لے کے نام اَللہ دا جورحمان رحیم اے

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ 0 ؀

الف، لام، میم 1 ۔

الۗمّۗ       1 ۝ۚ

بے َشک اِیہہ کِتاب(اَللہ وَلّوں اے)

ذٰلِكَ الْكِتٰبُ لَا رَيْبَ ٻ فِيْهِ ڔ ھُدًى لِّلْمُتَّقِيْنَ      ۝ۙ2

ہدایت مُتقیاں دے وَاہتے اِس وِچ ، غیب اُتّے اِیمان جِنہاں دا پکےہَین نَمازی جیہڑے 'ساڈے دِتّے وِچوں دیندے

الَّذِيْنَ يُؤْمِنُوْنَ بِالْغَيْبِ وَ يُـقِيْمُوْنَ الصَّلٰوةَ وَ مِمَّا رَزَقْنٰھُمْ يُنْفِقُوْنَ   ۝ۙ3   

تے اوھبی اِیمان جِنہاں دَا تیرے وَل اَساڈی گَھَل تے' تیرے نالوں پہلاں دِی وِی ہَر گَھل اُتّے نالے چھیکڑ نُوں وِی منَّن

وَ الَّذِيْنَ يُؤْمِنُوْنَ بِمَآ اُنْزِلَ اِلَيْكَ وَمَآ اُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ ۚ وَبِالْاٰخِرَةِ ھُمْ يُوْقِنُوْنَ    ۝ۭ4

اوہوَا لوک ہدایت اُتے رَبّ اَپنے دے وَلّوں 'اوہناں دِی اِی بیجی پھَلنا

اُولٰۗىِٕكَ عَلٰي ھُدًى مِّنْ رَّبِّهِمْ ۤ وَاُولٰۗىِٕكَ ھُمُ الْمُفْلِحُوْنَ      Ĉ ۝

کُفروناں نُوں اِک بُروبَر دَھمکائیں یاں ناہ دَھمکائیں اوہ ناہ آکھے لَگن وَالے

اِنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا سَوَاۗءٌ عَلَيْهِمْ ءَاَنْذَرْتَھُمْ اَمْ لَمْ تُنْذِرْھُمْ لَا يُؤْمِنُوْنَ  Č ۝

اَللہ وَلّوں بَند اوہناں دے دِل وِی کَن وِی تے اَکھیں دے اَگے پَردے ماڑ بَڑی اوہناں نُوں پینی

خَتَمَ اللّٰهُ عَلٰي قُلُوْبِهِمْ وَعَلٰي سَمْعِهِمْ ۭ وَعَلٰٓي اَبْصَارِهِمْ   غِشَاوَةٌ وَّلَھُمْ عَذَابٌ عَظِيْمٌ     ۝ۚ7  

لوکاں وِچوں اُوھبی جیہڑے اَللہ تے چھیکڑ دِن نُوں مَنَّن دِی گَل کَردے ' پَر ناہ اَندروں مُومَن

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَّقُوْلُ اٰمَنَّا بِاللّٰهِ وَبِالْيَوْمِ الْاٰخِرِ وَمَا ھُمْ بِمُؤْمِنِيْنَ    ۝ۘ8  

چالاں چَلدے نال اَللہ دے تے ایِمان لیایاں نال اوہ 'بے خَبرے ہَین اِس توں اَپنِیاں چالاں دِی پھیٹ اوہناں کھانی

يُخٰدِعُوْنَ اللّٰهَ وَالَّذِيْنَ اٰمَنُوْا ۚ وَمَا يَخْدَعُوْنَ اِلَّآ اَنْفُسَھُمْ وَمَا يَشْعُرُوْنَ    ۝ۭ9

روگ اوہناں دے اَندرِیں جیہڑا اَللہ اُس نُوں ہَور وَدھایا'بھَا ( نصیب ) اوہناں دے ما ر دُکھا ں دِی 'کُوڑ کمانوں (جھوٹھ بولن توں )

فِىْ قُلُوْبِهِمْ مَّرَضٌ ۙ فَزَادَھُمُ اللّٰهُ مَرَضًا ۚ وَلَھُمْ عَذَابٌ اَلِيْمٌۢ ڏ بِمَا كَانُوْا يَكْذِبُوْنَ  10 ۝

اِنج دے لوکاں نُوں جَد کہیے دُنیا وِچ فَساد ناہ بِیجو ' آکھن اسی سِدھَارَنہارے

وَاِذَا قِيْلَ لَھُمْ لَا تُفْسِدُوْا فِى الْاَرْضِ ۙ قَالُوْٓا اِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُوْنَ   ؀11

حالاں نیں اوہ بے شعوری فَسادِی

اَلَآ اِنَّھُمْ ھُمُ الْمُفْسِدُوْنَ وَلٰكِنْ لَّا يَشْعُرُوْنَ  12 ۝

اوہناں نُوں جے ایہہ مَتّ دئیے ' لوکاں وَانگ اِیمان لیاؤ' آکھن کی اِیمان لیائیے مُورَکْھ لوکاں وَانگوں سَچ تاں اِیہہ وے آپ اوہ مُورَکْھ'سمَجھوں کورے(جاندے نئیں )

وَاِذَا قِيْلَ لَھُمْ اٰمِنُوْا كَمَآ اٰمَنَ النَّاسُ قَالُوْٓا اَنُؤْمِنُ كَمَآ اٰمَنَ السُّفَهَاۗءُ ۭ اَلَآ اِنَّھُمْھُمُ  السُّفَهَاۗءُ وَلٰكِنْ لَّا يَعْلَمُوْنَ  13 ۝

مُوْمَن لوکاں نُوں جَد مِل دے تَاں کہندے اِیمان لیائے ' پَر شیطانی ٹولے رَل کے آکھن نال تُہاڈے ، اوہناں نال بَکھِیڑے کر یئے

وَاِذَا لَقُوا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا قَالُوْٓا اٰمَنَّا   ښ وَاِذَا خَلَوْا اِلٰى شَيٰطِيْنِهِمْ ۙ قَالُوْٓا اِنَّا مَعَكُمْ ۙ اِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِءُوْنَ 14 ۝

اَللہ اُوہناں نُوں سَمجھ لیسی ہُور وَدھا کے اَنھے وَاہ دِی وَاغ تُڑائی

اَللّٰهُ يَسْتَهْزِیئُ بِهِمْ وَيَمُدُّھُمْ فِىْ طُغْيَانِهِمْ يَعْمَھُوْنَ  15 ۝

ایس طَرح دے لوکا ں نے سِدھ رَاہی چھَڈّی تے گٗمراہی وَٹّی 'ایس بیوپارے ناہ اُوہناں نُوں کوئی کھَٹی ' ناہ سِدھ رَاہیاں وِچ اوہ ہوئے

اُولٰۗىِٕكَ الَّذِيْنَ اشْتَرَوُا الضَّلٰلَةَ بِالْهُدٰى ۠ فَمَا رَبِحَتْ تِّجَارَتُھُمْ وَمَا كَانُوْا مُهْتَدِيْنَ  16 ؀

ہے مثال اوہناں دِی اِنج دِی جیوں اک بندہ اَگ بَھخَا کے گِردے نُوں رُشنائے ' اَللہ اوہناں دِی بینائی کھَو لے جائے اُوہناں نُوں نِھیرے دے اِی مُڑ وَس پائے 'ویکھن توں بیکار بَنائے

مَثَلُھُمْ كَمَثَلِ الَّذِى اسْـتَوْقَدَ نَارًا ۚ فَلَمَّآ اَضَاۗءَتْ مَا حَوْلَهٗ ذَھَبَ اللّٰهُ بِنُوْرِهِمْ وَتَرَكَھُمْ فِىْ ظُلُمٰتٍ لَّا يُبْصِرُوْنَ   ؀17

ڈورے، گُنگے اَنھے لوکی کھُنجیا رَاہ ناہ پیندے

ۻ بُكْمٌ عُمْىٌ فَھُمْ لَا يَرْجِعُوْنَ  ۝ۙ18

اَسماناں توں وَسَّن والے بَدّل دِی وِی گَل ڈُھکدی اے'اس وِچ نھیرا ' کَڑکی،چَمکی' مَوتوں ڈَردے' کڑکڑ سُن کے لوکی کَنَّاں نُوں اُنگلاوَن ' اَللہ دے گھیرے وِچ کافَر (کَن اُنگلایاں کی بَن دَا اے)

اَوْ كَصَيِّبٍ مِّنَ السَّمَاۗءِ فِيْهِ ظُلُمٰتٌ وَّرَعْدٌ وَّبَرْقٌ ۚ يَجْعَلُوْنَ اَصَابِعَھُمْ فِىْٓ اٰذَانِهِمْ مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۭ وَاللّٰهُ مُحِيْطٌۢ بِالْكٰفِرِيْنَ  19 ۝

جاپے چَمکی لَو اَکھیاں دِی ہُن کھَوئی ہُن کھَوئی ' چَانن ہویا تے پیَرْ اوہ پَٹدے نھیِرا ہووے تے رُک جاندے ' اَللہ چاہے تے کُھَس لے نیں' سُن وِی(سماعت وی )۔تَک وِی'(بصارت وِی ) اوہ ہَر شے تے قادر

يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ اَبْصَارَھُمْ ۭ كُلَّمَآ اَضَاۗءَ لَھُمْ مَّشَوْا فِيْهِ ڎ وَاِذَآ اَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوْا ۭ وَلَوْ شَاۗءَ اللّٰهُ لَذَھَبَ بِسَمْعِهِمْ وَاَبْصَارِهِمْ ۭ اِنَّ اللّٰهَ عَلٰي كُلِّ شَىْءٍ قَدِيْرٌ 20 ۝ۧ

لوکو کَرو عِبادت رَبّ دی جِس تہانوں پیدا کیتا' اُوہناں نُوں وِی جو تہاتھوں پہلاں ہوئے ۔تَقوٰی اِنج تُساں دِس آسی (تہاڈے بچَنے دی صورت ہو سَکدی اے )

يٰٓاَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوْا رَبَّكُمُ الَّذِىْ خَلَقَكُمْ وَالَّذِيْنَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُوْنَ 21 ۝ۙ

ایہہ زمین تہاڈے واہتے اُوس وِچھائی' اُوسے نے ا ِی اَسمان تہاڈے واہتے چَھتیا ہویا' بَدْلاں رَاہیں پانی گَھَلیاتے اِنج رِزَقْ تُہاڈا بَن کے پَھل پھُل بوٹے اُگے ' اِس کَر کے ناہ اَللہ وَرگا ہ ہَور کِسے نُوں جانو' سار تہانوں ساری

الَّذِىْ جَعَلَ لَكُمُ الْاَرْضَ فِرَاشًا وَّالسَّمَاۗءَ بِنَاۗءً   ۠ وَّاَنْزَلَ مِنَ السَّمَاۗءِ مَاۗءً فَاَخْرَجَ بِهٖ مِنَ الثَّمَرٰتِ رِزْقًا لَّكُمْ ۚ فَلَا تَجْعَلُوْا لِلّٰهِ اَنْدَادًا وَّاَنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ  22 ؀

جے کَر شَک تُہانوں اِس وِچ اپنے بندے وَل اَسی جو نازل کیتا ' سُورَت اک لیا ؤ ' اِمدادی وِی نال مَلاؤ ، اڈ (سوائے ) اَللہ توں ، جے سَچے اُو تے ،

وَاِنْ كُنْتُمْ فِىْ رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلٰي عَبْدِنَا فَاْتُوْا بِسُوْرَةٍ مِّنْ مِّثْلِهٖ ۠ وَادْعُوْا شُهَدَاۗءَكُمْ مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ  23 ؀

جے کَرسَکِیوو ن اہیں،تے ناہ ہَر گز کَر سَکیسو ، فیر ڈَرو اُس ناروں جِس دَا بالن بَندے پَتھر ' ہے جیہڑ ی کُفروناں واہتے بھَخی بھَخَائی

فَاِنْ لَّمْ تَفْعَلُوْا وَلَنْ تَفْعَلُوْا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِىْ وَقُوْدُھَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ   ښ اُعِدَّتْ لِلْكٰفِرِيْنَ  24 ؀

خوش خَبری اُوہناں نُو ں دے دے جیہڑے وَل اِیمان لیائے'چَنگے عَمل کَمَائے باغ اُوہناں دے بھاگیں ہو سَن' کول جِنہاں دے وَگدے پانی' اُوتھے رِزق پھَلاں دَا اوہناں نُوں جَد کھانے وَاہتے مِلسی'کہسن ایہہ تاں پہلاں وِی لَگدا کھادے ہوئے 'کیوں جے اوہناں نے نال رَلدے ای مِلدے مِلسیوَن گے نیں'انجے سَنگ بڑے ای سُتھرے مِلسیوَن گے اوہ ہمیشہ اِس وِچ رہسَن

وَبَشِّرِ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ اَنَّ لَھُمْ جَنّٰتٍ تَجْرِىْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ ۭ كُلَّمَا رُزِقُوْا مِنْهَا مِنْ ثَمَـــرَةٍ رِّزْقًا  ۙ قَالُوْا ھٰذَا الَّذِىْ رُزِقْنَا مِنْ قَبْلُ ۙ وَاُتُوْا بِهٖ مُتَشَابِهًا  ۭ وَلَھُمْ فِيْهَآ اَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ   ڎ وَّھُمْ فِيْهَا خٰلِدُوْنَ  25 ؀

اَللہ ناہ کچَراندہ اِس توں مَچھر دِی وِی جے دے مِثال یاں اِس توں وِی حقیر شے دِی'کیوں جے مُومَن تے اَللہ دے فرمائے نو ں حَق جانن'تے منکر ایہہ آکھن ایہوا جئی مثالاں توں آخر اللہ دا کی مطلب ہے سی'ایس طَرح اِی بوہتے نیں گُمراہے جاندے تے بوہتے نیں سِدھی راہ پے جاندے'پر گُمراہے اوہوَا جاندے جیہڑے نافرمانے

اِنَّ اللّٰهَ لَا يَسْتَحْىٖٓ اَنْ يَّضْرِبَ مَثَلًا مَّا بَعُوْضَةً فَمَا فَوْقَهَا  ۭ فَاَمَّا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا فَيَعْلَمُوْنَ اَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَّبِّهِمْ ۚ وَاَمَّا الَّذِيْنَ كَفَرُوْا فَيَقُوْلُوْنَ مَاذَآ اَرَادَ اللّٰهُ بِهٰذَا مَثَلًا ۘ يُضِلُّ بِهٖ كَثِيْرًا  ۙ وَّيَهْدِىْ بِهٖ كَثِيْرًا  ۭ وَمَا يُضِلُّ بِهٖٓ اِلَّا الْفٰسِقِيْنَ  26 ؀ۙ

یعنی جیہڑے بَھن دیندے نیں عہد اَللہ نال پہلا ں آپو ں پَکیا ں کرکے 'اَتے تَروڑَن اَللہ آکھے جِس نوں جوڑو' تے جَگ وِچ فَسا د مچاوَن اِہناں گھاٹے وِچ اِی رہنا

الَّذِيْنَ يَنْقُضُوْنَ عَهْدَ اللّٰهِ مِنْۢ بَعْدِ مِيْثَاقِه ٖ ۠ وَ يَقْطَعُوْنَ مَآ اَمَرَ اللّٰهُ بِهٖٓ اَنْ يُّوْصَلَ وَيُفْسِدُوْنَ فِى الْاَرْضِ ۭ اُولٰۗىِٕكَ ھُمُ الْخٰسِرُوْنَ  27 ؀

اَللہ نُوں ناہ مُنکر ہونا بنے تہا نوں، سی نَر جان تُسی (بے جان) سی تے اوس تہانوں جانی کیتا اوہ تہانوں مُڑ مارے دا ' فیر تہانوں زندہ کرسی'اوسے وَ ل ای پَرت تُہاڈی

كَيْفَ تَكْفُرُوْنَ بِاللّٰهِ وَكُنْتُمْ اَمْوَاتًا فَاَحْيَاكُمْ ۚ ثُمَّ يُمِيْتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيْكُمْ ثُمَّ اِلَيْهِ تُرْجَعُوْنَ  28 ؀

جو کئجھ وَی ایس دنُیا وِچ اے پیدا کیتا اوس تہاڈے واہتے اَسماناں وَل ہویا انجے سَت اسمان اوہنے سَترائے' ہَر شے دَا وَل اوس نُوں

ھُوَ الَّذِىْ خَلَقَ لَكُمْ مَّا فِى الْاَرْضِ جَمِيْعًا  ۤ ثُمَّ اسْتَوٰٓى اِلَى السَّمَاۗءِ فَسَوّٰىھُنَّ سَبْعَ سَمٰوٰتٍ ۭ وَھُوَ بِكُلِّ شَىْءٍ عَلِيْمٌ   29 ؀ۧ

رَب تیرے نے جَدوں مِلائک نوُں دَسْیا سِی میں دُنیا دے وِچ اِک خَلیفہ بناوَن لگاں ، آکھن لگے کی بَناسیں، اِس وِچ جیہڑا بھَنڈیاں پاسی،رَت(خون ) وَگاسی؛ اَسی تیرا ناں جَپدے ؛ حمَداں کردے تے وَڈیاندے تینوں'اوس کہیا میں جو کُجھ جانا ں اوہ تُسی ناہ جانو

وَاِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلٰۗىِٕكَةِ اِنِّىْ جَاعِلٌ فِى الْاَرْضِ خَلِيْفَةً ۭ قَالُوْٓا اَتَجْعَلُ فِيْهَا مَنْ يُّفْسِدُ فِيْهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاۗءَ ۚ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ ۭ قَالَ اِنِّىْٓ اَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُوْنَ 30 ؀  

آدم نوں اُوس ہر ناں (نام ) رَکھن دِی اَٹکل دَسّی فیر اوہ چیزاں رَب ملائک دے اَگےکَر کے پچُھیا 'اِہناں دے ناں دَسو جے  تُسی سچَے او

وَعَلَّمَ اٰدَمَ الْاَسْمَاۗءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَھُمْ عَلَي الْمَلٰۗىِٕكَةِ ۙ فَقَالَ اَنْۢبِــُٔـوْنِىْ بِاَسْمَاۗءِ ھٰٓؤُلَاۗءِ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ  31 ؀

آکھن لگے تیریاں توں ایں جانیں 'سانوں عِلم اس توں ناہ اَگے جِنّاں توں اسانوں دِتّا'بےشک توں عَلیم حَکیم ایں

قَالُوْا سُبْحٰــنَكَ لَاعِلْمَ لَنَآ اِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ۭ اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلِيْمُ الْحَكِيْمُ  32 ؀

رَب کہیا اے آدم دَس دے اِہناں دے توں ناں(نام ) اِہناں نُوں' تے جَد اوہناں دے ناں اُوہناں نُوں اِس دَسے' رَب فرمایا کی میں ناہ سی کہیا تہانوں میں زمین اَسماناں دے غیباں نوں جاناں؛ میں تہاڈی دِس دی تے نراس( چھُپیاں گلَاں ) وی جاناں

قَالَ يٰٓاٰدَمُ اَنْۢبِئْـھُمْ بِاَسْمَاۗىِٕهِمْ ۚ فَلَمَّآ اَنْۢبَاَھُمْ بِاَسْمَاۗىِٕهِمْ ۙ قَالَ اَلَمْ اَقُلْ لَّكُمْ اِنِّىْٓ اَعْلَمُ غَيْبَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَاَعْلَمُ مَا تُبْدُوْنَ وَمَا كُنْتُمْ تَكْتُمُوْنَ 33 ؀

اساں ملائک نوں  جد ایہہ فرمایا 'جھک جاؤ آدم دے اَگے'اوہ جھُکے 'اَبلیس ناہ جھُکیا' ویہر کھلوتا(انکار کیتا) ، آکڑ کیتی تے کُفرناں دے سنگ رَلیا

وَاِذْ قُلْنَا لِلْمَلٰۗىِٕكَةِ اسْجُدُوْا لِاٰدَمَ فَسَجَدُوْٓا اِلَّآ اِبْلِيْسَ ۭ اَبٰى وَاسْتَكْبَرَ ڭ وَكَانَ مِنَ الْكٰفِرِيْنَ  ؀34

اَساں کہیا اے آدم رہ بہہ سَنگ اپنے دے سَنگ بَہشتیں- ایِتھوں کھاؤ جو جی چاہے جتِھوں چاہے ہا ں اُس رُکھ دے ول ناہ ہونا -نئیں تاں نافُرمانے تھِیسو

وَقُلْنَا يٰٓاٰدَمُ اسْكُنْ اَنْتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلَامِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِـئْتُمَـا   ۠ وَلَا تَـقْرَبَا ھٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُوْنَا مِنَ الظّٰلِمِيْنَ 35 ؀

پَر شیطان بھُلا دتْا سی اُوہناں نُوں اِس گَلوں تے کَڈ کھَڑیا اِس رہتل چوں اُوہناں تائیں اوہنے-اَساں کہیا ہُن تُسی نئیں اِس رہتل جو غے نِکلو ایتھوں -اک دوجے دا ویر تہاڈے وچ ہُن پھَٹسی-اک ویلے تیک تہانوں رہنا ہُوسی سَنگ مِٹی دے-تے رِزقے دی بھال ہُن آپے کرنی (پیسی)

فَاَزَلَّهُمَا الشَّيْطٰنُ عَنْهَا فَاَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيْهِ ۠ وَقُلْنَا اھْبِطُوْا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۚ وَلَكُمْ فِى الْاَرْضِ مُسْـتَقَرٌّ وَّمَتَاعٌ اِلٰى حِيْنٍ  36 ؀

آدم نوں مُڑ رَب ولوں  کلَمے سُجھے( اوہناں دے سِر تے ) اوہدی توبہ رَب قبولی-کیوں جے اوہ تے توبہ مَنن والا نالے مہری

فَتَلَـقّيٰٓ اٰدَمُ مِنْ رَّبِّهٖ كَلِمٰتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ  ۭ اِنَّهٗ ھُوَ  التَّوَّابُ الرَّحِيْمُ  37 ؀

اَساں کہیا ایہہ رہتل (رہن دی تھاں ) چھَڈو ہاں جس وَقت ہدایت میرے وَلو ں آوئے (ویر تہاڈے تَک کے) جِنہاں اوہ ہدایت مَنّی اُوہناں ناہ خوف ای ہوسی ناہ کوئی جھُورا

قُلْنَا اھْبِطُوْا مِنْهَا جَمِيْعًا ۚ فَاِمَّا يَاْتِيَنَّكُمْ مِّـنِّىْ ھُدًى فَمَنْ تَبِعَ ھُدَاىَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا ھُمْ يَحْزَنُوْنَ  38 ؀

پَر آیات اَساڈی دا اِنکار جِنہاں نے کیتا تے اِہناں توں عملوں ہارے اوہ اَگ واسے- رہسَن اس دے وِچ ہَمیشہ

وَالَّذِيْنَ كَفَرُوْا وَكَذَّبُوْا بِاٰيٰتِنَآ اُولٰۗىِٕكَ اَصْحٰبُ النَّارِ ۚ ھُمْ فِيْهَا خٰلِدُوْنَ   39 ؀ۧ

اسرائیلی آل اولادو یاد کَرو اِنعام میرے اوہ جیہڑے میں تُساں تے کیتے-قول میرا جو پورا کَر سو، تےمیں وِی قول کَریساں پور ا-خوف فقط میرے توں کھاؤ

يٰبَنِىْٓ اِسْرَاۗءِيْلَ اذْكُرُوْا نِعْمَتِىَ الَّتِىْٓ اَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَاَوْفُوْا بِعَهْدِىْٓ اُوْفِ بِعَهْدِكُمْ ۚ وَاِيَّاىَ فَارْھَبُوْنِ  40 ؀

میری گھَل (قران) نو ں مَنّو-ایہہ جَد اُس نوں سچَیائے جو تہااڈے اپنے کول اے-تسُی ناہ جَچدے اس دے موہری منکر تھیندے-میریاں اِہناں (اَن مُلیاں) گَلاں نُوں چھَڈ کے دو کوڈاں ناہ پلَے بَنھو-دِل وچ خوف میرا اِی رَکھو

وَاٰمِنُوْا بِمَآ اَنْزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُمْ وَلَا تَكُوْنُوْٓا اَوَّلَ كَافِرٍۢ بِهٖ  ۠ وَلَا تَشْتَرُوْا بِاٰيٰتِىْ ثَـمَنًا قَلِيْلًا وَاِيَّاىَ فَاتَّقُوْنِ    41 ؀

حَق نوں باطل نال ناہ گَنھو-دانستہ ناہ حق نوں کَجو-

وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَــقَّ وَاَنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ  42 ؀

قائم کرو صلات ہمیشہ، دیندے رَہو زَکات ہمیشہ-اَللہ دے اَگے جھکنے والے لوکاں دے سَنگ  جھکدے جاؤ

وَاَقِيْمُوا الصَّلٰوةَ وَاٰتُوا الزَّكٰوةَ وَارْكَعُوْا مَعَ الرّٰكِعِيْنَ  43 ؀

نیکی دی مَت دیندے ہوئیے لوکاں تائیں بھُل جاؤ اپنے تائیں-حالاں تُسی کِتاب اپنی دی کَرو تَلاوت کیوں ناہ سُوچن دے وَل آؤ

اَتَاْمُرُوْنَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ اَنْفُسَكُمْ وَاَنْتُمْ تَتْلُوْنَ الْكِتٰبَ ۭ اَفَلَاتَعْقِلُوْنَ 44 ؀

صَبر صَلات سہارے ای ایہہ پَینڈا سَوکھا ہو سَکدا اے'اُنج بَڑا اِی کَم ایہہ اَوکھا ، اوہناں دِی گَل وَکھری جھُوک جِنہاں دِی میرے وَل اے

وَاسْتَعِيْنُوْا بِالصَّبْرِ وَالصَّلٰوةِ  ۭ وَاِنَّهَا لَكَبِيْرَةٌ اِلَّا عَلَي الْخٰشِعِيْنَ   45 ؀ۙ

ایہہ پینڈا سَوکھاہو سَکدا اے اوہناں دی گَل وَکھری جھَوک جنہاں دی میرے وَل اے

الَّذِيْنَ يَظُنُّوْنَ اَنَّھُمْ مُّلٰقُوْا رَبِّهِمْ وَاَنَّھُمْ اِلَيْهِ رٰجِعُوْنَ  46 ؀ۧ

اسرائیلی آل اولادو یاد کَرو اِنعام مرے اوہ جیہڑے میں تُساں  تے کیتے-ساری دُنیا توں سَرکَردہ میں تہانوں کر دِتّا سی

يٰبَنِىْٓ اِسْرَاۗءِيْلَ اذْكُرُوْا نِعْمَتِىَ الَّتِىْٓ اَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَاَنِّىْ  فَضَّلْتُكُمْ عَلَي الْعٰلَمِيْنَ 47 ؀

پَر ڈرو اوس دِن کولوں وِی جِس دِن کو ئی بھا رکِسی دَا وَنڈسی ناہیں-ناہ اوس روز سَفارش چَلسی' ناہ چَھڈوائی ، ناہ کَر سی امداد کوئی وِی

وَاتَّقُوْا يَوْمًا لَّا تَجْزِىْ نَفْسٌ عَنْ نَّفْسٍ شَـيْــــًٔـا وَّلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَّلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَّلَا ھُمْ يُنْصَرُوْنَ    48 ؀

اَسان تہانوں فِرعون کیاں دے کولوں جَدوں بچایا-اوہ تُساں تے ڈَاہڈا ظُلم کِریندے آہے'ذِبح کَریندے پُت تہاڈے' پُتریاں نوں اوہ وَلاندے-(زندہ رہن دیندے) اس وچ تہاڈے واہتے رَب تہاڈے وَلّوں ہے سی اک مصیبت(امتحان) بھاری

وَاِذْ نَجَّيْنٰكُمْ مِّنْ اٰلِ فِرْعَوْنَ يَسُوْمُوْنَكُمْ سُوْۗءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُوْنَ اَبْنَاۗءَكُمْ وَيَسْتَحْيُوْنَ نِسَاۗءَكُمْ ۭ وَفِىْ ذٰلِكُمْ بَلَاۗءٌ مِّنْ رَّبِّكُمْ عَظِيْمٌ    49 ؀

جد پار اَساں دریا دے پاکے'اوہناں کولوں سی بچایا-فرعون کیاں دے تائیں سی غرقایا آپ تُسی وی ویکھ رہے سی

وَاِذْ فَرَقْنَا بِكُمُ الْبَحْرَ فَاَنْجَيْنٰكُمْ وَاَغْرَقْنَآ اٰلَ فِرْعَوْنَ وَاَنْتُمْ تَنْظُرُوْنَ   50 ؀

تے جد موسٰی نال اَساں سی چالی رَاتاں دِی گَل کِیتی، اس دے پِچھے لَگ پئے سُو پوجن وَچھا حَداں ٹَپ کے

وَاِذْ وٰعَدْنَا مُوْسٰٓى اَرْبَعِيْنَ لَيْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْۢ بَعْدِهٖ وَاَنْتُمْ ظٰلِمُوْنَ  51 ۝

اَسا ںمعاف تہانوں کَر دِتّا سی تاں جے ساڈی نیکی رَکھو چیتے-

ثُمَّ عَفَوْنَا عَنْكُمْ مِّنْۢ بَعْدِ ذٰلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُوْنَ  52 ؀

اِیہہ اوہ دِن سَن جَد موسٰی نوں اَساں کتاب عنایت کیتی اک-نتا ر نہاری(فرقان) تاں جے راہے راہے جا ؤ

وَاِذْ اٰتَيْنَا مُوْسَى الْكِتٰبَ وَالْفُرْقَانَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُوْنَ  53 ؀

واپس آکے جدموسٰی نے اپنی قوم نوں جھاڑاں پائیاں-جے وَچھے دِی پوجا کَرکے رَاہ وِچ کَنڈے گَڈ لئیے جے-توبہ تاب کَرو اوس اَگے جِس تہانوں پیدا کیتا-تے اپنے نَفساں نُوں مارو-ایہوا گَل تہاڈے واہتے چنگی ہے وے-پیدا کرن والےنے نظر کَرم وی تہاڈےاُتے کیتی-اوہ قبَولن والا نالے مہری

وَاِذْ قَالَ مُوْسٰى لِقَوْمِهٖ يٰقَوْمِ اِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ اَنْفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوْبُوْٓا اِلٰى بَارِىِٕكُمْ فَاقْتُلُوْٓا اَنْفُسَكُمْ ۭ ذٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِنْدَ بَارِىِٕكُمْ ۭ فَتَابَ عَلَيْكُمْ ۭ اِنَّھٗ ھُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيْمُ   54 ؀

موسٰی نوں جد تُساں کہیا سی ناہ منّاں گے جد تائیں ناہ تک لئیے اَکھیں-وَیکھدیاں اِی وَیکھدیاں مُڑ کَڑک پَکڑ تہانوں کیتی-

وَاِذْ قُلْتُمْ يٰمُوْسٰى لَنْ نُّؤْمِنَ لَكَ حَتّٰى نَرَى اللّٰهَ جَهْرَةً فَاَخَذَتْكُمُ الصّٰعِقَةُ وَاَنْتُمْ تَنْظُرُوْنَ 55 ؀

مُویاں داخل ہونے پِچھوں اَساں تہانوں مُڑکھَلوایا (زندہ کیتا ) تاں جے شُکر کرو اِس اُتے

ثُمَّ بَعَثْنٰكُمْ مِّنْۢ بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُوْنَ  56 ؀

اساں تُساںتے تے بَدلاں دا سایہ کیتا-مَن سلَوٰی وِی گھَلیا-تاں جے ساڈےدِتّے وِچوں ایہہ سُتھریکاں کھاؤ-کی اَساڈا نُقصان ہویا -اَپنا اِی نُقصان ہویو جے(ناہ منن تے)

وَظَلَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْغَمَامَ وَاَنْزَلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوٰى ۭ كُلُوْا مِنْ طَيِّبٰتِ مَا رَزَقْنٰكُمْ ۭ وَمَا ظَلَمُوْنَا وَلٰكِنْ كَانُوْٓا اَنْفُسَھُمْ يَظْلِمُوْنَ  57 ؀

جد اِک وَستی جا وَ ڑنے دی مَت تہانوں دِتّی تاں جے اوتھے رہ کے کھا ؤ جتِھوں جِنّاں چاہوں-فَرماں برَداراں دے وَانگوں وَڈّےدَر (دروازے )چوں لَنگدے ہوئے "سانوں بخشیں" کہندے-اَسی خَطایاں بَخش دیا ں دے'تے اوہناں نُوں ہَور دیا ں دے چَنگے چَج جِنہاں دے ہوئے

وَاِذْ قُلْنَا ادْخُلُوْا ھٰذِهِ الْقَرْيَةَ فَكُلُوْا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَّادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَّقُوْلُوْا حِطَّةٌ نَّغْفِرْ لَكُمْ خَطٰيٰكُمْ ۭ وَسَنَزِيْدُ الْمُحْسِنِيْنَ 58 ؀

اوہنا ں نُوں جو گَل آکھی سی حَد ٹپَلایاں اُس دِی تھا ئیں گَل بنائی جِس توں حَد ٹپَلایاں اُتے اِک عَذاب اَسمانی آیا ساڈا گھَلیا-اوہناں دے کَرتوتاں پاروں

فَبَدَّلَ الَّذِيْنَ ظَلَمُوْا قَوْلًا غَيْرَ الَّذِىْ قِيْلَ لَھُمْ فَاَنْزَلْنَا عَلَي الَّذِيْنَ ظَلَمُوْا رِجْزًا مِّنَ السَّمَاۗءِ بِمَا كَانُوْا يَفْسُقُوْنَ  59 ؀ۧ

قوم اپنے دے واہتےموسٰی نے جَد پانی دا تَرلا پایا مَت (عقل )اَساں ای دِتُی-جا ا اوس پہاڑے جا۔ عاصے دے سِر تے اوتھے باراں چشمے پھٹدے(لبھے) ہرَ قبیلے پَن گَھٹ اَپنا جا ن لیا سی(ایبھی مَت اَساڈی ہےسی) کھاوُو پیوُو اَللہ دے تُس دِتّے وِچوں-پر ناہ آلِ داؤدے ، کو ئی گَڑبَڑ کرنا

وَاِذِ اسْتَسْقٰى مُوْسٰى لِقَوْمِهٖ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ ۭ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا  ۭ قَدْ عَلِمَ كُلُّ اُنَاسٍ مَّشْرَبَھُمْ ۭ كُلُوْا وَاشْرَبُوْا مِنْ رِّزْقِ اللّٰهِ وَلَا تَعْثَوْا فِى الْاَرْضِ مُفْسِدِيْنَ  60 ۝

تے جد موسٰی دے اَگے جھَورا جھَریا سی -جے نِت (ہمیشہ ) اَساتھوں کھَاج ناہ اِکو کھَہدا جائے (کھایا جائے ) رَب اَپنے دِی مِنت کَر ساڈے واہتے کَرے مُہیا جو کجُھ ہے زمین اُگاندی سَبزی کَھکھڑی۔کَنَک(گندم ) مَسر تے گَنڈے گُنڈے -اوس کہیا کیوں چنگی شے نُوں ماڑی نال وَٹاندےہے او- یاں مُڑ شہر کِسے وَل جا ؤ اوتھے مِلسی شے اوہ جیہڑی مَنگ تہاڈی، تَنبو تان لیا اوہناں تے ذِلت نے تے محتاجی نے -اَللہ دے غَضبائے تھِیوے-اَللہ دی ناہ منن پاروں، نَبیاں نُوں بے سوچے  سَمجھے تَنگی دیون پاروں 'ایہہ سٹہ(نتیجہ ) سی نا فَرمانی حد ٹپنی دا

وَاِذْ قُلْتُمْ يٰمُوْسٰى لَنْ نَّصْبِرَ عَلٰي طَعَامٍ وَّاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنْۢبِتُ الْاَرْضُ مِنْۢ بَقْلِهَا وَقِثَّاۗىِٕهَا وَفُوْمِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا  ۭ قَالَ اَتَسْتَبْدِلُوْنَ الَّذِىْ ھُوَ اَدْنٰى بِالَّذِىْ ھُوَ خَيْرٌ ۭ اِھْبِطُوْا مِصْرًا فَاِنَّ لَكُمْ مَّا سَاَلْتُمْ ۭ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ ۤ وَبَاۗءُوْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللّٰهِ ۭ ذٰلِكَ بِاَنَّھُمْ كَانُوْا يَكْفُرُوْنَ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ وَيَقْتُلُوْنَ النَّـبِيّٖنَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ۭ ذٰلِكَ بِمَا عَصَوْا وَّكَانُوْا يَعْتَدُوْنَ   61 ۝ۧ

مُومَن ہووے یا یَہودی عیسائی صَابی ہووے اَللہ تے اِیمان ہے جِس دا- عَمل وی اُوہدے چنَگے ہوون اَجر اوہناں دَا مِل کے رہنا رَب دے کولوں-اوہناں نوں ڈَر مُول ناہ کوئی 'ناہ کوئی جھُورا

اِنَّ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَالَّذِيْنَ ھَادُوْا وَالنَّصٰرٰى وَالصّٰبِـــِٕيْنَ مَنْ  اٰمَنَ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَھُمْ اَجْرُھُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ ګ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا ھُمْ يَحْزَنُوْنَ  62 ۝

جَد ہوئی سی گَل تہاڈے نال پَکیری'طُور تہاڈے سِر تے ہے سی -گل اَساڈی تے اینی سی جو کجُھ دِتا اَساں تہانوں اس نوں پھَڑنا پیڈا کَر کے'تے اس دے وِچ جو کجُھ ہے وے چیتے رَکھنا تاں جے ہووے بَچن تہاڈا-

وَاِذْ اَخَذْنَا مِيْثَاقَكُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّوْرَ ۭ خُذُوْا مَآ اٰتَيْنٰكُمْ بِقُوَّةٍ وَّاذْكُرُوْا مَا فِيْهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُوْنَ  63 ۝

پر تُسی گَل کَر کے تھِڑک گئے-تےجے فَضل تہاڈے اُتے رَب ناہ کَردا' رحمت کولوں کَم ناہ لیندا -گھَاٹ ای گھاٹ تہانوں ہے سی

ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ مِّنْۢ بَعْدِ ذٰلِكَ ۚ فَلَوْلَا فَضْلُ اللّٰهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهٗ لَكُنْتُمْ مِّنَ الْخٰسِرِيْنَ 64 ۝

اوہنا ں دَا پتہ تہانوں جِنہاں تہاڈے وِچوں کیتی سی حَد ٹَپنی (جس د ے بارے اَساں اوہناں نوں دَس دِتا سی) (اَسی اوہناں نوں کہیا باندر بن جا ؤ)-اَج توں اَگے دِن تہاڈے بے  ابروئی وِچ کَٹینے-

وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِيْنَ اعْتَدَوْا مِنْكُمْ فِى السَّبْتِ فَقُلْنَا لَھُمْ كُوْنُوْا قِرَدَةً خٰسِـــِٕيْنَ 65 ۝ۚ

اَساں اُوہناں نُوں عَبرت دَا سامان بنایا وَلیکیاں دے اَگے والے لوکاں واہتے 'اَتے نصیت اوہناں واہتے جیہڑے رَب توں ڈَردے

فَجَــعَلْنٰھَا نَكَالًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهَا وَمَا خَلْفَهَا وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِيْنَ  ؀66

تے جَد موسٰی نےاپَنی قوم نُوں اے دَسیا سی-اَللہ گاں اِک ذِبح کَرن دَا حُکم تہانوں دیندا- آکھن لگے نال اَساڈے توں بکھیڑے کَردا جاپیں-اوس کہیا ' لاں اُوٹ خدا دِی اِنج جہالت دَا کوئی کَم کَرن توں

وَاِذْ قَالَ مُوْسٰى لِقَوْمِهٖٓ اِنَّ اللّٰهَ يَاْمُرُكُمْ اَنْ تَذْبَحُوْا بَقَرَةً ۭ قَالُوْٓا اَتَتَّخِذُنَا ھُزُوًا ۭ قَالَ اَعُوْذُ بِاللّٰهِ اَنْ اَكُوْنَ مِنَ الْجٰهِلِيْنَ   67 ؀

کہن لگے پُچھ رَب دے کولوں 'کِکن کِویں دی گاں اوہ ہووے،اوس کیہا رَب کہندا گاں ہووے اوہ ناہ بُڈھی ناہ بَچی -بس دوآں دے وِچ دِی ہووے بھَری جوانی اُتے،تےہن اوس دی آکھی منّو

قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّنْ لَّنَا مَا هِىَ ۭ قَالَ اِنَّهٗ يَقُوْلُ اِنَّهَا بَقَرَةٌ لَّا فَارِضٌ وَّلَا بِكْرٌ ۭ عَوَانٌۢ بَيْنَ ذٰلِكَ ۭ فَافْعَلُوْا مَا تُـؤْمَرُوْنَ  68 ۝

فیر کیہو نیں پُچھ کے دَس رب اپنے کولوں کیہڑے رَنگ دِی ہووے-اوس کیہا رَب کہندا ، ہووے گاں اوہ پیلی گوہڑی پیلی' لوکی جِس نَوں تَک کے رِیجن

قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّنْ لَّنَا مَا لَوْنُهَا  ۭ قَالَ اِنَّهٗ يَقُوْلُ اِنَّهَا بَقَرَةٌ صَفْرَاۗءُ فَاقِعٌ لَّوْنُهَا تَسُرُّ النّٰظِرِيْنَ  69 ؀

آکھن لگے رَب کولوں اے نتارا وی کَروَا دے ہَو رککِن دِی ہووے-کیوں جےساڈے واہتے گاواں اِکو جئیاں-ہے یَقین اَللہ نے چاہیا سَمجھ اَسانوں لَگ جاوے دِی

قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّنْ لَّنَا مَا هِىَ ۙ اِنَّ الْبَقَرَ تَشٰبَهَ عَلَيْنَا ۭ وَاِنَّآ اِنْ شَاۗءَ اللّٰهُ لَمُهْتَدُوْنَ  70 ؀

اوس کہیا اوہ کہنداہے وے -گاں ہوسے اوہ ہل ناہ کھوئے لگی- پوری ڈھاری تے بے داغی-کہن لگے ہُن گَل نتارے والی ہوئی-تے مُڑ گاں اوہناں نے کیتی بھاویں ناہ سی ، دِل اوہناں دَا

قَالَ اِنَّهٗ يَقُوْلُ اِنَّهَا بَقَرَةٌ لَّا ذَلُوْلٌ تُثِيْرُ الْاَرْضَ وَلَا تَسْقِى الْحَرْثَ ۚ مُسَلَّمَةٌ لَّا شِيَةَ فِيْهَا  ۭ قَالُوا الْـــــٰٔنَ جِئْتَ بِالْحَقِّ ۭ فَذَبَحُوْھَا وَمَا كَادُوْا يَفْعَلُوْنَ  71 ۝ۧ

مارن نوں تے من اپنے نوں مار لئو جے (گاں دی پوجا چھَڈکے ) پَر مُڑ پاٹ گیئو اِس بارے َاللہ کَڈھناں چاہندا سی اَندریں جو کجھ تُسی چھُپایا ہویا سی

وَاِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادّٰرَءْتُمْ فِيْهَا ۭ وَاللّٰهُ مُخْرِجٌ مَّا كُنْتُمْ تَكْتُمُوْنَ  72 ۝ۚ

کجُھ دے وِچ) اَساں گَل پائی نال دیاں نوں اوہ سَمجھاوَن (اَسان اوہنا ں نوں سمجھایاں کے مرن والے دی لاش نوں اس دے (گاں دے ) اک حصے نال مارو-) ایس طرح اِی اَللہ مُردے زندہ کر دیندا اے -او تے کَرشمے اَپنے دَسدا تاں جے تُسی حقیت نُوں پہچانو-

فَقُلْنَا اضْرِبُوْهُ بِبَعْضِهَا  ۭ كَذٰلِكَ يُـحْىِ اللّٰهُ الْمَوْتٰى ۙ وَيُرِيْكُمْ اٰيٰتِهٖ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُوْنَ  73 ؀

پر تہاڈے دِل دے ہَتھوں پَتھرہوئے بلکہ اوہناں توں وی پیڈے (سخت تے بے اَثرے) کیوں جے پَتھراں وِچ تے اوبھی جنہاں دے وِچوں پانی وہنداں پھَٹن (چشمے نکل پیندے نیں )یاں پھَٹن تے پانی نکِلے-اِنجے اوہناں دے وِچ' رَب دے خوفوں جو ڈِھے پیندے۔اَللہ کولوں عَمل تہاڈے اوہلے ناہیں

ثُمَّ قَسَتْ قُلُوْبُكُمْ مِّنْۢ بَعْدِ ذٰلِكَ فَهِىَ كَالْحِجَارَةِ اَوْ اَشَدُّ قَسْوَةً  ۭ وَاِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْاَنْهٰرُ ۭ وَاِنَّ مِنْهَا لَمَا  يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاۗءُ ۭ وَاِنَّ مِنْهَا  لَمَا يَهْبِطُ مِنْ خَشْـيَةِ اللّٰهِ ۭ وَمَا اللّٰهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُوْنَ  74 ؀

کی ایہہ حَرص تہانوں ہے وے (مُومن لوکو) مَن ٹُرن دے اوہ تہاڈی' جَد اوہناں وِچ اوھی نیں سُنن کَلام اَللہ دَا جیہڑے پَر ؎ پَلّے پینے توں پچِھوں(سمجھ بوجھ توں پچھے ) 'دانستہ، وِچ واہدے گھاٹے کَردے

اَفَتَطْمَعُوْنَ اَنْ يُّؤْمِنُوْا لَكُمْ  وَقَدْ كَانَ فَرِيْقٌ مِّنْھُمْ يَسْمَعُوْنَ كَلٰمَ اللّٰهِ ثُمَّ يُحَرِّفُوْنَهٗ مِنْۢ بَعْدِ مَا عَقَلُوْهُ وَھُمْ يَعْلَمُوْنَ  75 ؀

مومن لوکاں نُوں مِل کے کہن ایِمان لیائے'آپوں وِچ اَکلیاں ہون تے آکھن جے ویکھو اوہناں نوں ناہ دَسو جو رَب تہانوں دَسْیا' اِنج تہاڈے رَب دے اَگے پیش کَرن دے'گَلاں ایہہ خلاف تہاڈے 'عَقل اپنی نُوں وَرتو

وَاِذَا لَقُوا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا قَالُوْٓا اٰمَنَّا  ښ وَاِذَا خَلَا    بَعْضُھُمْ اِلٰى بَعْضٍ قَالُوْٓا اَتُحَدِّثُوْنَھُمْ بِمَا فَتَحَ اللّٰهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَاۗجُّوْكُمْ بِهٖ عِنْدَ رَبِّكُمْ ۭ اَفَلَاتَعْقِلُوْنَ  76 ؀

کی ناہ جانن اَللہ نوں معلوم اوہناں دی ہر لُکاوٹ ہَر دَساوٹ (ہر چھُپی تے ظاہر شے )

اَوَلَا يَعْلَمُوْنَ اَنَّ اللّٰهَ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّوْنَ وَمَا يُعْلِنُوْنَ  77 ؀

اِہنا وں وچ ای اُمّی وِی نیں وَحیوں کُورے،مَن گھَڑیاں توں اَڈ ناہ سار جِنہاں نُوں کوئی ' اوہ تُکاں دے تِیِر چَلاندے

وَمِنْھُمْ اُمِّيُّوْنَ لَا يَعْلَمُوْنَ الْكِتٰبَ اِلَّآ اَمَانِىَّ وَاِنْ ھُمْ اِلَّا يَظُنُّوْنَ  78 ؀

حال اوہناں دا ماڑا ہوسی جیہڑے اپنی ہَتھیں گھَڑکے ایہہ کہندے نیں 'اے اَللہ دے وَلوں ' تاں دے وَٹ سَکن دو چھَلاں ' ہے خرابی بھاگ اوہناں دے-اہِناں ہَتھ گھڑَیاں دے پاروں تے اِس پاروں جو کمایا اوس پاروں وِی

فَوَيْلٌ لِّلَّذِيْنَ يَكْتُبُوْنَ الْكِتٰبَ بِاَيْدِيْهِمْ ۤ ثُمَّ يَقُوْلُوْنَ ھٰذَا مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ لِيَشْتَرُوْا بِهٖ ثَــمَنًا قَلِيْلًا  ۭ فَوَيْلٌ لَّھُمْ مِّمَّا كَتَبَتْ اَيْدِيْهِمْ وَوَيْلٌ لَّھُمْ مِّمَّا يَكْسِبُوْنَ  79 ؀

آکھن ایویں چا ر دِھاڑے اَگ اَساں نوں ٹوہنا جےکَر ٹوہنا' کہہ دے جے کَر نال تہاڈے اِنج دَا کارا (وعدہ ) اَللہ کیتا تاں اوہ اُس توں پھِرسی ناہیں ' ایویں ناہ بےسوچے اَللہ دے سِر گَلاں مَڑہدے جا ؤ

وَقَالُوْا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ اِلَّآ اَيَّامًا مَّعْدُوْدَةً ۭ قُلْ اَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللّٰهِ عَهْدًا فَلَنْ يُّخْلِفَ اللّٰهُ عَهْدَهٗٓ اَمْ تَقُوْلُوْنَ عَلَي اللّٰهِ مَا لَا تَعْلَمُوْنَ 80 ۝

جان لَوو جِس مَند کمایا تے بَدعمَلی دِی پھائے وِچ پھا تھا-اَگ واساں وِچ ہویا تے اوتھے اوہ دائم رہسی

بَلٰى مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَّاَحَاطَتْ بِهٖ خَطِيْۗــــَٔــتُهٗ فَاُولٰۗىِٕكَ اَصْحٰبُ النَّارِ ۚ ھُمْ فِيْهَا خٰلِدُوْنَ  81 ۝

تے جیہڑے اِیمان لیائے نالے چنَگے عَمل کما ئے اوہ لوکی فِردوسی 'دائم اوتھے رہسَن

وَالَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ اُولٰۗىِٕكَ اَصْحٰبُ الْجَنَّةِ  ۚ  ھُمْ فِيْهَا خٰلِدُوْنَ  82 ؀ۧ

تے جَد اسرائیل کیاں توں پَکی اَساں کرائی ' اَڈ (سوائے ) ا َللہ توں ناہ معبود بناؤ کوئی' ماواں پیوواں'سَکیاں ہَور یَتیماں تے مَسکیناں نال چنَگا وَرتو' لوکاں نال مِٹھا بولو، سَدا نِباہندے رَہوو صَلاتاں، دیندے رَہوَو زَکاتاں' پَر تُساں چا کَنڈ بھَوائی،تھوڑے گَل تے رہے کھَلُوتے چَوکھے مُونھ مُوڑیندڑ ہوئے

وَاِذْ اَخَذْنَا مِيْثَاقَ بَنِىْٓ اِسْرَاۗءِيْلَ لَا تَعْبُدُوْنَ اِلَّا اللّٰهَ   ۣوَبِالْوَالِدَيْنِ اِحْسَانًا وَّذِي الْقُرْبٰى وَالْيَتٰمٰى وَالْمَسٰكِيْنِ وَقُوْلُوْا لِلنَّاسِ حُسْـنًا وَّاَقِيْمُوا الصَّلٰوةَ وَاٰتُوا الزَّكٰوةَ  ۭ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ اِلَّا قَلِيْلًا مِّنْكُمْ وَاَنْتُمْ مُّعْرِضُوْنَ 83 ؀

تے جَد اَساں تہاڈے کولوں پَک پکویا خُون خَرابے ناہ کَرنے دا ' کُلیاں وِچوں اک دوجے نُوں ناہ کَڈھنے دا-آپ تُساں اِقرار کیتا تے اس گَل نُوں مَن دے وِی او

وَاِذْ اَخَذْنَا مِيْثَاقَكُمْ لَا تَسْفِكُوْنَ دِمَاۗءَكُمْ وَلَا تُخْرِجُوْنَ اَنْفُسَكُمْ مِّنْ دِيَارِكُمْ ثُمَّ اَقْــرَرْتُمْ وَاَنْتُمْ تَشْهَدُوْنَ  84 ؀

فیر تُسی اوہ آپوں اِی او، اِک دوجے دِی وَڈھی ٹُکی کرنے والے تے اِکناں نوں اپنے وچوں کُلیاں وِچوں کَڈھن والے ' ٹُل وَخا کے دَھکا کر کے -نال اوہناں دے، اوہناں وچوں باندے تھی کے(قید ہو کے )جیہڑے کول تہاڈے آئے اوبھی چھڈوائی تے چھَڈے' حالاں اے حَرام تہاڈے اُتے ہے سی جے بے گھَر اوہناں نوں کَرسَو' کی اَللہ دے کُجھ حُکماں نُوں اِی مَن دے او تے ناہ کُجُھ نُوں مَن دے او'ایس طرح دی کاراں والےاِس دُنیا وِچ خواری والے ہوسَن تے ایس توں وِی ڈاہڈا اِک عَذاب اہناں دی جھولی روزِ قیامت ہوسی' اللہ توں کَرتوت تہاڈے اوہلے ناہیں

ثُمَّ اَنْتُمْ ھٰٓؤُلَاۗءِ تَقْتُلُوْنَ اَنْفُسَكُمْ وَتُخْرِجُوْنَ فَرِيْـقًا مِّنْكُمْ مِّنْ دِيَارِھِمْ ۡ تَظٰھَرُوْنَ عَلَيْهِمْ بِالْاِثْمِ وَالْعُدْوَانِ ۭ وَاِنْ يَّاْتُوْكُمْ اُسٰرٰى تُفٰدُوْھُمْ وَھُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ اِخْرَاجُهُمْ ۭاَفَتُؤْمِنُوْنَ بِبَعْضِ الْكِتٰبِ وَتَكْفُرُوْنَ بِبَعْضٍ ۚ فَمَا جَزَاۗءُ مَنْ يَّفْعَلُ ذٰلِكَ مِنْكُمْ اِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا  ۚ وَيَوْمَ الْقِيٰمَةِ يُرَدُّوْنَ اِلٰٓى اَشَدِّ الْعَذَابِ ۭ وَمَا اللّٰهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُوْنَ  85 ؀

ایس دنیا نوں چھیکڑ چھَڈ کے پلے بنن والڑیاں دَا ناہ عذاب گھٹایا جانا ناہ اُوہناں نُوں بوہڑ کسی دی ( ناہ مَدد آسی کِسے دی )

اُولٰۗىِٕكَ الَّذِيْنَ اشْتَرَوُا الْحَيٰوةَ الدُّنْيَا بِالْاٰخِرَةِ  ۡ فَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا ھُمْ يُنْصَرُوْنَ 86 ؀ۧ

بے شک اَساں کتاب اُتاری موسٰی اُتّے 'اس توں پچِھے اَتوڑتی ہَور پیغمبر گھَلدے آئے'مَریم جائے عیسٰی نُوں سی دے کے سی رُشنائیاں گھَلیاں'قُدسی رُوح دے نال اوہنوں تَغڑایا (مدد کیتی پر بےحاصل) جَدوں وِی کول تہاڈے کوئی پیغمبر آیا ، اوہ مَت لے کے جو ناہ وَارے وِچ تہاڈے ' تُساں ہمیشہ ہیکڑ کیتی'ا ِکناں نُوں تے کُوڑا جاتا تے اِکناں نال کھَڑبے (قتل کر دِتا )

وَلَقَدْ اٰتَيْنَا مُوْسَى الْكِتٰبَ وَقَفَّيْنَا مِنْۢ بَعْدِهٖ بِالرُّسُلِ ۡ وَاٰتَيْنَا عِيْسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنٰتِ وَاَيَّدْنٰهُ بِرُوْحِ الْقُدُسِ ۭ اَفَكُلَّمَا جَاۗءَكُمْ رَسُوْلٌۢ بِمَا لَا تَهْوٰٓى اَنْفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ ۚ فَفَرِيْقًا كَذَّبْتُمْ ۡوَفَرِيْقًا تَقْتُلُوْنَ 87 ؀

کہندے سی جے ساڈے دِل غَلافے ہوئے(تے بے اَثرے) سَچ تاں اے جے اَللہ دی پھَٹکار اوہناں تے ایسے نافرمانی پاروں۔ مُن کے ٹُرنے والے تھوڑے ای ہوندے نیں

وَقَالُوْا قُلُوْبُنَا غُلْفٌ ۭ بَلْ لَّعَنَهُمُ اللّٰهُ بِكُفْرِھِمْ فَقَلِيْلًا مَّا يُؤْمِنُوْنَ  88 ؀

تے ہُن کول جَد کتاب اک آئی َاللہ وَلّوں'اوسے نوں سَچیاندی ہوئی جو کُجُھ کول اُوہناں دے' تے اوہ پہلاں آپ دُعائیں کَر دے ہے سَن کُفروناں دے زیر ہُون دِی ' پَر جد کول اوہناں دے (کافر زیر کَرن والا ) اوہ آیا 'جان دیاں وِی 'اوہ اُس دے انکاری ہوئے، کُفروناں تے لَعنت رَب دِی

وَلَمَّا جَاۗءَھُمْ كِتٰبٌ مِّنْ عِنْدِ اللّٰهِ    مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَھُمْ ۙ وَكَانُوْا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُوْنَ عَلَي الَّذِيْنَ كَفَرُوْا  ښ فَلَمَّا جَاۗءَھُمْ مَّا عَرَفُوْا كَفَرُوْا بِهٖ ۡ فَلَعْنَةُ اللّٰهِ عَلَي الْكٰفِرِيْنَ  89 ؀

ماڑی شےوے جِس دے بَدلے اَپنے نَفسا ں دَا اُوہناں نے سودا کیتا ' تے اَللہ دی گَھل دے اوہ انکاری ہوئے' ایس دُکھے (دکھ) توں جے اَللہ نے نازل کیتا فَضل اَپنے نوں جس تے چاہیا اَپنے سارے بَندیاں وِچوں'قہر اُتے قہر اَللہ دَا بھاگ اُوہناں دے، ہے عذاب خواری والا کُفروناں دے واہتے

بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهٖٓ اَنْفُسَھُمْ اَنْ يَّكْفُرُوْا بِمَآ اَنْزَلَ اللّٰهُ بَغْيًا اَنْ يُّنَزِّلَ اللّٰهُ مِنْ فَضْلِهٖ عَلٰي مَنْ يَّشَاۗءُ مِنْ عِبَادِهٖ ۚ فَبَاۗءُوْ  بِغَضَبٍ عَلٰي غَضَبٍ ۭ وَلِلْكٰفِرِيْنَ عَذَابٌ مُّهِيْنٌ 90 ۝

اوہناں نُوں جَد کوئی آکھے اِس نوں منّو جواَللہ نے نازل کیتا۔اَگوں آکھن اوہ مَننے آں جو وِی اُترا ساڈے اُتے۔ حالاں اوہ حَقی سَچی ' تے سَچیائے جو کجُھ کول اُوہناں دے'پُچھ کیوں اللہ دے نبیاں دے رہے پچِھے پیندے پہلاں ،جے مُومن او

وَاِذَا قِيْلَ لَھُمْ اٰمِنُوْا بِمَآ اَنْزَلَ اللّٰهُ قَالُوْا نُؤْمِنُ بِمَآ اُنْزِلَ عَلَيْنَا وَيَكْفُرُوْنَ بِمَا وَرَاۗءَهٗ ۤ وَھُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَھُمْ ۭ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُوْنَ اَنْۢبِيَاۗءَ اللّٰهِ مِنْ قَبْلُ اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِيْنَ  91 ۝

حالاں موسٰی کول تہاڈےلے کے رُشنیائیاں آیا' اوس دے کول ناہ ہوندے ویلے ' حَداں ٹَپ کے وَچھے نوں ای مُل لیئو جے(وَچھے نوں معبود بنا لیا سی ) ظلم تُسا ں ایہہ آپ کمایا

وَلَقَدْ جَاۗءَكُمْ مُّوْسٰى بِالْبَيِّنٰتِ ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْۢ بَعْدِهٖ وَاَنْتُمْ ظٰلِمُوْنَ  92 ۝

اَساں تہاڈے (وڈکڑیاں دے) کولوں جَد سی پَک پَکوایا'ویکھو نپَنا پَکا کر کے جوتہانوں دے دِتا ُ اے 'لَگیا جے آکھے' طُور تہاڈے ِسر تے ہے سی 'آکھن لگے گَل کَن پائی پَر ناں دِل وِچ پائی' وَچھا ای مَن وَسیا کُفروہناں دے پاروں

وَاِذْ اَخَذْنَا مِيْثَاقَكُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّوْرَ ۭخُذُوْا مَآ اٰتَيْنٰكُمْ بِقُوَّةٍ وَّاسْمَعُوْا  ۭ قَالُوْا سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا  ۤ وَاُشْرِبُوْا فِيْ قُلُوْبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِھِمْ ۭ قُلْ بِئْسَمَا يَاْمُرُكُمْ بِهٖٓ اِيْمَانُكُمْ اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِيْنَ  93 ؀

کہہ دے مُومن ہون دے جے دعویدار او، تاں اے ماڑی گَل اے جے گِن بیٹھے او جِس نُوں اَمر ایمانی؛کہہ دے جے گھر اللہ دا چھیکڑ دا دُوجے لوکاں توں وَکھ صرف تہاڈے واہتے- مِنگوں (خدا کولوں) موت جے سَچے او

قُلْ اِنْ كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْاٰخِرَةُ عِنْدَ اللّٰهِ خَالِصَةً مِّنْ دُوْنِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ  94 ؀

اوہ مَنگ اِس دِی کَدی ناہ کَر سَن کَرتُوتاں دے پاروں' نافرماناں دِی رَگ رَگ نُوں اَللہ جانے'

وَلَنْ يَّتَمَنَّوْهُ اَبَدًۢا بِمَا قَدَّمَتْ اَيْدِيْهِمْ ۭ وَاللّٰهُ عَلِيْمٌۢ بِالظّٰلِمِيْنَ  95 ۝

توں اُوہناں نوں جِند پیا را (زندگی توں پیارا) مُشرک لوکاں توں وی تَکسیں وَدھ کے۔ پَر کوئی اِہناں وِچوں چاہے کَدے ہزار ورہے(ہزار سال ) اوہ جیوے'لَمی وِی جے عُمر اوہ پاون کِویں عذابوں اوہ بچ جاون'عمل اوہناں دے اَللہ دی تَک اَندر

وَلَتَجِدَنَّھُمْ اَحْرَصَ النَّاسِ عَلٰي حَيٰوةٍ  ڔ وَمِنَ الَّذِيْنَ اَشْرَكُــوْا  ڔ يَوَدُّ اَحَدُھُمْ لَوْ يُعَمَّرُ اَلْفَ سَـنَةٍ ۚ وَمَا ھُوَ بِمُزَحْزِحِهٖ مِنَ الْعَذَابِ اَنْ يُّعَمَّرَ ۭ وَاللّٰهُ بَصِيْرٌۢ بِمَا يَعْمَلُوْنَ  96 ؀

کہہ جِبریلے نال مَتکا کیہڑی گَل دا' تیرے وَل تے اَللہ دِی مَرضی نال اِی اُس قرآن ل یاندا' اِیہہ اوس نُوں سَچیاوے جو اُوہناں دے ہَتھ دے وِچ اے۔مُومن لوکاں واہتے اے ہدایت تے خوش خَبری

قُلْ مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِيْلَ فَاِنَّهٗ نَزَّلَهٗ عَلٰي قَلْبِكَ بِاِذْنِ اللّٰهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَھُدًى وَّبُشْرٰى لِلْمُؤْمِنِيْنَ  97 ؀

ویری (دشمن ) ہویا جو اَللہ دَا، تے ملائک اوس دیاں دَا،اس َنے رَسُولاں 'جبریلے تے میکائیلے دَا 'چیتے رَکھو اَللہ اِنج دے کفروناں دَا آ پوں ویری (دشمن )

مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِّلّٰهِ وَمَلٰۗىِٕكَتِهٖ وَرُسُلِهٖ وَجِبْرِيْلَ وَمِيْكٰىلَ فَاِنَّ اللّٰهَ عَدُوٌّ لِّلْكٰفِرِيْنَ  98 ؀

اَساں نشان تیرے وَل گَھَلے رُوشن، شک ناہ کوئی' اُوہناں توں انکاری ہون نگلے(فاسق)

وَلَقَدْ اَنْزَلْنَآ اِلَيْكَ اٰيٰتٍۢ بَيِّنٰتٍ ۚ وَمَا يَكْفُرُ بِهَآ اِلَّا الْفٰسِقُوْنَ  99 ۝

جَد وِی کیتا قول اُوہنا ں نے'اِک دَھر ِاس دَا کھنڈن کیتا' سچ تاں ایہہ وے بےایِمان اُوہناں وِچ چَوکھے

اَوَكُلَّمَا عٰھَدُوْا عَهْدًا     نَّبَذَهٗ فَرِيْقٌ مِّنْھُمْ ۭ بَلْ اَكْثَرُھُمْ لَا يُؤْمِنُوْنَ   ١٠٠ ۝

اوہناں ول پیغمبر اللہ ولوں آیا،مڑجد سچ من اوس داجو کجھ اگے کول اوہناں دے' اہل ِکتاباں وچوں اک دَھر کنڈاں پچھے سَٹ وخایا(پسِ پشت ڈال دِتا ) جو کلام اللہ دا، جئیوں بے سارے کردے

وَلَمَّا جَاۗءَھُمْ رَسُوْلٌ مِّنْ عِنْدِ اللّٰهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَھُمْ نَبَذَ فَرِيْقٌ مِّنَ الَّذِيْن اُوْتُوا الْكِتٰبَ ڎ كِتٰبَ اللّٰهِ وَرَاۗءَ ظُهُوْرِھِمْ كَاَنَّھُمْ لَا يَعْلَمُوْنَ  ١٠١ ۝ۡ

اوہ اوسے پٹی لگے جو بد باطن لوک پڑھاندے 'پڑھدے آئے تے سلیمانی ہیغمبر دے کھاتے پاکے'اے کفرونی کم سلیمان ناہ کیتا' ہاں شیطانی ٹولے کیتا تے لوکاں نوں سحر پڑھایا' ایبھی جھوٹھ ہ اے بابل دے وچ دوملائک ہاروتے ماروتے اُتے جادو نازل ہویا ہے سی تے لوکاں نوں سحر سکھاندے' اوہ کہندے سی اَسی ازمایش بن کے آئے ہوئے 'ناہ اس پُٹھے پاسے لگوں' تے اوہناں دے کولوں لوکی پھوٹل ٹونے سکھدے ج جنے زنانی وچ تریڑاں پانے والے'حالاں ہانی کار کسے دے واہتے اوہ ناہ ہو سکدے سن 'اللہ ولوں نقصان مقدر ہووے اوہ وکھری گل اے'اے نرلابھ زیانی گلاں سکھدے خوب سمجھدے ہوئے' ایس وہاجوں اگے ناہ کوئی کھٹی ہونی اے اوہناں نوں' اپنیاں جاناں دے وَٹے وچ مند اونج اوہناں نے کیتا' سار کَدے اوہناں نوں ہوندی

وَاتَّبَعُوْا مَا تَتْلُوا الشَّيٰطِيْنُ عَلٰي مُلْكِ سُلَيْمٰنَ ۚ وَمَا كَفَرَ سُلَيْمٰنُ وَلٰكِنَّ الشَّيٰطِيْنَ كَفَرُوْا يُعَلِّمُوْنَ النَّاسَ السِّحْرَ ۤوَمَآ اُنْزِلَ عَلَي الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ ھَارُوْتَ وَمَارُوْتَ ۭ وَمَا يُعَلِّمٰنِ مِنْ اَحَدٍ حَتّٰى يَقُوْلَآ اِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَكْفُرْ ۭ فَيَتَعَلَّمُوْنَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُوْنَ بِهٖ بَيْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهٖ ۭ وَمَا ھُمْ بِضَاۗرِّيْنَ بِهٖ مِنْ اَحَدٍ اِلَّا بِاِذْنِ اللّٰهِ ۭ وَيَتَعَلَّمُوْنَ مَا يَضُرُّھُمْ وَلَا يَنْفَعُھُمْ ۭ وَلَقَدْ عَلِمُوْا لَمَنِ اشْتَرٰىھُ مَا لَهٗ فِي الْاٰخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ   ڜ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهٖٓ اَنْفُسَھُمْ ۭ لَوْ كَانُوْا يَعْلَمُوْنَ  ١٠٢ ۝

جے من ٹرڈے تے کم تقوے کولوں لیندے 'اللہ کولوں اَجر اوہناں نوں چنگا مل دا ، سار (خبر )کَدے اوہناں نوں ہوندی

وَلَوْ اَنَّھُمْ اٰمَنُوْا وَاتَّقَوْا لَمَثُوْبَةٌ مِّنْ عِنْدِ اللّٰهِ خَيْرٌ   ۭ لَوْ كَانُوْا يَعْلَمُوْنَ  ١٠٣ ؀ۧ

اے ایما ن لیائے لوکو رَاعِنَا ناہ آکھو ہاں اُنظَرنَا آکھو ' گَل کنّاں دے وچ پا ؤ ' جیہڑے ساڈی مَنّن ناہیں اوہناں واہتے مار کراری

يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا لَا تَقُوْلُوْا رَاعِنَا وَقُوْلُوا انْظُرْنَا وَاسْمَعُوْا  ۭ وَلِلْكٰفِرِيْنَ عَذَابٌ اَلِــيْمٌ   ١٠٤ ؁

اہلِ کتاب ہوون یا مشرک تیرے نابر (منکر ) ہوندئے ہوئے اوہناں نوں کدوارا کھائے'رب تیرے دے وَلوں جے کر وحی تیرے َل آئے'پر ایہہ تے اللہ دی مرضی رحمت کر کے کِس نوں خاص الخواص بنائے فضلاں تے وڈیا ئیاں والا اللہ ای اے

مَا يَوَدُّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا مِنْ اَھْلِ الْكِتٰبِ وَلَا الْمُشْرِكِيْنَ اَنْ يُّنَزَّلَ عَلَيْكُمْ مِّنْ خَيْرٍ مِّنْ رَّبِّكُمْ ۭ وَاللّٰهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهٖ مَنْ يَّشَاۗءُ  ۭ وَاللّٰهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيْمِ  ١٠٥ ؁

اپنی آکھی دسی نوں مسوخ اَس ناہ کرئیے ناہ کر دئیے بے رواجا جد تائیں ناہ اس توں چنگی یا اس وَرگی ہور لیائیے خبر ناہ تینوں اللہ ہر کم کر سکدا اے

مَا نَنْسَخْ مِنْ اٰيَةٍ اَوْ نُنْسِهَا نَاْتِ بِخَيْرٍ مِّنْهَآ اَوْ مِثْلِهَا ۭ اَلَمْ تَعْلَمْ اَنَّ اللّٰهَ عَلٰي كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ   ١٠٦ ؁

سار ناہ تینوں 'دھرتی تے اَسماناں دی ساری شاہی ہتھ اللہ دے ' اللہ توں وکھ کون تہاڈا والی ناصر

اَلَمْ تَعْلَمْ اَنَّ اللّٰهَ لَهٗ مُلْكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ۭ وَمَا لَكُمْ مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ مِنْ وَّلِيٍّ وَّلَا نَصِيْرٍ ١٠٧ ؁

کی تہاڈی وی ایہہ مر ضی پیغمبر دی آکھی بارے میناں میخاں انجے کڈوجیئوں موسٰی دی آکھی اُتے قوم اس دی نے کڈیاں ہے سن'اودوں جس وی ایہہ وتیرہ مَلیا سمجھو بُھلیا سِد ھے راہوں

اَمْ تُرِيْدُوْنَ اَنْ تَسْـــَٔـلُوْا رَسُوْلَكُمْ كَمَا سُىِٕلَ مُوْسٰى مِنْ قَبْلُ ۭ وَمَنْ يَّتَـبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالْاِيْمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاۗءَ السَّبِيْلِ  ١٠٨ ؁

اہلِ کتاب بہتیرے چاہون توں ایمان لیائے پچھوں اوہنان ورگے ای انکاری راہ پے جاویں' انج اندر دے حسدوں سوچن'ورنہ ہے حقیقت اوہناں اُتّے روشن' توں معاف اوہناں نوں کر دے لے کم درگزری کولوں' اللہ دی آکھی نے اک دن ہو کے رہنا'بے شک اللہ ہر کم کرنے تے قادر اے

وَدَّ كَثِيْرٌ مِّنْ اَھْلِ الْكِتٰبِ لَوْ يَرُدُّوْنَكُمْ مِّنْۢ بَعْدِ اِيْمَانِكُمْ كُفَّارًا    ښ  حَسَدًا مِّنْ عِنْدِ اَنْفُسِهِمْ مِّنْۢ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ ۚ فَاعْفُوْا وَاصْفَحُوْا حَتّٰى يَاْتِيَ اللّٰهُ بِاَمْرِهٖ   ۭ اِنَّ اللّٰهَ عَلٰي كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيْرٌ   ١٠٩ ؁

تُسی نمازاںپڑھدے جا ؤ، تُسی زکاتاں دیندے جا ؤ 'اپنے واہتے جیہڑی نیکی وی گھَلو دے اوہ اللہ دےکول پُجیوی (آئی) ہوئی تَکسو' بے شک اللہ دی اَ کھ تھَلے عمل تہاڈے

وَاَقِيْمُوا الصَّلٰوةَ وَاٰتُوا الزَّكٰوةَ ۭ وَمَا تُقَدِّمُوْا لِاَنْفُسِكُمْ مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوْهُ عِنْدَ اللّٰهِ ۭ اِنَّ اللّٰهَ بِمَا تَعْمَلُوْنَ بَصِيْرٌ   ١١٠ ؁

اوہ کہندے نیں جنت مول کِسے ناہ جانا بجن اوہناں دے جیہڑے ہین یہودی یا نصرانی' ایہہ اوہناں دی من گھڑیاں نیں پچھ اوہناں نوں کی دلیل تہاڈے پلے جے سچے ہو دَسو

وَقَالُوْا لَنْ يَّدْخُلَ الْجَنَّةَ اِلَّا مَنْ كَانَ ھُوْدًا اَوْ نَصٰرٰى ۭ تِلْكَ اَمَانِيُّھُمْ ۭ قُلْ ھَاتُوْا بُرْھَانَكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ   ١١١ ؁

سچ تاں ایہہ و ے جیہڑی وی اللہ دا ہویا دلوں بجانوں تے چنگے ای کم اس کیتے، اَجر خدا نے اس نوں دینا، انج دےلوکاں نوں ڈر کاہدا جھورا کاہدا

بَلٰي ۤ مَنْ اَسْلَمَ وَجْهَهٗ لِلّٰهِ .وَھُوَ مُحْسِنٌ فَلَهٗٓ اَجْرُهٗ عِنْدَ رَبِّهٖ ۠ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا ھُمْ يَحْزَنُوْنَ  ١١٢ ؀

گلا ں نیں یہودی کردے عیسایاں دے پلے کی اے' تے عیسائی وی ایہہ کہندے پلے کی یہودڑیاں دےحالان دونویں پڑھن کتاباں'اِنجے دی اوبھی کردے علم کتابی توںجو کورے 'روزِ قیامت اللہ آپ نتارا کرسی اَج ایہہ جس وچ پاٹے ہوئے

وَقَالَتِ الْيَهُوْدُ لَيْسَتِ النَّصٰرٰى عَلٰي شَيْءٍ ۠ وَّقَالَتِ النَّصٰرٰى لَيْسَتِ الْيَهُوْدُ عَلٰي شَيْءٍ ۙ وَّھُمْ يَتْلُوْنَ الْكِتٰبَ ۭ كَذٰلِكَ قَالَ الَّذِيْنَ لَا يَعْلَمُوْنَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ ۚ فَاللّٰهُ يَحْكُمُ بَيْنَھُمْ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ فِيْمَا كَانُوْا فِيْهِ يَخْتَلِفُوْنَ   ١١٣ ؁

اس توں وڈھ کے ظالم کیہڑا ہو سی، اللہ دی مسجد وچ جیہڑا اللہ اللہ کرنوں روکے تے اس دی بربادی پچھے لگے، انج دے لوک اس قابل ناہیں پیر اس دے اندر رکھن،ہاں پر ڈردے جھکدے ہوئے(رب توں)،دنیا وچ وی بھا اوہناں دے ہے خواری،اَگے چل کے وی اوہناں نوں پھینٹی پینی ہے وے ڈاہڈی

وَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ مَّنَعَ مَسٰجِدَ اللّٰهِ اَنْ يُّذْكَرَ فِيْهَا اسْمُهٗ وَسَعٰى فِيْ خَرَابِهَا  ۭاُولٰۗىِٕكَ مَا كَانَ لَھُمْ اَنْ يَّدْخُلُوْھَآ اِلَّا خَاۗىِٕفِيْنَ ڛ لَھُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَّلَھُمْ فِي الْاٰخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيْمٌ   ١١٤ ؁

اللہ دے ای سارے پاسے کی لہندا کی چڑھدا ، مونھ جیہڑے وی پاسےکَرسوں اللہ اوسے ای پاسے ہوسی ، بڑی سمائی اس دی نالے جانن ہاری

وَلِلّٰهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ   ۤ فَاَيْنَـمَا تُوَلُّوْا فَثَمَّ وَجْهُ اللّٰهِ   ۭ   اِنَّ اللّٰهَ وَاسِعٌ عَلِيْمٌ   ١١٥ ؁

بعضے کہندے اللہ پُت بنائی بیٹھا ، اوہ انہاں گلاں توں اُچا،اُنج عرشاں تے فرشاں دے اندر جو کجھ وی اے اوسے دا اے،آکھے لگ نیں سارے اس دے

وَقَالُوا اتَّخَذَ اللّٰهُ وَلَدًا  ۙ  سُبْحٰنَهٗ ۭ بَلْ لَّهٗ مَا فِي السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ  ۭ كُلٌّ لَّهٗ قٰنِتُوْنَ  ١١٦ ؁

اوہ دھرتی تے اسماناں دا سرجنہارا(موجد ) ،اوہ کجھ کرنے تے آوے تے کہہ دے ” ہوجا “ تے ہو جاوے

بَدِيْعُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ۭوَاِذَا قَضٰٓى اَمْرًا فَاِنَّمَا يَقُوْلُ لَهٗ كُنْ فَيَكُوْنُ  ١١٧ ؁

بے کتابی لوکی کہندےکیوں ناہ اللہ گَل ا َساڈے نال کریندا ، یاں اَساڈےوَل نشانی کوئی گھَلد ا ہناں توں پہلاں وِی لوکی اِنج دیا ں ای گلاں کردے، اِہناں دے دل اِکو جئے نیں،اُنج نشان اَساں تے روشن کیتے ہوئے اوہناں واہتے مَن لینے دی جھوک جنہاں وچ

وَقَالَ الَّذِيْنَ لَا يَعْلَمُوْنَ لَوْلَا يُكَلِّمُنَا اللّٰهُ اَوْ تَاْتِيْنَآ اٰيَةٌ  ۭ كَذٰلِكَ قَالَ الَّذِيْنَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِّثْلَ قَوْلِهِمْ ۭ تَشَابَهَتْ قُلُوْبُھُمْ ۭ قَدْ بَيَّنَّا الْاٰيٰتِ لِقَوْمٍ يُّوْقِنُوْنَ  ١١٨ ؁

ایہہ حق(ایہہ قرآن) نشانی دے کے تینوں گھلیا ہے وے، تاں جے چاھڑیں چا لوکاں نوں ،لوڑپوَے تے دبکاویں وی دوذخ جوغے ہے نیں جیہڑے، اوہناں بارے پچھ ناہ تینوں ا ُ کا ُ ہوسی

اِنَّآ اَرْسَلْنٰكَ بِالْحَقِّ بَشِيْرًا وَّنَذِيْرًا  ۙ  وَّلَا تُسْـــَٔـلُ عَنْ اَصْحٰبِ الْجَحِيْمِ    ١١٩ ؁

ناہ یہودڑ ناہ عیسائی راضی ہوسَن تیرے اُتے جد تائیں ناہ اوہناں دے ٹولے دی مَن سیں ، پر تو کہہ دے سِدھا راہ تےاللہ دا ای دَسیا ہویا، تے جے توں پچھوں لگوں اوہناں دےای حرص ہوا دے،علم (الٰہی) کول تیرے آجانے تے وی، چیتاں رکھ فیر ناہ تیرا سنگی ہوسی تے ناہ بھار ونڈاوا بَن سی کوئی وی اللہ دے اگے

وَلَنْ تَرْضٰى عَنْكَ الْيَهُوْدُ وَلَا النَّصٰرٰى حَتّٰى تَتَّبِعَ مِلَّتَھُمْ ۭ قُلْ اِنَّ ھُدَى اللّٰهِ ھُوَ الْهُدٰى ۭ وَلَىِٕنِ اتَّبَعْتَ اَھْوَاۗءَھُمْ بَعْدَ الَّذِيْ جَاۗءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَكَ مِنَ اللّٰهِ مِنْ وَّلِيٍّ وَّلَا نَصِيْرٍ   ١٢٠ ؁

ہین کتابی لوکاں وچوں اوبھی جیہڑے سچے دل توں اس نوں پڑھدے، اس نوں منن والے انج دے ای ہو سکدے نیں،پر اوہ پڑھکے جنہاں ناہ عمل اس تے کیتا اوہناں نے گھاٹا ای کھادا

اَلَّذِيْنَ اٰتَيْنٰھُمُ الْكِتٰبَ يَتْلُوْنَهٗ حَقَّ تِلَاوَتِهٖ ۭ اُولٰۗىِٕكَ يُؤْمِنُوْنَ بِهٖ ۭ وَمَنْ يَّكْفُرْ بِهٖ فَاُولٰۗىِٕكَ ھُمُ الْخٰسِرُوْنَ  ١٢١ ۝ۧ

اسرائیلی آل اولادو یا د کرو انعام میرےاوہ جیہڑے میں تُساں تے کیتے میں دُنیا وِچ تُہانوں سَبھنا ں نالوں اُچا کیتا

يٰبَنِىْٓ اِسْرَاۗءِيْلَ اذْكُرُوْا نِعْمَتِىَ الَّتِىْٓ اَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَاَنِّىْ  فَضَّلْتُكُمْ عَلَي الْعٰلَمِيْنَ   ١٢٢ ۝

پر اوس ویلے توں وی کنبو جد بھار کسی نیں کسی دا چاہ ناہ سکنا،ناہ قبول کسِے کولوں وٹہ ہونا ، ناہ سفارش نے کم دینا ناہ ای ہونا بانھ پھڑکوئی

وَاتَّقُوْا يَوْمًا لَّا تَجْزِيْ نَفْسٌ عَنْ نَّفْسٍ شَـيْــــًٔـا وَّلَا يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَّلَا تَنْفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَّلَا ھُمْ يُنْصَرُوْنَ   ١٢٣ ؀

ابراہیم تئیں رَب اس دے جد کجھ گلاں وچ اَزمایا تے نتر کے اوس وَغایا،تاں کہیا رَب اوس نوں ،میں امام لوکائی(لوکاں دا) کر دِتا، اس نے پچھیا آل میری چوں رب دَسیا جے حدٹپ لوکاں نال ناہ میرا کارا ہوسی(ناہ وعدہ ہوسی )

وَاِذِ ابْتَلٰٓى اِبْرٰهٖمَ رَبُّهٗ بِكَلِمٰتٍ فَاَتَـمَّهُنَّ ۭ قَالَ اِنِّىْ جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ اِمَامًا  ۭ قَالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِىْ ۭ قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظّٰلِمِيْنَ  ١٢٤ ؀

تے جد اَساں بنا دِتا سی بیت ُ اللہ نوں تھاں امن دی نالے مرکز لوکاں واہتے ، نال کہیا سی اہوا تھاں نماز پڑھن دی تھاں ہووے دی ابراہیم کھلوتا جتھے(جاپ کرن نوں)ابرہیم تے اسمٰعیل دوآں دے ذمے کر دِتا سی رکھنا پاک تُسا ںگھر میرا، پھیرے لاوان آون والڑیاں دی خاطر،رہ کے کجھ دن یاد خدا دی کرنے والے یا رکوع سجود کرن نوں آون والے لوکا ںواہتے

وَاِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَاَمْنًا  ۭ وَاتَّخِذُوْا مِنْ مَّقَامِ اِبْرٰهٖمَ مُصَلًّى ۭ وَعَهِدْنَآ اِلٰٓى اِبْرٰهٖمَ وَاِسْمٰعِيْلَ اَنْ طَهِّرَا بَيْتِىَ لِلطَّاۗىِٕفِيْنَ وَالْعٰكِفِيْنَ وَالرُّكَّعِ السُّجُوْدِ  ١٢٥ ؁

ابراہیم د دعا منگی ربا ایس نگر نوں کر دے تھاں امن دی، اس دے اوہناں وسنیکاں(وسن والے) نوں دیویں رزق پھَلاں دا، جیہڑے وی ایمان لیاون اللہ اُتے چھیکڑ دن تے ، رب کہیا کفرناں نوں وی چار د ہا ڑے موج کَراساں، فیر اوہناں نو ں بے بس کر کے لے جاواں دے اَسی عذابل اگ دے پاسے اوہ ٹھکانا ڈاہڈا بھیڑا

وَاِذْ قَالَ اِبْرٰهٖمُ رَبِّ اجْعَلْ ھٰذَا بَلَدًا اٰمِنًا وَّارْزُقْ اَھْلَهٗ مِنَ الثَّمَرٰتِ مَنْ اٰمَنَ مِنْھُمْ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ ۭ قَالَ وَمَنْ كَفَرَ فَاُمَتِّعُهٗ قَلِيْلًا ثُمَّ اَضْطَرُّهٗٓ اِلٰى عَذَابِ النَّارِ ۭ وَبِئْسَ الْمَصِيْرُ   ١٢٦ ؀

جد اس گھر دی کندھاں چائیاں ابراہیم سنے پُت اسمٰعیل اپنے دے (ایہہ کہیا سی) ر بّا کر قبول ایہہ ساتھوں ،توں ایں توں ایں سننے والا جانن والا،

وَاِذْ يَرْفَعُ اِبْرٰھٖمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَاِسْمٰعِيْلُ ۭ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا  ۭ اِنَّكَ اَنْتَ السَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ  ١٢٧ ؁

ربّا سَانوں توں من ٹرنے اپنا تو کردے،اولاد اَساڈے وچوں وی انج دے لوکی پیدا ہوون من ٹرن جو تیرے،دَس اَساں نوں کِویں عبادت تیری کرئیے،کریں توجہ ساڈے اُتے، بے شک توں توجہ کرنے والا نالے مہری

رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَآ اُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّكَ   ۠  وَاَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا  ۚ   اِنَّكَ اَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيْمُ   ١٢٨ ؁

ربا اِک رسول اِہناں وچ اِنہاں وچوں، جو تیرے فرمان اِنہاں دے کنیں پائے نالے مانجے ،توں عزیز حکیم ایں بے شک

رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيْهِمْ رَسُوْلًا مِّنْھُمْ يَتْلُوْا عَلَيْهِمْ اٰيٰتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيْهِمْ ۭ اِنَّكَ اَنْتَ الْعَزِيْزُ الْحَكِيْمُ  ١٢٩ ؀ۧ

ابراہیم ملت دے وچوں جھردا اوہوا جس دے اندر عقل ناہ کوئی،دنیا وچ وی اوہوا چون(چُن لیا) اَساڈی، اگے چل کے اوس نے ای صالح لوکاں وچوں ہونا

وَمَنْ يَّرْغَبُ عَنْ مِّلَّةِ اِبْرٰھٖمَ اِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهٗ   ۭ وَلَقَدِ اصْطَفَيْنٰهُ فِي الدُّنْيَا  ۚ وَاِنَّهٗ فِي الْاٰخِرَةِ لَمِنَ الصّٰلِحِيْنَ  ١٣٠ ؁

اس نوں جد کہیا رب اس دے من ٹر میری ، آکھن لگا من ٹر ہویا میں تاں اُس دا کُل جہاناں دا رَب جیہڑا

اِذْ قَالَ لَهٗ رَبُّهٗٓ اَسْلِمْ ۙ قَالَ اَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعٰلَمِيْنَ  ١٣١ ؁

ابراہیم نے نصیت ایہوا پُت نوں کیتی تے ہوئی یعقوب نوں ایہوا اولاد اَساڈی، اللہ دتا چُن کے دین تہانوں مَردے دم تک رہنا قائیم اس دے اُتے

وَوَصّٰى بِهَآ اِبْرٰھٖمُ بَنِيْهِ وَيَعْقُوْبُ ۭيٰبَنِىَّ اِنَّ اللّٰهَ اصْطَفٰى لَكُمُ الدِّيْنَ فَلَا تَمُوْتُنَّ اِلَّا وَاَنْتُمْ مُّسْلِمُوْنَ  ١٣٢ ؁

ایہہ تہاڈے ہون توں پہلاں دی گل اے ، موت جدوں یعقوب نبی تے آئی، اس نے پُتراں دے کولو ں پُچھیا کِس دی تُسی عبادت کر سو،آکھن لگے رب تیرے دی،اس دی جو رب تیرے سی وڈکڑیاں دا، ابرہیم تے اسمٰعیل تےاسحاق سبھاں دا اوہوا اِکو رَب اے اس دے منن ہار اَسی وی

اَمْ كُنْتُمْ شُهَدَاۗءَ اِذْ حَضَرَ يَعْقُوْبَ الْمَوْتُ ۙ اِذْ قَالَ لِبَنِيْهِ مَا تَعْبُدُوْنَ مِنْۢ بَعْدِيْ ۭ قَالُوْا نَعْبُدُ اِلٰهَكَ وَاِلٰهَ اٰبَاۗىِٕكَ اِبْرٰھٖمَ وَاِسْمٰعِيْلَ وَاِسْحٰقَ اِلٰــهًا وَّاحِدًا   ښ  وَّنَحْنُ لَهٗ مُسْلِمُوْنَ  ١٣٣ ؁

ایہہ لوکی سن لد گئے سن جیہڑے ،جو کمائی اوہنا ں نے کیتی اوہ اوہناں دی جھولی، جھول تہاڈے جو کرو دے، پچھ پکڑ اوہناں دے کم دی مول تہاڈے توں ناہ ہوسی

تِلْكَ اُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۚ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَّا كَسَبْتُمْ ۚ وَلَا تُسْـــَٔــلُوْنَ عَمَّا كَانُوْا يَعْمَلُوْنَ  ١٣٤ ؁

آکھن اوہ یہودی یا نصرانی تھیوو تاں جے تُسی ہدایت پاؤ کہہ دے ابراہیمی رَستہ سارے رَستے چھڈکے مَلیا،اوہ ناہ مشرک لوکاں وچوں سی

وَقَالُوْا كُوْنُوْا ھُوْدًا اَوْ نَصٰرٰى تَهْتَدُوْا  ۭ قُلْ بَلْ مِلَّةَ اِبْرٰھٖمَ حَنِيْفًا  ۭ   وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِيْنَ  ١٣٥ ؁

مسلمانو آکھو اللہ تے ایمان اَساڈا ہے وے تے جو اُس نے نازل کیتا اَساڈے تے، جو نازل ہویا سی ابراہیم تے اسماعیل، اسحاق اتے، یعقوب تے آل اوہناں دی اُتے، تے جو کُجھ موسٰی نوں ملیا تے عیسٰی نوں ملیا تے نبیاں نوں رب اوہناں دے وَلوں ملیا،اوہناں وچوں اَسی کسی نوں وی ا ناہ دوجے توں وَکھ کرئیے، اَسی خدا دئے آکھے مَن ہاں

قُوْلُوْٓا اٰمَنَّا بِاللّٰهِ وَمَآ اُنْزِلَ اِلَيْنَا وَمَآ اُنْزِلَ اِلٰٓى اِبْرٰھٖمَ وَاِسْمٰعِيْلَ وَاِسْحٰقَ وَيَعْقُوْبَ وَالْاَسْبَاطِ وَمَآ اُوْتِيَ مُوْسٰى وَعِيْسٰى  وَمَآ اُوْتِيَ النَّبِيُّوْنَ مِنْ رَّبِّهِمْ ۚ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ اَحَدٍ مِّنْھُمْ ڮ وَنَحْنُ لَهٗ مُسْلِمُوْنَ  ١٣٦ ؁

جے اوبھی ایمان تہاڈے وانگ لیاون تاںسمجھو کے پے گئے راہے، جے مونھ موڑن تے اوہناں وچ ہٹ دھرمی اے نال اوہناں دے نبڑن واہتے اللہ تیرے وَلوں کافی،سننے والا جانن والا اوہ اے

فَاِنْ اٰمَنُوْا بِمِثْلِ مَآ اٰمَنْتُمْ بِهٖ فَقَدِ اھْتَدَوْا  ۚ وَاِنْ تَوَلَّوْا فَاِنَّمَا ھُمْ فِيْ شِقَاقٍ ۚ فَسَيَكْفِيْكَهُمُ اللّٰهُ   ۚ وَھُوَ السَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ  ١٣٧ ؁ۭ

رنگ اللہ دا (سانوں چڑھیا ) ،تے رنگ اللہ توں چنگیرا کس دا،اوسے دی اَسی عبادت کرنے والے،

صِبْغَةَ اللّٰهِ ۚ وَمَنْ اَحْسَنُ مِنَ اللّٰهِ صِبْغَةً ۡ وَّنَحْنُ لَهٗ عٰبِدُوْنَ  ١٣٨ ؁

کہہ اوہناں نوں اللہ بارے کھڑبن نال اَساڈے کیوں جے، او ہوا رَب اسَاڈا رب تُہاڈا،ساڈ ے عمل اَساڈے بیلی ، تُہاڈے بیلی عمل تہاڈے،اَسی خالص ا ُوسے نوں ایں منن والے

قُلْ اَتُحَاۗجُّوْنَـــنَا فِي اللّٰهِ وَھُوَ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ ۚ وَلَنَآ اَعْمَالُنَا وَلَكُمْ اَعْمَالُكُمْ ۚ وَنَحْنُ لَهٗ مُخْلِصُوْنَ   ١٣٩ ؁

کی خیال تہاڈا ہے وے،ابراہیم تے اسمیعیل ،اسحاق تے یعقوب تے اگے آل اوہناں دی سارے ایہہ یہودی یا نصرانی ہے سن، توں پُچھ اس دا علم تہانوں یا اللہ نوں چوکھا، تے اس نالوں ظالم کیہڑا ،جیہڑ ا اوس شہادت اُتے پردہ پاوے اللہ ولوں جو کول اس دے، اللہ توں تے ناہ عمل تہاڈے بُھلے ہوئے

اَمْ تَقُوْلُوْنَ اِنَّ اِبْرٰھٖمَ وَاِسْمٰعِيْلَ وَاِسْحٰقَ وَيَعْقُوْبَ وَالْاَسْبَاطَ كَانُوْا ھُوْدًا اَوْ نَصٰرٰى ۭ قُلْ ءَاَنْتُمْ اَعْلَمُ اَمِ اللّٰهُ ۭ وَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهَادَةً عِنْدَهٗ مِنَ اللّٰهِ ۭ وَمَا اللّٰهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُوْنَ  ١٤٠ ؁

لَد لَدا اوہناں وی لوکاں دا ہو چکیا اوہناں دے بھا عمل اوہناں دے،بھا تہاڈے عمل تُہاڈے،پُچھ تہاڈے توں ناہ ہوسی اوہناں دے عملاں دے بارے

تِلْكَ اُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۚ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَّا كَسَبْتُمْ ۚ وَلَا تُسْـَٔـلُوْنَ عَمَّا كَانُوْا يَعْمَلُوْنَ  ١٤١ ؁ۧ

عقلوں کو ری لوک آکھن دے اپنے پہلے قبلے ولوں کیوں اوہناں نے مونھ بھوایا،اللہ دے ای چڑھدے لیندے جس نوں چاہے پا دیندا اے سِدھے راہے،

سَيَقُوْلُ السُّفَهَاۗءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلّٰىهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتِىْ كَانُوْاعَلَيْهَا  ۭ قُلْ لِّلّٰهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۭ يَهْدِيْ مَنْ يَّشَاۗءُ اِلٰى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيْمٍ  ١٤2 ؁  

اس کر کے اَساں تہانوں سدہ راہیاں دی ٹولی کیتا تاں جے ، رہوو نمونہ بن کے لوکاں اندر، ہے رسول تہاڈے اندر آپ نمونہ بنیا ہویا، پہلاں قبلہ اَساں بنایا سی اس کر کے تاں جے اے گل نتر جاوے ،اگوں کون رسول اساڈے دے نیں تے پچھے ٹُردے کیہڑےکھُریاں وٹ جاندے نیں ،بےشک ایہہ ازمائش ہے سی واہ وا بھاری،اڈ اوہناں توں رب جنہاں نوںراہے پایا، اللہ ناہ ایمان خراب تہاڈا کرنے واہتے ایہہ کم کیتا ،او تاں لوکاں دا دردی اے نالے مہری

وَكَذٰلِكَ جَعَلْنٰكُمْ اُمَّةً وَّسَطًا لِّتَكُوْنُوْا شُهَدَاۗءَ عَلَي النَّاسِ وَيَكُـوْنَ الرَّسُوْلُ عَلَيْكُمْ شَهِيْدًا ۭ وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِىْ كُنْتَ عَلَيْهَآ اِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يَّتَّبِـــعُ الرَّسُوْلَ مِمَّنْ يَّنْقَلِبُ عَلٰي عَقِبَيْهِ ۭ وَاِنْ كَانَتْ لَكَبِيْرَةً اِلَّا عَلَي الَّذِيْنَ ھَدَى اللّٰهُ ۭ وَمَا كَانَ اللّٰهُ لِـيُضِيْعَ اِيْمَانَكُمْ ۭ اِنَّ اللّٰهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوْفٌ رَّحِيْمٌ   ١٤٣ ؁

اَس(اَساں ) تَکدے سی مونھ کوٰیں توں اَسماناں وَ ل کردا ہے سی، ایسے توں ایں تیری مرضی دے قبلے وَل مونھ تیرے پرتانے دی سوچ لئی سی، توں ہن مانک مسجد دے ول ایں اَگوں لگ کے جس کسی وی تھَاویں ہوو مُونھ اوسے دے وَل ای کَرسو،اہلِ کتاباں نوں معلوم ایں ایہہ گل حقی رب اوہناں دے ولوں ہے وے، اللہ اوہناں دے کرتوتاں توں ناہ غافل

قَدْ نَرٰى تَـقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاۗءِ ۚ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضٰىھَا ۠فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۭوَحَيْثُ مَا كُنْتُمْ فَوَلُّوْا وُجُوْھَكُمْ شَطْرَهٗ ۭ وَاِنَّ الَّذِيْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ لَيَعْلَمُوْنَ اَنَّهُ الْحَـقُّ مِنْ رَّبِّهِمْ ۭ وَمَا اللّٰهُ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُوْنَ   ١٤٤ ؁

تیرا قبلہ اہلِ کتاب ایہہ منن ناہیں، لَکھ اوہناں نوں نال دلیلاں دے سمجھاویں، پر ہُن توں وی ناہ اوہناں دا قبلہ منسیں، اوہ آپس وچ وی اک دوجے قبلے نوں ناہ مندے،ربوں صاف ہدیت اک جانے تے وی، اَج تواَگے من ترنگ اوہناں دی جے توں مَنّی، تے توں وی نافرماناں وچوں ہو جاوے دا

وَلَىِٕنْ اَتَيْتَ الَّذِيْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ بِكُلِّ اٰيَةٍ مَّا تَبِعُوْا قِبْلَتَكَ ۚ وَمَآ اَنْتَ بِتَابِــعٍ قِبْلَتَهُمْ ۚ وَمَا بَعْضُهُمْ بِتَابِــعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ ۭ وَلَىِٕنِ اتَّبَعْتَ اَھْوَاۗءَھُمْ مِّنْۢ بَعْدِ مَا جَاۗءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ۙاِنَّكَ اِذًا لَّمِنَ الظّٰلِمِيْنَ  ١٤٥ ؁ۘ

اَساں کتاب جنہاں دی جھولی پائی ہے وے، اوہ تاں اس نوں اپنی جایاں وانگ پچھانن،ہاں اوہناں وچوں بعضے جان دیاں وی حق چھپاون، حق تاں اوہوا جیہڑا رَب گھَلیا

اَلَّذِيْنَ اٰتَيْنٰھُمُ الْكِتٰبَ يَعْرِفُوْنَهٗ كَمَا يَعْرِفُوْنَ اَبْنَاۗءَھُمْ ۭ وَاِنَّ فَرِيْقًا مِّنْهُمْ لَيَكْتُمُوْنَ الْحَقَّ وَھُمْ يَعْلَمُوْنَ ۩ ؀136

توں اوہناں دے نال ناہ رکھیں لاگا داگا ، جیہڑےشک نوں رِڑکن والے

اَلْحَقُّ مِنْ رَّبِّكَ فَلَا تَكُوْنَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِيْنَ  ١٤٧ ؁ۧ

ہر کوئی اے اپنے سیدھے لگا ہویا، اک دوجے کولوں چنگیاں وچ اَگے لنگھو، مونھ تہاڈا جس کسے وی پاسے ہوسی اللہ کول تہاڈے ہو سی، اللہ ہر کَم اُتے قادر ہے وے

وَلِكُلٍّ وِّجْهَةٌ ھُوَ مُوَلِّيْهَا فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرٰتِ ڲ اَيْنَ مَا تَكُوْنُوْا يَاْتِ بِكُمُ اللّٰهُ جَمِيْعًا  ۭ اِنَّ اللّٰهَ عَلٰي كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ ١٤٨ ؁

مانک مسجد وَل کر مونھ توں جتھے وقت نماز آجاوے، ایہہ ہے فرمان رب تیرے دا ، اللہ اس توں ناہ بے خبر جو کجھ وی اے عمل تہاڈا

وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۭ وَاِنَّهٗ لَلْحَقُّ مِنْ رَّبِّكَ ۭ وَمَا اللّٰهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُوْنَ  ١٤٩ ؁

جد وی جِتھے ہوویں مانک مسجد وَل کر مونھ توں ،رل مل کے وی جتھے ہووو مونھ کرو اس دے وَل ای، تاں جے لوک تہاڈےخلاف گل کرن ناہ ، پُٹھیاں کرنے والے جیہڑے اوہناں کولوں ڈرنا ناہیں ڈرو تے میرے کولوں، تاں جے اپنا دین تہاڈی جھولی پاواں تے انج تُسی ہدایت پاؤ

وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۭ وَحَيْثُ مَا كُنْتُمْ فَوَلُّوْا وُجُوْھَكُمْ شَطْرَهٗ ۙ لِئَلَّا يَكُوْنَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّــةٌ  ڎ اِلَّا الَّذِيْنَ ظَلَمُوْا مِنْهُمْ ۤ فَلَا تَخْشَوْھُمْ وَاخْشَوْنِيْ  ۤ  وَلِاُتِمَّ نِعْمَتِىْ عَلَيْكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَهْتَدُوْنَ ڒ  ؀150

جویں رسول تہاڈے وچوں گھلیا وَل تہاڈے ،تاں جے اوہ آیات اساڈی پائے کَن تہاڈے، نالے مانجے اوہ تہانوں ،تے سمجھائے دینی تے دنیاوی گلاں،سار و دھائے سار تُساں ناہ جس دی( قبلے ے والی وی گل انجے )

كَمَآ اَرْسَلْنَا فِيْكُمْ رَسُوْلًا مِّنْكُمْ يَتْلُوْا عَلَيْكُمْ اٰيٰتِنَا وَيُزَكِّيْكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَّا لَمْ تَكُوْنُوْا تَعْلَمُوْنَ ړ ؀151

یاد رکھیو جے مینوں ،تاں یاد تہانوںمیں وی رَکھساں، انکاری ہوون دی تھاویں، میری نیکی جا نو

فَاذْكُرُوْنِيْٓ اَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوْا لِيْ وَلَا تَكْفُرُوْنِ ١٥٢ ؁ۧ

اے ایمان لیائے لوکو صبرصلاتے نوں ای دل دی ٹیک بناؤ ، اللہ بےشک صابر لوکاں دا ای ساتھی

يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوا اسْتَعِيْنُوْا بِالصَّبْرِ وَالصَّلٰوةِ  ۭاِنَّ اللّٰهَ مَعَ الصّٰبِرِيْنَ   ٥٣ ؁١

راہِ خدا دے جاناں وارن والڑیاں نوں مُردہ مول ناہ سمجھو ،اوہ اَمرنیں ہاں ایہہ گل تہاتھوں اُچی

وَلَا تَـقُوْلُوْا لِمَنْ يُّقْتَلُ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ اَمْوَاتٌ ۭ بَلْ اَحْيَاۗءٌ وَّلٰكِنْ لَّا تَشْعُرُوْنَ   ١٥٤ ؁

اَسا ں کھَٹالی وِچ تہانو ںسِر پر پانا، تھوڑا باہلا خوف لیا کے،بھکھاں پاک ے ، مالاں ،جاناں ہور پھَلاں دی گھَاٹ وِکھا کے،تے انت اوہناں دی ای چنگی جو ناہ ڈُولن

وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَالْجُوْعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الْاَمْوَالِ وَالْاَنْفُسِ وَالثَّمَرٰتِ ۭ وَبَشِّرِ الصّٰبِرِيْنَ  ١٥٥ ؁ۙ

جیہڑےکہن مصیبت ویلے ساڈا سَب کجُھ اَللہ دا اے اوسے وَل ای پرت اَساڈی اوہناں نوں خوشخبر ی دے دیو

الَّذِيْنَ اِذَآ اَصَابَتْهُمْ مُّصِيْبَةٌ ۙ قَالُوْٓا اِنَّا لِلّٰهِ وَاِنَّآ اِلَيْهِ رٰجِعُوْنَ  ١٥٦ ؁ۭ

رب دی شاوش نالے رحمت اوہناں واہتے،ہین اوہوا اِی سِدھے راہ تے

اُولٰۗىِٕكَ عَلَيْهِمْ صَلَوٰتٌ مِّنْ رَّبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ   ۣوَاُولٰۗىِٕكَ ھُمُ الْمُهْتَدُوْنَ  ١٥٧ ؁

بے شک ہیں صفَا تے مَروہ یاداں بھرَیاں رَبّی تھَاواں، جیہڑا حج کَرے یاں عُمرہ ماڑی گَل ناہ اس دے واہتے جے اوہناں وِچ پھیرے لاوے ،کھُلے دل دے نال کَرے کَم چنَگا جیہڑا اَللہ ا ُس دِی قَدر کریندڑ تے جانندڑ

اِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَاۗىِٕرِاللّٰهِ ۚ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ اَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ اَنْ يَّطَّوَّفَ بِهِمَا  ۭ وَمَنْ تَـطَوَّعَ خَيْرًا  ۙ فَاِنَّ اللّٰهَ شَاكِـرٌ عَلِــيْمٌ   ١٥٨ ؁

جیہڑے لوک چھُپاون سَاڈے وَلوں گھَلیاں کھریاں مَتّاں نالے ہور وِی دَسّیاں گلَاں ، اوہناں تے رَب دِی لَعنت نالے لَعنت لعنت کَردے ہر بندے دِی

اِنَّ الَّذِيْنَ يَكْتُمُوْنَ مَآ اَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنٰتِ وَالْهُدٰى مِنْۢ بَعْدِ مَا بَيَّنّٰهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتٰبِ ۙاُولٰۗىِٕكَ يَلْعَنُهُمُ اللّٰهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللّٰعِنُوْنَ  ١٥٩ ؁ۙ

ہاں جنہاں نے توبہ کیتی ، پاٹی سیتی، اَے چھپُاوٹ وَل ناہ آئے،مین اوہناں دی توبہ مَنّی، کیوں جے میں تے توبہ من آں نالے مہری

اِلَّا الَّذِيْنَ تَابُوْا وَاَصْلَحُوْا وَبَيَّنُوْا فَاُولٰۗىِٕكَ اَتُوْبُ عَلَيْهِمْ ۚوَاَنَا  التَّوَّابُ الرَّحِيْمُ  ١٦٠ ؁

جیہڑے لوکی کافَر ہوئے ، کافَر موئے، اوہناں واہتے لَعنت رَب دِی سنَے ملائک نالے ساری لوکائی دِی

اِنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا وَمَاتُوْا  وَھُمْ كُفَّارٌ اُولٰۗىِٕكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللّٰهِ وَالْمَلٰۗىِٕكَةِ وَالنَّاسِ اَجْمَعِيْنَ ١٦١ ۝ۙ

ایسے حالت وِچ اوہ رہسن ، ناہ عذاب گھٹیسی ناہ ایں مہلت ملسی

خٰلِدِيْنَ فِيْهَا ۚ لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا ھُمْ يُنْظَرُوْنَ  ١٦٢ ؁

ہے معبود تہاڈا اِکّو ۔ اس رحما ن رحیموں وَکھرا کوئی وِی معبود ناہ دُوجا

وَاِلٰـهُكُمْ اِلٰهٌ وَّاحِدٌ  ۚ لَآ اِلٰهَ اِلَّا ھُوَ الرَّحْمٰنُ الرَّحِيْمُ   ١٦٣ ؀ۧ

کیوں جے عَقلاں وَرتن والے لوکاں واہتے، ایہہ کَرشمے ای کافی نیں، اَسماناں نوں تے دِھرتی نوں پیدا کرنا، رات دِناں دِی فرَقا فرَقی، پانی اُتے تَر دی بیڑی، لوکی لابھ اٹھاون، بارش کر کے اَسمانوں توں اَللہ جو کجُھ نازل کَردا س دے فیضوں موئی مٹی جیوں پیندی اے،تے اِس دے اُتے ہر قسم دے جیندل (جاندار) پھِردے،رَلک ہَواواں دی، بَدلاں دِی، دَھرتی تے اَسماناں دے وِچ کر کے جیہڑے واگاں منی پھِردے

اِنَّ فِيْ خَلْقِ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَاخْتِلَافِ الَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِىْ تَجْرِيْ فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنْفَعُ النَّاسَ وَمَآ اَنْزَلَ اللّٰهُ مِنَ السَّمَاۗءِ مِنْ مَّاۗءٍ فَاَحْيَا بِهِ الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيْهَا مِنْ كُلِّ دَاۗبَّةٍ ۠ وَّتَـصْرِيْفِ الرِّيٰحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاۗءِ وَالْاَرْضِ لَاٰيٰتٍ لِّقَوْمٍ يَّعْقِلُوْنَ  ١٦٤ ؁

مُڑ وِی اِنج دے لوکی ہے نیں جو غیر اللہ نوں اُس دے بروبر گِن دے،حُب اوہنا ں دی نال اوہناں دے اَللہ دِی حُب وَرگی جاپے، ہاں جیہڑے اِیمان لیائے اَللہ دے نال حُب اوہناں دی سَب توں پیڈی، تے پٹُھکار ا َج کَدے کَرن تصور اس دا جَدوں عذاب اوہناں نے تَکنا تے محسوس اوہناں نوں ہونا،بےشَک سارے وَس اَللہ دے اَپنے َہتھ نیں ،تے اَللہ دِی پھینٹی ڈاہڈی

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَّتَّخِذُ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ اَنْدَادًا يُّحِبُّوْنَهُمْ كَحُبِّ اللّٰهِ ۭ وَالَّذِيْنَ اٰمَنُوْٓا اَشَدُّ حُبًّا لِّلّٰهِ ۭ وَلَوْ يَرَى الَّذِيْنَ ظَلَمُوْٓا اِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ ۙ اَنَّ الْقُوَّةَ لِلّٰهِ جَمِيْعًا  ۙ وَّاَنَّ اللّٰهَ شَدِيْدُ الْعَذَابِ   ١٦٥ ؁

اس ویلے تاں اَگے لَگاں پچِھے لِگاں توُ ں کَنی کھسکائی ،دینی جَدوں عذاب دُکھا لی ،سارے رستے بند ہو جانے

اِذْ تَبَرَّاَ الَّذِيْنَ اتُّبِعُوْا مِنَ الَّذِيْنَ اتَّبَعُوْا وَرَاَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْاَسْـبَابُ    ١٦٦ ؁

تے اس ویلے کہسن پچھے لگے،کَدے اَسانوں مُڑکے ویلا ہَتھ آجائے ،اَسی اہنا ں نوں اِنجے اِی چَھڈئیے جیویں اِہناں نےچھڈیا سانوں، اِنج کَر توت اوہناں دے حَسرت وِچ بَدلائے رَ ب و ِکھا وے دا ا وہناں نوں، پر اوہناں نوں اَگ چوں نکلن واہتے راہ ملنا ناہیں

وَقَالَ الَّذِيْنَ اتَّبَعُوْا لَوْ اَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَتَبَرَّاَ مِنْهُمْ كَمَا تَبَرَّءُوْا مِنَّا  ۭ كَذٰلِكَ يُرِيْهِمُ اللّٰهُ اَعْمَالَهُمْ حَسَرٰتٍ عَلَيْهِمْ ۭ وَمَا ھُمْ بِخٰرِجِيْنَ مِنَ النَّارِ     ؁ۧ١٦٧

لوکوہے حَلال تے سُتھری جیہڑی شے وِی اِس دَھرتی دِی اُس نوں کھائو، پَر شیطانی رَستے ناہ جایا ج ے ، اوہ تہُاڈا کھلا دُشمن ہے وے

يٰٓاَيُّهَا النَّاسُ كُلُوْا مِمَّا فِي الْاَرْضِ حَلٰلًا طَيِّبًا   ڮ وَّلَا تَتَّبِعُوْا خُطُوٰتِ الشَّيْطٰنِ ۭ اِنَّهٗ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِيْنٌ   ١٦٨ ؁

ظاہرم ظاہرا اوہ برُیائی ت ے بَدکاری وَل تہانوںکھِچے، اَللہ دے سر اوہ یکڑ مُڑھنے تے اکسائے

اِنَّمَا يَاْمُرُكُمْ بِالسُّوْۗءِ وَالْفَحْشَاۗءِ وَاَنْ تَقُوْلُوْا عَلَي اللّٰهِ مَا لَا تَعْلَمُوْنَ   ١٦٩ ؁

جَد کَدے اوہناں نُوں کہیے اَللہ نے جو نازل کیتا اِس تے چلو،اوہ آکھن جے اوسے راہ اَسا ں تے چلنا جِس تے ساڈے وَڈ وَڈیرے چَلدے آئے، بھاویں اوہناں دے اوہ وڈیرے سُوجھ کِسے ناہ گَل دِی رَکھدے، تے بے راہے ٹُرڈے ہے سَن

وَاِذَا قِيْلَ لَهُمُ اتَّبِعُوْا مَآ اَنْزَلَ اللّٰهُ قَالُوْا بَلْ نَتَّبِــعُ مَآ اَلْفَيْنَا عَلَيْهِ اٰبَاۗءَنَا  ۭ اَوَلَوْ كَانَ اٰبَاۗؤُھُمْ لَا يَعْقِلُوْنَ  شَـيْــــًٔـا وَّلَا يَهْتَدُوْنَ  ١٧٠ ؁

مُنکر لوک اوس اَجڑ وانگوں ہاک جنہاں چروال(چرواہا ) تے مارے ،پر اوہ کُوکَر (آواز دیون والے ) دے سَد نالوں وَدھ ناہ کجُھ وی سمجھن، (ایہہ کافر نیں ) بولے (بہرے )، گُنگے ، اَنھے عقلوں کَورے

وَمَثَلُ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا كَمَثَلِ الَّذِيْ يَنْعِقُ بِمَا لَا يَسْمَعُ اِلَّا دُعَاۗءً وَّنِدَاۗءً ۭ ۻ  بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَعْقِلُوْنَ   ١٧١ ؁

اے لو کو جو رِزق تہانوں دتّا ہر وے اِس چُوں کھائو سُتھریکاں اِی تے اللہ دی نیکی جانو جے اوسے دِی تُسی عبادت کَردے ہے او

يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا كُلُوْا مِنْ طَيِّبٰتِ مَا رَزَقْنٰكُمْ وَاشْكُرُوْا لِلّٰهِ اِنْ كُنْتُمْ اِيَّاهُ تَعْبُدُوْنَ  ١٧٢ ؁

اَساں حرام تہاڈے اُتے کَر دِتے نیں ، موئل (مُردار) رَت (خون)، سُورَل ماس(سُور دا گوشت) اَتے اوہ بھی جس نوں کوہیاں (ذبیح) جائے لے کے غیر اَللہ دا ناواں (نام)، پر جو دِلوں ناہ باغی ہووے ناہ حَد ٹپَنے دِی نیت ہووے ،بس لاچاری آجاوے تاں بھا ر ناہ اُس تے(کھا لینے دا)، بے شَک اَللہ بخشنہارا تے مہری اے

اِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيْرِ وَمَآ اُهِلَّ بِهٖ لِغَيْرِ اللّٰهِ ۚ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَّلَا عَادٍ فَلَآ اِثْمَ عَلَيْهِ ۭ اِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ   ١٧٣ ؁

جیہڑے لُکاوَن اوس نُوں جو اَللہ نے نازل کیتا وِچ کِتابے تاں جے چھَلاں کھَریاں کر ئیے، اوہ اَگ ڈِھڈاں دے وِچ پاندے، روزِقیامت ناہ بولے دا اوہناں دے نال اَللہ، ناہ اوہناں نوں پاک کرے دا، اوہ عذاب اُوکھے دے جو غے

اِنَّ الَّذِيْنَ يَكْتُمُوْنَ مَآ اَنْزَلَ اللّٰهُ مِنَ الْكِتٰبِ وَيَشْتَرُوْنَ بِهٖ ثَـمَنًا قَلِيْلًا  ۙ اُولٰۗىِٕكَ مَا يَاْكُلُوْنَ فِيْ بُطُوْنِهِمْ اِلَّا النَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللّٰهُ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ وَلَا يُزَكِّيْهِمْ ښ وَلَهُمْ عَذَابٌ اَلِيْمٌ  ١٧٤ ؁

اے اوہ نیں جنہا ں نے ہَدایت چھَڈی تے گُمراہی کھَٹی، تے بخشش دی تھاویں پھینٹی ، اَگ وِچ رہنے واہتے اوہناں جِگرا کَڈھیا

اُولٰۗىِٕكَ الَّذِيْنَ اشْتَرَوُا الضَّلٰلَةَ بِالْهُدٰى وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ  ۚ فَمَآ اَصْبَرَھُمْ عَلَي النَّارِ ١٧٥ ؁

پر ایہہ حالت اس پاروں ہوئی جے اللہ نے سَچیاں گلَاں والی اک کتاب اُتاری، پَر اوہ جیہڑے اس نوںمَنن وَل ناہ آئے، پِٹھ کَرن وِچ حَدوں وَدھ گئے

ذٰلِكَ بِاَنَّ اللّٰهَ نَزَّلَ الْكِتٰبَ بِالْحَـقِّ ۭ وَاِنَّ الَّذِيْنَ اخْتَلَفُوْا فِي الْكِتٰبِ لَفِيْ شِقَاقٍۢ بَعِيْدٍ  ١٧٦ ۝ۧ

ایہہ چنَگائی ایڈ ناہ کوئی مُونھ چَڑھدے یا لہندے کرئیے، چنَگائی تے منتا رَب دِی،چھیکڑ دِن دِی، سنَے مالائک اُتے ، کِتاب اُتے، نبیاں تے ،انجے اَللہ دِی حُب اَندر رَکھدے ہوئے مال اپنے دے وچوں دینا، ساکاں اُتے ، یَتیماں تائیں ، ناہ کھنجنا کَدے صَلاتوں اَتے زَکاتوں، کیتے ہوئے قول نباہنا، تنگی ترشی آجاوے یا بھِیڑ پَوے تاں ناہ دِل چَھڈنا، اِنج دے لوکی (اَندروں)سچَے تے ہوندے نیں تَقوے والے

لَيْسَ الْبِرَّ اَنْ تُوَلُّوْا وُجُوْھَكُمْ قِـبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلٰكِنَّ الْبِرَّ مَنْ اٰمَنَ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ وَالْمَلٰۗىِٕكَةِ    وَالْكِتٰبِ وَالنَّبِيّٖنَ ۚ وَاٰتَى الْمَالَ عَلٰي حُبِّهٖ ذَوِي الْقُرْبٰى وَالْيَـتٰمٰى  وَالْمَسٰكِيْنَ وَابْنَ السَّبِيْلِ ۙ وَالسَّاۗىِٕلِيْنَ وَفِي الرِّقَابِ ۚ وَاَقَامَ الصَّلٰوةَ وَاٰتَى الزَّكٰوةَ ۚ وَالْمُوْفُوْنَ بِعَهْدِهِمْ اِذَا عٰھَدُوْا ۚ وَالصّٰبِرِيْنَ فِي الْبَاْسَاۗءِ وَالضَّرَّاۗءِ وَحِيْنَ الْبَاْسِ ۭ اُولٰۗىِٕكَ الَّذِيْنَ صَدَقُوْا ۭ وَاُولٰۗىِٕكَ ھُمُ الْمُتَّقُوْنَ  ١٧٧ ؁

اے ایمان لیائے لوکو فرض تہاڈے واہتے ہے وے بدلہ لینا اوہناں دا قَتلیوِن جیہڑے،آجی آجی( آزاد دے بدلے آزاد ) ،باندا باندے بدلے دے(غلام دے بدکلے غلام ) ،تے عورت دے بدلے عورت،ہاں جے مقتول کِسے دا وَارث چھُوٹ کَرن وَل آجاوے فیر رَواج مُطابق کَر سو،(قتل اُتے)لازم ہوسی ناہ وَٹ رَکھ کے بھَرنی بھَرنی، ایہہ تہاڈے رَب دے وَلوں چھوٹ وِی اے رحمت وِی اے ، پر جیہڑا وِی اس توں پچِھے حَد توں ٹپَے اُس دےبھاگیں دُکھ اِی دُکھ عذاباں والے

يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلٰي ۭ اَلْحُــرُّ بِالْحُــرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالْاُنْـثٰى بِالْاُنْـثٰى ۭ فَمَنْ عُفِيَ لَهٗ مِنْ اَخِيْهِ شَيْءٌ فَاتِّـبَاعٌۢ بِالْمَعْرُوْفِ وَاَدَاۗءٌ اِلَيْهِ بِاِحْسَانٍ ۭ ذٰلِكَ تَخْفِيْفٌ مِّنْ رَّبِّكُمْ وَرَحْمَـةٌ ۭ فَمَنِ اعْتَدٰى بَعْدَ ذٰلِكَ فَلَهٗ عَذَابٌ اَلِيْمٌ  ١٧٨ ؁

عَقلاں والے لوکو سمَجھو بچت تہاڈی ہے اَدلے دے بَدلے وچ ای، ایسے صورت مَندیائی نوں چھَڈ سَکدے او

وَلَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيٰوةٌ يّـٰٓــاُولِي الْاَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُوْنَ  ١٧٩ ؁

ایبھی فَرض تہاڈے اُتے جَد کوئی سمَجھے آن سِرے تے موت کھَلوتی تے مال اوہنے چھَڈ جاناایں وا ہوا، اوہ وصیت کَردا جائے ماں پیو واہتے،ساکاں واہتے،چالو طور طریق مُطابق،بچ بچا کے ٹُرنے والے لوکاں واہتے ایہہ گُل ہَور ضروری

كُتِبَ عَلَيْكُمْ اِذَا حَضَرَ اَحَدَكُمُ الْمَوْتُ اِنْ تَرَكَ خَيْرَۨا ښ الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالْاَقْرَبِيْنَ بِالْمَعْرُوْفِ ۚ حَقًّا عَلَي الْمُتَّقِيْنَ  ١٨٠ ؁ۭ

تےسُن لینے دے پِچھوں جس نے گھاٹا وَاہدا اِس وِچ کیتا اد بھَا پَوے دا بَدلنہاراں اُتے، بے شَک اَللہ آپ سُنیندڑ تےجانیندڑ

فَمَنْۢ بَدَّلَهٗ بَعْدَ مَا سَمِعَهٗ فَاِنَّمَآ اِثْمُهٗ عَلَي الَّذِيْنَ يُبَدِّلُوْنَهٗ ۭ اِنَّ اللّٰهَ سَمِيْعٌ عَلِيْمٌ     ١٨1 ؁ۭ

جیہڑا سمَجھے ہے وَصیت کَرنے والےنےگھَپلا کیتا یا کوئی حَق ماری کیتی، تے اوہناں نوں سمَجھوتے وَل لیاوے، بھار ناہ پیسی اس بَدلاوٹ دا اس دے اُتے، بے شَک اَللہ بخشنہارا تے رحمی اے

فَمَنْ خَافَ مِنْ مُّوْصٍ جَنَفًا اَوْ اِثْمًـا فَاَصْلَحَ بَيْنَهُمْ فَلَآ اِثْمَ عَلَيْهِ ۭ اِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ    ١٨٢ ؁ۧ

اے ایمان لیائے لوکو فرض تہاڈے تےوی روزے پہلڑیاں دے وَانگوں تاں جے تھیوو تَقوے والے،

يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَي الَّذِيْنَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُوْنَ  ١٨٣ ؁ۙ

تے ایہہ گِنویں اِی دِن ہوندے، جے بیمار کوئی ہو جاوے یا پینڈے ے وِچ ہوئے اوہ اَگے تے پاسَکدا اے جِنِے وِی دِن بَن دے ہوون،جیہڑے اَپڑ آوندے ہوون اوہ بدلے وچ مسکین کِسے نوں کھوا سَکدے نیں کھانا، اپنےشوق توں اک توں وَدھ نوں جے کھواون ،ہتھوں چنگا،انج جے سمجھوں تاں گل ایہو ہے تہاڈے واہتے چنگی جے آپوں اِی روزے رَکھو

اَيَّامًا مَّعْدُوْدٰتٍ ۭ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَّرِيْضًا اَوْ عَلٰي سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ اَ يَّامٍ اُخَرَ ۭ وَعَلَي الَّذِيْنَ يُطِيْقُوْنَهٗ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِيْنٍ ۭ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَّهٗ ۭ وَاَنْ تَصُوْمُوْا خَيْرٌ لَّكُمْ اِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ  ١٨٤ ؁

سی رَمضان مہینہ جِس وِچ قرآن لتھیوِن لَگا لوکاں لئی ہَدایت بَن کے،اوس ہَدایت بارے صاف پتَے وِی لےکے،دُدھ پانی وَکھ کَردا ہویا، ایہہ مہینہ جِس دے بھاگیں ہووے رَوزے اس وِچ رَکھے ،ہاں وَل جیہڑا وَل ناہ ہووے یا پینڈے وچ ہووے اوہ اَگے پا سکدا اے جِنے وِی دِن بِن دے ہووَن، اَللہ نوں منظور تہاڈی آسانی ا یں، اوکھت نامنظور تُہاڈی، اَگے چل کے اس کھپے نوں کر لئو پورا ،تے وڈیاؤ اَللہ نوں ایہہ راہ دِسنے تے، اِیسےتوں اِی بِن دا شُکر گزار ہو جائو اُس دا

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيْٓ اُنْزِلَ فِيْهِ الْقُرْاٰنُ ھُدًى لِّلنَّاسِ وَ بَيِّنٰتٍ مِّنَ الْهُدٰى وَالْفُرْقَانِ ۚ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ ۭ وَمَنْ كَانَ مَرِيْضًا اَوْ عَلٰي سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ اَيَّامٍ اُخَرَ ۭ يُرِيْدُ اللّٰهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيْدُ بِكُمُ الْعُسْرَ ۡ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللّٰهَ  عَلٰي مَا ھَدٰىكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُوْنَ  ١٨٥ ؁

جد میرے بندے تینوں پُچھدے ہےنیں میرے بارے(دَس )اوہناں دے میں بڑا اِی نیڑے ،جَدوں پُکارانہار پُکارے میں سُن لیناں، اوہناں نوں وِی زیب ایہہ دیوے لَگن میرے آکھے ،تےایمان میرے تے رَکھن تاں جے مَقصد پاوَن

وَاِذَا سَاَلَكَ عِبَادِيْ عَنِّىْ فَاِنِّىْ قَرِيْبٌ ۭ اُجِيْبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ اِذَا دَعَانِ ۙ فَلْيَسْتَجِيْبُوْا لِيْ وَلْيُؤْمِنُوْابِيْ لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُوْنَ  ١٨٦ ؁

روزَل رات حلال تہانوں تِویاں(بیویاں) دے سنگ سونے واہتے، اُوڑھ تہاڈی اوہ اُوہناں دی اُوڑھ تُسی او، اَللہ نوں سی خَبر اِس گَل دِی اپنے نال پئے تُسی خیانت کَردے ہے او، اُوس تہاڈے دِل دِی گَل بجھ کے کَم تہاڈا سَوکھا کیتا، بے جھجک اوہناں دے نال اکٹھے ہوو ،تے اِنج اَپنا لِکھیا چاہو،کھاوو 'پیوو 'دھار سفید فجر دی کالی رَاتل دَھاری توں نکھڑن دے ویلے تائیں، اِس توں پچِھے اپنے روزے نوں سِر چاہڑو ' رات ہو جانے تائیں ، جَدوں مَسیتاں دے وچ بیٹھو نُکراں مَل کے ،رنّاں نال ناہ انگ ملائو۔ ایہہ الٰہی حَداں اہناں نوں ناہ ٹَپو ، اَللہ ایس طرح ای کھولے نکُتے لوکاں اُتے تاں جےرہن اوہ سِدھے راہ تے

اُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ اِلٰى نِسَاۗىِٕكُمْ ۭ ھُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَاَنْتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ ۭعَلِمَ اللّٰهُ اَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتَانُوْنَ اَنْفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَعَفَا عَنْكُمْ ۚ فَالْئٰنَ بَاشِرُوْھُنَّ وَابْتَغُوْا مَا كَتَبَ اللّٰهُ لَكُمْ ۠وَكُلُوْا وَاشْرَبُوْا حَتّٰى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْاَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْاَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ۠ ثُمَّ اَتِمُّوا الصِّيَامَ اِلَى الَّيْلِ ۚ وَلَا تُـبَاشِرُوْھُنَّ وَاَنْتُمْ عٰكِفُوْنَ ۙ فِي الْمَسٰجِدِ ۭ تِلْكَ حُدُوْدُ اللّٰهِ فَلَا تَقْرَبُوْھَا  ۭ كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللّٰهُ اٰيٰتِهٖ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُوْنَ  ١٨٧ ؁

وِکھو مال اِک دوجے دا ناہ پُٹھے چالے چَل کے کھائو ، ناہ ایں حاکماں لوکاں نوں ایہہ دولت (وڈی کرکے)دیوو، دل وچ مِتھ (سوچ) کے،لوکاں دی حق ماری انج ہو سَکدی اے دھکو دھکی تے دیدہ دانستہ

وَلَا تَاْكُلُوْٓا اَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوْا بِهَآ اِلَى الْحُكَّامِ لِتَاْكُلُوْا فَرِيْقًا مِّنْ اَمْوَالِ النَّاسِ بِالْاِثْمِ وَاَنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ  ١٨٨ ؁ۧ

تینوں پُچھدے نیں چَن دے وَدھنے گھَٹنے بارے، کہہ دے ویلے دی وَنڈ ایہہ لوکائی واہتے تے حج واہتے، تے ایہہ کوئی نیکی ناہیں پِشلے پاسوں گھَر وِچ وَڑنا (احرامی حالت دے اَندر ) نیکی خوف خدا دا رَکھنا تے سِدھے راہ وِہڑے وَڑنا یعنی خوف خدا دا اَپنے دِل وِچ رَکھو، تاں جے ہووے بھَلا تہاڈا

يَسْــَٔـلُوْنَكَ عَنِ الْاَهِلَّةِ ۭ قُلْ ھِىَ مَوَاقِيْتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ ۭ وَلَيْسَ الْبِرُّ بِاَنْ تَاْتُوا الْبُيُوْتَ مِنْ ظُهُوْرِھَا وَلٰكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقٰى ۚ وَاْتُوا الْبُيُوْتَ مِنْ اَبْوَابِهَا  ۠ وَاتَّقُوا اللّٰهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ   ١٨٩ ؁

جیہڑےلَڑدے نال تہاڈے اوہناں نال تہاڈا لڑنا وِی اَللہ دِی راہ وِچ بَن دا پَر ناہ حَدوں ٹَپنا جے اللہ حد ٹَپیالاں نوں ناہ چَنگھا جانے

وَقَاتِلُوْا فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ الَّذِيْنَ يُقَاتِلُوْنَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوْا  ۭ اِنَّ اللّٰهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِيْنَ  ١٩٠ ؁

مار دیئو ِجتھِے وِی لَبھن ، کَڈھ دیئو اوہناں نوں جِتھوں اوہناں نے کل تہانوں کَڈھیا ، نت دی بے سوادی(فتنہ ) قتَلوں وَدھ کے بھیڑی، ناہ پر مانک مَسجد اَندار اوہناں نال لڑائی کرنا جد تائیں اوہ آپ ناہ چھیڑن، ہاں جے اوتھے کَرن لڑائی تے کرو لڑائی نال اوہناں دے ' ہے علاج ایہی کفروناں دا،

وَاقْتُلُوْھُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوْھُمْ وَاَخْرِجُوْھُمْ مِّنْ حَيْثُ اَخْرَجُوْكُمْ وَالْفِتْنَةُ اَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ ۚ وَلَا تُقٰتِلُوْھُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتّٰى يُقٰتِلُوْكُمْ فِيْهِ ۚ فَاِنْ قٰتَلُوْكُمْ فَاقْتُلُوْھُمْ ۭكَذٰلِكَ جَزَاۗءُ الْكٰفِرِيْنَ ١٩1 ؁ 

جے اوہ اَپنا ہَتھ روکن تے بےشک اللہ بھُلاں نو ں بھُل جانے والا تے رحمی

فَاِنِ انْتَهَوْا فَاِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ   ١٩٢ ؁

ناہ رُکن تے ) انِج لَڑو جے بے سوادی (چتنے ) دِی جَڑ سُکےتے رہ جائے اِکّو د ین الٰہی' ہُن وِی اوہ باز آجاون تے ظلُمی لوکاں توں وَکھ کِسے ہور اُتے ہَتھ ناہ چاؤ

وَقٰتِلُوْھُمْ حَتّٰى لَا تَكُوْنَ فِتْنَةٌ وَّيَكُوْنَ الدِّيْنُ لِلّٰهِ ۭ فَاِنِ انْتَهَوْا فَلَا عُدْوَانَ اِلَّا عَلَي الظّٰلِمِيْنَ  ١٩٣ ؁

مانک ماہ ِدی لَج پالوں جے پالن اوبھی، لاجاں وچ اَدلے دا ای بدلہ چَلدا' نال تہاڈے کَرے وَدھیکی جیہڑا اوہدے نال اِنجے اِی وَرتو،خو ف خُد ا دَا دِل وِچ رَکھو' ایہہ ناہ بھُلوں اللہ خوفی لوکاں دَا اِی ساتھی،

اَلشَّهْرُ الْحَرَامُ بِالشَّهْرِ الْحَرَامِ وَالْحُرُمٰتُ قِصَاصٌ ۭ فَمَنِ اعْتَدٰى عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوْا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدٰى عَلَيْكُمْ ۠ وَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاعْلَمُوْٓا اَنَّ اللّٰهَ مَعَ الْمُتَّقِيْنَ   ١٩٤ ؁

خَرچ کَرو اَللہ دی راہے، اپنے تھیں اپنے تائیں ہلاکت وِچ ناہ پاؤ ، چَنگ کماؤ بےشَک اَللہ چَنگ کمائونہاراں نوں اِی چاہے

وَاَنْفِقُوْا فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ وَلَا تُلْقُوْا بِاَيْدِيْكُمْ اِلَى التَّهْلُكَةِ   ٻوَاَحْسِنُوْا ڔ اِنَّ اللّٰهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِيْنَ  ١٩٥ ؁

حَج ہووے کہ عُمرہ اَللہ دا فَرمان سمجھ کے کرنا بَن دا' پَر جے کَر رُکاوٹ آوے تاں پُجدی قُربانی کافی، قربانی سِر چھڑنے تائیں سِر دے وَال لہاؤ ناہیں، جیہڑا وَل بیمار ہووے یا دِل دا رُوگی اوہ بدلے وِچ روزے رَکھے یاں مُڑ صَدقہ یاں قُربانی دیوے' تے جَدوں اَمان ہو جاوے تے کوئی چاہوے عمُرہ حج دے نال ملانا اوہ پُجدی قربانی دیوے' ناہ پج آوے تاں تِن روزے حج دے ویلے تے سَت وَاپس آکے رَکھ ے ایہہ دس پورے کَرنے بَن دے اَللہ دا ڈَر رَکھدے ہوئے' حُکم ایہہ باہروں آیا واہتے' چیتے رکھ و ڈاہڈی پکڑ اَللہ دِی

وَاَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلّٰهِ ۭ فَاِنْ اُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ ۚ وَلَا تَحْلِقُوْا رُءُوْسَكُمْ حَتّٰى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهٗ ۭ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَّرِيْضًا اَوْ بِهٖٓ اَذًى مِّنْ رَّاْسِهٖ فَفِدْيَةٌ مِّنْ صِيَامٍ اَوْ صَدَقَةٍ اَوْ نُسُكٍ ۚ فَاِذَآ اَمِنْتُمْ ۪ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ اِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ ۚ فَمَنْ لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلٰثَةِ اَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ اِذَا رَجَعْتُمْ ۭتِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ۭ ذٰلِكَ لِمَنْ لَّمْ يَكُنْ اَھْلُهٗ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۭ وَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاعْلَمُوْٓا اَنَّ اللّٰهَ شَدِيْدُ الْعِقَابِ  ١٩٦ ؁ۧ

سبَھاں نوں مَعلوم مہینے حَج دے 'جیہڑے، تے جس حج دی نیت کیتی (تے احرامی ہویا) اس توں تیویں میلا چھُٹیا' ہر طرح دی حَد ٹَپنی تے مار کٹائی دی وی حَجل ویلے ٹھاک اے'تے چنگھیائی جیہڑی تہاڈے کولوں ہوسی اَللہ نوں مَعلوم ہو جاسی، حَج تے جائؤ توشہ لے کے،تےاے پَر سَب توں چنَگا توشہ تقَوٰی، عَقلاں والے لوکوں تَقوے اپناؤ

اَلْحَجُّ اَشْهُرٌ مَّعْلُوْمٰتٌ ۚ فَمَنْ فَرَضَ فِيْهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوْقَ ۙ وَلَا جِدَالَ فِي الْحَجِّ ۭ وَمَا تَفْعَلُوْا مِنْ خَيْرٍ يَّعْلَمْهُ اللّٰهُ ڼوَتَزَوَّدُوْا فَاِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوٰى ۡ وَاتَّقُوْنِ يٰٓاُولِي الْاَلْبَابِ  ١٩٧ ؁

ایہہ ناں ماڑی گَل اے کہ تُسی حَج دِی رُتے ، روزی وِی اَللہ کولوں منگو' جس ویلے عرفاتو ں پَرتو مَزدلفہ دے نیڑےے جاکے اللہ تائیں خوب چتارو ، جویں تہانوں رَب سمَجھایا، اِس توں پہلاں سَچ تے ایہہ وے راہوں سی تُسی بھُلے ہوئے

لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ اَنْ تَبْتَغُوْا فَضْلًا مِّنْ رَّبِّكُمْ ۭ فَاِذَآ اَفَضْتُمْ مِّنْ عَرَفٰتٍ فَاذْكُرُوا اللّٰهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ ۠ وَاذْكُرُوْهُ كَمَا ھَدٰىكُمْ ۚ وَاِنْ كُنْتُمْ مِّنْ قَبْلِهٖ لَمِنَ الضَّاۗلِّيْنَ  ١٩٨ ؁

فیر تُسی وی اُوتھوں پَرتو جتِھوں لوکاں دِی پَرت ہوندی، اَللہ کولوں بخشش منگ دے بےشَک اَللہ بخششہنہارا تے جانن ہارا اے

ثُمَّ اَفِيْضُوْا مِنْ حَيْثُ اَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُوا اللّٰهَ   ۭ اِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ    ١٩٩ ؁

حَج دے سارے کَم، مُکا کے 'یاد کَرو اَللہ اِنجے جیویں یاد اَپنے وَڈکڑ یاں دِی وَڈیائی او کَردے، اس نالوں وِی ہَتھوں وَدھ کے،ویکھو جیہڑے رَب دے کولوں دنیا مَنگدے اوہناں اَگے ہتھل رہنا،

فَاِذَا قَضَيْتُمْ مَّنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللّٰهَ كَذِكْرِكُمْ اٰبَاۗءَكُمْ اَوْ اَشَدَّ ذِكْرًا  ۭ  فَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَّقُوْلُ رَبَّنَآ اٰتِنَا فِي الدُّنْيَا وَمَا لَهٗ فِي الْاٰخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ   ٢٠٠ ؁

اوہناں وچ اوبھی جیہڑےآکھن رَبّا دو نھ جہانیں اَپنے رحمت نال نوازیں،اَتے بچائیں اَگ دی مَاروں

وَمِنْهُمْ مَّنْ يَّقُوْلُ رَبَّنَآ اٰتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَّفِي الْاٰخِرَةِ حَسَـنَةً وَّقِنَا عَذَابَ النَّارِ  ٢٠١ ؁

اوہناں لوکاں نُوں مِل جاسی جو کمایا ہوسی اوہناں ، َاللہ کھاتے میلدیاں ڈِھل لانی ناہیں

اُولٰۗىِٕكَ لَهُمْ نَصِيْبٌ مِّمَّا كَسَبُوْا ۭ وَاللّٰهُ سَرِيْعُ الْحِسَابِ   ؁٢٠٢

گنتی دے نیں حَج دہِاڑے اِہناں دے وِچ ذِکر اللہ دا کَردے جاؤ ' دو دِن وِچ اِ ی (رُجھ مکاکے) کوچ کَرے جو کر سَکدا اے، تے دِن اُتے وی لانے والا لا سَکدا اے 'پابندی ناہ کوئی چھوٹ' ایہہ اَللہ کولوں ڈَرنے والے واہتے تے اَللہ دا خوف دِلاں وِچ رَکھو' ایہہ ناہ بھُلو اُٹھ کے اوس دے وَل اِی جانا

وَاذْكُرُوا اللّٰهَ فِيْٓ اَ يَّامٍ مَّعْدُوْدٰتٍ ۭ فَمَنْ تَعَـجَّلَ فِيْ يَوْمَيْنِ فَلَآ اِثْمَ عَلَيْهِ ۚ وَمَنْ تَاَخَّرَ فَلَآ اِثْمَ عَلَيْهِ ۙ لِمَنِ اتَّقٰى ۭ وَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاعْلَمُوْٓا اَنَّكُمْ اِلَيْهِ تُحْشَرُوْنَ  ٢٠٣ ؁

لوکاں وِچوں اوبھی ہے وے گَل کتھ جِس دِی تینوں واہوا چَنگی لَگدی تے اوہ اَپنے اَندر بارے دے صفائیاں قسَماں چا کے، حالاں اوہ ہے بھَنڈی خو ر اتے جھَگڑالو

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُّعْجِبُكَ قَوْلُهٗ فِي الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا وَيُشْهِدُ اللّٰهَ عَلٰي مَا فِيْ قَلْبِهٖ ۙ وَھُوَ اَلَدُّ الْخِصَامِ   ٢٠٤ ؁

تے وَس اِس دا جتِھے چَلدا اوہ لوکاں وِچ بھَنڈ پوائے ؛ فَصلاں 'نَسلاں دابیں مارے (تباہ کرے ) اَللہ ایہہ صورت ناہ چاہے

وَاِذَا تَوَلّٰى سَعٰى فِي الْاَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيْهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ ۭ وَاللّٰهُ لَا يُحِبُّ الْفَسَادَ  ٢٠٥ ؁

ایہو جئے نُوں جَدوں وی آکھو خوف خُدا دا کَرنے بارے، اوہ اپنی چڈھراہٹ پاروں حَدوں ٹپَے،دوزخ دارو اِنج دے وَل دا ، تے اوہ ڈاہڈی بیھڑی تھَاں اے

وَاِذَا قِيْلَ لَهُ اتَّقِ اللّٰهَ اَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْاِثْمِ فَحَسْبُهٗ جَهَنَّمُ ۭ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ  ٢٠٦ ؁

لوکاںوچوں اوبھی جِس نے جان اپنے دے بَدلے اَللہ اِی دا رَاضی نامہ جھولی پایا' ایہوا جئے لوکاں دے واہتے اَللہ بڑا نہالی،

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَّشْرِيْ نَفْسَهُ ابْـتِغَاۗءَ مَرْضَاتِ اللّٰهِ ۭ وَاللّٰهُ رَءُوْفٌۢ بِالْعِبَادِ  ٢٠٧ ؁

اے ایمان لیائے لوکو فَرما بَرداری دے ویہڑے سارے دے سارے آجاؤ،تے پُٹھیاں شیطانی مَتّاں تے ناہ لَگو اوہ تہاڈا دُشمن ہے وے ظاہرم ظاہرا

يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوا ادْخُلُوْا فِي السِّلْمِ كَاۗفَّةً ۠ وَلَا تَتَّبِعُوْا خُطُوٰتِ الشَّيْطٰنِ ۭ اِنَّهٗ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِيْنٌ   ٢٠٨ ؁

جے کَر اِنج دیاں ایہہ کھَریاںگلاں وَل ےتُہاڈے آجانےتے ، تھِڑک تہاڈے اند رہنی، چیتے رَکھو ہے عزیز حکیم اوہ اَللہ

فَاِنْ زَلَلْتُمْ مِّنْۢ بَعْدِ مَا جَاۗءَتْكُمُ الْبَيِّنٰتُ فَاعْلَمُوْٓا اَنَّ اللّٰهَ عَزِيْزٌ حَكِيْمٌ   ٢٠٩ ؁

اوہ ایس اُڈیکے لگَے اَللہ کول اوہناں دے آوےبدلاں نے چھا ں کیتی ہووے نال فَرِشتے اس دے ہووَن ،مُڑ تاں جو ہونا ہو جاسی، پَر اللہ دے ہَتھ کَم سارے

ھَلْ يَنْظُرُوْنَ اِلَّآ اَنْ يَّاْتِيَهُمُ اللّٰهُ فِيْ ظُلَلٍ مِّنَ الْغَمَامِ وَالْمَلٰۗىِٕكَةُ وَقُضِيَ الْاَمْرُ ۭ وَاِلَى اللّٰهِ تُرْجَعُ الْاُمُوْرُ  ٢١٠ ؀ۧ

اسرئیل کیاں توں پُچھ خاں کِنیاں روشن اَچرجاں اَساں اوہناں دی جھولی وِچ پائیاں پر جیہڑا اَللہ دِی نعمت ہَتھ وِچ آجانے تے فیر وٹاندر (ماڑی) کَر دا، اِنج دے لوکاں واہتے اَللہ پکڑ اے ڈاہڈی کرنے والا

سَلْ بَنِىْٓ اِسْرَاۗءِ يْلَ كَمْ اٰتَيْنٰھُمْ مِّنْ اٰيَةٍۢ بَيِّنَةٍ ۭ وَمَنْ يُّبَدِّلْ نِعْمَةَ اللّٰهِ مِنْۢ بَعْدِ مَا جَاۗءَتْهُ فَاِنَّ اللّٰهَ شَدِيْدُ الْعِقَابِ   ٢١١ ؁

کھان ہنڈاں اِس دُنیا والا وَل کفروناں دےکھِچدا اے تے ایمانی لوکاں دِی اوہ چَگھ مَریندے ، پَر جنہاں وَچ خوف خُدا دا ، روزقیامت اوہنا ں نیں ای کفروناں توں اُچیاں ہوناں،ا َللہ جس کسی نوں جناں چاہے دیوے

زُيِّنَ لِلَّذِيْنَ كَفَرُوا الْحَيٰوةُ الدُّنْيَا وَيَسْخَرُوْنَ مِنَ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا ۘ وَالَّذِيْنَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ ۭ وَاللّٰهُ يَرْزُقُ مَنْ يَّشَاۗءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ  ٢١2 ؁

لوکی پہلاں اِکّو دَھر سَن(پاٹن اتے)، اللہ نے نبیاں نوں گھَلیاں ، اوہ دَلاسے دیندے ،نالوں نال تراہندے نال اِی مَت بانی وِی گھَلی،حَقیاں سَچی گلَاں والی تاں جے اوہ نیائیں ہووے ایہہ جِس گَل وِچ پاٹن،تے مُڑ (ایس مَت بانی) بارے اوہوا پاٹے تے اِک دوجے دا دکھ کردے وَل جنہاں دے اوہ آئی سی، تے جَد صاف احکام الٰہی اوہناں دے وَل آتھیوے اذن اپنے دے نال خدا نے ایمانی لوکان نوں رستہ حق دا دَسیا جِس بارے سی پاٹ اوہناں وچ، اَللہ سِدھے راہے پائے جس نوں چاہے

كَانَ النَّاسُ اُمَّةً وَّاحِدَةً   ۣ فَبَعَثَ اللّٰهُ النَّبِيّٖنَ مُبَشِّرِيْنَ وَمُنْذِرِيْنَ ۠ وَاَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتٰبَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِـيْمَا اخْتَلَفُوْا فِيْهِ ۭ وَمَا اخْتَلَفَ فِيْهِ اِلَّا الَّذِيْنَ اُوْتُوْهُ مِنْۢ بَعْدِ مَا جَاۗءَتْهُمُ الْبَيِّنٰتُ بَغْيًۢـا بَيْنَهُمْ ۚفَهَدَى اللّٰهُ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا لِمَا اخْتَلَفُوْا فِيْهِ مِنَ الْحَقِّ بِاِذْنِهٖ ۭ وَاللّٰهُ يَهْدِيْ مَنْ يَّشَاۗءُ اِلٰى صِرَاطٍ مُّسْتَـقِيْمٍ   ٢١٣ ؁

کی خیال تہاڈا ہے وے جنت وچ تُساں جا وَڑنا، حالاں اجے تہاڈے اُتے اِنج دی ناہ َ ازمائیش آئی جِکن تہا تھوں پہلاں دے لوکاں تے آئی، اوہناں نوں سختی نے ٹوہیا ، دُکھ نے ٹوہیا، اِنج اوہناں نوں جھونے آئے سنے پیغمبر ، مومن لوکی کوک اُٹھےسَن، کَدکَدے بوہڑیں دا رَباّ ،تے آواز اوس ویلے آئی ڈوہل ہوو ناہ ، اَللہ جھَبدے بوہڑن والا

اَمْ حَسِبْتُمْ اَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَاْتِكُمْ مَّثَلُ الَّذِيْنَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ ۭ مَسَّتْهُمُ الْبَاْسَاۗءُ وَالضَّرَّاۗءُ وَزُلْزِلُوْا حَتّٰى يَقُوْلَ الرَّسُوْلُ وَالَّذِيْنَ اٰمَنُوْا مَعَهٗ مَتٰى نَصْرُ اللّٰهِ ۭ اَلَآ اِنَّ نَصْرَ اللّٰهِ قَرِيْبٌ  ٢١٤ ؁

لوکی تیرے کولوں پچھن لانے دی، کنج وتیر (خرچ)کرئیے ، کہہ دے نیک کمائی دے وِچوں جو وِی خَرچ تُساں نے کیتا سمَجھو اِس وِچ حق اے ماں پے دا، لگدڑیاں دا، پے مویاں دا (یتیماں دا ) ،مسکیناں دا ،تے راہیاں دا، تے اُونج کَرو دے جیہڑی نیکی، اَللہ توں ناہ بھُلی رہسی

يَسْــَٔـلُوْنَكَ مَاذَا يُنْفِقُوْنَ ڛ قُلْ مَآ اَنْفَقْتُمْ مِّنْ خَيْرٍ فَلِلْوَالِدَيْنِ وَالْاَقْرَبِيْنَ وَالْيَتٰمٰى وَالْمَسٰكِيْنِ وَابْنِ السَّبِيْلِ ۭ وَمَا تَفْعَلُوْا مِنْ خَيْرٍ فَاِنَّ اللّٰهَ بِهٖ عَلِيْمٌ   ٢١٥ ؁

فرض تہاڈے تے جنگ ہوئی، ایہہ تہانوں بھاویں اوکھی لَگدی جاپے ویکھو اِنج وِی ہوندا اے جیہڑے شے ناہ بھاندی ہووے اِس وِچ بھَلا تہاڈا ہووے،انِج وِی ہوندا جیہڑی شے تہانوں بھَائے ماڑی نِکلن,،اس دی نکلے تے اوہ علم تہانوں ناہیں جو اللہ نوں

كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَھُوَ كُرْهٌ لَّكُمْ ۚ وَعَسٰٓى اَنْ تَكْرَھُوْا شَـيْـــًٔـا وَّھُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ ۚ وَعَسٰٓى اَنْ تُحِبُّوْا شَـيْـــــًٔـا وَّھُوَ شَرٌّ لَّكُمْ ۭ وَاللّٰهُ يَعْلَمُ وَاَنْتُمْ لَا تَعْلَمُوْنَ  ٢١٦ ؀ۧ

لوکی تیرے کولوں پچھدے نیں نر بھڑ کِسے مہینے دے وچ بِھڑنے بارے،کہہ دے بھِڑنا اِس وِچ مَندا، اَللہ دے راہ (ٹُرنوں ) ڈَکنا، اَللہ دِی ناشکری کَرنا، مانک مَسجد جانوں ڈَکنا، مَکے دے وَسکیناں نوں مَکے توں کَڈھناہے اِس توں وی مِندا، بِھڑکے گَل مکُانے نالوں دَھخدی بے سوادی بھیڑی، تیرےنال مُتکا اُ نہاں وَس لَگدے تے لائی رَکھنا،جَدوں تائیں توں اپنے دین توں ناہ مُڑ جائیں،جیہڑا وَل تہاڈے وِچوں دین اَپنے توں پھِرسی تے کافر اِی مُویا، عَمل اَکارت اِس دے ہونے کی ایتھے تے کی اُوتھے، اِنج دے لوکی نے اَگ وَاسی ، اوسے وِچ ہمیشہ رہسن

يَسْــَٔـلُوْنَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيْهِ ۭ قُلْ قِتَالٌ فِيْهِ كَبِيْرٌ ۭ وَصَدٌّ عَنْ سَبِيْلِ اللّٰهِ وَكُفْرٌۢ بِهٖ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۤ وَ اِخْرَاجُ اَھْلِهٖ مِنْهُ اَكْبَرُ عِنْدَ اللّٰهِ ۚ وَالْفِتْنَةُ اَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ ۭ وَلَا يَزَالُوْنَ يُقَاتِلُوْنَكُمْ حَتّٰى يَرُدُّوْكُمْ عَنْ دِيْنِكُمْ اِنِ اسْتَطَاعُوْا ۭ وَمَنْ يَّرْتَدِدْ مِنْكُمْ عَنْ دِيْنِهٖ فَيَمُتْ وَھُوَ كَافِرٌ فَاُولٰۗىِٕكَ حَبِطَتْ اَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْاٰخِرَةِ ۚ وَاُولٰۗىِٕكَ اَصْحٰبُ النَّارِ ۚ ھُمْ فِيْهَا خٰلِدُوْنَ   ٢١٧ ؁

پر جیہڑے ایمان لیائےہ ہجرت کیتی ، ٹِل اَللہ دے رَستے لایا، آس اللہ دِی رحمت دی اوہناں نوں ہے وے، بےشَک اللہ بخشنہارا نالے رحمی

اِنَّ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَالَّذِيْنَ ھَاجَرُوْا وَجٰهَدُوْا فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ ۙ اُولٰۗىِٕكَ يَرْجُوْنَ رَحْمَتَ اللّٰهِ ۭ وَاللّٰهُ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ   ٢١٨ ؁

لوکی تیرے کولوں پُچھدے دارو بارے ، جوئے بارے، کہہ دے اِہنا ں وچ مَندیائی چوکھی ،ہاں بھَلیائی وی کجُھ ہے لوکاں دے واہتے، پَر مَندیائی بھَلیائی توں سِر کڈھدی اے ،لوکی تیر کولو ں پُچھدے نیں اَللہ دے راہ لانے بارے، کہہ دے پُجدا سِردا، اَللہ انج تہانوں مَتاں دیندا

يَسْــَٔـلُوْنَكَ عَنِ الْخَــمْرِ وَالْمَيْسِرِ ۭ قُلْ فِيْهِمَآ اِثْمٌ كَبِيْرٌ وَّمَنَافِعُ لِلنَّاسِ ۡ وَاِثْـمُهُمَآ اَكْبَرُ مِنْ نَّفْعِهِمَا  ۭ وَيَسْــَٔـلُوْنَكَ مَاذَا يُنْفِقُوْنَ ڛ قُلِ الْعَفْوَ ۭ كَذٰلِكَ يُـبَيِّنُ اللّٰهُ لَكُمُ الْاٰيٰتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُوْنَ  ٢١٩ ؀ۙ

تاں جے سوچو ایتھے تے اوتھے دے بارے، لوکی یتیماں بارے وِی پُچھدے نیں تینوں کہہ اوہناں دی حال سواری نیکی، اِکو کج وی نال اوہناں دے ہو سَکدا اے آخر اوہ تہاڈے لَگدے، تے معلوم خدا نوں ہے وے کِس دِی نیت ماڑی ،کِس دی چَنگی، اَللہ چاہندا تے اوہ بھا ر تہاڈے اُتے پا سَکدا سی کیوں جے اوہ عزیز حکیم اے

فِى الدُّنْيَا وَالْاٰخِرَةِ  ۭ وَيَسْــَٔـلُوْنَكَ عَنِ الْيَتٰمٰي ۭ قُلْ اِصْلَاحٌ لَّھُمْ خَيْرٌ  ۭوَاِنْ تُخَالِطُوْھُمْ فَاِخْوَانُكُمْ ۭ وَاللّٰهُ يَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ ۭ وَلَوْ شَاۗءَ اللّٰهُ لَاَعْنَتَكُمْ ۭ اِنَّ اللّٰهَ عَزِيْزٌ حَكِيْمٌ   ٢٢٠ ؁

ویکھو ناہ کَرو مُشرک رَنّاں (بیویاں) جد تائیں ناہ مومن تھیون، مومن باندی وِی مُشرک عورت توں چنگی بھاویں کِنی وِی چِت تہاڈے لگدی ہووے، مُشرک مَرداں نال وِی اِنجے مومن زالاں(عورتاں) ناہ پرناؤ ( ناہ وَیاہو) جد تائیں ناہ مومن تھیون، مومن باندا مُشرک مانُھو نا لوں چنَگا ، لکھ او لگے چِت تہاڈے، مُشرک تے نیں اَگ دے وَل بُلاوَن والے،اِیدھر اَللہ جَنت وَل تے بخشن وَل اَتے اُذن اپنے دے نال تہانوں سَدی جاندا تے آیات سُنائی جاندا تاں جے لوکاں نوں مَت آوے

وَلَا تَنْكِحُوا الْمُشْرِكٰتِ حَتّٰى يُؤْمِنَّ ۭوَلَاَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِّنْ مُّشْرِكَةٍ وَّلَوْ اَعْجَبَـتْكُمْ ۚ وَلَا تُنْكِحُوا الْمُشْرِكِيْنَ حَتّٰى يُؤْمِنُوْا  ۭ وَلَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَيْرٌ مِّنْ مُّشْرِكٍ وَّلَوْ اَعْجَبَكُمْ ۭ اُولٰۗىِٕكَ يَدْعُوْنَ اِلَى النَّارِ ښ وَاللّٰهُ يَدْعُوْٓا اِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِاِذْنِهٖ ۚ وَيُبَيِّنُ اٰيٰتِهٖ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَــتَذَكَّرُوْنَ  ٢٢١ ؀ۧ

لوکی تینوں پچھدے نیں کپڑے آئے ویلے (ماہواری) بارے، کہہ دے اوہ پَلیتی والی حالت ہوندی زلاں (بیوی)کولوں دُوری رَکھو کپڑ ویلے(ماہواری ویلے)ا اوہناں دے سِر دھونے تائیں کول ناہ جاؤ ، اِس توں جَد اوہ پاک ہو جاوَن،اَمر اَللہ دے تُسی مطابق نیڑے ڈُھکو ، اَللہ چنگیاں اوہناں لوکاں نوں اِی جانے جیہڑے ماڑے کَمّوں بَچدے تے پاک اپنے تائیں رَکھ دے

وَيَسْــَٔـلُوْنَكَ عَنِ الْمَحِيْضِ ۭ قُلْ ھُوَ اَذًى ۙ فَاعْتَزِلُوا النِّسَاۗءَ فِي الْمَحِيْضِ ۙ وَلَا تَقْرَبُوْھُنَّ حَتّٰى يَـطْهُرْنَ ۚ فَاِذَا تَطَهَّرْنَ فَاْتُوْھُنَّ مِنْ حَيْثُ اَمَرَكُمُ اللّٰهُ  ۭ اِنَّ اللّٰهَ يُحِبُّ التَّـوَّابِيْنَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِيْنَ  ٢٢٢ ؁

رَنّاں کھیتی وَانگوں اَپنی کھیتی دے وَل جاؤ جَد جی چاہے پَر کَل جِس دے وِچ تہانوں ہَتھ کُجھ آوے،اَللہ دا ڈَر دِل وِچ رَکھو تے ایہہ سَمجھو اِس دے اَگے پیش ہونا ایں،تے مَن ٹُرنے لوکاں نوں موجاں اِی موجاں

نِسَاۗؤُكُمْ حَرْثٌ لَّكُمْ ۠ فَاْتُوْا حَرْثَكُمْ اَنّٰى شِئْتُمْ ۡ وَقَدِّمُوْا لِاَنْفُسِكُمْ ۭ وَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاعْلَمُوْٓا اَنَّكُمْ مُّلٰقُوْهُ  ۭوَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِيْنَ   ٢٢٣ ؁

اَللہ نوں ناہ قسَماں پاندے ہوئے وَرتو، رُوکن واہتے چنگیائی توں، تَقوے کولوں تے لوکاں وِچ صلح کَرانوں، بے شَک اَللہ آپ سمیع اے آپ علیم اے

وَلَا تَجْعَلُوا اللّٰهَ عُرْضَةً لِّاَيْمَانِكُمْ اَنْ تَبَرُّوْا وَتَـتَّقُوْا وَتُصْلِحُوْا بَيْنَ النَّاسِ ۭ وَاللّٰهُ سَمِيْعٌ عَلِيْمٌ   ٢٢٤ ؁

پکڑ ناہ کَرسی اوہ بے سِر پیری قَسم کِسے تے، ہاں اس اُتے سر پر کَرسی پُچھسی ) دِلوں بجَانوں جیہڑی کھَاسو،بےشَک اَللہ بَخسشیلا تے نَرمیلا اے

لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللّٰهُ بِاللَّغْوِ فِيْٓ اَيْمَانِكُمْ وَلٰكِنْ يُّؤَاخِذُكُمْ بِمَا كَسَبَتْ قُلُوْبُكُمْ ۭ وَاللّٰهُ غَفُوْرٌ حَلِيْمٌ  ٢٢٥ ؁

رَنّاں(بیویاں) نیڑے ناہ جانے دی سونھ جنہاں نے پائی ہووے اوہ باز آجاوَن چار مہینے دے جے اَندر اَللہ اوہناں دِی حَرکت نوں بھُلسی

لِلَّذِيْنَ يُؤْلُوْنَ مِنْ نِّسَاۗىِٕهِمْ تَرَبُّصُ اَرْبَعَةِ اَشْهُرٍ ۚ فَاِنْ فَاۗءُوْ فَاِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ  ٢٢٦ ؁

تے مہر اوہناں اُتے کرسی جے اوہناں نے اُدھڑن دا اِی پَک پَکایا، تاں وِی َاللہ آپ سمیع علیم اے

وَاِنْ عَزَمُوا الطَّلَاقَ فَاِنَّ اللّٰهَ سَمِيْعٌ عَلِيْمٌ    ؁٢٢٧

ہے طلاقل رَنّاں واہتے اوہ تِن چَن اُڈیکن تے رحماں وِچ اللہ دا جی (حمل) ہوئے تے ناہ پَردہ پاوَن جے اِیمان اَللہ تے نالے روزِ قیامت تے ہووے نیں، وسَنے رَسنے دی نیت تےخاوند موڑ لیا سَکدے نیں اوہناں تائیں(مہلت دےاندر) تےرَنّاں دَا و ِی اوہوا حق اے جو مَرداں دَا رِیت مُطابق اوہناں اُتے، ہاں مَرداں نوں کجُھ فَضیلت ہے اوہناں تے، ہے عَزیز حَکیم خُداوند

وَالْمُطَلَّقٰتُ يَتَرَبَّصْنَ بِاَنْفُسِهِنَّ ثَلٰثَةَ قُرُوْۗءٍ ۭ وَلَا يَحِلُّ لَهُنَّ اَنْ يَّكْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللّٰهُ فِيْٓ اَرْحَامِهِنَّ اِنْ كُنَّ يُؤْمِنَّ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ ۭوَبُعُوْلَتُهُنَّ اَحَقُّ بِرَدِّھِنَّ فِيْ ذٰلِكَ اِنْ اَرَادُوْٓا اِصْلَاحًا ۭ وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِيْ عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوْفِ ۠ وَلِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ ۭ وَاللّٰهُ عَزِيْزٌ حَكِيْمٌ   ٢٢٨ ؁ۧ

اِنج طلاق بنے دو وَاری (دو چناں دی ) دِتی، اِس توں پِچھے یاں تاں خاوند نال شرافت روک لوے سُو۔تے یاں بھَلمنسائی دَس کے پلہ پاک اس دا کَردیوے،دِتّی ہوئی شے نُوں اِس توں واپس لینا جائیز ناہیں، پر جے دوآں نُوں ڈَر ہووے جے پَنڈ چُکینی ایہہ ہے مُشکل تے پریاہ (پنچایت ) وِی جے ایہہ سمجھےہے نباہ دوآں دا مُشکل اوہناں دے سِر بھار ناہ کوئی جے عورت چھَڈوائی دے کے جان چھُڑائے، ایہہ خُدائی حَداں نیں اہناں نوں ناہ کوئی ٹپَے ٹَپن والا نافرمانا

اَلطَّلَاقُ مَرَّتٰنِ ۠ فَاِمْسَاكٌۢ بِمَعْرُوْفٍ اَوْ تَسْرِيْحٌۢ بِاِحْسَانٍ ۭ وَلَا يَحِلُّ لَكُمْ اَنْ تَاْخُذُوْا مِمَّآ اٰتَيْتُمُوْھُنَّ شَـيْـــًٔـا اِلَّآ اَنْ يَّخَافَآ اَلَّا يُقِيْمَا حُدُوْدَ اللّٰهِ ۭ فَاِنْ خِفْتُمْ اَلَّا يُقِيْمَا حُدُوْدَ اللّٰهِ ۙ فَلَاجُنَاحَ عَلَيْھِمَا فِـيْمَا افْتَدَتْ بِهٖ ۭ تِلْكَ حُدُوْدُ اللّٰهِ فَلَاتَعْتَدُوْھَا ۚ وَمَنْ يَّتَعَدَّ حُدُوْدَ اللّٰهِ فَاُولٰۗىِٕكَ ھُمُ الظّٰلِمُوْنَ ؁229  

تیجی وار طلاقے جانے توں ناہ پچِھے ہے حلال عورت اوہ اُس تے جد تائیں ناہ ہور کِرے پَر نیوی جائے تے مُڑ ملِے طلاق اس کولوں تے اوہ سمَجھن اَللہ دِی پابندی دا اوہ پالن کَرسن، تاں اِک دوجے دے وَل موڑا کھا لینا ناجائیز ناہیں، ایہہ حَداں نیں اَللہ وَلوں ، سُو جھت والے لوکاں نوں جو سمجھایئاں نیں

فَاِنْ طَلَّقَھَا فَلَا تَحِلُّ لَهٗ مِنْۢ بَعْدُ حَتّٰي تَنْكِحَ زَوْجًا غَيْرَهٗ  ۭ فَاِنْ طَلَّقَھَا فَلَاجُنَاحَ عَلَيْھِمَآ اَنْ يَّتَرَاجَعَآ اِنْ ظَنَّآ اَنْ يُّقِيْمَا حُدُوْدَ اللّٰهِ ۭ وَتِلْكَ حُدُوْدُ اللّٰهِ يُبَيِّنُھَا لِقَوْمٍ يَّعْلَمُوْنَ  ٢٣٠ ؁

جَد رَنّاں نوں دئیو طلاقاں تے اوہ عِدت پوری کَرن تے آ پُجن ،نال شرافت یاں تے روک لَوو اوہناں نوں یاں مُڑ رِیت مطُابق پلہ پاک کَرو اوہناں دا، اوہناں نوں تنگ کرنے واہتے روک ناہ رَکھو تے جس نیں اے حَرکت کیتی اَپنے اِی تے بھار اوس پایا، اللہ دے نافرناں نوں ناہ ایویں سَمجھو، یاد کرو انِعام تہاڈے اُتے جیہڑے اَللہ کیتے، اس نوں وِی جو نازل ہویا وَل تہاڈے،حکَماں تے حِکمت دِی صُورت ، تے جِس دے نال تہانوں مَتّاں دیندا ہے وے، خوف خُدا دا دِل وِچ رَکھو تے ایہہ سَمجھو۔ اَللہ نوں عِلم اِک اِک شے دا

وَاِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاۗءَ فَبَلَغْنَ اَجَلَھُنَّ فَاَمْسِكُوْھُنَّ بِمَعْرُوْفٍ اَوْ سَرِّحُوْھُنَّ بِمَعْرُوْفٍ وَلَا تُمْسِكُوْھُنَّ ضِرَارًا لِّتَعْتَدُوْا ۚ وَمَنْ يَّفْعَلْ ذٰلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهٗ ۭ وَلَا تَتَّخِذُوْٓا اٰيٰتِ اللّٰهِ ھُزُوًا  ۡ وَاذْكُرُوْا نِعْمَتَ اللّٰهِ عَلَيْكُمْ وَمَآ اَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِّنَ الْكِتٰبِ وَالْحِكْمَةِ يَعِظُكُمْ بِهٖ ۭ وَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاعْلَمُوْٓا اَنَّ اللّٰهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيْمٌ   ٢٣١ ؁ۧ

دئیو طلاقاں جَد اُنہاں نوں تے اوہناں دِی عدّت مُکے، اوہناں ناہ اِس توں روکو ، کلمے اوہ پڑھاوَن کِدھرے، جَد اک دوجے دے نال اوہ اِس تے راضی ہووَن چالو رَسم و رواج مُطابق، ایہہ مَت اس دے واہتے جِس دا ہے اِیمان اَللہ اُتے نالے چھیکڑ والے دِن تے، ایہہ تہاڈے واہتے سَب توں چَنگی تے سُتھری وِی گل اے،اللہ نوں معلوم ہے جو کُجھ ، اوہ مَعلوم تہانوں ناہیں

وَاِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاۗءَ فَبَلَغْنَ اَجَلَهُنَّ فَلَا تَعْضُلُوْھُنَّ اَنْ يَّنْكِحْنَ اَزْوَاجَهُنَّ اِذَا تَرَاضَوْا بَيْنَهُمْ بِالْمَعْرُوْفِ ۭ ذٰلِكَ يُوْعَظُ بِهٖ مَنْ كَانَ مِنْكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ ۭ ذٰلِكُمْ اَزْكٰى لَكُمْ وَاَطْهَرُ ۭ وَاللّٰهُ يَعْلَمُ وَاَنْتُمْ لَا تَعْلَمُوْنَ  ٢٣٢ ؁

ماوَاں دو وَ رھیاں(سال) تک دُوھ چنگھاوَن(پلاوَن) جایا ں تائیں(اگلے بچے تائیں) ایہہ حکم اس دے واہتے جیہڑی چاہے اَپن ا دُدھ چنگھائے، پورا عَرصہ فرَض پئو دے اُتے روٹی کَپڑ ا اوہناں واہتے جیویں وَرتارا اپَنی اَپنی پُج مُطابق، بالکِسے نُوں ڈھال بَنا کے ماں نُوں دُکھ ناہ دِتّا جائے نا ہ ا یں پ ے(باپ) نوں اِس دے پاروں،(پے مرنے تے) وارث نوں وِی لازم ایہوا،جے اوہ دُوھ چھُڈاوَن چاہوَن (وَقتوں پہلاں) اک دُوجے دِی مَرضی تے رَل کَرنی نال گناہ ناہ کوئی ، اِس دے وِچ وِی حَرج ناہ کوئی جے اوہ ہور کِسے دے کولوں دُدھ چَنگھاوَن، رَسم رواج مُطابق دینا دے کے، خوف خُدا دا رَکھنا لازم، چیتے رَکھو اَللہ عَمل تہاڈے سارےتَکدا رہندا

وَالْوَالِدٰتُ يُرْضِعْنَ اَوْلَادَھُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ لِمَنْ اَرَادَ اَنْ يُّـتِمَّ الرَّضَاعَةَ ۭ وَعَلَي الْمَوْلُوْدِ لَهٗ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوْفِ ۭ لَا تُكَلَّفُ نَفْسٌ اِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَا تُضَاۗرَّ وَالِدَةٌۢ بِوَلَدِھَا وَلَا مَوْلُوْدٌ لَّهٗ بِوَلَدِهٖ ۤ وَعَلَي الْوَارِثِ مِثْلُ ذٰلِكَ ۚ فَاِنْ اَرَادَا فِصَالًا عَنْ تَرَاضٍ مِّنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا  ۭ وَاِنْ اَرَدْتُّمْ اَنْ تَسْتَرْضِعُوْٓا اَوْلَادَكُمْ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ اِذَا سَلَّمْتُمْ مَّآ اٰتَيْتُمْ بِالْمَعْرُوْفِ ۭ وَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاعْلَمُوْٓا اَنَّ اللّٰهَ بِمَا تَعْمَلُوْنَ بَصِيْرٌ  ٢٣٣ ؁

زوجاں کونتاں فوت ہوئیاں(بیوہ ) نوں لازم چار مہینے دَس دِن اَپنے نَفساں نوں کھَبی پا کے رَکھن تے ایہہ پینڈا جَد مُک جاوے تے بھار تہاڈے تے ناہ کوئی جے اوہ رَسم رواج مُطابق اپنے بارے قَدم اُٹھاوَن، اَللہ کولوں عَمل تہاڈے بھُلے ناہیں

وَالَّذِيْنَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَيَذَرُوْنَ اَزْوَاجًا يَّتَرَبَّصْنَ بِاَنْفُسِهِنَّ اَرْبَعَةَ اَشْهُرٍ وَّعَشْرًا ۚ فَاِذَا بَلَغْنَ اَجَلَهُنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيْمَا فَعَلْنَ فِيْٓ اَنْفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوْفِ ۭ وَاللّٰهُ بِمَا تَعْمَلُوْنَ خَبِيْرٌ  ٢٣٤ ؁

بھار تہاڈے تے ناہ کوئی اِنج دِی عورت نال اِشارے وِچ گَل کَرنی یاں دِل اَندر مِتھنی،عِلم اَللہ نوں مَن تہاڈے وِچ اوہ آون پر کارا ناہ کرنا ، چنگا ،اندراندر ہاں مناسب طورطریقے گَل اوہناں نال ہو سَکدی ، گنڈھ نکاح دی عِدت پوری ہونے توں پہلاں ناہ کَسو، چیتے رَکھو اَللہ بھیت دِلاں دے جانے تے اَللہ دا جھاکا رَکھو تے ایبھی سَمجھو اوہ غفور رحیم اے

وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِـيْمَا عَرَّضْتُمْ بِهٖ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاۗءِ اَوْ اَكْنَنْتُمْ فِيْٓ اَنْفُسِكُمْ ۭ عَلِمَ اللّٰهُ اَنَّكُمْ سَتَذْكُرُوْنَهُنَّ وَلٰكِنْ لَّا تُوَاعِدُوْھُنَّ سِرًّا اِلَّآ اَنْ تَقُوْلُوْا قَوْلًا مَّعْرُوْفًا ڛ وَلَا تَعْزِمُوْا عُقْدَةَ النِّكَاحِ حَتّٰي يَبْلُغَ الْكِتٰبُ اَجَلَهٗ ۭ وَاعْلَمُوْٓا اَنَّ اللّٰهَ يَعْلَمُ مَا فِىْٓ اَنْفُسِكُمْ فَاحْذَرُوْهُ  ۚ وَاعْلَمُوْٓا اَنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ حَلِيْمٌ  ٢٣٥ ؁ۧ

بھَا ر تہاڈے تے ناہ کوئی جے ا َن چھویاں جے رَن کِسے نوں طلاقو تے ناہ مہر اِی بَدھا ہووے پر اوہناں نوں اَپنی اَپنی قَدر مُطابق سَردا دینا ، بَندا ،سَوکھا ہووے ماڑا ہووے، اے ضروری نیکوکاراں واہتے

لَاجُنَاحَ عَلَيْكُمْ اِنْ طَلَّقْتُمُ النِّسَاۗءَ مَالَمْ تَمَسُّوْھُنَّ اَوْ تَفْرِضُوْا لَھُنَّ فَرِيْضَةً ښ وَّمَتِّعُوْھُنَّ ۚ عَلَي الْمُوْسِعِ قَدَرُهٗ وَعَلَي الْمُقْتِرِ قَدَرُهٗ ۚ مَتَاعًۢا بِالْمَعْرُوْفِ ۚ حَقًّا عَلَي الْمُحْسِـنِيْنَ ٢٣٦ ؁

تے جے مہر مقرر کَرنوں پچِھے پلہ کِسے دا پاک اَن چھویاں کر دِتّا جائے اَدھا مہروں حَق اے اُس دا، اوہ چھَڈدے تے گَل وَکھری اے، یاں اوہ مَرد جِس دے ہَتھ وِچ نکِاح دِی گَنڈھ اے ، اپنا دِتّا سارا چھَڈے نَرمی دَس کے، مَرداں واہتے اے نرمی تَقوے نوں ڈُھکدی، آپس دے وِچ ناہ بھُل جاؤ دِل دِی کھُل نوں، بے شک اللہ عمل تہاڈے تَکدے رہندا

وَاِنْ طَلَّقْتُمُوْھُنَّ مِنْ قَبْلِ اَنْ تَمَسُّوْھُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ لَھُنَّ فَرِيْضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ اِلَّآ اَنْ يَّعْفُوْنَ اَوْ يَعْفُوَا الَّذِيْ بِيَدِهٖ عُقْدَةُ النِّكَاحِ ۭ وَاَنْ تَعْفُوْٓا اَقْرَبُ لِلتَّقْوٰى ۭ وَلَا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ ۭ اِنَّ اللّٰهَ بِمَا تَعْمَلُوْنَ  بَصِيْرٌ ٢٣٧ ؁

تُسی نمازاں دے وَلّوں ناہ غافل ہووو اوس توں وِی جو سب توں چنگی ، رَہوو کھَلوتے راہ خُدا دے فرما برداراں وَانگوں،

حٰفِظُوْا عَلَي الصَّلَوٰتِ وَالصَّلٰوةِ الْوُسْطٰى ۤ وَقُوْمُوْا لِلّٰهِ قٰنِتِيْنَ ٢٣٨ ؁

جے کَر ہووو ڈیہلے (خوف) ہوئے ، پیدل یاں اَسوار اِی پڑھ لئو ، اَمن سلامتی جاپنے تے اُنجے یاد کَرو اَللہ نوں جیویں سِکھایا اوس تہانوں ، واقف ناہ سو پہلاں جیہڑے ذِکروں

فَاِنْ خِفْتُمْ فَرِجَالًا اَوْ رُكْبَانًا  ۚ فَاِذَآ اَمِنْتُمْ فَاذْكُرُوا اللّٰهَ كَمَا عَلَّمَكُمْ مَّا لَمْ تَكُوْنُوْا تَعْلَمُوْنَ  ٢٣٩ ؁

جیہڑے وَل تہاڈے وچوں فوت ہو جاوَن زوجان چھَڈ کے اوہناں واہتے اِک ورہے دا (سال) نَفقہ لازم، سوہرے گھر دے دیون تے ،کول اپنے رَکھن، ہاں جے آپوں اوہ ٹُر جاوَن تے بھار تہاڈے تے ناہ اِس دا، چالو رَسم رَواج مُطابق اَپنے بارے جو کُجھ اوہناں نے کیتا، بے شک اَللہ آپ عزیز حکیم اے

وَالَّذِيْنَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَيَذَرُوْنَ اَزْوَاجًا   ښ وَّصِيَّةً لِّاَزْوَاجِهِمْ مَّتَاعًا اِلَى الْحَوْلِ غَيْرَ اِخْرَاجٍ  ۚ فَاِنْ خَرَجْنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيْ مَا فَعَلْنَ فِيْٓ اَنْفُسِهِنَّ مِنْ مَّعْرُوْفٍ ۭ وَاللّٰهُ عَزِيْزٌ حَكِيْمٌ   ٢٤٠ ؁

کاغذ دِتیّاں (طلاق دتیاں) نوں وی کجُھ ناہ کجُھ دے دینا چَنگا،ایہہ کَم مُتقیاں تے لازم

وَلِلْمُطَلَّقٰتِ مَتَاعٌۢ بِالْمَعْرُوْفِ ۭحَقًّا عَلَي الْمُتَّقِيْنَ  ٢٤١ ؁

ایسے طرح اللہ مَتّاں دے تہانوں ہو سَکدا اے سَمجھ آوےجے

كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللّٰهُ لَكُمْ اٰيٰتِهٖ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُوْنَ  ٢٤٢ ؀ۧ

اُوہناں ِاسرائیلڑیاں دے وَل خیال گیا ناہ تیرا جیہڑے مَوتوں ڈَردے چھَڈگئے سَن کلے کوٹھے، گِنتر وِچ ہزاراں ہوندے(لَڑنے توں کَچرائے) اَللہ وَلوں حُکم ہویا جے مویاں داخل ہوو و فیر اوہناں نُوں زِندیاں دے وِچ لے آندا سی، بے شک اَللہ لوکاں اُتے فضل بڑاا ی کرنے والا، چوکھے لوکی پر نا شُکرے

 اَلَمْ تَرَ اِلَى الَّذِيْنَ خَرَجُوْا

مِنْ دِيَارِھِمْ 0 وَھُمْ اُلُوْفٌ  ٍحَذَرَ الْمَوْتِ  ۠ فَقَالَ لَهُمُ  اللّٰهُ مُوْتُوْا    ۣ ثُمَّ اَحْيَاھُمْ ۭ اِنَّ اللّٰهَ لَذُوْ فَضْلٍ عَلَي النَّاسِ وَلٰكِنَّ اَ  كْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُوْنَ ٢٤٣ ؁

ویکھ اَللہ دی راہ َاندر کَرو لڑائی ، ایہہ سمجھدے اوہ عَلیم اے اوہ حَکیم اے

وَقَاتِلُوْا فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ وَاعْلَمُوْٓا اَنَّ  اللّٰهَ سَمِيْعٌ عَلِيْمٌ   ٢٤٤ ؁

اَللہ نوںجس نیکی گِن کے جو کُجھ دِتّا ، دینے والے دِتّے وِچ اَللہ بَرکت پاسی، اَگے نالوں وِی وَدھ دیسی، اوسے کول اِی فراخی وِی اےتنگی وِی اے، اوسے وَل اِی پَرت (واپسی)تہاڈی

مَنْ ذَا الَّذِيْ يُقْرِضُ اللّٰهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضٰعِفَهٗ لَهٗٓ اَضْعَافًا كَثِيْرَةً  ۭوَاللّٰهُ يَـقْبِضُ وَيَبْصُۜطُ ۠وَاِلَيْهِ تُرْجَعُوْنَ ٢٤٥ ؁

اوہناں دِی وِی کیڑ (خبر) اے تینوں، موسٰی دے پِچھوں اسرائیل کیاں دے جیہڑے سِرکَڈھ ہے سَن، جَد نَبی نوں اَپنے اوہناں ایہہ کہیا سی، اِک نوں ساڈا حاکم کَر دے تاں جے راہِ خُدا دِی لڑئیے، اوس کیہا ایہہ مینوں جاپے فرض جہاد جے تہاڈے اُتے ہوجاوے کر دیسو اِنکار لَڑن توں، آکھن لگے اِنج بھَلا کَد ہو سَکدا اے رَب دِی رَاہے لڑئیے ناہیں نال اوہناں دے جَمیاں جایاں نا لوں، دُکھ جنہاں نے کیتا،گھَروں اَسانوں کَڈھیا، پَر جَد فَرض جہاد ہویو نیں مُونھ بھَوایا چوکھے وَلاں،تھوڑے وَل اِی رہے کھَلوتے ، پُٹھکاراں دے اللہ توں ناہ اندا اُوہلے ( اَللہ اِنہاں ظالماں نوں جاندا اے )

اَلَمْ تَرَ اِلَى الْمَلَاِ مِنْۢ بَنِىْٓ اِسْرَاۗءِ يْلَ مِنْۢ بَعْدِ مُوْسٰى ۘ اِذْ قَالُوْا لِنَبِىٍّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُّقَاتِلْ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ  ۭ  قَالَ ھَلْ عَسَيْتُمْ اِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ اَلَّا تُقَاتِلُوْا  ۭ قَالُوْا وَمَا لَنَآ اَلَّا نُقَاتِلَ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ وَقَدْ اُخْرِجْنَا مِنْ دِيَارِنَا وَاَبْنَاۗىِٕنَا  ۭ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا اِلَّا قَلِيْلًا مِّنْهُمْ ۭ وَاللّٰهُ عَلِيْمٌۢ بِالظّٰلِمِيْنَ  ٢٤٦ ؁

اوہناں نوں مُڑ نَبی اوہناں دے اے گَل دَ سّی، حاکم اے طالو ت تہاڈا اَللہ وَلّوں ہویا، آکھن لگے اوہ اساڈا حاکم ہووے تے کِنج ہووے، اوہدے نالوں حق اَساڈا چَوکھا ساڈے نالوں ناہ اوہ مالوں سَوکھا،ا وس کہیا اَللہ نے اس نوں تہاڈے توں وَدھ جاتا، عِلموں جِسموں اوہ تہاڈے نالوں وَدھ کے،اَتے حکومت اَللہ دیوے جس نوں چاہے، بے شک اوہ وَس چوکھے والا ،چَوکھا جانن والا

وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ اِنَّ اللّٰهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوْتَ مَلِكًا  ۭ قَالُوْٓا اَنّٰى يَكُوْنُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنَا وَنَحْنُ اَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَلَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِّنَ الْمَالِ ۭ قَالَ اِنَّ اللّٰهَ اصْطَفٰىهُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهٗ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ ۭ وَاللّٰهُ يُؤْتِيْ  مُلْكَهٗ مَنْ يَّشَاۗءُ ۭ وَاللّٰهُ وَاسِعٌ عَلِيْمٌ  ٢٤٧ ؁

اوہناں نوں مُڑ نَبی اوہناں دے اے گَل دَ سّی ،اس دےربوں حاکم ہونے دا ہووے دا اِیہہ کرشمہ جے تابوت تہانوں واپس مل جائے دا پے جاوے دی ٹھَنڈ تہانوں اس راہیں رَب دے وَلّوں، اوسے وچ اِی موسٰی تے ہارون دے لگدے لیاندے تَرکے دی،ہوس ملائیک اُس نوں چایا، بے شک اس دے وِچ نِشانی اِک تہاڈے واہتے ،جے ایمان تہاڈے اَندر

وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ اِنَّ اٰيَةَ مُلْكِهٖٓ اَنْ يَّاْتِيَكُمُ التَّابُوْتُ فِيْهِ سَكِيْنَةٌ مِّنْ رَّبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ اٰلُ مُوْسٰى وَاٰلُ ھٰرُوْنَ تَحْمِلُهُ الْمَلٰۗىِٕكَةُ ۭ اِنَّ فِيْ ذٰلِكَ لَاٰيَةً لَّكُمْ اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِيْنَ ٢٤٨ ؁ۧ

مُڑ طالوت جدوں لے لشکر ہویا ، اُس نے دَسیا اِک دَریا ٹاڑہ وِچ پیسی، جِس نے اُس دا پانی پیتا اوہ ساتھی ناہ ہوسی میرا ، جِس ناہ پیتا اوہ میرا ساتھی ، لپ کو (چُلّو بھر )پانی پی لینے دی بُجھ ناہ کوئی، کجُھ نوں چھَڈکے اس دا پانی سَبھناں پیتا، پار ہوئے سنَے طالوت جاں آکھے لگدی، سِر کَڈھ بولے ساڈے وِچ تران ناہ جاپے (طاقت نئیں )جالوتے تے اوس د ے لشکر نال لَڑن دی، پر جنہاں دے اَندرونے وِچ ایہہ گَل ہے سی ،اَللہ اَگے وی پیش ہونا،آکھن لگے(انج وِی کِنی وَاری ہویا) مُٹھ کو بَندیاں چَوکھے وَلاں دا مونھ بھَنیا، اَللہ دی توفیقوں، بے شک اللہ اوہناں دا ساتھی جیہڑے دِل ناہ چھَڈدے

فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوْتُ بِالْجُنُوْدِ ۙ قَالَ اِنَّ اللّٰهَ مُبْتَلِيْكُمْ بِنَهَرٍ ۚ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّىْ ۚ وَمَنْ لَّمْ يَطْعَمْهُ فَاِنَّهٗ مِنِّىْٓ اِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةًۢ بِيَدِهٖ  ۚ فَشَرِبُوْا مِنْهُ اِلَّا قَلِيْلًا مِّنْهُمْ ۭ فَلَمَّا جَاوَزَهٗ ھُوَ وَالَّذِيْنَ اٰمَنُوْا مَعَهٗ  ۙ قَالُوْا لَا طَاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجَالُوْتَ       وَجُنُوْدِهٖ  ۭ قَالَ الَّذِيْنَ يَظُنُّوْنَ اَنَّهُمْ مُّلٰقُوااللّٰهِ ۙ كَمْ مِّنْ فِئَةٍ قَلِيْلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيْرَةًۢ بِاِذْنِ اللّٰهِ ۭ وَاللّٰهُ مَعَ الصّٰبِرِيْنَ  ٢٤٩ ؁

جالوتے نوں تے جَد اُس دی فوجاں نوں سا نویں ہوئے، ایہہ دعا اوہنا ں نے منگی رَبّا جرن(صبر ) اَساڈے اَندراں دے وِچ پائیں، قائم رَکھیں پیر اَساڈے،کَفروناں دِی ساڈے کولوں کَنڈ لوائیں،

وَلَمَّا بَرَزُوْا لِجَالُوْتَ  وَجُنُوْدِهٖ  قَالُوْا رَبَّنَآ اَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَّثَبِّتْ اَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَي الْقَوْمِ الْكٰفِرِيْنَ ٢٥٠ ؀ۭ

اللہ دی تو فیقوں اوہنان لایا اوہناں نوں اَگے، جالوتے نوں سی داؤد لَنگھایا جانو، اَللہ اس نوں شاہی دِتّی ، حِکمت دِتّی ہور وی جِس جِس شے دا چاہیا جانو کیتا،جے اللہ ناہ لوکاں کولوں ای لوکاں دے کھَنب ٹھَپائے،دُنیا تے ویران ہو جائے، پر اَللہ تے سَبھناں واہتے فَضلاں بھَریاں

فَهَزَمُوْھُمْ بِاِذْنِ اللّٰهِ   ڐ وَقَتَلَ دَاوٗدُ جَالُوْتَ   وَاٰتٰىهُ اللّٰهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهٗ مِمَّا يَشَاۗءُ  ۭ وَلَوْلَا دَفْعُ اللّٰهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ ۙ لَّفَسَدَتِ الْاَرْضُ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ ذُوْ فَضْلٍ عَلَي الْعٰلَمِيْنَ ٢٥١ ؁

ایہہ آیات الٰہی ہے نیں ہُو بَہو پئے اَسی سنائیے تینوں کیوں جے توں وِی تے پیغمبراں دے وِچو ں ایں

تِلْكَ اٰيٰتُ اللّٰهِ نَتْلُوْھَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۭ وَاِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِيْنَ  ٢٥٢ ؀

اِہناں پیغمبراں دےوِچوں کجُھ نوں کجُھ تے فضیلت دِتّی ہوئی، اِہناں وِچوں اوبھی اَللہ جِس دے نال کَلامی ہویا، تے اِکناں دے دَرجے اوس اُچیرے کیتے (ہور طریقے)،عیسٰی مَریم جایا گھَلیا رُوشن اَساں دَلِیلاں دے کے، وحی اُس دِی اِمدادَن ہوئی، جے منظور خُدا نوں ہوندا (اوہناں پِچھوں) لوکی آپو وِچ ناہ لَڑدے، آپجیاں سی کول اوہناں دے پَکیاں جَدوں دَلِیلاں، پر اوہ آپو وِچ تریڈے،کجُھ اوہناں چوں مومن تھیوے تے کجھ کافر، جے منظور خُدا نوں ہوندا اوہ آپس دے وِچ ناہ لڑدے اے،پر اَللہ اپنی مَرضی اِی کَردا اے

تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَھُمْ عَلٰي بَعْضٍ ۘ مِنْھُمْ  مَّنْ كَلَّمَ اللّٰهُ وَرَفَعَ بَعْضَھُمْ دَرَجٰتٍ ۭ وَاٰتَيْنَا عِيْسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنٰتِ وَاَيَّدْنٰهُ بِرُوْحِ الْقُدُسِ ۭ وَلَوْ شَاۗءَ اللّٰهُ   مَا اقْتَتَلَ الَّذِيْنَ مِنْۢ بَعْدِھِمْ   مِّنْۢ بَعْدِ مَا جَاۗءَتْھُمُ  الْبَيِّنٰتُ وَلٰكِنِ اخْتَلَفُوْا فَمِنْھُمْ  مَّنْ اٰمَنَ وَمِنْھُمْ  مَّنْ كَفَرَ ۭ وَلَوْ شَاۗءَ اللّٰهُ مَا اقْتَتَلُوْا   ۣوَلٰكِنَّ اللّٰهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيْدُ  ٢٥٣ ؁ۧ

اے ایمان لیائے لوکو، ساڈے دِتَے وِچوں دیوو ، مَت آجاوے اوہ ویلا یار ، بپار ، سَفارش جَد بیکارا ہووَن دے، تے کفرون اِی گھاٹا کھَاسن

يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْٓا اَنْفِقُوْا مِمَّا رَزَقْنٰكُمْ مِّنْ قَبْلِ اَنْ يَّاْتِيَ يَوْمٌ لَّا بَيْعٌ فِيْهِ وَلَا خُلَّةٌ وَّلَا شَفَاعَةٌ ۭ وَالْكٰفِرُوْنَ ھُمُ الظّٰلِمُوْنَ ٢٥٤ ؁

اَللہ اِی اے بِن اِس دے معبود ناہ کوئی، دائم زندہ ، دائم قائم، بے اَنگلاٹا (ناہ اُنگھ آندی)تے بے نیندر(ناہ سوندا)، عَرشی فَرشی ہر شے اِس دِی ، بِن اذن (اجازت) اِس دِی کون شَفاعت کر سَکدا اے اِس دے اَگے،اوہ لوکاں دِی اَج دِی کیتی تے کَل دِی وِی کیتی جانے، اِس دے عِلموں بندے نوں اوناں اِی مِلدا آپ اوہ جِنّا دیووے، فَرشاں لے کے عَرشاں تائیں اِس دِی شاہی، اوہناں دَی رَکھ بھَال تھَکاوے اِس نو ںناہیں، او ہ عالٰی اے اوہ عَظیم اے

اَللّٰهُ لَآ اِلٰهَ اِلَّا ھُوَ ۚ اَلْـحَيُّ الْقَيُّوْمُ ڬ لَا تَاْخُذُهٗ سِـنَةٌ وَّلَا نَوْمٌ  ۭ لَهٗ مَا فِي السَّمٰوٰتِ وَمَا فِي الْاَرْضِ ۭ مَنْ ذَا الَّذِيْ يَشْفَعُ عِنْدَهٗٓ   اِلَّا بِاِذْنِهٖ ۭ   يَعْلَمُ مَا بَيْنَ اَيْدِيْهِمْ وَمَا خَلْفَھُمْ ۚ وَلَا يُحِيْطُوْنَ بِشَيْءٍ مِّنْ عِلْمِهٖٓ  اِلَّا بِمَا شَاۗءَ ۚ وَسِعَ كُرْسِـيُّهُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ ۚ وَلَا يَـــــُٔـــوْدُهٗ حِفْظُهُمَا ۚ وَھُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيْمُ  ؁٢٥٥

دین دےَ اندر ناہ ہے دَھکے شاہی ، پُٹھی راہ توں سِدھی راہ نکیھیڑن (وَکھری)ہوئی، ہُن طاغوتے دے اِنکاری تے اَللہ دے جو اِقراری ہوئے، اوہناں سَمجھ ہے اَن ٹُٹنی نپَن نَپی(ناہ ٹٹن والا سہارا پھَڑیا )،بےشک اَللہ آپ سمیع اے ،آپ علیم اے

لَآ اِكْرَاهَ فِي الدِّيْنِ ڐ قَدْ تَّبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ ۚ فَمَنْ يَّكْفُرْ بِالطَّاغُوْتِ وَيُؤْمِنْۢ بِاللّٰهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقٰى ۤ لَا انْفِصَامَ لَهَا  ۭ وَاللّٰهُ سَمِيْعٌ عَلِيْمٌ   ؁٢٥٦

ساتھ اَللہ اوہناں دا دیندا جیہڑے وَل اِیمان لیاون، نِھرے توں چانن وَل کھَڑدا، پر کفروناں دا طَاغوت اِی سَنگی، چانن وَلوں نِھرے وَل اوہناں نوں کھَڑدا ،اوہ اَگ وَاسی ، دائم اوہناں اُوتھے رہنا

اَللّٰهُ وَلِيُّ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا  ۙ يُخْرِجُهُمْ مِّنَ الظُّلُمٰتِ اِلَى النُّوْرِ ڛ وَالَّذِيْنَ كَفَرُوْٓا اَوْلِيٰۗــــــُٔــھُمُ الطَّاغُوْتُ  ۙ يُخْرِجُوْنَـھُمْ مِّنَ النُّوْرِ اِلَى الظُّلُمٰتِ ۭ اُولٰۗىِٕكَ اَصْحٰبُ النَّارِ ۚ ھُمْ فِيْهَا خٰلِدُوْنَ  ٢٥٧ ؁ۧ

یاد اے تینوں کھَڑبا کَھڑبی نال سی اِ برہیم (نَبی) دے جِس نے کیتی، رَب دے بارے تے اَللہ دِی دِتّی ہوئی شاہی دے سِر تے، اِ برہیم کہیا میرا رَب جیوَن دین والا تے مارَن والا ، آکھن لگا ایہہ دَونویں کَم میں وِی کَرنا، اِ براہیم کہیا رَب میرا چَڑھدے وَلوں سُورج چاہڑے ،دَس چڑھا کے لہندے وَلوں، کافر سُن کے پچی ہویا، اَللہ ناہ ہدایت دیووے پُٹحٹکاراں نوں

اَلَمْ تَرَ اِلَى الَّذِيْ حَاۗجَّ اِبْرٰھٖمَ فِيْ رَبِّهٖٓ اَنْ اٰتٰىهُ اللّٰهُ الْمُلْكَ ۘ اِذْ قَالَ اِبْرٰھٖمُ رَبِّيَ الَّذِيْ يُـحْيٖ   وَيُمِيْتُ ۙ قَالَ اَنَا اُحْيٖ وَاُمِيْتُ ۭ قَالَ اِبْرٰھٖمُ فَاِنَّ اللّٰهَ يَاْتِيْ بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَاْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِيْ كَفَرَ  ۭ وَاللّٰهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظّٰلِمِيْنَ ٢٥٨ ؁ۚ

انجے کَر غور اِنج دے بَندے بارے ڈِگی ڈَھٹھی بستی کولوں لنگھ کے جِس نوں سوچ اِیہہ آئی ، اِس نوں اِنج اُجاڑَن پَچھوں اَللہ کِو یں وَساسی، اَللہ اُس تے سو وَرہیاں (سال ) دِی موت لیاندی، فیر اُٹھا کے پُچھیا کِنّا ویلا اَنج لَنگھایا ،آکھن لَگا اِک دِھاڑی یا ں دِن دا کُجھ حِصہ ،دَسیا ُاس نوں سو وَرہے (سال) توں اِنج گُزارے،تَک طَعام اَپنا تے پیوَن (پانی)،( چِر دا ا َ اثر ناہ اوہناں اُ تے، اَپنے کھَوتے نوں وِی تَک لے، لوکاں واہتے اَسی دَلِیل بنانا چاہندے تینوں، ہَڈیاں وَل وی تَک ذَرا توں کنج اوہناں نوں کھَلوائیے تے ماس(گوشت) چڑھائیے،گِل وَجود پئی جد اوس دے، اَکھن لَگّا ،جان گئیا اَللہ قادر ہر شے اُتے

اَوْ كَالَّذِيْ مَرَّ عَلٰي قَرْيَةٍ وَّهِيَ خَاوِيَةٌ عَلٰي عُرُوْشِهَا ۚ قَالَ اَنّٰى يُـحْيٖ ھٰذِهِ اللّٰهُ بَعْدَ مَوْتِهَا  ۚ فَاَمَاتَهُ اللّٰهُ مِائَـةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهٗ  ۭ قَالَ كَمْ لَبِثْتَ ۭ قَالَ لَبِثْتُ يَوْمًا اَوْ بَعْضَ يَوْمٍ ۭ قَالَ بَلْ لَّبِثْتَ مِائَةَ عَامٍ فَانْظُرْ اِلٰى طَعَامِكَ وَشَرَابِكَ لَمْ يَتَسَـنَّهْ ۚ وَانْظُرْ اِلٰى حِمَارِكَ وَلِنَجْعَلَكَ اٰيَةً لِّلنَّاسِ وَانْظُرْ اِلَى الْعِظَامِ كَيْفَ نُنْشِزُھَا ثُمَّ نَكْسُوْھَا لَحْــمًا  ۭ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهٗ  ۙ قَالَ اَعْلَمُ اَنَّ اللّٰهَ عَلٰي كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ ٢٥٩ ؁

اِبراہیم کہیا رَب توں موئے کِویں جوائیں ( زِندہ کردا اے)، فَرمایا کی مَن دا ناہیں، آکھن لگا مَن دا تے ہاں پَر دِل نوں کھلوانا چاہناں، فَرمایا پِھر چار پَکھیرو ا َپنے نال ہلا، وَڈ کے اوہناں دا اِک اک حِصہ پہاڑی تے رَکھ آ، فیر بُلا توں تیرے وَل اوہ نَسدے آسن ، ایہہ سمجھ جے َاللہ آپ عزیز حکیم اے

وَاِذْ قَالَ اِبْرٰھٖمُ رَبِّ اَرِنِيْ كَيْفَ تُـحْيِ الْمَوْتٰى ۭ قَالَ اَوَلَمْ تُؤْمِنْ ۭ قَالَ بَلٰي وَلٰكِنْ لِّيَطْمَىِٕنَّ قَلْبِىْ ۭ قَالَ فَخُذْ اَرْبَعَةً مِّنَ الطَّيْرِ فَصُرْھُنَّ اِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلٰي كُلِّ جَبَلٍ مِّنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَاْتِيْنَكَ سَعْيًا  ۭ وَاعْلَمْ اَنَّ اللّٰهَ عَزِيْزٌ حَكِيْمٌ  ٢٦٠ ؁ۧ

رَب دِی راہے لانا اوس دانے دے وَانگوں جِس نوں اُگَن سَت سِٹّے، تےہرَسٹِّےت وں سو سو دانے ۔ہَور وِی اَللہ بَرکت پائے جِس دے حَق وِچ چاہے، بے شک اَللہ دا ہَتھ کھُلا تے اوہ جَانّہارا

مَثَلُ الَّذِيْنَ يُنْفِقُوْنَ اَمْوَالَھُمْ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ اَنْۢبَتَتْ سَـبْعَ سَـنَابِلَ فِيْ كُلِّ سُنْۢبُلَةٍ مِّائَةُ حَبَّةٍ ۭ  وَاللّٰهُ يُضٰعِفُ لِمَنْ يَّشَاۗءُ ۭ وَاللّٰهُ وَاسِعٌ عَلِيْمٌ   ٢٦١ ؁

مال اپنے نوں راہ خُدا لَاوَن جیہڑے بِن جَتلایاں،یاں لانے دِی یہوڑ اِی دسیاں (ناہ اِحسان جتَناندے نیں ناہ دُکھ دیندے نیں )،اَجر اوہناں نوں رَب اَپنے دے کولوں مِلسی،اوہناں نوںناہ خوف ای کوئی ،ناہ دِل گیری

اَلَّذِيْنَ يُنْفِقُوْنَ اَمْوَالَھُمْ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ ثُمَّ لَا يُتْبِعُوْنَ مَآ اَنْفَقُوْا مَنًّا وَّلَآ اَذًى ۙ لَّھُمْ اَجْرُھُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۚ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا ھُمْ يَحْزَنُوْنَ ٢٦٢ ؁

مِٹّھا بول اَتے دَرگُزری صَدقہ دے کے ، یہوڑ وِکھانے نالوں چنگے، آپ غنی اے آپ علیم اے اَللہ

قَوْلٌ مَّعْرُوْفٌ وَّمَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِّنْ صَدَقَةٍ يَّتْبَعُهَآ اَذًى ۭ وَاللّٰهُ غَنِىٌّ حَلِيْمٌ  ٢٦٣ ؁

اے اِیمان لیائے لوکوں دَین چڑھا کے،یہوڑ وِکھا کے،اَپنے صَدقے ناہ اوس بَندے وانگوں وَنجاؤ ، جیہڑا لوکاں وِچ وَکھالے پاروں لاوے(وکھان لئی خرچ کرے )،تے ناہ اللہ نوں تے ناہ چھیکڑ دِن نوں منّے، اِس دی نیکی پَتھرتے جَمی مٹی جِس نے اکی پھانڈے ای لہہ جانا، ڑُڑھ گیا جو کُجھ وِی اِنج دِی مِٹی وِچ گَڈیا، کُفروناں نوں اَللہ راہے پائے ناہیں

يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا لَا تُبْطِلُوْا صَدَقٰتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالْاَذٰى ۙ كَالَّذِيْ يُنْفِقُ مَالَهٗ رِئَاۗءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ ۭ فَمَثَلُهٗ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَاَصَابَهٗ وَابِلٌ فَتَرَكَهٗ صَلْدًا  ۭ لَا يَـقْدِرُوْنَ عَلٰي شَيْءٍ مِّمَّا كَسَبُوْا  ۭ  وَاللّٰهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكٰفِرِيْنَ  ٢٦٤ ؁

خَرچ کَرن جو اللہ دِی خوشنودی واہتے،دل اپنے نوں ثابت رکھ کے، ٹِبے والے باگے وَانگ اوہ سمَجھو، جے زوراں دا بَدّل وَسے، دوناں پھل اس باگے لگَّے، جے زوراں دا ناہ وَسے تے ۔کِن مِن وِی اُس واہتے کافی، عمل تُہاڈے اَللہ دِی تَک اَندر سارے

وَمَثَلُ الَّذِيْنَ يُنْفِقُوْنَ اَمْوَالَھُمُ ابْتِغَاۗءَ مَرْضَاتِ اللّٰهِ وَتَثْبِيْتًا مِّنْ اَنْفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍۢ بِرَبْوَةٍ اَصَابَهَا وَابِلٌ فَاٰ تَتْ اُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ ۚ فَاِنْ لَّمْ يُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ ۭ وَاللّٰهُ  بِمَا تَعْمَلُوْنَ بَصِيْرٌ  ٢٦٥ ؁

کیہڑ ا جِس دا دِل اِیہہ چاہے اوہ باگے دا مالک ہَووے، جِس وِچ ہون کجَھوراں دَاکھاں لاگے وَگدے پانی ،نال پھَل ہر رَنگے ۔تے جَد آپوں عُمروں پکَے، تے بال(بچے) ہوون سو عمروں کچَے ، اس تے اَگ دَردَلا وَگے تے سَڑ جاوے باغ اوہ سارا، انج دیاں اِی گَلاں کَرکے ،رَب تُہانوں مَتاں(عقل) دیووے تاں جے سَمجھو

اَيَوَدُّ اَحَدُكُمْ اَنْ تَكُوْنَ لَهٗ جَنَّةٌ مِّنْ نَّخِيْلٍ وَّاَعْنَابٍ تَجْرِيْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ ۙ لَهٗ فِيْهَا مِنْ كُلِّ الثَّمَرٰتِ ۙ وَاَصَابَهُ الْكِبَرُ وَلَهٗ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفَاۗءُ ښ فَاَصَابَهَآ اِعْصَارٌفِيْهِ نَارٌفَاحْتَرَقَتْ ۭ كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللّٰهُ لَكُمُ الْاٰيٰتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُوْنَ  ٢٦٦ ؁ۧ

اے اِیمان لیائے لوکو تُسی حلال کَمَائی اَپنے وِچوں خَرچو، اُس وِچوں وِی جوتہاڈے واہتے زویوں(زمین وچوں) کَڈھدے ہے واں،تے جو ویوو رَب دے ناں دِی ،ماڑی چیز ناہ دیوو، ویخ دیاں ناہ جیہڑی ،آپ کِرے لینے( ناہ کَدے لیندے ) تے،چیتے رَکھو َاللہ نوں تے لوڑ ناہ کوئی ،اوہ حَمداں دے لائق

يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْٓا اَنْفِقُوْا مِنْ طَيِّبٰتِ مَا كَسَبْتُمْ وَمِمَّآ اَخْرَجْنَا لَكُمْ مِّنَ الْاَرْضِ ۠ وَلَا تَيَمَّمُوا الْخَبِيْثَ مِنْهُ تُنْفِقُوْنَ وَلَسْتُمْ بِاٰخِذِيْهِ اِلَّآ اَنْ تُغْمِضُوْا فِيْهِ ۭ وَاعْلَمُوْٓا اَنَّ اللّٰهَ غَنِىٌّ حَمِيْدٌ  ٢٦٧ ؁

ڈَر شیطاں تہاڈے اند ر تھُرڈا پائے (مفلسی توں ڈرائے ) نال مَند کاری وَل بھَوائے، اَللہ وعدا بَخشش تے فَضل اپَنے دا کَردا، بےشک اَللہ کھُلا دیندا اے تے، بُہتا جانن والا اے

اَلشَّيْطٰنُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَاْمُرُكُمْ بِالْفَحْشَاۗءِ ۚ وَاللّٰهُ يَعِدُكُمْ مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا  ۭ وَاللّٰهُ وَاسِعٌ عَلِيْمٌ ڦ   ؀268

سو جھت (حکمت) دیووے جِس نوں چاہے، تے جِس نوںاس سو جھت دِتّی سَمجھو مِلیا سَب کجُھ اوس نوں، سُوجھَت والے اِی متّاں نوں پلَّے بَنن،

يُّؤْتِي الْحِكْمَةَ مَنْ يَّشَاۗءُ ۚ وَمَنْ يُّؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ اُوْتِيَ خَيْرًا كَثِيْرًا ۭوَمَا يَذَّكَّرُ اِلَّآ اُولُوا الْاَلْبَابِ  ٢٦٩ ؁

خَرچ کَرو خَر چینی جیہڑی یا جیہڑی وی سُکھنی سُکھو (مَنّت مَنّو ) ،اَللہ نوں اِس دا عِلم ہووے،پُٹھکاراں دِی مَدد ناہ کِسے کَرنی

وَمَآ اَنْفَقْتُمْ مِّنْ نَّفَقَةٍ اَوْ نَذَرْتُمْ مِّنْ نَّذْرٍ فَاِنَّ اللّٰهَ يَعْلَمُهٗ ۭ وَمَا لِلظّٰلِمِيْنَ مِنْ اَنْصَارٍ٢٧٠ ؁

کھُلم کھُلا صَدقہ دینا چنَگا ہے وے ،پر چھُپ چُپیتے دیوو تے مُحتاجاں نوں ایں دیوو ایہہ زیادہ چنگا، پاپ کئیں صَدقہ دھو دیوے،اَللہ عَمل تُہاڈے جانے

اِنْ تُبْدُوا الصَّدَقٰتِ فَنِعِمَّا هِىَ ۚ وَاِنْ تُخْفُوْھَا وَتُؤْتُوْھَا الْفُقَرَاۗءَ فَھُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ ۭ وَيُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِّنْ سَيِّاٰتِكُمْ ۭ وَاللّٰهُ بِمَا تَعْمَلُوْنَ خَبِيْرٌ   ٢٧١ ؁

لوکاں نوں راہ پانا تیرا ٹھیکہ ناہیں، اَللہ آپ ہَدایت دیووے جِس نوں چاہے، چنَگے راہ جو خَرچ کَرو دے اِس وِچ بھَلا تہُاڈا ، اَللہ دِی خُوشنودی واہتے لانا اِی تے بہتر ہووے، چنَگے راہ وِچ جو خَرچ کَرو دے پورے دا پورا پَرتیسی (اللہ ولوں)، حَق تہاڈا مرسی ناہیں،

لَيْسَ عَلَيْكَ ھُدٰىھُمْ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ يَهْدِيْ مَنْ يَّشَاۗءُ ۭ وَمَا تُنْفِقُوْا مِنْ خَيْرٍ فَلِاَنْفُسِكُمْ ۭ وَمَا تُنْفِقُوْنَ اِلَّا ابْتِغَاۗءَ وَجْهِ اللّٰهِ ۭوَمَا تُنْفِقُوْا مِنْ خَيْرٍ يُّوَفَّ اِلَيْكُمْ وَاَنْتُمْ لَا تُظْلَمُوْنَ ٢٧٢ ؁

رَب دے راہے رُجھے ہوئے اوہناں تھُڑیاں دے صدقہ لَگ سَکدا اے جیہڑے رِزق کمانے دے ناہ پینڈے جوغے تے ناواقف ، ایہہ سسمَجھن اوہ نیں کھاندے پیندے لا طَمعی توں ، پر تَکیے تے گَل کھُل جاوے، اوہ ناہ کھِیڑے پے کے مَنگن،نیکی دِی راہ جو کُجھ خَرچو اَللہ جانے

لِلْفُقَرَاۗءِ الَّذِيْنَ اُحْصِرُوْا فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ لَا يَسْتَطِيْعُوْنَ ضَرْبًا فِي الْاَرْضِ ۡ يَحْسَبُھُمُ الْجَاهِلُ اَغْنِيَاۗءَ مِنَ التَّعَفُّفِ ۚ تَعْرِفُھُمْ بِسِيْمٰھُمْ ۚ لَا يَسْــَٔـلُوْنَ النَّاسَ اِلْحَافًا ۭ  وَمَا تُنْفِقُوْا مِنْ خَيْرٍ فَاِنَّ اللّٰهَ بِهٖ عَلِيْمٌ  ٢٧٣ ؁ۧ

مال اَپنے نوں رَات دِہاڑی اوہلے تے بِن اوہولے لانے والے۔ اللہ کول اے اَجر اوہناں دا، دِل گیری ناہ ڈھیل اوہناں نوں

اَلَّذِيْنَ يُنْفِقُوْنَ اَمْوَالَھُمْ بِالَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَّعَلَانِيَةً فَلَھُمْ اَجْرُھُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۚ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا ھُمْ يَحْزَنُوْنَ   ۩۩ ٢٧4 ؁                                           

سُودی دَھندا کَرنے والے مِرگی والے لوکاں وانگوں کَل اُٹھن دے، اس پاروں جے ہے بیاج وہاج ہے اِکوں شے اوہ آکھن، ایدھر اللہ گنِے حلال وہاجاں(تجارت ) نوں تے کہیہ حرام بیاجے(سود ) تائیں، جِس نے اَللہ دی مَت لے کے ایہہ کَم چھَڈیا، اوہ لے چُکیا ،جو لے چُکیا او پِشلی گَل حوالے رَب دے، ہاں جو باز ناہ آیا جیہڑا (اََگوں) اَگ دا وَاسی (جہنمی ) ،دائم اِس دے وچ اوہ رہسی،

اَلَّذِيْنَ يَاْكُلُوْنَ الرِّبٰوا لَا  يَقُوْمُوْنَ   اِلَّا كَمَا يَقُوْمُ الَّذِيْ يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطٰنُ مِنَ الْمَسِّ ذٰلِكَ بِاَنَّھُمْ قَالُوْٓا اِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبٰوا ۘ وَاَحَلَّ اللّٰهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبٰوا ۭ فَمَنْ جَاۗءَهٗ مَوْعِظَةٌ مِّنْ رَّبِّهٖ فَانْتَهٰى  فَلَهٗ مَا  سَلَفَ ۭ وَاَمْرُهٗٓ اِلَى اللّٰهِ ۭ وَمَنْ عَادَ فَاُولٰۗىِٕكَ اَصْحٰبُ النَّارِ ۚ ھُمْ  فِيْهَا خٰلِدُوْنَ  ٢٧٥ ؁

ا َللہ سُود نَبود بنائے نالے صَدقے نوں سِٹّے لائے، ناشُکرے تے مَند کاراں نوں اوہ(اللہ) دُور ہَٹائے

يَمْحَقُ اللّٰهُ الرِّبٰوا وَيُرْبِي الصَّدَقٰتِ ۭ وَاللّٰهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ اَثِيْمٍ ٢٧٦ ؁

جیہڑے وَل اِیمان لیائے ، چنَگے عَمل کمَائے ، رَہے نمازاں اُتے قائم ، دیندے رہے زَکاتاں ، دائم اَجر اوہناں نوں رَبّوں مِلسی ، ڈیھل اوہناں نوں ناہ دِل گیری

اِنَّ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَاَقَامُوا الصَّلٰوةَ وَاٰتَوُا الزَّكٰوةَ لَھُمْ اَجْرُھُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۚ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا ھُمْ يَحْزَنُوْنَ  ٢٧٧ ؁

اے ایمان لیائے لوکو خوف خدا دا کھاندے ہوئے چھَڈو سُود سِراں دے جے او مومن

يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوا اتَّقُوا اللّٰهَ وَذَرُوْا مَا بَقِيَ مِنَ الرِّبٰٓوا اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِيْنَ  ؁٢٧٨

باز ناہ آیو تاں اِیہہ سَمجھو ، نال تہاڈے جَنگ اَللہ دِی نالے پیغمبر دِی،باز آوو تاں اَ صل تہاڈا مال تہاڈا، ناہ ظلمیوَو ناہ ظلماوَو

فَاِنْ لَّمْ تَفْعَلُوْا فَاْذَنُوْا بِحَرْبٍ مِّنَ اللّٰهِ وَرَسُوْلِهٖ ۚ وَاِنْ تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُءُوْسُ اَمْوَالِكُمْ ۚ لَا تَظْلِمُوْنَ وَلَا تُظْلَمُوْنَ   ٢٧٩ ؁

تَنگ دَستاں نوں مُہلت دیوو سَوکھاں ویلا آوَن تائیں،صَدقہ کَر کےبَخشش دئیو تاں ہَتوں چَنگا اے تہاڈے اپنے واہتے جے کَر سمجھو

وَاِنْ كَانَ ذُوْ عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ اِلٰى مَيْسَرَةٍ ۭ وَاَنْ تَصَدَّقُوْا خَيْرٌ لَّكُمْ اِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ ٢٨٠ ؁

اوس دِہاڑے کولوں ڈیھلو(ڈَرو) جَد اَللہ وَل پَرت ہونی جے، تے کمائی ہَر اِک دی دا مُل پینا اے، پر ناہ دَھکا(ظُلم) نال کِسے دے ہونا

وَاتَّقُوْا يَوْمًا تُرْجَعُوْنَ فِيْهِ اِلَى اللّٰهِ ۼ ثُمَّ تُوَفّٰى كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَھُمْ لَا يُظْلَمُوْنَ  ٢٨١ ؁ۧ

اے اِیمانی لوکو قَرضہ لیندے دیندے ہوئے مِتھی مدت تائیں،ہے مناسب کاغذ کَرنا، لِکھنے والا لِکھدے وَاری عَدلوں ہارے ناہیں، ناہ اوہ لِکھنے توں سِر پھیرے،اُوہنوں وِی تے اَللہ نے ای اِیہہ گُن دِتّا، تے قرضائی لکھن لِکھائے ، اَللہ کولوں ڈَرنا لازم جو رَب اُوہدا ، یعنی حق ماری ناہ ہَووے، جے قرَضائی یَبل ہَووے یاں بُڈھا ٹھیرا ہَووے،یا ں لِکھوا ناہ سَکدا ہَووے تاں اس وَلوںحق سِرے رَکھن والا نال اِنصاف لِکھا سَکدا اے، دو مَرداں دِی اَپنے وِچوں اِس تے پوَے گَواہی، مُمکن اے دو مرد ناہ ہوِن پُج جِنہاں تے ،اوہناں وِچوں اِک مَرد تے دَو زَالاں دِی دَھرو گَواہی ،تا ں جے دوجی ٹوکے جے اِک پَلٹا مَارے، کَرن گَواہ ناہ سِدھے جانے تے سِر پھیری، لِکھت پرت وچ ڈِھل مُٹھ نامناسب ہووے سَن معیادے، لینا دینا تھوڑا ہووے بُہتا ہووے،اَللہ لِکھ لینے نُوں چوکھا عَدلوں نیڑے جانے،اَتے شہادت واہتےپکَا ،نالے شَک توں اِیہہ بَچائے ، دست بدستی سَودے وِچ تے نالو نال تے قضیہ مُکدا ناہ لِکھ پَڑھ ایڈ ضروری،لین ے دینے وِچ گَواہی ہو ندی چنَگی، ناہ کاتب تے ناہ اِی شاہد ڈَنڈی مارَن ، اِیہہ کرنا تے نافَرمانی،کھاؤ خوف خُدا دا اَللہ مَت تہانوں دیوسے اوہ ہَر گَل نُوں جانن والا

يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْٓا اِذَا تَدَايَنْتُمْ بِدَيْنٍ اِلٰٓى اَجَلٍ مُّسَمًّى فَاكْتُبُوْهُ  ۭ وَلْيَكْتُبْ بَّيْنَكُمْ كَاتِبٌۢ بِالْعَدْلِ ۠ وَلَا يَاْبَ كَاتِبٌ اَنْ يَّكْتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ اللّٰهُ فَلْيَكْتُبْ ۚ وَلْيُمْلِلِ الَّذِيْ عَلَيْهِ الْحَقُّ وَلْيَتَّقِ اللّٰهَ رَبَّهٗ وَلَا يَبْخَسْ مِنْهُ شَـيْــــًٔـا  ۭ فَاِنْ كَانَ الَّذِيْ عَلَيْهِ الْحَقُّ سَفِيْهًا اَوْ ضَعِيْفًا اَوْ لَا يَسْتَطِيْعُ اَنْ يُّمِلَّ ھُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهٗ بِالْعَدْلِ ۭ وَاسْتَشْهِدُوْا شَهِيْدَيْنِ مِنْ رِّجَالِكُمْ ۚ فَاِنْ لَّمْ يَكُوْنَا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَّامْرَاَتٰنِ مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاۗءِ اَنْ تَضِلَّ اِحْدٰىھُمَا فَتُذَكِّرَ اِحْدٰىهُمَا الْاُخْرٰى ۭ وَلَا يَاْبَ الشُّهَدَاۗءُ اِذَا مَا دُعُوْا  ۭ وَلَا تَسْــَٔـــمُوْٓا اَنْ تَكْتُبُوْهُ صَغِيْرًا اَوْ كَبِيْرًا اِلٰٓى اَجَلِهٖ ۭ ذٰلِكُمْ اَقْسَطُ عِنْدَ اللّٰهِ وَاَقْوَمُ لِلشَّهَادَةِ وَاَدْنٰٓى اَلَّا تَرْتَابُوْٓا اِلَّآ اَنْ تَكُـوْنَ تِجَارَةً حَاضِرَةً تُدِيْرُوْنَهَا بَيْنَكُمْ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ اَلَّا تَكْتُبُوْھَا  ۭ وَاَشْهِدُوْٓا اِذَا تَبَايَعْتُمْ ۠وَلَا يُضَاۗرَّ كَاتِبٌ وَّلَا شَهِيْدٌ ڛ وَاِنْ تَفْعَلُوْا فَاِنَّهٗ فُسُوْقٌۢ بِكُمْ ۭ وَاتَّقُوا اللّٰهَ ۭ وَيُعَلِّمُكُمُ اللّٰهُ ۭ وَاللّٰهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيْمٌ ٢٨٢ ؁

جے کَر وِچ سَفر دے ہووو تے لِکھیا ر مِلے ناہ کوئی تاں جے گہنے پاؤ (رہن رکھو )تے جے اک تے وِس کے دوجا (گہنے رکھے) تاں پَر تانا گہنے رَکھی شے دَا وَاجب، خوف خُدا دا کھاندے ہوئے جیہڑا پالنہار اے اُس دا، ناہ لُکاؤ تُسی شہادت، اِہنوں اوہ لُکانادا جیہڑا َاندرَوں پاپی، پَر اَللہ تے جانے عمل تہاڈے

وَاِنْ كُنْتُمْ عَلٰي سَفَرٍ وَّلَمْ تَجِدُوْا كَاتِبًا فَرِھٰنٌ مَّقْبُوْضَةٌ  ۭ فَاِنْ اَمِنَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ اَمَانَتَهٗ وَلْيَتَّقِ اللّٰهَ رَبَّهٗ ۭ وَلَا تَكْتُمُوا الشَّهَادَةَ  ۭ وَمَنْ يَّكْتُمْهَا فَاِنَّهٗٓ اٰثِمٌ قَلْبُهٗ ۭ وَاللّٰهُ بِمَا تَعْمَلُوْنَ عَلِيْمٌ  ٢٨٣ ؁ۧ

اَسماناں تے دَھرتی دے وِچ جو کُجھ وِی اے اَللہ دَا اے۔اَندر دِی گَل تُسی اگھیڑو بھاویں گُھٹ کے رَکھو،اَللہ اس دے بارے پُچھسی تے فیرجویں مُناسب جاتا دَرگزرے دَا یا ں عَذاباں وِچ پائے دا اِکناں تائیں،بےشک اوہ ہَر شے تے قادر

لِلّٰهِ مَا فِي السَّمٰوٰتِ وَمَا فِي الْاَرْضِ ۭ وَاِنْ تُبْدُوْا مَا فِيْٓ اَنْفُسِكُمْ اَوْ تُخْفُوْهُ يُحَاسِبْكُمْ بِهِ اللّٰهُ ۭ فَيَغْفِرُ لِمَنْ يَّشَاۗءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَّشَاۗءُ  ۭ وَاللّٰهُ عَلٰي كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ ٢٨٤ ؁

اپنے رب دے وَلوں نازل جو کُجھ ہویا پیغمبر اس نوں مَن کے ٹُریا نالے اس دے مَومن ساتھی۔سبَھناں اِی اِیمان لیا ندا اَللہ اُتٗے،سَنے ملائیک،سَنے کِتاباں۔سَنے رَسُولاں،تے اوہ آکھن اَساں رَسَولاں وِچ نَکھِیڑا پاندے ناہیں،حُکم تیرے نوں سُنیا مَنیا ، اُوٹ تیرے دے مانگٹ رَبّا، تیرے وَل ای مُڑن اَساڈا

اٰمَنَ الرَّسُوْلُ بِمَآ اُنْزِلَ اِلَيْهِ مِنْ رَّبِّهٖ وَالْمُؤْمِنُوْنَ  ۭ كُلٌّ اٰمَنَ بِاللّٰهِ وَمَلٰۗىِٕكَتِهٖ   وَكُتُبِهٖ وَرُسُلِهٖ   ۣ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ اَحَدٍ مِّنْ رُّسُلِهٖ   ۣ وَقَالُوْا سَمِعْنَا وَاَطَعْنَا  ڭ غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَاِلَيْكَ الْمَصِيْرُ  ٢٨٥ ؁

اَللہ بھَا ر کِسے دے وِتھوں وَدھ ناہ پائے، ہر کِسے دَا کیتا بیلی، ہَر کِسے نے کیتا پانا، رَبّا پَکڑ کَریں ناہ جے کوئی بُھل اَساتھوں ہووے یا کھُنج ہووے، اے رَب سَاڈے، ناہ پا بھَار اَساڈے اُتّے جِویں اَساتھوں پہلے لوکا ں اُتّے پایا، اے رَب سَاڈے بھَا ر چُکا ناہ سَانوں سَاڈی چاتوں وَدھ کے ، کَر دے توں مَعاف اَسانوں،کَریں اَساڈی پَردہ پوشی نالے مہر وَکھائیں،تُوں ایں سَاڈا سائیں ،کَفروناں دے نال اَساڈی ٹکر دے وِچ سَانوں ہَتھ پَوائیں

لَا يُكَلِّفُ اللّٰهُ نَفْسًا اِلَّا وُسْعَهَا  ۭ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ ۭرَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَآ اِنْ نَّسِيْنَآ اَوْ اَخْطَاْنَا  ۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَآ اِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهٗ عَلَي الَّذِيْنَ مِنْ قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهٖ ۚ وَاعْفُ عَنَّا    ۪ وَاغْفِرْ لَنَا    ۪ وَارْحَمْنَا    ۪ اَنْتَ مَوْلٰىنَا فَانْــصُرْنَا عَلَي الْقَوْمِ الْكٰفِرِيْنَ ٢٨٦ ؀ۧ