الْاَنْھٰرُ ۚ ثَوَابًا مِّنْ عِنْدِ اللّٰهِ ۭ وَاللّٰهُ عِنْدَهٗ حُسْنُ الثَّوَابِ ١٩٥ ؁

تہانوں اوہناں دی جنھاں کفر کیتا شہراں وچ پھیرا ٹوری کدی وی دھوکے چ نہ پاوے

لَا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ    الَّذِيْنَ كَفَرُوْا فِي الْبِلَادِ  ١٩٦ ؁ۭ

ایہہ تھوڑا جہیا فائدہ اے مڑکے اوہناں دا ٹکانا ں دوزخ اے تے اوہ بھیڑا وچھونا اے

مَتَاعٌ قَلِيْلٌ ۣ ثُمَّ مَاْوٰىھُمْ جَهَنَّمُ ۭ  وَبِئْسَ الْمِھَادُ  ١٩٧ ؁

پر جیہڑے اپنے رب کولوں ڈردے رہے اوہناں لئی (اجہئے) باغ نیں جنھاں دے ہیٹھ دی نہراں وگدیاں نیں، اوہ اوہناں وچ سدا ای رہن والے نیں (ایہہ) اللہ ولوں مہمانی دے طور تے، تے جو اللہ دے کول اے اوہ نیکوکاراں لئی سب توں بھلا اے

لٰكِنِ الَّذِيْنَ اتَّقَوْا رَبَّھُمْ لَھُمْ جَنّٰتٌ تَجْرِيْ مِنْ تَحْتِھَا الْاَنْھٰرُ خٰلِدِيْنَ فِيْھَا نُزُلًا مِّنْ عِنْدِ اللّٰهِ ۭ وَمَا عِنْدَ اللّٰهِ خَيْرٌ لِّلْاَبْرَارِ ١٩٨ ؁

تے بیشک کتاب والیاں وچوں یقیناً (اجیہے وی) نیں جیہڑے اللہ تے ایمان لیائوندے نیں تے جو کُجھ تہاڈے ول نازل کیتا گیا تے جو کُجھ اُوہناں ول نازل کیتا گیا، اوہ اللہ لئی عاجزی کرن والے نیں، اوہ اللہ دیاں آیتاں دا کوڈی مُل نئیں وَٹدے۔ اوہو ای نیں جنھاں دا اجر اوہناں دے رب کول اے بیشک اللہ حساب چھیتی چکان والاا ے

وَاِنَّ مِنْ اَھْلِ الْكِتٰبِ لَمَنْ يُّؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَمَآ اُنْزِلَ اِلَيْكُمْ وَمَآ اُنْزِلَ اِلَيْھِمْ خٰشِعِيْنَ لِلّٰهِ ۙ لَا يَشْتَرُوْنَ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ ثَـمَنًا قَلِيْلًا ۭ اُولٰۗىِٕكَ لَھُمْ اَجْرُھُمْ عِنْدَ رَبِّھِمْ ۭ اِنَّ اللّٰهَ سَرِيْعُ الْحِسَابِ  ١٩٩ ؁

ایمان لیاؤن والیو! صبر کرو، تے (مقابلے چ ) ودھ کے جمے رہو تے مورچیاں تے ڈٹے رہو۔ تے اللہ کولوں ڈرو تاں جے تسی فلاح پاؤ

يٰٓاَيُّھَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوا اصْبِرُوْا وَصَابِرُوْا وَرَابِطُوْا   ۣ وَاتَّقُوا اللّٰهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ  ٢٠٠ ؁ۧ