آل عمران (مدنی)
لے کے نام اَللہ دا جورحمان رحیم اے
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ 0
الف، لام، میم 1 ۔
الۗـۗمَّ ۙ1
ہے معبود اَللہ اِی اَللہ ہور ناہ کوئی۔دَائم زندہ ۔قائم رَکَّھن والا سَب نُوں
الَلّٰهُ لَآ اِلٰهَ اِلَّا ھُوَ ۙ الْـحَيُّ الْقَيُّوْمُ ۭ2
ہے کتاب اُتاری اوسے تیرے اُتّے۔حَقیاں گلاں، پہلڑیاں نُوں وِی سَچْیائے،اوسے نے تورات اُتاری،تے قُرآنوں پہلاں سِی انجیل اُتاری لوکاں نُوں راہ پانے وَاہتے
نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتٰبَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَاَنْزَلَ التَّوْرٰىةَ وَالْاِنْجِيْلَ ۙ3
اوسے ایہہ نتارنہاری لوکاں واہتے ہُن اُتاری،اَللہ دِی آیات دے مُنکر لوکاں وَاہتے ہے عذاب کرارَا، اَللہ غلبہ پانے والا ،بدلہ لے کے چَھڈَّن والا
مِنْ قَبْلُ ھُدًى لِّلنَّاسِ وَاَنْزَلَ الْفُرْقَانَ ڛ اِنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا بِاٰيٰتِ اللّٰهِ لَھُمْ عَذَابٌ شَدِيْدٌ ۭ وَاللّٰهُ عَزِيْزٌ ذُو انْتِقَامٍ Ć
بے شک اللہ توں ناہ اوہلے دَھرتی تے اَسماناں دِی کوئی شے وِی
اِنَّ اللّٰهَ لَا يَخْفٰى عَلَيْهِ شَيْءٌ فِي الْاَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاۗءِ ۭ5
رحمان وِچ اوہ شَکلاندہ جِویں تُہانوں چاہندہ، اوس عزیز حَکیموں ہَٹ کے پُوجن دے ناہ لائق کوئی
ھُوَ الَّذِيْ يُصَوِّرُكُمْ فِي الْاَرْحَامِ كَيْفَ يَشَاۗءُ ۭ لَآ اِلٰهَ اِلَّا ھُوَ الْعَزِيْزُ الْحَكِيْمُ Č
اوسےنے اِی اَلکتاب (قُرآن) اُتاری تَیں وَل َ(تُساں تے)،پَکیاں اس وِچ گَلاں،اوہوا جَڑ(اصل) اِس دِی، کُجھ دے وِچ مُتشَابہ،تَڑیڈ (ٹھیرے) جنہاں دے اَندر اوہ تشَابے وَالڑیاں دے پِچھے لَگدے فِتنے پیدا کرنے وَاہتے تے مُڑ مَن مَرضی دے مطلب کڈَّھن وَاہتے حالاں اوہناں دَا ناہ مطلب اَللہ باجھوں جانے کوئی،ہین وَحی نُوں پَکا مَنَّن وَالے جیہڑے اوہ آکھن ایمان اَساڈا تےاِس اُتّے،سب کُجھ سَاڈے رَب دے وَلّوں ،تے سُرتاں اِی وَالے اِس توں مَت لیندے نیں
ھُوَ الَّذِيْٓ اَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتٰبَ مِنْهُ اٰيٰتٌ مُّحْكَمٰتٌ ھُنَّ اُمُّ الْكِتٰبِ وَاُخَرُ مُتَشٰبِهٰتٌ ۭ فَاَمَّا الَّذِيْنَ فِيْ قُلُوْبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُوْنَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاۗءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاۗءَ تَاْوِيْلِهٖ څ وَمَا يَعْلَمُ تَاْوِيْلَهٗٓ اِلَّا اللّٰهُ ڤ وَالرّٰسِخُوْنَ فِي الْعِلْمِ يَقُوْلُوْنَ اٰمَنَّا بِهٖ ۙ كُلٌّ مِّنْ عِنْدِ رَبِّنَا ۚ وَمَا يَذَّكَّرُ اِلَّآ اُولُوا الْاَلْبَابِ Ċ
اے رب ساڈے سِدھے راہ تے پاکے سَانوں(اوہ تاں کہندے) ڈِنگ ناہ ساڈے دِل وِچ پائیں،اَپنے وَلّوں ساڈی جھولی رحمت پائی،تُوں اِی تُوں ایں دیوَنہارا(سخی)
رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوْبَنَا بَعْدَ اِذْ ھَدَيْتَنَا وَھَبْ لَنَا مِنْ لَّدُنْكَ رَحْمَةً ۚ اِنَّكَ اَنْتَ الْوَھَّابُ Ď
اے رَب سَاڈے شک ناہ کوئی ۔اِک دِہاڑے تُوں لوکاں نُوں اِک تَھاں کرنا،بے شک اَللہ کِیتی توں ناہ پَرتَن وَالا
رَبَّنَآ اِنَّكَ جَامِعُ النَّاسِ لِيَوْمٍ لَّا رَيْبَ فِيْهِ ۭ اِنَّ اللّٰهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيْعَادَ 9 ۧ
جیہڑے لوکی مُنکر ہوئے ناہ اوہناں نُوں مال بچانا ،ناہ اولاد، اَللہ دِی پَکڑوں، تھوڑاِ کُو اِی اوہ دوزَخ دَا بالن بَنسََن
اِنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا لَنْ تُغْنِىَ عَنْھُمْ اَمْوَالُھُمْ وَلَآ اَوْلَادُھُمْ مِّنَ اللّٰهِ شَـيْـــــًٔـا وَاُولٰۗىِٕكَ ھُمْ وَقُوْدُ النَّارِ ۙ10
حال اوہناں دَا وِی فِرعونی ٹولے وَالا یاں اوہناں توں پہلَڑیاں دے وَالا ہونا، اوہناں سَاڈی اِک ناہ مَنَّی تے اَللہ نے اوہناں نُوں پَھڑیا اوہناں دےکرتُوتَاں پاروں تے اوہ ڈَاہڈا پَھڑنے والا
كَدَاْبِ اٰلِ فِرْعَوْنَ ۙ وَالَّذِيْنَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۭكَذَّبُوْا بِاٰيٰتِنَا ۚ فَاَخَذَھُمُ اللّٰهُ بِذُنُوْبِهِمْ وَاللّٰهُ شَدِيْدُ الْعِقَابِ 11
تُوں کفروناں نُوں کہہ دے کَنڈ تُہاڈی لَگ کے رہنی،دوزَخ وَل دَھروئے جاسو تے اوہ ڈاہڈی بھیڑی تَھاں ایں
قُلْ لِّـلَّذِيْنَ كَفَرُوْا سَـتُغْلَبُوْنَ وَتُحْشَرُوْنَ اِلٰى جَهَنَّمَ ۭ وَبِئْسَ الْمِهَادُ 12
دو دَھراں دے اِک دُوجے دے سَانویں ہو کھَلونے وِچ اے اِک سبق تُہاڈے وَاہتے،اِ ک مُجَاہد رَب دِی رَاہ دے دُوجے کافر دِسْدے ہے سِی دُونے ظاہرَم ظاہرا ،پر اَللہ تے جِس نُوں چاہے ساتھی بَن کے قُوَّت دیوے،بے شک اِس وِچ عبرت اَکھیاں وَالے لوکاں وَاہتے
قَدْ كَانَ لَكُمْ اٰيَةٌ فِيْ فِئَتَيْنِ الْتَقَتَا ۭ فِئَةٌ تُقَاتِلُ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ وَاُخْرٰى كَافِرَةٌ يَّرَوْنَھُمْ مِّثْلَيْهِمْ رَاْيَ الْعَيْنِ ۭ وَاللّٰهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهٖ مَنْ يَّشَاۗءُ ۭ اِنَّ فِيْ ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّاُولِي الْاَبْصَارِ 13
رَکھی ہوئی دِل اَٹکائی لوکاں وَاہتے رَنَّاں(عورتاں) اَندر۔ جِیاں (اولاد) اَندر، سونے چاندی دے ڈیھراں دے، َٹھچے لگے اَسپاں(گھوڑیاں) اَندر نالے مالاں کھیتاں اَندر، پر ایہہ اس دُینا دے وِچ اِی کَم دِی شے نیں،چنگی ٹھاہر(ٹھکانا) اے اَللہ وَالی
زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوٰتِ مِنَ النِّسَاۗءِ وَالْبَنِيْنَ وَالْقَنَاطِيْرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّھَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْاَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ۭ ذٰلِكَ مَتَاعُ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا ۚ وَاللّٰهُ عِنْدَهٗ حُسْنُ الْمَاٰبِ 14
کہہ دے میں تُہانوں دَسَّاں کیہری شے اے انہاں توں چَنگی،تَقوے والےلوکاں وَاہتے ، کول اوہناں دے رَب دے باغ، جنہاں دے لاگے وَگدے پانی تے اوہ دَائم اوتھے رہسَن، چَنگیاں زَالاں (بیویاں) دَا سَنگ ہوسی تے خوشنودی رَب دِی،اَللہ دِی اَکھ اپنے بَندیاں اُتّے رہندی
قُلْ اَؤُنَبِّئُكُمْ بِخَيْرٍ مِّنْ ذٰلِكُمْ ۭ لِلَّذِيْنَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّٰتٌ تَجْرِيْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ خٰلِدِيْنَ فِيْهَا وَاَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَّرِضْوَانٌ مِّنَ اللّٰهِ ۭ وَاللّٰهُ بَصِيْرٌۢ بِالْعِبَادِ 15 ۚ
اوہ وَل جیہڑے آکھن رَبَّا ڈِھڈوں اَسی ایمان لیائے تُوں ہُن بَخَش گناہ اَساڈے۔اَتے بچائی اَگ دِی ماروں
اَلَّذِيْنَ يَقُوْلُوْنَ رَبَّنَآ اِنَّنَآ اٰمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوْبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ 16 ۚ
ایہی لوک نیں صابر صادق، آکھے لگ تے نالے پَلیوں کڈَّھن وَالے (اپنے کولوں دین والے) ،فَجریں بخشش مَنگَّن والے
اَلصّٰبِرِيْنَ وَالصّٰدِقِيْنَ وَالْقٰنِـتِيْنَ وَالْمُنْفِقِيْنَ وَالْمُسْـتَغْفِرِيْنَ بِالْاَسْحَارِ 17
اَللہ آپ گواہی دیوے بِن اُس دے مَعبُود ناہ کوئی، ایہوا گَل فَرشتے آکھن، گل وہاری کرنے والے عالَم آکھن، اوس عَزیز حَکیموں ہَٹ کے ناہ مَعبُو د اے کوئی
شَهِدَ اللّٰهُ اَنَّهٗ لَآ اِلٰهَ اِلَّا ھُوَ ۙ وَالْمَلٰۗىِٕكَةُ وَاُولُوا الْعِلْمِ قَاۗىِٕمًۢا بِالْقِسْطِ ۭ لَآ اِلٰهَ اِلَّا ھُوَ الْعَزِيْزُ الْحَكِيْمُ 18 ۭ
ہے اسلام اِی دِین اَللہ دَا ، اگے چل کے اہلِ کتاباں اوسے ویلے رَاہ نَکھیڑی جَد قُرآن ایہہ نازل ہویا، تے اس بارے ضِد اَپنی توں جیہڑا وِی احکام اِلٰی نُوں ناہ مَنسِی ،چیتے رکھے اَللہ تُرَت حساب چُکاندہ
اِنَّ الدِّيْنَ عِنْدَ اللّٰهِ الْاِسْلَامُ ۣ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِيْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ اِلَّا مِنْۢ بَعْدِ مَا جَاۗءَھُمُ الْعِلْمُ بَغْيًۢا بَيْنَھُمْ ۭ وَمَنْ يَّكْفُرْ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ فَاِنَّ اللّٰهَ سَرِيْعُ الْحِسَابِ 19
تے جے تیرے نال اوہ بحثن تے کہہ دے میں تاں سَن سنگھیاں دے سِر سَٹیا اے اَللہ اَگے،تے ایہہ پُچھ کی کتابی غیر کتابی لوکاں کولوں،کی تُساں وی سِر سَٹ دِتَّا ، جے سَٹ دیوَن سَمجھو سِدّھے رَاہ وَل آئے،جے مُنھ پھیرَن اوہ پے پھیڑَن تیرا کَم سِی گل اَپڑانا،اَللہ دِی اَکْھ اپنے بَندیاں تے رہندی اے
فَاِنْ حَاۗجُّوْكَ فَقُلْ اَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلّٰهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِ ۭ وَقُلْ لِّلَّذِيْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ وَالْاُمِّيّٖنَ ءَاَسْلَمْتُمْ ۭ فَاِنْ اَسْلَمُوْا فَقَدِ اھْتَدَوْا ۚ وَاِنْ تَوَلَّوْا فَاِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلٰغُ ۭ وَاللّٰهُ بَصِيْرٌۢ بِالْعِبَادِ 20 ۧ
حَقے(حق) نال متکے ،اوہناں دے وی نال اوہ لڑے دے لوکاں وچوں جیہڑے گل وہاری کردے، اِک عذاب وڈھے دردوِیلے دی اوہناں نوں کیڑ(دس) کرادے
اِنَّ الَّذِيْنَ يَكْفُرُوْنَ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ وَيَقْتُلُوْنَ النَّـبِيّٖنَ بِغَيْرِ حَقٍّ ۙ وَّيَقْتُلُوْنَ الَّذِيْنَ يَاْمُرُوْنَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ ۙ فَبَشِّرْھُمْ بِعَذَابٍ اَلِيْمٍ 21
عمل کرنڈ اوہناں دے ہونے۔ایتھے اوتھے اوہناں دا کوئی ناہ امدادی ہوسی
اُولٰۗىِٕكَ الَّذِيْنَ حَبِطَتْ اَعْمَالُھُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْاٰخِرَةِ ۡ وَمَا لَھُمْ مِّنْ نّٰصِرِيْنَ 22
ہے کتاب جنہاں دی جھولی جد اوہناں نوں سدیا جائے اِک کتاب الٰہی وَل ای تاں جے بنے نیائیں اویٓہ ہن اوہناں اندر، اِک دھر منھ بھوائے کردی ،اے کند کرنے والے اندروں
اَلَمْ تَرَ اِلَى الَّذِيْنَ اُوْتُوْا نَصِيْبًا مِّنَ الْكِتٰبِ يُدْعَوْنَ اِلٰى كِتٰبِ اللّٰهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَھُمْ ثُمَّ يَتَوَلّٰى فَرِيْقٌ مِّنْھُمْ وَھُمْ مُّعْرِضُوْنَ 23
ایہہ اس پاروں انج کردے نیں جے اوہ سمجھن اَھ اسانوں چار دہاڑے ای ٹوہنا ای انج دین اپنے دے بارے گھَڑیاں ٹرپلاں توں اوہ بھلوکے وچ کھُبے
ذٰلِكَ بِاَنَّھُمْ قَالُوْا لَنْ تَمَــسَّنَا النَّارُ اِلَّآ اَيَّامًا مَّعْدُوْدٰتٍ ۠ وَغَرَّھُمْ فِيْ دِيْــنِهِمْ مَّا كَانُوْا يَفْتَرُوْنَ 24
کی وَر تیسی اوہناں اُتے اسی اکھٹیاں جد اوہناں نوں اِک دن کرنا جس دے نارے شک ناہ کوئی، اس دن پر اک نے اپنا کیتا پانا ہے سانواں،تے ناہ طلم کسے نال ہوسی
فَكَيْفَ اِذَا جَمَعْنٰھُمْ لِيَوْمٍ لَّا رَيْبَ فِيْهِ ۣ وَوُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَھُمْ لَا يُظْلَمُوْنَ 25
کہہ دے توں خدایا ملکاں دا مالک اے، جس نوں چاہے شاہی دیوے جس توں چاہے کھَسیں(واپس لوے)،جس نوں چاہیں عز ت د یویں جس نوں چاہیں ذلت دیویں،تیرے ہتھوں جو کجھ ہووے چنگا ہووے توں ایں توں ہر شے تے قادر
قُلِ اللّٰهُمَّ مٰلِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاۗءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاۗءُ ۡ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاۗءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاۗءُ ۭ بِيَدِكَ الْخَيْرُ ۭ اِنَّكَ عَلٰي كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ 26
، رات کھڑیں دن تائیں کِچھ کے، انجے تائیں راتے دن نوں، موئل(بےجان) وچوں جیندل (جاندار) کڈھیں، موئیل جیندل وچوں، جنا رزق کسے نوں چاہیں دیوے
تُوْلِجُ الَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَتُوْلِجُ النَّهَارَ فِي الَّيْلِ ۡ وَتُخْرِجُ الْـحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْـحَيِّ ۡ وَتَرْزُقُ مَنْ تَشَاۗءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ 27
مومن ناہ کفراناں تائیں یار بناون اپنے مومن بھائی چھڈکے،انج دے بندے ناہ اللہ نال تعلق کوئی،ہور بچن دی جے کوئی صورت ناہ ہوے تاں وکھر گل اے،اے پر اللی ایبھی چاہے لوکی اس دا وی ڈر رکھن کیون جے اس دے وَل ای پرت اے
لَا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُوْنَ الْكٰفِرِيْنَ اَوْلِيَاۗءَ مِنْ دُوْنِ الْمُؤْمِنِيْنَ ۚ وَمَنْ يَّفْعَلْ ذٰلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللّٰهِ فِيْ شَيْءٍ اِلَّآ اَنْ تَتَّقُوْا مِنْھُمْ تُقٰىةً ۭ وَيُحَذِّرُكُمُ اللّٰهُ نَفْسَهٗ ۭ وَاِلَى اللّٰهِ الْمَصِيْرُ 28
ایبھی آخ اندر دی گل ناہ دسوبھانویں، اللہ دے اوہ علم اندر اے،اوہ تے جانے جو کجھ ہے اَسمانیں یا دینادے وچ اے، بے شک اللہ ہر شے دےاُتے قادر ہے وے
قُلْ اِنْ تُخْفُوْا مَا فِيْ صُدُوْرِكُمْ اَوْ تُبْدُوْهُ يَعْلَمْهُ اللّٰهُ ۭ وَيَعْلَمُ مَا فِي السَّمٰوٰتِ وَمَا فِي الْاَرْضِ ۭ وَاللّٰهُ عَلٰي كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ 29
اوس دہاڑے وی آجانا جد ہر اِک دا کیتا اوس دے اگے ہونا کی چنگا کی مندا ، بندہ چاہسی اے دن اس توں کدی لمیری(دور) وِتھ(فاصلے) تے ہوندا (اے گل دس کے) اللہ چاہے لوکان وچ اس داخوف آوئے ورنہ اللہ بندیاں واہتے نرمی ورتن والا اے
يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُّحْضَرًا ٻ وَّمَا عَمِلَتْ مِنْ سُوْۗءٍ ڔ تَوَدُّ لَوْ اَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهٗٓ اَمَدًۢا بَعِيْدًا ۭ وَيُحَذِّرُكُمُ اللّٰهُ نَفْسَهٗ ۭ وَاللّٰهُ رَءُوْفٌۢ بِالْعِبَادِ 30 ۧ
کہہ دے جے اللہ نال محبت کردے او تاں میرے آکھے لگو تان تہاڈے نال محبت اوہنے رکھنی، تے بھُل جاسی مند تہاڈے کیوں جے اللہ آپ غفور اے آپ رحیم اے
قُلْ اِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّوْنَ اللّٰهَ فَاتَّبِعُوْنِيْ يُحْبِبْكُمُ اللّٰهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوْبَكُمْ ۭ وَاللّٰهُ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ 31
کہہ دے من ٹرو اللہ دی نالے اس دے پیغمبر دی، جےکندکیتی چیتے ر کھو، ناہ بھاون کفرون اللہ توں
قُلْ اَطِيْعُوا اللّٰهَ وَالرَّسُوْلَ ۚ فَاِنْ تَوَلَّوْا فَاِنَّ اللّٰهَ لَا يُحِبُّ الْكٰفِرِيْنَ 32
اللہ نے کل عالم وچوں چن لیا سی آدم تائیں ، نوح دے تائیں، ابرہیم کیانوں تے عمران کیانوں
اِنَّ اللّٰهَ اصْطَفٰٓي اٰدَمَ وَنُوْحًا وَّاٰلَ اِبْرٰهِيْمَ وَاٰلَ عِمْرٰنَ عَلَي الْعٰلَمِيْنَ 33 ۙ
اے سب لوکی اِک دوجے دی نسلوں ہے سَن، بے شک اللہ آپ سمیع اے ، آپ علیم اے
ذُرِّيَّةًۢ بَعْضُهَا مِنْۢ بَعْضٍ ۭ وَاللّٰهُ سَمِيْعٌ عَلِيْمٌ 34 ۚ
جد عمرانن اے گل کیتی ربّا جو وی پیٹ میرے وچ نذر تیرے میں کیتا بے ،بےلٹکا کرکے۔ کر قبول اے میرے ولوں، بے شک توں ایں سننے والا جاننے والا،
اِذْ قَالَتِ امْرَاَتُ عِمْرٰنَ رَبِّ اِنِّىْ نَذَرْتُ لَكَ مَا فِيْ بَطْنِىْ مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّىْ ۚ اِنَّكَ اَنْتَ السَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ 35
پر جد اس دے بچڑی(لڑکی) ہوئی اوس کہیا میں بچڑی جائی(پیدا کیتی)میرے ربّا،حالاں سی معلوم اللہ نوں کی اس جمیا،بے شک بیٹا بیٹی نالوں وکھرا ہوندا، مین اس دا ناں مریم رکھیا ،اوہنوں تےاولاد اس دی نوں اوٹ تیری وچ میں شیطان رجیمے کولوں ہاں پئی دیندی
فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ اِنِّىْ وَضَعْتُهَآ اُنْثٰى ۭ وَاللّٰهُ اَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ ۭ وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالْاُنْثٰى ۚ وَاِنِّىْ سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وَاِنِّىْٓ اُعِيْذُھَابِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطٰنِ الرَّجِيْمِ 36
تے رب اس دے نے ،نال خوشی دے بالی اوہ قبولی آہی تے پروان چڑھایا ،داہو سنبھ سنبھال اس دی زکرئیے کیتی چائی ، جد کدےذکریا سی کول اس دے جاندا وچ حجرے دے ،رزق اوتھے تکدا تےجد پچھدا رزق ایہہ کتھوںآیا،کہندی اللہ کولوں اللہجس نوں چاہے عام حسابوں ہٹ کے دیووے،
فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُوْلٍ حَسَنٍ وَّاَنْۢبَتَهَا نَبَاتًا حَسَـنًا ۙ وَّكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا ڝ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ ۙ وَجَدَ عِنْدَھَا رِزْقًا ۚ قَالَ يٰمَرْيَـمُ اَنّٰى لَكِ ھٰذَا ۭ قَالَتْ ھُوَ مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ ۭ اِنَّ اللّٰهَ يَرْزُقُ مَنْ يَّشَاۗءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ 37
زکریا ایہ دعا رب اگے کیتی ایبھی اوسے تھاں دی گل اے،ربّا اپنی رحمت پاروں مینوں آل دئیں من بھانی ،بے شک توں دعائیں سندا
ھُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهٗ ۚ قَالَ رَبِّ ھَبْ لِيْ مِنْ لَّدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً ۚ اِنَّكَ سَمِيْعُ الدُّعَاۗءِ 38
اس نوں ایہہ ملائک دسیا جدوں نماز پیا سی پڑھدا اوہ کھلو کے مصلے اُتے، یحیٰی دی خوش خبر ی تینوں اللہ وَلوں، اوہ اللہ دی اس بشارت دی تصدیق کرے دا،سرکردہ تے جتی ستی تے صالح لوکاں وچوں اک پیغمبر ہوسی
فَنَادَتْهُ الْمَلٰۗىِٕكَةُ وَھُوَ قَاۗىِٕمٌ يُّصَلِّيْ فِي الْمِحْرَابِ ۙ اَنَّ اللّٰهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيٰى مُصَدِّقًۢـا بِكَلِمَةٍ مِّنَ اللّٰهِ وَسَيِّدًا وَّحَصُوْرًا وَّنَبِيًّا مِّنَ الصّٰلِحِيْنَ 39
اوس کیہا کنج ہوسی مینوں پتر ،میں بڈھ وارے تے نر جمنی زال اے میری، فرمایا انجے ہو سی جو چاہے اللہ اوہ کردا
قَالَ رَبِّ اَنّٰى يَكُوْنُ لِيْ غُلٰمٌ وَّقَدْ بَلَغَنِىَ الْكِبَرُ وَامْرَاَتِيْ عَاقِرٌ ۭ قَالَ كَذٰلِكَ اللّٰهُ يَفْعَلُ مَا يَشَاۗءُ 40
عرضایہ جے گل پھڑادے راب مینوں کوئی وکھری،فرمایا جے گل اینی اے تِن دہاڑے باجھ(بغیر) اشارے گل کرے ناہ،رب دا چوکھا ذکر کریں توں شام سویرے ،تے تسبحیاں کہندا جائیں
قَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِّيْٓ اٰيَةً ۭ قَالَ اٰيَتُكَ اَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلٰــثَةَ اَيَّامٍ اِلَّا رَمْزًا ۭوَاذْكُرْ رَّبَّكَ كَثِيْرًا وَّسَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَالْاِبْكَارِ 41 ۧ
تے جد کہیا مائک سی مریم دےتا ئیں ، اللہ چُن لیا اے تینوں تے پاکاں دے وچ کیتا اےکل عالم دی زالاں(عورتاں) وچوں اس دا چون کنا تیرےتے
وَاِذْ قَالَتِ الْمَلٰۗىِٕكَةُ يٰمَرْيَمُ اِنَّ اللّٰهَ اصْطَفٰىكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفٰىكِ عَلٰي نِسَاۗءِ الْعٰلَمِيْنَ 42
آکھے لَگ بِن مریم رَب دی، کر سجدے جُھکنیکاں وانگ جُھکی جا
يٰمَرْيَمُ اقْنُتِىْ لِرَبِّكِ وَاسْجُدِيْ وَارْكَعِيْ مَعَ الرّٰكِعِيْنَ 43
ایہہ اوہ غیبی گلاں نیں وحی راہیں دَسیاں تینوں ورنہ توں تاں کول نئیں سی جس جد کنّے(قرع اندازی)اوہ پے سن پاندے، جے اوہناں چوں کیہڑا پالے مریم تائیں، توں تاں کھڑبا کھڑبی(جھگڑے) ویلے وی اوہناں دے کول نئیں سی
ذٰلِكَ مِنْ اَنْۢبَاۗءِ الْغَيْبِ نُوْحِيْهِ اِلَيْكَ ۭ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ اِذْ يُلْقُوْنَ اَقْلَامَھُمْ اَيُّھُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ ۠وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ اِذْ يَخْتَصِمُوْنَ 44
تے جد کہیا مائک سی مریم دےتا ئیں ، ا للہ اپنے فیضوں جاتک(بیٹے) دی خوشخبری دیندا،اس دا ناںمسیح عیسٰی بن مریم ہوسی دونھ جہانیں (دونوں جہاناں)رتبہ پاسی، رب دےنیڑیکیاں چوں ہوسی
اِذْ قَالَتِ الْمَلٰۗىِٕكَةُ يٰمَرْيَمُ اِنَّ اللّٰهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ ڰ اسْمُهُ الْمَسِيْحُ عِيْسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيْهًا فِي الدُّنْيَا وَالْاٰخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِيْنَ 45 ۙ
لوکاں نال کلام کرے دا کَچی عمرے پکی عمرے تے ہووے دا نیکاں وچوں
وَيُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَّمِنَ الصّٰلِحِيْنَ 46
اوس دلیل دُڑائی ربا پُت کنج ہوسی بشر ناہ میرے نیڑے ہویا، ربوں ایہہ اشارہ ہویا انجے ہوسی رب خلقائے جو چاہے تے جد اوہ کجھ کرنا چاہے جو فرمائے اوہ ہو جائے،
قَالَتْ رَبِّ اَنّٰى يَكُوْنُ لِيْ وَلَدٌ وَّلَمْ يَمْسَسْنِىْ بَشَرٌ ۭ قَالَ كَذٰلِكِ اللّٰهُ يَخْلُقُ مَا يَشَاۗءُ ۭ اِذَا قَضٰٓى اَمْرًا فَاِنَّمَا يَقُوْلُ لَهٗ كُنْ فَيَكُوْنُ 47
اوہ کتاب سِکھَاسِی اس نوں نالے حکمت، تورات ہور انجیل سِکھَاسِی
وَيُعَلِّمُهُ الْكِتٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرٰىةَ وَالْاِنْجِيْلَ 48 ۚ
اسرائیل کیاں وَال اوہ اس نوں رسول بنا سی(تے اوہ کہسی) میں تہاڈے رب دےوَلوں ہاں نشانی لے کے آیا، میں تہاڈی اَکھ(آنکھ) دے سامنے مٹی توں اک پنچھی(پرندہ) ورگی شے بناواں ،اس وچ پھوکاں ، تے اوہ سچ مچ دا پنچھی تھیوے حکم اللہ توں، مین جماندر اَنھے(پیدائشی اندھے) تے کوہڑے وی وَل کر دیناں واں، میں موئے (مرے ہوئے) وی زندہ کردا حکم اللہ توں،ایبھی دساں کی کھاندے اوہ کی ذخیرہ کردے او وچ گھراں دے، جے ایمان لیاونا چاہو تاں تہاڈے واہتے کافی اس دے وچ نشانی ہے وے
وَرَسُوْلًا اِلٰى بَنِىْٓ اِسْرَاۗءِيْلَ ڏ اَنِّىْ قَدْ جِئْتُكُمْ بِاٰيَةٍ مِّنْ رَّبِّكُمْ ۙ اَنِّىْٓ اَخْلُقُ لَكُمْ مِّنَ الطِّيْنِ كَهَيْــــَٔــةِ الطَّيْرِ فَاَنْفُخُ فِيْهِ فَيَكُوْنُ طَيْرًۢ ا بِاِذْنِ اللّٰهِ ۚ وَاُبْرِیئُ الْاَكْمَهَ وَالْاَبْرَصَ وَاُحْىِ الْمَوْتٰى بِاِذْنِ اللّٰهِ ۚ وَاُنَبِّئُكُمْ بِمَا تَاْكُلُوْنَ وَمَا تَدَّخِرُوْنَ ۙفِيْ بُيُوْتِكُمْ ۭ اِنَّ فِيْ ذٰلِكَ لَاٰيَةً لَّكُمْ اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِيْنَ 49 ۚ
میں اس نون وی سچانداہاں جو میرے ویلے ہے توراتے اندر ۔میں حلال تہاڈے واہتے اوبھی بعض بناون آیا جو حرام تہاڈے اُتے دھکوں دھکی) ہویا ،میں تہاڈے رب وَلوں آگاہی لےکے آیا تے اللہ توں ڈردے ہوئے میرےآکھے لگو
وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرٰىةِ وَلِاُحِلَّ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِيْ حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَجِئْتُكُمْ بِاٰيَةٍ مِّنْ رَّبِّكُمْ ۣ فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِيْعُوْنِ 50
بے شک اللہ رب تہاڈا وی میرا وی،اس دی کرو عبادت، ایہوا ،ای جے سدھا رستہ
اِنَّ اللّٰهَ رَبِّيْ وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوْهُ ۭھٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيْمٌ 51
جد احسا س عیسٰی نوں ہویا کفر دلاں وچ ہے اوہناں دے،اوس کہیا اللی دی راہے کیہڑا میر سنگی ہوسی،چیلے بولے ساتھ اَسی دیواں گے تیرا رب دی راہے، ا اللہ تے ایمان اساڈا توں گواہ اے اس مَن ٹرنے
فَلَمَّآ اَحَسَّ عِيْسٰى مِنْھُمُ الْكُفْرَ قَالَ مَنْ اَنْصَارِيْٓ اِلَى اللّٰهِ ۭ قَالَ الْحَوَارِيُّوْنَ نَحْنُ اَنْصَارُ اللّٰهِ ۚ اٰمَنَّا بِاللّٰهِ ۚ وَاشْهَدْ بِاَنَّا مُسْلِمُوْنَ 52
اے رب ساڈے ہے ایمان اساڈا تیری گھَل دے اُتے، پیغمبر دے پچھے ٹرنے والے ہیں واں،لکھ لے توں اساڈا ناواں وچ گواہواں
رَبَّنَآ اٰمَنَّا بِمَآ اَنْزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُوْلَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشّٰهِدِيْنَ 53
چالاں چلن لگ پئے سی جدوں یہودی ، اللہ چال اپنی چلی، چلاں وَلوں ہے اللہ ماتاں دینے والا
وَمَكَرُوْا وَمَكَرَ اللّٰهُ ۭ وَاللّٰهُ خَيْرُ الْمٰكِرِيْنَ 54 ۧ
اللہ جد کہیا عیسٰی میں ساہ (سانس) تیرے پورے کرساں تینوں اپنے وَل ا ٹھاساں۔پاک آلودوں ، رکھدے ہوئے ہر نابردی چھِٹوں(چھینٹے)، روزِ قیامت تائیں رکھسا ں تیرے منن والڑیاں نوں بر تر منکر لوکاں اُتے،پرت اساڈے وَل تہاڈےی سب دی ہونی اوڑک ہے وے،میرے ہتھ نیاں اس بارے اودوں ہوسی جس توں اتے پاڑ تُساں وچ
اِذْ قَالَ اللّٰهُ يٰعِيْسٰٓى اِنِّىْ مُتَوَفِّيْكَ وَرَافِعُكَ اِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا وَجَاعِلُ الَّذِيْنَ اتَّبَعُوْكَ فَوْقَ الَّذِيْنَ كَفَرُوْٓا اِلٰى يَوْمِ الْقِيٰمَةِ ۚ ثُمَّ اِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَاَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فِيْمَا كُنْتُمْ فِيْهِ تَخْتَلِفُوْنَ 55
اے پر منکر لوکاں نوں میں سخت عذاباں دے وچ پاسا ںکی ایتھے تے کی اوتھے،بانھ اوہناں دی ناہ کوئی بَنسی
فَاَمَّا الَّذِيْنَ كَفَرُوْا فَاُعَذِّبُھُمْ عَذَابًا شَدِيْدًا فِي الدُّنْيَا وَالْاٰخِرَةِ ۡ وَمَا لَھُمْ مِّنْ نّٰصِرِيْنَ 56
تے جیہڑےایمان لیائے نالے چنگے عمل کمائے،اجر اوہناں نوں پورے مِلسن ۔اللہ ظالم لوکان نوں ناہ لاگے (نزدیک) لائے
وَاَمَّا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ فَيُوَفِّيْهِمْ اُجُوْرَھُمْ ۭ وَاللّٰهُ لَا يُحِبُّ الظّٰلِمِيْنَ 57
اے رسول تیرے کن پائیے پئے جو گلاں اوہ آیات اساڈی وچوں ہیں نیں حکمت بھریاں ہوئیاں
ذٰلِكَ نَتْلُوْهُ عَلَيْكَ مِنَ الْاٰيٰتِ وَالذِّكْرِ الْحَكِيْمِ 58
اللہ دے نزدیک عیسٰی دی مثال آدم دے ورگی،اللہ اوس نوں مٹی توں پیدا کیتا، فیر کہیا سو ہو جا ،تے ہو وَنجیا
اِنَّ مَثَلَ عِيْسٰى عِنْدَ اللّٰهِ كَمَثَلِ اٰدَمَ ۭ خَلَقَهٗ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهٗ كُنْ فَيَكُوْنُ 59
سچ تیرے ا رب وَلوں ایہوا ، تے ناہ ہو توںشکیاں وچوں
اَلْحَقُّ مِنْ رَّبِّكَ فَلَا تَكُنْ مِّنَ الْمُمْتَرِيْنَ 60
رَبوں علم ایہہ آجانے تے نال تیرے جھگڑیندے جیہڑے، اوہناں نوں للکر،جے آو آپے اپنے جائے لے کے،ٹبر لے کے،وچ آپوں وی ہوکے ایہہ دعا اللہ توں منگئیے، جھوٹھریاں (جھوٹے لوکی) تے لعنت رب دی
فَمَنْ حَاۗجَّكَ فِيْهِ مِنْۢ بَعْدِ مَا جَاۗءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ اَبْنَاۗءَنَا وَاَبْنَاۗءَكُمْ وَنِسَاۗءَنَا وَنِسَاۗءَكُمْ وَاَنْفُسَنَا وَاَنْفُسَكُمْ ۣ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَّعْنَتَ اللّٰهِ عَلَي الْكٰذِبِيْنَ 61
ایہہ سب سچیاں گلاں ہے نیں۔،تے بن اللہ کوئی وی ناہ پوجن لائق ،بے شک اوہ عزیز حکیم اے
اِنَّ ھٰذَا لَھُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ ۚ وَمَا مِنْ اِلٰهٍ اِلَّا اللّٰهُ ۭ وَاِنَّ اللّٰهَ لَھُوَ الْعَزِيْزُ الْحَكِيْمُ 62
تے جے کر اوہ کنڈ کرن (نس جان) تاں اللہ بے شک رپھڑیاں (فسادیاں) دی رگ رگ جانے
فَاِنْ تَوَلَّوْا فَاِنَّ اللّٰهَ عَلِيْمٌۢ بِالْمُفْسِدِيْنَ 63 ۧ
اہلِ کتاباں نوں سمجھا جے اوس اک گل تے آن کھلوون اَساں تُساں وچ سانجھی جیہڑی،یعنی دونوٰیں وَل عبادت غیر اللہ دی کرئیے ناہیں، تے ناہ ہور کسے نوں اس دے نال رَلائیے،ناں بن اللہ ہور کسے نوں ساڈے وچوں کوئی وَل ای رب بنائے،جے کھلوون ناہ اس اُتے کہہ دے رہوو گواہ اس اُتے،جے اَساں تاں آکھے لگ آں(اللہ دے ای)
قُلْ يٰٓاَھْلَ الْكِتٰبِ تَعَالَوْا اِلٰى كَلِمَةٍ سَوَاۗءٍۢ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ اَلَّا نَعْبُدَ اِلَّا اللّٰهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهٖ شَيْـــًٔـا وَّلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا اَرْبَابًا مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ ۭ فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقُوْلُوا اشْهَدُوْا بِاَنَّا مُسْلِمُوْنَ 64
اہل کتابو ! ابرہیم نبی دے بارے اِنویں جھگڑو، جد تورات سنَے انجیلے اس توں پچھے گھَلیاں گئیاں، کیوں ناہ لیندے کم عقل توں
يٰٓاَھْلَ الْكِتٰبِ لِمَ تُحَاۗجُّوْنَ فِيْٓ اِبْرٰهِيْمَ وَمَآ اُنْزِلَتِ التَّوْرٰىةُ وَالْاِنْجِيْلُ اِلَّا مِنْۢ بَعْدِهٖ ۭاَفَلَا تَعْقِلُوْنَ 65
ایہہ تے مَن لیا جے بحثو اوس تے جس دا علم تہانوں،پر کیوں اس دے بارے بحثو جس علم تہانوں ناہیں، اللہ نوں ایں خبر اے ساری،خبر تہانوں اُکّا (بلکل )ناہیں
ھٰٓاَنْتُمْ ھٰٓؤُلَاۗءِ حَاجَجْتُمْ فِيْمَا لَكُمْ بِهٖ عِلْمٌ فَلِمَ تُحَاۗجُّوْنَ فِيْمَا لَيْسَ لَكُمْ بِهٖ عِلْمٌ ۭ وَاللّٰهُ يَعْلَمُ وَاَنْتُمْ لَا تَعْلَمُوْنَ 66
ابراہیم یہودی ناہ سی، ناہ نصرانی اوہ حنیفی مسلم ہے سی،اوہ ناہ مشرک لوکاں چوں سی
مَا كَانَ اِبْرٰهِيْمُ يَهُوْدِيًّا وَّلَا نَصْرَانِيًّا وَّلٰكِنْ كَانَ حَنِيْفًا مُّسْلِمًا ۭ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِيْنَ 67
نیڑے ابراہیم نوں اوہ سبھناں وچوں جیہڑے اس دے پچھے لگے نالے اس نبی دے ،
اِنَّ اَوْلَى النَّاسِ بِاِبْرٰهِيْمَ لَلَّذِيْنَ اتَّبَعُوْهُ وَھٰذَا النَّبِىُّ وَالَّذِيْنَ اٰمَنُوْا ۭ وَاللّٰهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِيْنَ 68
نالے جوایمان لیائے۔اللہ مومن لوکان دا ای حامی،بعغے اہل کتابی چاہون تینوں رستے توں تھڑکاون،پر ہے اپنے آپ نوں ای اوہناں تھڑکاناں، اوہناں وچ شعور ناہ کوئی
وَدَّتْ طَّاۗىِٕفَةٌ مِّنْ اَھْلِ الْكِتٰبِ لَوْ يُضِلُّوْنَكُمْ ۭ وَمَا يُضِلُّوْنَ اِلَّآ اَنْفُسَھُمْ وَمَا يَشْعُرُوْنَ 69
اے اہل کتابو کیوں آیاتِ الٰہی دے انکاری ہووو،حالاں اَندر دَین گواہی آپ تہاڈے
يٰٓاَھْلَ الْكِتٰبِ لِمَ تَكْفُرُوْنَ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ وَاَنْتُمْ تَشْهَدُوْنَ 70
اہل کتابو حق باطَل دی کرو ناہ کھچڑی کیوں چھپاؤ سچ نوں پے دیدہ دانستہ
يٰٓاَھْلَ الْكِتٰبِ لِمَ تَلْبِسُوْنَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوْنَ الْحَقَّ وَاَنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ 71 ۧ
اہل کتابں دا اک ٹولہ ایبھی کہندا، لے آئو ایمانن اوس اُتے جوکجھ نازل ایمانی لوکاں تے ہویا فجری ویلے تے منکر تھیووشامی ویلے تے شامی انکاری تھیوو تان جے مومن موڑ اکھاون
وَقَالَتْ طَّاۗىِٕفَةٌ مِّنْ اَھْلِ الْكِتٰبِ اٰمِنُوْا بِالَّذِيْٓ اُنْزِلَ عَلَي الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَجْهَ النَّهَارِ وَاكْفُرُا اٰخِرَهٗ لَعَلَّھُمْ يَرْجِعُوْنَ ښ 72
اوہناں دی اڈجیہڑےپچھے دین تیرے دےٹردے ہور کسے دی گل ناہ گولو ( منّو)،تے کہہ دے اصل ہدایت ہے ہدایت اللہ والیہوری نو وی لبھ سکدی اےجیویں تہانوں لبھی ہے سی، کہہ دے فضل خدا دے ہتھ اے دیندا اے اوہ جس نوں چاہے،بےشک اللہدی تے جانہاری دا حد بنّہ ناہیں
وَلَا تُؤْمِنُوْٓا اِلَّا لِمَنْ تَبِعَ دِيْنَكُمْ ۭ قُلْ اِنَّ الْهُدٰى ھُدَى اللّٰهِ ۙ اَنْ يُّؤْتٰٓى اَحَدٌ مِّثْلَ مَآ اُوْتِيْتُمْ اَوْ يُحَاۗجُّوْكُمْ عِنْدَ رَبِّكُمْ ۭ قُلْ اِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللّٰهِ ۚ يُؤْتِيْهِ مَنْ يَّشَاۗءُ ۭوَاللّٰهُ وَاسِعٌ عَلِيْمٌ 73 ڌ
جس نوں چاہندا اپنی رحمت واہتے چُندا،بے شک اللہ فضلاں والا ،عظمت والا
يَّخْتَصُّ بِرَحْمَتِهٖ مَنْ يَّشَاۗءُ ۭ وَاللّٰهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيْمِ 74
اہل کتابں وچوں اوبھی رکھیہوئی ڈھیڑ امانت دی پرتاون،اوبھی جو اک دینار وی پرتاون ناہیں جے ناہ ہوندا رہووے تقاضہ، اوہ آکھن جے اُمّیاں بارے ساڈے اُتے بجھ ناہ کوئی،انج دے جھوٹھ خدا سے متھے اوہ دیدہ دانستہ مَڑ ھدے
وَمِنْ اَھْلِ الْكِتٰبِ مَنْ اِنْ تَاْمَنْهُ بِقِنْطَارٍ يُّؤَدِّهٖٓ اِلَيْكَ ۚ وَمِنْھُمْ مَّنْ اِنْ تَاْمَنْهُ بِدِيْنَارٍ لَّا يُؤَدِّهٖٓ اِلَيْكَ اِلَّا مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَاۗىِٕمًا ۭ ذٰلِكَ بِاَنَّھُمْ قَالُوْا لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الْاُمِّيّٖنَ سَبِيْلٌ ۚ وَيَقُوْلُوْنَ عَلَي اللّٰهِ الْكَذِبَ وَھُمْ يَعْلَمُوْنَ 75
سچ تاں ایہہ جس آکھی پالی، کیتا خوف خدا دا، اللہ انج دے متقیا ں نوں چنگیاندا
بَلٰي مَنْ اَوْفٰى بِعَهْدِهٖ وَاتَّقٰى فَاِنَّ اللّٰهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِيْنَ 76
جیہڑے قول خدا نال کرکے دو کوڈاں توں پھر جاندے نیں اَگے چل کے اوہناں دا لڑ خالی رہسی ،اللہ اوہناں نال کریسی گل ناہ کوئی،ناہ اوہناں ول اوہ تکسی روزِقیامت، اوہناں نےناہ دھوتا جانا بھا عذاب اوہناں دے ہووے دَا دَردیلا
اِنَّ الَّذِيْنَ يَشْتَرُوْنَ بِعَهْدِ اللّٰهِ وَاَيْمَانِهِمْ ثَــمَنًا قَلِيْلًا اُولٰۗىِٕكَ لَا خَلَاقَ لَھُمْ فِي الْاٰخِرَةِ وَلَا يُكَلِّمُھُمُ اللّٰهُ وَلَا يَنْظُرُ اِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ وَلَا يُزَكِّيْهِمْ ۠ وَلَھُمْ عَذَابٌ اَلِيْمٌ 77
اہنان وچوں وی اوہ وَل وی۔وَل مرضی دا پاہن کتابی تاں جے سمجھو سچ مچ اوہ کِتابی گَل اے،حالاں اوہ ناہ اوہ ہوندی اے پر اوہ اوس نوں اللہ وَلوں ای دسدے نیں حالاں اوہ ناہ اللہ وَلوں،اللہ دے ناں جھوٹھ اوہ مَڑھدے تے دیدہ دانستہ مَڑھدے
وَاِنَّ مِنْھُمْ لَفَرِيْقًا يَّلْوٗنَ اَلْسِنَتَھُمْ بِالْكِتٰبِ لِتَحْسَبُوْهُ مِنَ الْكِتٰبِ وَمَا ھُوَ مِنَ الْكِتٰبِ ۚ وَيَقُوْلُوْنَ ھُوَ مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ وَمَا ھُوَ مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ ۚ وَيَـقُوْلُوْنَ عَلَي اللّٰهِ الْكَذِبَ وَھُمْ يَعْلَمُوْنَ 78
ایہہ ناہ زیب بشر نُوں دیوے،اللہ دے کتاب اک اس نوں ، صاحبِ حکم بنائے اس نوں نالے نبی بنائے ،تے اوہ آکھے اللہ نوں اِک پاسے رکھ کے بندے تھیوو میرے،اوس نوں کہنا ایہہ زیب دیوے تُسی ربانے تھیوو،کیو جے تُسی پڑھانے پڑھنے والے آپ کتاب اللہ دی ہے او
مَا كَانَ لِبَشَرٍ اَنْ يُّؤْتِيَهُ اللّٰهُ الْكِتٰبَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُوْلَ لِلنَّاسِ كُوْنُوْا عِبَادًا لِّيْ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ وَلٰكِنْ كُوْنُوْا رَبّٰـنِيّٖنَ بِمَا كُنْتُمْ تُعَلِّمُوْنَ الْكِتٰبَ وَبِمَا كُنْتُمْ تَدْرُسُوْنَ 79 ۙ
اوہ ناں حکم تہانوں دیسی تُسی ملائک تے نبیاں نوں رب ٹہرائو، کی اوہ ہکہسی کافر تھیوو مسلم ہو جانے توں پِچھے
وَلَا يَاْمُرَكُمْ اَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلٰۗىِٕكَةَ وَالنَّبِيّٖنَ اَرْبَابًا ۭ اَيَاْمُرُكُمْ بِالْكُفْرِ بَعْدَ اِذْ اَنْتُمْ مُّسْلِمُوْنَ 80 ۧ
تے جد اللہ نبیاں راہیں پک پکایا(اسرائیل کیاں توں) میں کتاب نالے حکمت جیہڑی وی دیواں گا تےمُڑ کول رَسول تہاڈے کول آوے جیہڑا کول تہاڈےجو کجھ اس نوں وی سچیاوئے،ویکھو منناں اس دے تائیں تے بانھ اس دی بنناں مُڑ پچھیا قول تہاڈا دسو ہویا، تے بھا ر تُساں اے میرا چَک لیا اے ، آکھن لگے قول اَساڈےوَلّوں پکا، فرمایا ہُن اس گَل اُتے قائم رہنا
وَاِذْ اَخَذَ اللّٰهُ مِيْثَاقَ النَّبِيّٖنَ لَمَآ اٰتَيْتُكُمْ مِّنْ كِتٰبٍ وَّحِكْمَةٍ ثُمَّ جَاۗءَكُمْ رَسُوْلٌ مُّصَدِّقٌ لِّمَا مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهٖ وَلَتَنْصُرُنَّهٗ ۭ قَالَ ءَاَقْرَرْتُمْ وَاَخَذْتُمْ عَلٰي ذٰلِكُمْ اِصْرِيْ ۭ قَالُوْٓا اَقْرَرْنَا ۭ قَالَ فَاشْهَدُوْا وَاَنَا مَعَكُمْ مِّنَ الشّٰهِدِيْنَ 81
میں وِی نال اوہناں دے جیہڑے گَل تے قائم رہنے والے،اَج توں اَگئ قول تَڑوڑی جس نیں کیتی نافرناں وِچ ہوسی
فَمَنْ تَوَلّٰى بَعْدَ ذٰلِكَ فَاُولٰۗىِٕكَ ھُمُ الْفٰسِقُوْنَ 82
کی ایہہ دین اللہ دا چھڈ کے ہو رکوئی نیں(طریقہ) مَلنا چاہندے،حالاں ہر شے اسماناں دی تے دھرتی دی اوسے دی ای واگے لگی اوکھی سوکھی اوسے وَل ای پرت سبھا ں دی
اَفَغَيْرَ دِيْنِ اللّٰهِ يَبْغُوْنَ وَلَهٗٓ اَسْلَمَ مَنْ فِي السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ طَوْعًا وَّكَرْھًا وَّاِلَيْهِ يُرْجَعُوْنَ 83
کہہ دے منیا(من لِتَا) اِس اللہ نوں تے اس نوں وی جواَساں وَل نازل ہویا، تے سی ابراہیم اَتے اسحاق اَتے یعقوب اُتے وی نازل ہویا اس دی آل دے اُتے اوہ بھی ،موسٰی نوں مِلیا تے عیسٰی نوں مِلیا تے رب اپنے کولوں مِلیا کُل نبیاں نوں، اَسی ناں فرق اِک دوجے نوں منن وچ پائیے تے اللہ دے آکھے لگئیے
قُلْ اٰمَنَّا بِاللّٰهِ وَمَآ اُنْزِلَ عَلَيْنَا وَمَآ اُنْزِلَ عَلٰٓى اِبْرٰهِيْمَ وَاِسْمٰعِيْلَ وَاِسْحٰقَ وَيَعْقُوْبَ وَالْاَسْبَاطِ وَمَآ اُوْتِيَ مُوْسٰى وَعِيْسٰى وَالنَّبِيُّوْنَ مِنْ رَّبِّهِمْ ۠ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ اَحَدٍ مِّنْھُمْ وَنَحْنُ لَهٗ مُسْلِمُوْنَ 84
جس کسے اسلاموں وکھر ا دین کوئی اپنایا اوہ قبال ناہکیتا جاسی تے اوہ رہسی گھاٹے دے وچ اَگے چل کے
وَمَنْ يَّبْتَـغِ غَيْرَ الْاِسْلَامِ دِيْنًا فَلَنْ يُّقْبَلَ مِنْهُ ۚ وَھُوَ فِي الْاٰخِرَةِ مِنَ الْخٰسِرِيْنَ 85
کیویں ہدایت ا للہ دیوے اس ٹولے نوں جو ایمان لیاون پچھے کافر تھیوے،آپ گواہی اس نے حالاں دتی ہے سی رسول ایہہ سچا تے اوہناں دے کول ثبوت اس دے وی ہے سن اے پر اللہ کَدے ہدایت ظلمی لوکاں نوں ناہ دیوے
كَيْفَ يَهْدِي اللّٰهُ قَوْمًا كَفَرُوْا بَعْدَ اِيْمَانِهِمْ وَشَهِدُوْٓا اَنَّ الرَّسُوْلَ حَقٌّ وَّجَاۗءَھُمُ الْبَيِّنٰتُ ۭ وَاللّٰهُ لَايَهْدِي الْقَوْمَ الظّٰلِمِيْنَ 86
ایہہ لوکی نیں وَٹ جنہاں دی لعنت رَب دی اَتے مائک دی تے سبھناں ای لوکا ںدی
اُولٰۗىِٕكَ جَزَاۗؤُھُمْ اَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللّٰهِ وَالْمَلٰۗىِٕكَةِ وَالنَّاسِ اَجْمَعِيْنَ 87 ۙ
ایسے حالت وچ اوہ رہسن ، مَٹھا (گھَٹ( کدے عذاب ناہ ہوسی ناہ ساہ(سانس) اوہناں نوں ملنا ایں
خٰلِدِيْنَ فِيْهَا ۚ لَا يُخَفَّفُ عَنْھُمُ الْعَذَابُ وَلَا ھُمْ يُنْظَرُوْنَ 88 ۙ
ہاں جنہاں ننے توبہ کیتی اَگے واہتے تے چنگی متّے (کم) لگے حق اوہناں دے ذات اللہ دی آپ غفور رحیم اے
اِلَّا الَّذِيْنَ تَابُوْا مِنْۢ بَعْدِ ذٰلِكَ وَاَصْلَحُوْا ۣ فَاِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ 89
جیہڑے وَل ایمان لیا کے کافر ہوئے تے کفر ہتھوںگوہڑا(ہور) ہویا،اوہناں دی ناہ توبہ مولقہبول ہونی ایں،سرگردانی بھاگ(نصیب) اوہناںدے
اِنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا بَعْدَ اِيْمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُوْا كُفْرًا لَّنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُھُمْ ۚ وَاُولٰۗىِٕكَ ھُمُ الضَّاۗلُّوْنَ 90
جیہڑے لوکی کافر ہوئے کافر موئے(مَرے) اوہناں وچوں کدے قبول کسے دے کولوں ہوسی ناہیں جے اوہ فدیہ کرکے سونے نال زمین ایہہ ساری بھر دے،ہے عذاب بڑا دردریلا(تکلیف دِیون والا) اوہنان واہتے تے ناہ کوئی اوہنا دی بانھ(ساتھی) بنے دا
اِنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا وَمَاتُوْا وَھُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يُّقْبَلَ مِنْ اَحَدِھِمْ مِّلْءُ الْاَرْضِ ذَھَبًا وَّلَوِ افْتَدٰى بِهٖ ۭ اُولٰۗىِٕكَ لَھُمْ عَذَابٌ اَلِيْمٌ وَّمَا لَھُمْ مِّنْ نّٰصِرِيْنَ 91 ۧ
نیکی تائیں پہنچ تہاڈی ہوسی ناہیں اُودوں (اس ویلے) تائیں جد توڑی(تک) ناہ خرچ کرو دےجس حُب دلاں وچ بُہتی(زیادہ)،جو کجھ وی لاندھے(خرچ کردے ) ہے او،اللہ دے اوہ علم اندر اے
لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتّٰى تُنْفِقُوْا مِمَّا تُحِبُّوْنَ ڛ وَمَا تُنْفِقُوْا مِنْ شَيْءٍ فَاِنَّ اللّٰهَ بِهٖ عَلِيْمٌ 92
اسرائیل کیاں تےسی کھاج(کھانا) حلال تمامی(تمام) اوہناں چھڈ کے آپوں سی یعقوب حرام بنایاجس نوںااپنے اُتے تورات اُترن توں پہلاں، کہہ دے لے تورات آجائو تے پڑھ ویکھو جےسچے او
كُلُّ الطَّعَامِ كَانَ حِلًّا لِّبَنِىْٓ اِ سْرَاۗءِيْلَ اِلَّا مَا حَرَّمَ اِسْرَاۗءِيْلُ عَلٰي نَفْسِھٖ مِنْ قَبْلِ اَنْ تُنَزَّلَ التَّوْرٰىةُ ۭ قُلْ فَاْتُوْا بِالتَّوْرٰىةِ فَاتْلُوْھَآ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ 93
اے کھُل (سچ نظر آن تے )دینے توں پچھے جھوٹ اللہ دی مَتھےلانے والے،ظلم کمانے والے
فَمَنِ افْتَرٰى عَلَي اللّٰهِ الْكَذِبَ مِنْۢ بَعْدِ ذٰلِكَ فَاُولٰۗىِٕكَ ھُمُ الظّٰلِمُوْنَ 94 ۬
کہہ دئ اللہ دی گل سچ اے ہن تُسی حنیفی ابرہیمی ملت دے ای پچھے لگو، مشرک لوکاں دے وچوں اوہ مول ناہ ہے سے
قُلْ صَدَقَ اللّٰهُ ۣفَاتَّبِعُوْا مِلَّــةَ اِبْرٰهِيْمَ حَنِيْفًا ۭ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِيْنَ 95
بے شک ایہوا پہلا ںگھر اے مکےاندر ،برکت اَتے ہدایت والا کُل جگ (دینا) واہتے(لئی)
اِنَّ اَوَّلَ بَيْتٍ وُّضِــعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِيْ بِبَكَّةَ مُبٰرَكًا وَّھُدًى لِّـلْعٰلَمِيْنَ 96 ۚ
اس دے بارے ہین ثبوت اَگڑویں(کھلی نشانیاں) نالے بہک(مقامِ ِعبادت) ایہہ ابرہیمی، جیہڑا اس دے اندر آیا،گیا پنہایا(پناہ وچ آیا) اللہ وَلوں، پج سکیندے(حج دا خرچ چک سکن والے)لوکاں اَتے حج اس گھر دا بندا ہے وے،جیہڑا ناہ اِس پاسے آوے(اوہ ناہ آوے)اللہ بےمحتاج ہے سب توں
فِيْهِ اٰيٰتٌۢ بَيِّنٰتٌ مَّقَامُ اِبْرٰهِيْمَ ڬ وَمَنْ دَخَلَهٗ كَانَ اٰمِنًا ۭ وَلِلّٰهِ عَلَي النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْـتَـطَاعَ اِلَيْهِ سَبِيْلًا ۭ وَمَنْ كَفَرَ فَاِنَّ اللّٰهَ غَنِىٌّ عَنِ الْعٰلَمِيْنَ 97
اہلِ کتاباں نوں سمجھا دے کیوں آیاتِ الٰہی دے انکاری ہووو،عمل تہاڈے اللہ کولوں اوہلے (چھپے ہوئے )ناہیں
قُلْ يٰٓاَھْلَ الْكِتٰبِ لِمَ تَكْفُرُوْنَ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ ڰ وَاللّٰهُ شَهِيْدٌ عَلٰي مَا تَعْمَلُوْنَ 98
اہلِ کتاباں نوں پچھ ایبھی کیوں اللہ دی راہوں روکن اوہناں تائیں جیہڑے وَلاایمان لیائے،کیوں اوہنان نون پتھے پاسے لانا چاہو ھالان آپ گواہ اوہ اس دے(جے اہواای سدھا راہ اے)،اللہ توں کرتوت تہاڈے اوہلے ناہیں
قُلْ يٰٓاَھْلَ الْكِتٰبِ لِمَ تَصُدُّوْنَ عَنْ سَبِيْلِ اللّٰهِ مَنْ اٰمَنَ تَبْغُوْنَھَا عِوَجًا وَّاَنْتُمْ شُهَدَاۗءُ ۭوَمَا اللّٰهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُوْنَ 99
اے ایمان لیائے لوکو جے اہلِ کتابی لوکاں وچوں دھر(گروھ) کسے دی گل جے تُساں مَنی، اوہ تہانوں موڑ کھڑن دے فیر کفر دے وَل ایمان لیائے پچھوں
يٰٓاَيُّھَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْٓا اِنْ تُطِيْعُوْا فَرِيْقًا مِّنَ الَّذِيْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ يَرُدُّوْكُمْ بَعْدَ اِيْمَانِكُمْ كٰفِرِيْنَ ١٠٠
ایہہ فیر کیویں ہو سکدا اے ،کافر فیر تُسی ہو جائو،جد آیاتِ H107الٰہی کَنّاں وچ تہاڈے پائیاں جاون نالے پیغمبر وی اوس دا وچ تہاڈے،تے جس پکیا ںرب نوں پھڑیا اوسے سدھے راہ پینا ایں
وَكَيْفَ تَكْفُرُوْنَ وَاَنْتُمْ تُتْلٰى عَلَيْكُمْ اٰيٰتُ اللّٰهِ وَفِيْكُمْ رَسُوْلُهٗ ۭ وَمَنْ يَّعْتَصِمْ بِاللّٰهِ فَقَدْ ھُدِيَ اِلٰى صِرَاطٍ مُّسْتَـقِيْمٍ ١٠١ ۧ
اے ایمان لیائے لوکو اللہ کولوں انج ڈرو جیویں حق ڈرنے دا ہووے، تے ایمان سلامت آوے موت تہانوں جد وِی آوے
يٰٓاَيُّھَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوا اتَّقُوا اللّٰهَ حَقَّ تُقٰتِھٖ وَلَا تَمُوْتُنَّ اِلَّا وَاَنْتُمْ مُّسْلِمُوْنَ ١٠٢
پکیاں نپو اللہ دی رسی نوں سارے ۔آپس دے وچ پاٹو ناہیں چیتے(یاد)رکھو اللہ نے احسان تہاڈے اَتے کیتا، آپوں وچ سن وِیر(دشمنی) تہاڈے،اوسے جوڑے دل تہاڈے، تے احسان اایہہ اوسے دا اےتُسی او اَج اَج بھائی بھائی،حالت ایہہ سی اَ ِ گ دی کھائی دے دندے تُسی کھلوتے،اوسے تہانوں اس حالت دے وچوں کڈیا اللہ انج تہاڈے اَگے سارے نکتے کھولے تاں جے تُسی ہدائیت پائو
وَاعْتَصِمُوْا بِحَبْلِ اللّٰهِ جَمِيْعًا وَّلَا تَفَرَّقُوْا ۠ وَاذْكُرُوْا نِعْمَتَ اللّٰهِ عَلَيْكُمْ اِذْ كُنْتُمْ اَعْدَاۗءً فَاَلَّفَ بَيْنَ قُلُوْبِكُمْ فَاَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِھٖٓ اِخْوَانًا ۚ وَكُنْتُمْ عَلٰي شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَاَنْقَذَكُمْ مِّنْھَا ۭ كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللّٰهُ لَكُمْ اٰيٰتِھٖ لَعَلَّكُمْ تَھْتَدُوْنَ ١٠٣
انج دا ٹولہ وی اک بڑاضروری جاپے،اُٹھے جو تہاڈے وچوں تے لوکاں نوں چنگیائی دے وَل بلائے۔جگت ہچھیائی(بھلائی) دے وَل ٹوڑے،جگت برائی وَلوں موڑے،انج دے لوکی فلاحے جانے
وَلْتَكُنْ مِّنْكُمْ اُمَّةٌ يَّدْعُوْنَ اِلَى الْخَيْرِ وَيَاْمُرُوْنَ بِالْمَعْرُوْفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ ۭوَاُولٰۗىِٕكَ ھُمُ الْمُفْلِحُوْنَ ١٠٤
ویکھو اوہنان وانگوں ناہ ہونا جیہڑے آپس دے وچ پاٹے،سوچاں وچ تڑیڑاں پائیاں،اگڑبانی( ہدایت)دے جھولی پے جانے پچھوں،اِنج دے لوک عذاباں جوغے
وَلَا تَكُوْنُوْا كَالَّذِيْنَ تَفَرَّقُوْا وَاخْتَلَفُوْا مِنْۢ بَعْدِ مَا جَاۗءَھُمُ الْبَيِّنٰتُ ۭ وَاُولٰۗىِٕكَ لَھُمْ عَذَابٌ عَظِيْمٌ ١٠٥ ۙ
اوس دہارے جس کئیاں دے مونہہ چَٹیانے(سفید) تے کئیاں دےکالے پینے،کلمونہاں نوں دسیا جاسی جے ایماں لیاون پچھوںکفر اَپنانے پاروں،چکھو اک عذاب اج نابر ہونے(کفرانِ نعمت) دےای بدلے
يَّوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوْهٌ وَّتَسْوَدُّ وُجُوْهٌ ۚ فَاَمَّا الَّذِيْنَ اسْوَدَّتْ وُجُوْھُھُمْ ۣ اَ كَفَرْتُمْ بَعْدَ اِيْمَانِكُمْ فَذُوْقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُوْنَ ١٠٦
تے چِٹیائے(چٹے)مونہہ جنہان دے اوہ اللہ دی رحمت دے تھلے دائم رہسن
وَاَمَّا الَّذِيْنَ ابْيَضَّتْ وُجُوْھُھُمْ فَفِيْ رَحْمَةِ اللّٰهِ ۭ ھُمْ فِيْھَا خٰلِدُوْنَ ١٠٧
ایہہ آیات الٰہی نیں تینوں اَسی سنادے ہاں ایہہ سچیاں گلاں ،بےشک اللہ لوکاں اَ تے ظلم نئیں کردا
تِلْكَ اٰيٰتُ اللّٰهِ نَتْلُوْھَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۭوَمَا اللّٰهُ يُرِيْدُ ظُلْمًا لِّلْعٰلَمِيْنَ ١٠٨
سار کجھ اللہ دا ہے وے کی عرشی کی فرشی،ہرگل اللہ وَل ای مُڑدی
وَلِلّٰهِ مَا فِي السَّمٰوٰتِ وَمَا فِي الْاَرْضِ ۭوَاِلَى اللّٰهِ تُرْجَعُ الْاُمُوْرُ ١٠٩ ۧ
دِھرتُسی اوہ سب توں چنگی تے اللہ نون مننن والی،لوکان واہتے اسی لینادا اَگے جس نوں تاں جے جگت سچائیا ںوَل اوہ ٹورے ،جگت برائیاں ولوں موڑے، جدے کتابی وی من لیندے اوہنان واہتے چنگاں ہوندا،اوہنان وچوں کجھ تے اندروں مندے وی نیں پر چوکھے وَل نا فرمانے
كُنْتُمْ خَيْرَ اُمَّةٍ اُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَاْمُرُوْنَ بِالْمَعْرُوْفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُوْنَ بِاللّٰهِ ۭ وَلَوْ اٰمَنَ اَھْلُ الْكِتٰبِ لَكَانَ خَيْرًا لَّھُمْ ۭمِنْھُمُ الْمُؤْمِنُوْنَ وَ اَكْثَرُھُمُ الْفٰسِقُوْنَ ١١٠
تیرا کجھ وگاڑ ناہ سکدے،چھوٹی موٹی تنگی دینے دی گل وکھری ، تے ڈانگ ڈانگی ہوون نال تہاڈے اوہناں کنڈ بھوا ( الٹے پیراں )کے نسنا،جِت (کامیابی) اوہناں دے لیکھیں (قسمت) ناہیں
لَنْ يَّضُرُّوْكُمْ اِلَّآ اَذًى ۭ وَاِنْ يُّقَاتِلُوْكُمْ يُوَلُّوْكُمُ الْاَدْبَارَ ۣ ثُمَّ لَا يُنْصَرُوْنَ ١١١
جِتھے کتھے وی اوہ ہے نیں ذلت ہے وے بھا(نصیب) اوہناں دے،کدھرے کدھرے ٹوہ اللہ دے بندیاں دی یا ہوراں دی لے کے ہے نیں بیٹھے ہوئے،لے مڑے اوہ غذب اللہ دا، محتاجی دی مار اوہناں نوں اس پاروں جے اوہ آیات الٰہی دے انکاری ہوئے،تے نبیاں دے نال متکے لاندےرہے اوہ ،دھکو دھکی واگ تڑائی تے حد ٹپنی دے وی پاروں ایہہ ورتِیوی (سلوک)نال اوہناں دے
ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ اَيْنَ مَا ثُـقِفُوْٓا اِلَّا بِحَبْلٍ مِّنَ اللّٰهِ وَحَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَبَاۗءُوْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللّٰهِ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ۭذٰلِكَ بِاَنَّھُمْ كَانُوْا يَكْفُرُوْنَ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ وَيَقْتُلُوْنَ الْاَنْۢبِيَاۗءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ۭ ذٰلِكَ بِمَا عَصَوْا وَّكَانُوْا يَعْتَدُوْنَ ١١٢ ۤ
اکوجئے ناہ سارے ای نیں، انج دی کجھ ہین کتابل اصل عقیدے تے جو قائم ،راتیں اُٹھ اُٹھ ہین آیاتِ الٰہی پڑھدے سجدے کردے
لَيْسُوْا سَوَاۗءً ۭ مِنْ اَھْلِ الْكِتٰبِ اُمَّةٌ قَاۗىِٕمَةٌ يَّتْلُوْنَ اٰيٰتِ اللّٰهِ اٰنَاۗءَ الَّيْلِ وَھُمْ يَسْجُدُوْنَ ١١٣
اللہ تے ایمان اوہناں دا نالے چھیکڑ دن تے،جگت ہچھاہیاں دے ول ٹورن،جگت برائیان ول اوہ موڑن۔ چنگیائیاں وَل تِتکھے اوہوا نیکوکاراں وچوں
يُؤْمِنُوْنَ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ وَيَاْمُرُوْنَ بِالْمَعْرُوْفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُسَارِعُوْنَ فِي الْخَيْرٰتِ ۭ وَاُولٰۗىِٕكَ مِنَ الصّٰلِحِيْنَ ١١٤
نیک جو کسے نے کیتی اوس دی طے قدری ناہ ہوسی، متقیا ںتوں اللہ واقف
وَمَا يَفْعَلُوْا مِنْ خَيْرٍ فَلَنْ يُّكْفَرُوْهُ ۭ وَاللّٰهُ عَلِيْمٌۢ بِالْمُتَّقِيْنَ ١١٥
جیہڑے وَل انکاری ہوئے اوہناں نوں اللہ دی پکڑوں ناہ اوہناں دا مال بَچاسی ۔ناہ ماسہ آل(اولاد) بَچاسی ، اوہ اَگ واسی دائم اوسے دے وچ رہسن
اِنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا لَنْ تُغْنِىَ عَنْھُمْ اَمْوَالُھُمْ وَلَآ اَوْلَادُھُمْ مِّنَ اللّٰهِ شَـيْــــًٔـا ۭ وَاُولٰۗىِٕكَ اَصْحٰبُ النَّارِ ۚ ھُمْ فِيْھَا خٰلِدُوْنَ ١١٦
اوہنان جو کجھ ایتھے لایا اوہ انجے وے جویں یخ کرنی جھُلے تے اوہنان دی پیلی (کھیتاں) وَل کرے چڑھائی ظلم جنہاں نے پنے اُتے آپوں کیتے تے اسن نوں رکھ دے اوہ پھَنڈ کے تے انج اللہ ظلم ناہ اوہناں اُتےکیتا،ظلم اوہناں نے اپنے اُتے آپوں کیتا
مَثَلُ مَا يُنْفِقُوْنَ فِيْ ھٰذِهِ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيْحٍ فِيْھَا صِرٌّ اَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوْٓا اَنْفُسَھُمْ فَاَھْلَكَتْهُ ۭ وَمَا ظَلَمَھُمُ اللّٰهُ وَلٰكِنْ اَنْفُسَھُمْ يَظْلِمُوْنَ ١١٧
اے ایماں لیائے لوکو اپنے دلاں (ساتھی) توں ہٹ کے ناہ ہوراں نال دِلاں (دل دیاں ) دیاں پھولو اوہ تہانوں ڈنگ ای مارن اوہ تہاڈی گھاٹ ای چاہون بغض اوہنا دا اوہناں دے ہوٹھاں(ہونٹ ) توں وِگدا تے اندراں وچ(آنت ) اس توں ودھ کے،اَساں تہانوں دس دتیاں نیں گلاں کُھل کے سبھے جے کر عقل تہاڈے اندر(اوس نوں ورتوں)
يٰٓاَيُّھَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا لَا تَتَّخِذُوْا بِطَانَةً مِّنْ دُوْنِكُمْ لَا يَاْلُوْنَكُمْ خَبَالًا ۭ وَدُّوْا مَا عَنِتُّمْ ۚ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاۗءُ مِنْ اَفْوَاهِھِمْ ښ وَمَا تُخْفِيْ صُدُوْرُھُمْ اَكْبَرُ ۭ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْاٰيٰتِ اِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُوْنَ ١١٨
سُن دے پئے او ، اوہ تسی اوہ ، اوہناں نال کرو سنجائی ناہ تہاڈے سجن جیہڑے،حالاں سب کتاباں تے ایمان تہاڈا تے جد اوہ تہانوں ملدے ۔ کہندے ہین ایمان لیائے پر جد آپے وچ ہوندے نیں،غصے پاروں ویر تہاڈےپاروں اُنگاں وڈ وڈ کھاون،کہہ دے مَر جائو اس غصے ، اللہ خوب دلاں دیاں جانے
ھٰٓاَنْتُمْ اُولَاۗءِ تُحِبُّوْنَھُمْ وَلَا يُحِبُّوْنَكُمْ وَتُؤْمِنُوْنَ بِالْكِتٰبِ كُلِّھٖ ۚوَاِذَا لَقُوْكُمْ قَالُوْٓا اٰمَنَّا ۑ وَاِذَا خَلَوْا عَضُّوْا عَلَيْكُمُ الْاَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ ۭ قُلْ مُوْتُوْا بِغَيْظِكُمْ ۭ اِنَّ اللّٰهَ عَلِيْمٌۢ بِذَاتِ الصُّدُوْرِ ١١٩
ویلا وَل(چنگا وقت) تساں تے آوے اوہ سڑ جاندے،بھا ر(مشکل ) تہاڈے تے جے آوے اوہ کھِڑ (خوش ہوندے ) جاندے، اس دے اُ جے کر صبر تساں نے کیتا خوف خدا دا دل وچ رکھیا، اوہناں دی ناہ چال تہاڈا کجھ وی کھونا اوناں دے کرتوت اللہ دے گھیرےاندر
اِنْ تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَـسُؤْھُمْ ۡ وَاِنْ تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَّفْرَحُوْا بِھَا ۭ وَاِنْ تَصْبِرُوْا وَتَتَّقُوْا لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُھُمْ شَـيْـــًٔـا ۭاِنَّ اللّٰهَ بِمَا يَعْمَلُوْنَ مُحِيْطٌ ١٢٠ ۧ
نکل کھَلا سی توں جدفجریں اپنے گھر چوں تاں جے تھاں تھاں مورچیاں دے کھلوئیں مومن لوکان تائیں(یاد ای ویلا) اللہ آپ سمیع ااے آپ علیم اے﷽
وَاِذْ غَدَوْتَ مِنْ اَھْلِكَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِيْنَ مَقَاعِدَ لِلْقِتَالِ ۭ وَاللّٰهُ سَمِيْعٌ عَلِيْمٌ ١٢١ ۙ
تے جد دودھڑیالی ٹولےدِل چھڈن دی سوچ رہے سن اوہناں نوں رب ڈاہی (حوصلہ )دِتی تے ایمان جنہاں دےاندر ۔ اللہ پُرنے گڈ اوہناں دے
اِذْ ھَمَّتْ طَّاۗىِٕفَتٰنِ مِنْكُمْ اَنْ تَفْشَلَا ۙوَاللّٰهُ وَلِيُّهُمَا ۭ وَعَلَي اللّٰهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُوْنَ ١٢٢
بدر دہاڑے جدجِت تہانوں دِتّی ہے سی پتلا حال تہاڈا اس کر کے اللہ توں دبکو تاں جے نیکی جانن والے تھیوو
وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّٰهُ بِبَدْرٍ وَّاَنْتُمْ اَذِلَّةٌ ۚ فَاتَّقُوا اللّٰهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُوْنَ ١٢٣
تے جد مومن لوکاں توں آخ (کہہ ) رہیا سی،کی ایہہ نئیں تہانوں کافی رَب امداد تہاڈی کردے تِن ہزار فرشتے گَھل کے
اِذْ تَقُوْلُ لِلْمُؤْمِنِيْنَ اَلَنْ يَّكْفِيَكُمْ اَنْ يُّمِدَّكُمْ رَبُّكُمْ بِثَلٰثَةِ اٰلٰفٍ مِّنَ الْمَلٰۗىِٕكَةِ مُنْزَلِيْنَ ١٢٤ ۭ
ہاں ہوسی جے صبر کرو تے خوف خدا دا رکھو ،بھانویں فیر اچانک ویری (دشمن) چڑھ تہاڈے اتے دوڑن،رب تہاڈا پنج ہزار فرشتے گھَلے چون،امداد تہاڈی واہتے
بَلٰٓى ۙاِنْ تَصْبِرُوْا وَتَتَّقُوْا وَيَاْتُوْكُمْ مِّنْ فَوْرِھِمْ ھٰذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُمْ بِخَمْسَةِ اٰلٰفٍ مِّنَ الْمَلٰۗىِٕكَةِ مُسَوِّمِيْنَ ١٢٥
بے شک اللہ وَلوؐں ایہہ تہاڈے واہتے ہے بشارت نالے ہے وے دل کھلوائی(اطمنان)،امدادتمامی(ساری) اللہ وَلوں ای ہوندی اے،اوہ عزیز حکیم اے
وَمَا جَعَلَهُ اللّٰهُ اِلَّا بُشْرٰى لَكُمْ وَلِتَطْمَىِٕنَّ قُلُوْبُكُمْ بِهٖ ۭوَمَا النَّصْرُ اِلَّا مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ الْعَزِيْزِ الْحَكِيْمِ ١٢٦ ۙ
ایہہ منشا وی اس دا(اللہ دا) ہے سی،کفرونان دی اِک بانھ تے بےکار ہو جائے یا اوہ بے مُراد تھیون تے نَس بھجن بے ابروئے
لِيَقْطَعَ طَرَفًا مِّنَ الَّذِيْنَ كَفَرُوْٓا اَوْ يَكْبِتَھُمْ فَيَنْقَلِبُوْا خَاۗىِٕــبِيْنَ ١٢٧
اس وچ تیرا دخل ناہ کوئی ایہہ اللہ دی اپنی مرضی،توبہ منے(قبول کرے) یا عذاب اہنان نوں دیوے۔ظلم ضرور کمایا اوہناں
لَيْسَ لَكَ مِنَ الْاَمْرِ شَيْءٌ اَوْ يَتُوْبَ عَلَيْھِمْ اَوْ يُعَذِّبَھُمْ فَاِنَّھُمْ ظٰلِمُوْنَ ١٢٨
جو کجھ وچ زمینے(زمین ) ہے وے یا اَسمانے اللہ دا ای مال اے، چھڈے جس کِسے نوں چاہے،پکڑے جس کِسے نوں چاہے،اللہ آپ غفور رحیم اے
وَلِلّٰهِ مَا فِي السَّمٰوٰتِ وَمَا فِي الْاَرْضِ ۭ يَغْفِرُ لِمَنْ يَّشَاۗءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَّشَاۗءُ ۭ وَاللّٰهُ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ ١٢٩ ۧ
اے ایمان لیائے لوکو سود ناہ کھائو ،دونے چونے دی لگ چاٹے(دگُنے ے تگنے دے لالچ وچ،) خوف خدا دا کھائو،تاں جے تُسی فلاحے جائو
يٰٓاَيُّھَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا لَا تَاْ كُلُوا الرِّبٰٓوا اَضْعَافًا مُّضٰعَفَةً ۠ وَاتَّقُوا اللّٰهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ ١٣٠ ۚ
اس اَگ توں وی ڈردے رہنا ،کفروناں دے واہےتے جیہڑی بالی (جلائی) ہوئی
وَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِىْٓ اُعِدَّتْ لِلْكٰفِرِيْنَ ١٣١ ۚ
تے اللہ دے آکھے لگو نالے اس دے پیغمبر دے تاں جے رحم تُساں تے ہووے
وَاَطِيْعُوا اللّٰهَ وَالرَّسُوْلَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُوْنَ ١٣٢ ۙ
اوہدھر پیر وغاتغ پٹو(نَس کے چلو) جدہر ٹُریاں رب تہانوں بخش دیسی تے اوہ جنت جس دی وسعت اسماناں تے دھرتی جیڈی (جِنی) ،اَساری ہوئی (بنائی)متقیاں دے واہتے
وَسَارِعُوْٓا اِلٰى مَغْفِرَةٍ مِّنْ رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُھَا السَّمٰوٰتُ وَالْاَرْضُ ۙ اُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِيْنَ ١٣٣ ۙ
اوہ وَل جیہڑے خرچ کریندے سوکھے ویلے ،اوکھے ویلے۔غصہ پیندے تے لوکان دی بھُل نوں بھُلدے،بے شک اللہ محسن لاکاں نوں ای چنگیاں جانے
الَّذِيْنَ يُنْفِقُوْنَ فِي السَّرَّاۗءِ وَالضَّرَّاۗءِ وَالْكٰظِمِيْنَ الْغَيْظَ وَالْعَافِيْنَ عَنِ النَّاسِ ۭ وَاللّٰهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِيْنَ ١٣٤ ۚ
اوبھی جیہڑے پیر پٹیوے اوہناں توں جد کوئی کوہجا(دوجے نال تعلق رکھدا)یا اپنے ای اُتے ظلم کماون اوہ اللہ نوں چیتے کر کے ،کیتے بارے بخشش منگن،اللہ باجوں کون گناہ دھو سکنے والا،اوہ دانستہ اپنے کیتےہوئے اُتے اَڑدے ناہیں
وَالَّذِيْنَ اِذَا فَعَلُوْا فَاحِشَةً اَوْ ظَلَمُوْٓا اَنْفُسَھُمْ ذَكَرُوا اللّٰهَ فَاسْتَغْفَرُوْا لِذُنُوْبِھِمْ ۠ وَ مَنْ يَّغْفِرُ الذُّنُوْبَ اِلَّا اللّٰهُ ڞ وَلَمْ يُصِرُّوْا عَلٰي مَا فَعَلُوْا وَھُمْ يَعْلَمُوْنَ ١٣٥
ایناں نوں ایں ملسی رب اپنے دے ولوں بدلے دے وچ بخشش تےاوہ باغ جنہاں دے لاگے وَگدے پانی،دائم اوہناں دے وچ رہسن،چنگا کرنے والے واہتے اجر چنگیراای ہوندا اے
اُولٰۗىِٕكَ جَزَاۗؤُھُمْ مَّغْفِرَةٌ مِّنْ رَّبِّھِمْ وَجَنّٰتٌ تَجْرِيْ مِنْ تَحْتِھَا الْاَنْھٰرُ خٰلِدِيْنَ فِيْھَا ۭ وَنِعْمَ اَجْرُ الْعٰمِلِيْنَ ١٣٦ ۭ
کِنِّیں راہیں لوک تُساں توں پہلاں چلےاَج دنیا تے پھر کے ویکھو،کی انجام اوہناں دا ہویا کوڑ(جھوٹ) جنہاں دا کَم سی
قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ سُنَنٌ ۙ فَسِيْرُوْا فِي الْاَرْضِ فَانْظُرُوْا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِيْنَ ١٣٧
ایہہ سمجھونی لوکاں واہتے، متقیاں دے واہتے اے ہدایت اَتے نصحیت ہے وے
ھٰذَا بَيَانٌ لِّلنَّاسِ وَھُدًى
سُستی کولون کَم کوو ناہ،غم کروناہ،جے ایمان سلامت رکسو ،جِتنہار تُساں ای ہونا
وَلَا تَهِنُوْا وَلَا تَحْزَنُوْا وَاَنْتُمُ الْاَعْلَوْنَ اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِيْنَ ١٣٩
ز خم تہانوں جے کر لگا،دوجی دِھر نوں وی لگا،لوکاں دے وچ گیڑ(گنتی) دِناں دے انجے گیڑے جائیے تاں جے ایہہ نتارا (فیصل)ہو وے،ہے ایمان کنہاں دے اندر،نالے کجھ نوں اللہ شہیدی رجہ دینا چاہندا ہے سی،نافرماناں نوں ناہ ا للہ نیڑے لائے تے
اِنْ يَّمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِّثْلُهٗ ۭ وَتِلْكَ الْاَيَّامُ نُدَاوِلُھَا بَيْنَ النَّاسِ ۚ وَلِيَعْلَمَ اللّٰهُ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَيَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَدَاۗءَ ۭ وَاللّٰهُ لَا يُحِبُّ الظّٰلِمِيْنَ ١٤٠ ۙ
انج مومن لوکاں تائیں میل کچیلوں اللہ پاک کریوے تے کفروناں نوں دَل کےرکھ دیوے
وَلِيُمَحِّصَ اللّٰهُ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَيَمْحَقَ الْكٰفِرِيْنَ ١٤١
کی خیال تہاڈا ہے وے ،جا جنت دے اندر وڑسو(داخل ہوسو) حالاں اللہ جاچ(جانچ) اجے ایہہ کیتی نائیں کیہڑے وَلّاں دِلوں بجانوں اُدّم کیتا یا صبر نوں چھڈیاں ناہیں
اَمْ حَسِبْتُمْ اَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللّٰهُ الَّذِيْنَ جٰهَدُوْا مِنْكُمْ وَيَعْلَمَ الصّٰبِرِيْنَ ١٤٢
موت نوں گلمے لانے دی وی گل تُساں سی کیتی، اے پر اس دے اَگے آن کھلونوں پہلاں،ہن تُساں اوہ ویکھ لئی اے اَکھیاں اَگے
وَلَقَدْ كُنْتُمْ تَـمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ اَنْ تَلْقَوْهُ ۠ فَقَدْ رَاَيْتُمُوْهُ وَاَنْتُمْ تَنْظُرُوْنَ ١٤٣ ۧ
اِک رسول ای اے محمدؐ،اوس توں پہلاں ہور رسول بتیرے(بہت )ونجے (گزرے)،تے جے کر اوبھی لد جاوے(وصال پا جاون ) یا مریوے لڑکے(شہیدہوجاون )،کی پھُچڑوئیں(الٹے پیراں) نَس (دوڑ)جاو دے،تے جیہڑا پھُچھڑوآن نسے، اللہ دا کجھ کھو ناہ لیسی،ہاں اللہ دے کولوں شاکر لوکاں نوں ای اَجر چنگیرا(چنگا) ملسی
وَمَا مُحَمَّدٌ اِلَّا رَسُوْلٌ ۚ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۭ اَفَا۟ىِٕنْ مَّاتَ اَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلٰٓى اَعْقَابِكُمْ ۭ وَمَنْ يَّنْقَلِبْ عَلٰي عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَّضُرَّ اللّٰهَ شَـيْـــًٔـا ۭ وَسَيَجْزِي اللّٰهُ الشّٰكِرِيْنَ ١٤4
کوئی وَل وی مر نئیں سکدا بن اللہ دے اُذنوں(منشا) ہر کسے دَا ویلا لکھیاہویا ہے وے،منگ جنہاں دی دنیا وچ ای،اجر اوہناں نوں دینا وچ ای ملسی، منگ جنہاں دیا یچھیکڑ ،اجر اوہناں نوں اوتھے ملسی شاکر لوکاں واہتےاے پر اللہ کول اے اجر چنگیرا
وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ اَنْ تَمُوْتَ اِلَّا بِاِذْنِ اللّٰهِ كِتٰبًا مُّؤَجَّلًا ۭ وَمَنْ يُّرِدْ ثَوَابَ الدُّنْيَا نُؤْتِھٖ مِنْھَا ۚ وَمَنْ يُّرِدْ ثَوَابَ الْاٰخِرَةِ نُؤْتِھٖ مِنْھَا ۚ وَ سَنَجْزِي الشّٰكِرِيْنَ ١٤٥
بھیڑبھڑے پئے کنّے نبیاں دے سنگ رب رب کردے لوکاں،تے اوہناں وچ ڈھل ناہ آئی،بیتی جو سر بیتی راہ اللہ دے ،ناہ کمزور پئے اوہ اٗکّا،ناہ دباوٹ اوہنان منّی،بے شک اللہ صابر لوکاں نوں ایں اپنا گن دا ہےوے
وَكَاَيِّنْ مِّنْ نَّبِيٍّ قٰتَلَ ۙ مَعَهٗ رِبِّيُّوْنَ كَثِيْرٌ ۚ فَمَا وَهَنُوْا لِمَآ اَصَابَھُمْ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ وَمَا ضَعُفُوْا وَمَا اسْتَكَانُوْا ۭ وَاللّٰهُ يُحِبُّ الصّٰبِرِيْنَ ١٤٦
اوہ ہمیشہ ایہوا کہندے اے رب ساڈے ،ساڈے کولوںہوئیاں بھلاں نوں توں بھلیں،نامناسب ساڈے کولوں جو کجھ ہویا اپنے اس مقصد دی راہے اس دے وَل ناہ جائیں، توں اساڈے پیر جمائیں تے کفرونا ں دے نال لڑائی وچ اَساں نوں پوئیں،
وَمَا كَانَ قَوْلَھُمْ اِلَّآ اَنْ قَالُوْا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوْبَنَا وَ اِسْرَافَنَا فِيْٓ اَمْرِنَا وَثَبِّتْ اَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَي الْقَوْمِ الْكٰفِرِيْنَ ١٤٧
پر اس دا اجر اللہ نے اوہناں نوں دنیا دے وچ ای دے دِتّا سی ،پر چھیکڑ دا اَجر چنگیرا،بے شک اللہ نیکوکاراں نوں ای چنگا جانے
فَاٰتٰىھُمُ اللّٰهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْاٰخِرَةِ ۭ وَاللّٰهُ يُحِبُّ الْمُحْسِـنِيْنَ ١٤٨ ۧ
اے ایمان لیائے لوکوجے کفروناں دے لگ ٹریو پچھے،پچھڑوئیں اوہ تہانوں لے جاون دے،تے ایہہ موڑا گھاٹا کھاندے ہوئے کھاسو
يٰٓاَيُّھَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْٓا اِنْ تُطِيْعُوا الَّذِيْنَ كَفَرُوْا يَرُدُّوْكُمْ عَلٰٓي اَعْقَابِكُمْ فَتَنْقَلِبُوْا خٰسِرِيْنَ ١٤9
ہے کم ٹور(حامی مددگار ) تہاڈا اللہ ،سچ تاں ایہہ وے اوہ سبھناں توں ودھ کے ناصر (مدد کرن والا)ہے وے
بَلِ اللّٰهُ مَوْلٰىكُمْ ۚ وَھُوَ خَيْرُ النّٰصِرِيْنَ ١٥٠
اَساں اچانک کفرونانں دے اندر اِک خوف پا دینا اے،اس پاروں جے اللہ دے نال شریک رلایا اوہناں،اوس نوں جس دےبارے ناہ دلیل اتاری اس نے،اَگ اوہناں دی ٹھاہر اے،ظلمی لوکوں نوں ملنا ای ڈیرا(تھاں) بھیڑا(بُرا)
سَـنُلْقِيْ فِيْ قُلُوْبِ الَّذِيْنَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِمَآ اَشْرَكُوْا بِاللّٰهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهٖ سُلْطٰنًا ۚ وَمَاْوٰىھُمُ النَّارُ ۭ وَبِئْسَ مَثْوَى الظّٰلِمِيْنَ ١٥١
اللہ اپنا وعدہ سچا کر تہانوں دسیا ہے سی، اِذن(حکم) اللہ دے نال جدوں تُسی اوہناں نوںکوہندے(قتل کردے) ہے سی،فیر تُسی خود پے گئے ڈھلے تےآپووچ کھڑبن لگے(اختلاف کرن لگے) اَمر اللہ دے بارے نالے واغ تڑائی کیتی(خلاف ورضی کیتی ) اس توں پچھوں جدوں تہانوںتَکوایا (وَکھایاا جو چاہندے ہے سو،اِک تہاڈے وچوں دنیا منگن والے، اِک چھیکڑ دے منگن والے فیر تہانوں ازمائیش وچ پانے واہتے ،مونھ تہاڈے اوہناں وَلوں اساں پھِرائے ،اَساں معاف تہانوں مُڑ کر دِتّا سی کیوں جے اللہ مومون لوکاں اَتے فضل اے کرنے والا
وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللّٰهُ وَعْدَهٗٓ اِذْ تَحُسُّوْنَھُمْ بِاِذْنِھٖ ۚ حَتّٰى اِذَا فَشِلْتُمْ وَ تَنَازَعْتُمْ فِي الْاَمْرِ وَعَصَيْتُمْ مِّنْۢ بَعْدِ مَآ اَرٰىكُمْ مَّا تُحِبُّوْنَ ۭ مِنْكُمْ مَّنْ يُّرِيْدُ الدُّنْيَا وَمِنْكُمْ مَّنْ يُّرِيْدُ الْاٰخِرَةَ ۚ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْھُمْ لِيَبْتَلِيَكُمْ ۚ وَلَقَدْ عَفَا عَنْكُمْ ۭ وَاللّٰهُ ذُوْ فَضْلٍ عَلَي الْمُؤْمِنِيْنَ ١٥٢
فیر تُسی جدمونھ چَک کے بھاجے (نَس گئے ) لگے تے اِک دوجے وَل ناہ تَکدے حالاں سد(آواز) رسول تہاڈا پچھوں ماری جاندا ہے سی، غم تے غم تہاڈے وَل اَساںپرتائے تاں جے سمجھوں ہتھوں نکل گئے تےکی اندوہی ہونایاں (رونا دھونا)اس اُتےتے جیہڑی ربوں ورتے،بےشک اللہ نوں ہے خبراں جو کجھ عمل تہاڈا
اِذْ تُصْعِدُوْنَ وَلَا تَلْوٗنَ عَلٰٓي اَحَدٍ وَّالرَّسُوْلُ يَدْعُوْكُمْ فِيْٓ اُخْرٰىكُمْ فَاَثَابَكُمْ غَمًّـۢابِغَمٍّ لِّكَيْلَا تَحْزَنُوْا عَلٰي مَا فَاتَكُمْ وَلَا مَآ اَصَابَكُمْ ۭ وَاللّٰهُ خَبِيْرٌۢ بِمَا تَعْمَلُوْنَ ١٥٣
فیر غما ں توں بعد سکون نیدر(نیند) ورگا دِتّا،ایہہ حالت سی اِک دِھر دی ،دوجی دِھرسی جند(جان) پیاری،اللہ بارےمورکھ پن دے سمیاں والے جھوٹم جھوٹے ظن دِلاں وچ پال رہےسی،اوہ کہندے سن اس وَرتی دے وچ اساڈے وَس وِچ کی سی ،سب کجھ اللہ دےای ہتھ وَس ہے وے،پر اے لوک لوکاندے(چھپا ندے ) ہے نیں،جو انہاں دے اندر ہے وے تےناہ تیرے اَگے کردے،اصل اوہناں دا ایہہ کہنا اے جے اساڈے وَس کجھ ہوندا اَسی ناہ ایتھے ہوندے مَردے،کہہ دے اپنے اندراں اندر وِی تُسی جے ہوندےتاں وی اوہناں نکل گھروں سی آنا موت جنہاں دی رَن (جنگ) وچ ہے سی لکھی ہوئی،اللہ حال دِلاں دے ہے وے جانن والا
ثُمَّ اَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِّنْۢ بَعْدِ الْغَمِّ اَمَنَةً نُّعَاسًا يَّغْشٰى طَاۗىِٕفَةً مِّنْكُمْ ۙ وَطَاۗىِٕفَةٌ قَدْ اَهَمَّتْھُمْ اَنْفُسُھُمْ يَظُنُّوْنَ بِاللّٰهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِيَّةِ ۭ يَقُوْلُوْنَ ھَلْ لَّنَا مِنَ الْاَمْرِ مِنْ شَيْءٍ ۭ قُلْ اِنَّ الْاَمْرَ كُلَّهٗ لِلّٰهِ ۭ يُخْفُوْنَ فِيْٓ اَنْفُسِھِمْ مَّا لَا يُبْدُوْنَ لَكَ ۭ يَقُوْلُوْنَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ الْاَمْرِ شَيْءٌ مَّا قُتِلْنَا ھٰهُنَا ۭ قُلْ لَّوْ كُنْتُمْ فِيْ بُيُوْتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِيْنَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ اِلٰى مَضَاجِعِھِمْ ۚ وَلِيَبْتَلِيَ اللّٰهُ مَا فِيْ صُدُوْرِكُمْ وَلِيُمَحِّصَ مَا فِيْ قُلُوْبِكُمْ ۭ وَاللّٰهُ عَلِيْمٌۢ بِذَاتِ الصُّدُوْرِ ١٥٤
جیہڑے لوکاں ب دو دھڑیاں دے ھڑنے ویلے پھیری کنڈ وچوں ،تلکایا (پھسلایا)شیطان انہاں نوں کجھ اوہناں دی کمیاں (کمی) پاروں(وجہ توں)،اللہ مُڑمعاف اوہناں نوں کر دِتّا، ہےغفور حلیم اللہ شک اس وچ ناہیں
اِنَّ الَّذِيْنَ تَوَلَّوْا مِنْكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعٰنِ ۙ اِنَّمَا اسْتَزَلَّھُمُ الشَّـيْطٰنُ بِبَعْضِ مَا كَسَبُوْا ۚ وَلَقَدْ عَفَا اللّٰهُ عَنْھُمْ ۭ اِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ حَلِيْمٌ ١٥٥
اے ایمان لیائے لوکو !ناہ ہو جانا اوہناں وانگوں کفر جنہاں توںسرزد ہویا تے اوہ اپنے بھائیاں بارے گلاںکردےجد اوہ بھائی پینڈے(سفر) یا جہادے پیندے جےایہہ کول اَساڈے ہوندے ناہ مردے ناہ مارے جاندے،تے ایہہ صورت پیدا کرکے ہے دلاں اوہناں دے اندراللہ حسرت پیدا کیتی،ویکھو اللہ آپ جوائے(زندگی دیندا) آپ ای مارے،بے شک اللہ عمل تہاڈے تکد ا رہندا
يٰٓاَيُّھَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا لَا تَكُوْنُوْا كَالَّذِيْنَ كَفَرُوْا وَقَالُوْا لِاِخْوَانِھِمْ اِذَا ضَرَبُوْا فِي الْاَرْضِ اَوْ كَانُوْا غُزًّى لَّوْ كَانُوْا عِنْدَنَا مَا مَاتُوْا وَمَا قُتِلُوْا ۚ لِيَجْعَلَ اللّٰهُ ذٰلِكَ حَسْرَةً فِيْ قُلُوْبِھِمْ ۭ وَاللّٰهُ يُـحْيٖ وَيُمِيْتُ ۭ وَاللّٰهُ بِمَا تَعْمَلُوْنَ بَصِيْرٌ ١٥٦
جے تُسی اللہ دی رستے مارے جائو یا مر جائو،اللہ وِلوں لبھدی بخشش نالے رحمت ہے اوہناں دے جوڑ جمعے(جمع پونجی) توں کدھرے چنگی
وَلَىِٕنْ قُتِلْتُمْ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ اَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللّٰهِ وَرَحْمَةٌ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُوْنَ ١٥٧
مُڑتُسی جے آپے موئے(مرے) یا کسے دے ہتھوں موئے،اللہ کول ای کٹھ(اکٹھاہونا ) تہاڈا
وَلَىِٕنْ مُّتُّمْ اَوْ قُتِلْتُمْ لَاِالَى اللّٰهِ تُحْشَرُوْنَ ١٥٨
ہے اللہ دی مہروں نرمی تیرے اندر اوہناں واہتے،جے کر سخت سبھا دا ہوندا ،تے دل ڈاہڈے والا لوکی تیرے توں نَس جاندے،توں معاف اوہناں نوں کردے اللہ کولوں منگ اُوہناں دے واہتے بخشش،تے جد آن بنیوے سِرتے (مشکل آوے)،لوکاں نال صلاح کریا کر جد کریں ارادہ پکا مُڑ واگاں(لگام) دے ہتھ اللہ دے،بے شک اللہ توکّلی لوکاں نال محبت کردا
فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّٰهِ لِنْتَ لَھُمْ ۚ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيْظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوْا مِنْ حَوْلِكَ ۠ فَاعْفُ عَنْھُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَھُمْ وَشَاوِرْھُمْ فِي الْاَمْرِ ۚ فَاِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَي اللّٰهِ ۭ اِنَّ اللّٰهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِيْنَ ١٥٩
جے اوہ بوہڑے کون تُساں تے غالب آوے، جے چھڈ جائے کیہڑا بوہڑے اس توں پچھے
اِنْ يَّنْصُرْكُمُ اللّٰهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ ۚ وَاِنْ يَّخْذُلْكُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِيْ يَنْصُرُكُمْ مِّنْۢ بَعْدِھٖ ۭوَعَلَي اللّٰهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُوْنَ ١٦٠
ہے ایہہ گل بنی توں ہولی(ہلکی)،کھوٹ پئے توں کَم لوے اوہ،تے جس نے وی کھوٹ کمایا روزِ قیامت کھوٹ سمیت اوہ حاضر ہو سی،اوتھے ہر سب نوں پورے پورے عملاں دے بدلے مِل جانے،پر کسے نا ل ودھیکی(ناانصافی) ہوسی ناہیں
وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ اَنْ يَّغُلَّ ۭ وَمَنْ يَّغْلُلْ يَاْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ ۚ ثُمَّ تُوَفّٰي كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَھُمْ لَا يُظْلَمُوْنَ ١٦١
کد رضا اللہ دی منن وال بندا ، غضب اللہ دا جھولی پانے وانگوں ہووے، جس دی ٹھا ہر(ٹھکانا ) اے دوزخ جیہڑی ڈاہڈی بھیڑی ٹھا ہر اے
اَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللّٰهِ كَمَنْۢ بَاۗءَ بِسَخَطٍ مِّنَ اللّٰهِ وَمَاْوٰىهُ جَهَنَّمُ ۭوَبِئْسَ الْمَصِيْرُ ١٦٢
اللہ کول مراتب وکھو وکھ لوکاں دے، بےشک اللہ عمل تہاڈے تکدا رہندا
ھُمْ دَرَجٰتٌ عِنْدَ اللّٰهِ ۭ وَاللّٰهُ بَصِيْرٌۢ بِمَا يَعْمَلُوْنَ ١٦٣
مومن لوکاں تے احسان ایہہ ہے اللہ دا اوہنے اوہناں وچوں اِک رسول اوہناں دے وچ گَھل دِتّا ،اوہ احکام الٰہی اوہناں دے کَن پاوے، اوہناں تائیں پاک بناوے،حکمت اَتے کتاب اوہناں دے پلَے پاوے حلاں پہلاں ظاہر م ظاہرا اُوہ گمراہی دے وچ ہے سَن
لَقَدْ مَنَّ اللّٰهُ عَلَي الْمُؤْمِنِيْنَ اِذْ بَعَثَ فِيْھِمْ رَسُوْلًا مِّنْ اَنْفُسِھِمْ يَتْلُوْا عَلَيْھِمْ اٰيٰتِھٖ وَيُزَكِّيْھِمْ وَيُعَلِّمُھُمُ الْكِتٰبَ وَالْحِكْمَةَ ۚ وَاِنْ كَانُوْا مِنْ قَبْلُ لَفِيْ ضَلٰلٍ مُّبِيْنٍ ١٦٤
جد تُساں تے آن بنی سی، چیک پئے سی ایہہ کی نال اساڈے ہویا،حالاں وخت (مصیت )اس نالوں دونا(دگنا)اوہناںنوں پابیٹھے ہے سی،دَس اوہناں نوں ایہہ تُساں تے تہاڈے پیروں آئی ،بے شک اللہ ہر شے کرنے تے قادر اے
اَوَلَمَّآ اَصَابَتْكُمْ مُّصِيْبَةٌ قَدْ اَصَبْتُمْ مِّثْلَيْھَا ۙ قُلْتُمْ اَنّٰى هٰذَا ۭ قُلْ ھُوَ مِنْ عِنْدِ اَنْفُسِكُمْ ۭ اِنَّ اللّٰهَ عَلٰي كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ ١٦٥
تے جو نال تہاڈے ہوئی اوس دہاڑے ،دو دَھڑے سی جد ٹکرائےاِذن اللہ دے نال ہوےئی سی تاں جے مومن لوکاں دی پہچان ہو جاوے
وَمَآ اَصَابَكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعٰنِ فَبِاِذْنِ اللّٰهِ وَلِيَعْلَمَ الْمُؤْمِنِيْنَ ١٦٦ ۙ
تے ایبھی معلوم ہو جاوے کیہڑے وَل منافق ہےنیں،ایہہ اوہناں نوں کہیا گیا سی یاں تےلڑن بھڑن نوں نکلو یا دفائی کَم سمبھالو، آکھن لگے جے معلوم اسانوں ہوندا ہے لڑائی سر پر ہونی، ساتھ ضرور تہاڈا دیندے، اس دن اوہ ایمانوں چوکھا(زیادہ) نیڑے(نزدیک) جا کفر دے لگے، مونہوں(منہ ) کڈدے ناہ سی جو دلان دے اندر، پر اللہ توں اوہل(چھپی ) اوہناں دے اوہلےناہ سی
وَلِيَعْلَمَ الَّذِيْنَ نَافَقُوْا ښ وَقِيْلَ لَھُمْ تَعَالَوْا قَاتِلُوْا فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ اَوِ ادْفَعُوْا ۭ قَالُوْا لَوْ نَعْلَمُ قِتَالًا لَّااتَّبَعْنٰكُمْ ۭ ھُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَىِٕذٍ اَقْرَبُ مِنْھُمْ لِلْاِيْمَانِ ۚ يَقُوْلُوْنَ بِاَفْوَاهِھِمْ مَّا لَيْسَ فِيْ قُلُوْبِھِمْ ۭ وَاللّٰهُ اَعْلَمُ بِمَا يَكْتُمُوْنَ ١٦٧ ۚ
ایناں لوکاں نے اپنے پیراں نوں سی مہندی لائی رکھی ،تے بھائیاں دے بارے کہندے جے ایہہ اَساڈی مَن لیندے کد ایہہ مارے جاندے،کہہ دےجے بھل کے موت نوں اپنیاں جاناں کولوں دسناں تُسی ہٹاکے جے سچے او
اَلَّذِيْنَ قَالُوْا لِاِخْوَانِھِمْ وَقَعَدُوْا لَوْ اَطَاعُوْنَا مَا قُتِلُوْا ۭ قُلْ فَادْرَءُوْا عَنْ اَنْفُسِكُمُ الْمَوْتَ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ ١٦8
ویکھو راہ ِخدا دی جاناں دینے والے، ناہ جانو جے موئے(مرے ہوئے)،رب اپنے دے کول اوہ زندہ،رزق اِہناں نوں مِل دا
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِيْنَ قُتِلُوْا فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ اَمْوَاتًا ۭ بَلْ اَحْيَاۗءٌ عِنْدَ رَبِّھِمْ يُرْزَقُوْنَ ١٦٩ ۙ
اپنے فضلوں جو اللہ نے انہاں نوں دِتّا ،خوش اَتے اوہنان بارے وی اوہ خوشن نیں جو انہاں توں پچھے رہ گئے تے ناہ سنگ رِلے(نال ملے) اوہناں دے، ناہ ایں خوف اوہناں نوں کوئی ناہ کوئی جھورا(رنج)
فَرِحِيْنَ بِمَآ اٰتٰىھُمُ اللّٰهُ مِنْ فَضْلِھٖ ۙ وَيَسْـتَبْشِرُوْنَ بِالَّذِيْنَ لَمْ يَلْحَقُوْا بِھِمْ مِّنْ خَلْفِھِمْ ۙ اَلَّا خَوْفٌ عَلَيْھِمْ وَلَا ھُمْ يَحْزَنُوْنَ ١٧٠ ۘ
اللہ دے انعاموں فضلوں موجاں وچ نیں،اللہ کدےگوائے ناہیں مومن لوکاں دے اجراں نوں
يَسْتَبْشِرُوْنَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّٰهِ وَفَضْلٍ ۙ وَّاَنَّ اللّٰهَ لَا يُضِيْعُ اَجْرَ الْمُؤْمِنِيْنَ ڧ 171
جیہڑے لوکی اللہ اتے رسول اس دی سد تےجی کر کے بولے حالاں زخم اک پہلاں وی اوہ کھا بیٹھے سن اوہناں وچوں جیہڑے وَل تے وَل ورتیوے (چنگے عمل )تے رکھییو نیں خوف خدا دا،اجر گھنیرا اوہناں واہتے
اَلَّذِيْنَ اسْتَجَابُوْا لِلّٰهِ وَالرَّسُوْلِ مِنْۢ بَعْدِ مَآ اَصَابَھُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِيْنَ اَحْسَنُوْا مِنْھُمْ وَاتَّقَوْا اَجْرٌ عَظِيْمٌ ١٧٢ ۚ
تے اوہ لوک جنہاں نوں لوکاں اے گل آکھی کٹک لوکائی(لوکاں دی فوج) پئی کٹھی ہوندی ہے تہاڈے واہتے،ڈر جائو اوہناں دے کولوں، پر ایمان اوہناںدا وَدھیا تے اوہ بولے اللہ سب کجھ ساڈے واہتے اوہ چنگے ای ڈھو ڈھوئے دا
اَلَّذِيْنَ قَالَ لَھُمُ النَّاسُ اِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوْا لَكُمْ فَاخْشَوْھُمْ فَزَادَھُمْ اِيْمَانًا ڰ وَّقَالُوْا حَسْبُنَا اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَكِيْلُ ١٧٣
اوہ اللہ دے انعامان تے فضلاں نال گھراں نوں آئے ناہ وَرتیوی ماڑ اہناں تے اللہ دی مرضی تے ٹُر (چل)کے ،بے شک اللہ پہتے سارے فضلاں والا
فَانْقَلَبُوْا بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّٰهِ وَفَضْلٍ لَّمْ يَمْسَسْھُمْ سُوْۗءٌ ۙ وَّاتَّبَعُوْا رِضْوَانَ اللّٰهِ ۭ وَاللّٰهُ ذُوْ فَضْلٍ عَظِيْمٍ ١٧٤
بے شک اوہ شیطان سی جیہڑا خوفے پاندا اللہ دے سنگیاں دے تائیں، اس دے سنگیاں توں ناہ دبکو(ڈرو)، دبکو تے میرے توں دبکو جے مومن او
اِنَّمَا ذٰلِكُمُ الشَّيْطٰنُ يُخَوِّفُ اَوْلِيَاۗءَهٗ ۠ فَلَا تَخَافُوْھُمْ وَخَافُوْنِ اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِيْنَ ١٧٥
کفر کرن وچ چھوہلے لوکا توں دل ہولا کیوں کرنا ایں ،ایہہ ر وال وگاڑ(نقصان) اللہ دا سکدے ناہیں،اللہ چاہے چھیکڑ وچ وں اہناں نوں کجھ ناہ لبھے،ہاں عذاب گھنیرا اوہناں واہتے ہے وے
وَلَا يَحْزُنْكَ الَّذِيْنَ يُسَارِعُوْنَ فِي الْكُفْرِ ۚ اِنَّھُمْ لَنْ يَّضُرُّوا اللّٰهَ شَـيْــــًٔـا ۭ يُرِيْدُ اللّٰهُ اَلَّا يَجْعَلَ لَھُمْ حَظًّا فِي الْاٰخِرَةِ ۚ وَلَھُمْ عَذَابٌ عَظِيْمٌ ١٧٦
جیہڑے لوک ایمان دےبدلے کفر وہاجن(خریدن) اوہ روال وگاڑ نقصان)اللہ داسکدے ناہیں،ہے اک عذاب اوہناں دے واہتے درداں بھریا
اِنَّ الَّذِيْنَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْاِيْمَانِ لَنْ يَّضُرُّوا اللّٰهَ شَـيْـــًٔـا ۚ وَلَھُمْ عَذَابٌ اَلِيْمٌ ١٧٧
ایہہ انکاری لوک ناہ سمجھن، اوہناں نوںجو ڈِھل دِتّی اے سمجھن اس وچ خیر اوہناں دے واہتے، ایہہ ڈِھل اس پاروں دِتّی پَنڈ(گھٹر) اوہنان دی بےعملی دی ہوے ہور بھریری(بھاری)،ہے عذاب خواری والا اوہناں واہتے
وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْٓا اَنَّمَا نُمْلِيْ لَھُمْ خَيْرٌ لِّاَنْفُسِھِمْ ۭ اِنَّمَا نُمْلِيْ لَھُمْ لِيَزْدَادُوْٓا اِثْمًا ۚ وَلَھُمْ عَذَابٌ مُّهِيْنٌ ١٧٨
اللہ انج کدے ناہ کرسی جے اوہ مومن لوکاں تائیں ایسے حالت وچ ایرکھے ، ستھرے اتے کستھرے(ناپاک) دے وچ اوہ نکھیڑا (فرق) کر کے رہسی،پر اللہ ناہ انج وی کردا غیب تہانوں اوہ دا دیوے ہاں اوہ چُندا رسولاں وچوں (انج دے کماں واہتے)جس کسے نوں چاہندا ،اس کر کے اللہ نوں منوں نالے اس دے پیغمبراں نوں ،تے جے کر ایمانن لیاسو نالے تقوے والے بنسو،اجر گھنیرا خاص تہاڈے واہتے ہوسی
مَا كَانَ اللّٰهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِيْنَ عَلٰي مَآ اَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتّٰى يَمِيْزَ الْخَبِيْثَ مِنَ الطَّيِّبِ ۭ وَمَا كَانَ اللّٰهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَي الْغَيْبِ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ يَجْتَبِىْ مِنْ رُّسُلِھٖ مَنْ يَّشَاۗءُ ۠ فَاٰمِنُوْا بِاللّٰهِ وَرُسُلِھٖ ۚ وَاِنْ تُؤْمِنُوْا وَتَتَّقُوْا فَلَكُمْ اَجْرٌ عَظِيْمٌ ١٧٩
جیہڑے لوکی بخل کریندے اس دے بارے اللہ اپنے فضلوں جو اوہناں نوں دِتّا، ایہہ خیال کرن ناہ اُکّا اوہ اوہناں دے حق وچ چنگا اوہ تاں حق اہناں دے مندا(بُرا)،سچ ایوا اے روزِقیامت بخل اوہناں دا طوق اوہناں دے گَل دا ہو سی، ایہہ میراث زمینی تے اسمانی ساری ہے اللہ دی ،شک ناہ کوئی،اللہ نوں خبرتہاڈے ہے عملاں دی
وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِيْنَ يَبْخَلُوْنَ بِمَآ اٰتٰىھُمُ اللّٰهُ مِنْ فَضْلِھٖ ھُوَ خَيْرًا لَّھُمْ ۭ بَلْ ھُوَ شَرٌّ لَّھُمْ ۭ سَيُطَوَّقُوْنَ مَا بَخِلُوْا بِهٖ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ ۭ وَلِلّٰهِ مِيْرَاثُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ۭ وَاللّٰهُ بِمَا تَعْمَلُوْنَ خَبِيْرٌ ١٨٠ ۧ
اوہنان دی وِی گَل اللہ دے چیتے وچ اے ،اللہ مانگت(منگن والا) جس اَسی آ ں رزقاں والے، لَخ گھَتی (لکھ لئی) اے گَل اوہناں دی،ایناں لوکاں ای بنیاں دے نال متکےلائے سی اَن حقے(ناحق)، کل اَسی ایہہ ایناں نوں کہساں اَج عذاب ایہہ اَگ دا چکھو
لَقَدْ سَمِعَ اللّٰهُ قَوْلَ الَّذِيْنَ قَالُوْٓا اِنَّ اللّٰهَ فَقِيْرٌ وَّنَحْنُ اَغْنِيَاۗءُ ۘ سَنَكْتُبُ مَا قَالُوْا وَقَتْلَھُمُ الْاَنْۢبِيَاۗءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ۙ وَّنَقُوْلُ ذُوْقُوْا عَذَابَ الْحَرِيْقِ ١٨١
ایہہ عذاب تہاڈے کیتے کرتوتاں دے پاروںہے وے،ایبھ سُن لئو اللہ اپنے بندیاں دے حق بے انصافی کردا ناہیں
ذٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ اَيْدِيْكُمْ وَاَنَّ اللّٰهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيْدِ ١٨٢ ۚ
جیہڑے کہندے اللہ سانوں ایہہ ہدایت کیتی ہوئی سی ا َسی کسی پیغمبر دی گَل ناہ منساں جد تائیں اوہ کول اَساڈے اوہ قربانی لے کے آوے اَگ جس تائیں کھاوے،کہہ دےتہاڈےکول پہلاں وی پیغمبر کِنّے آئے لے کے پکیاں گلاں اوہ بھی جو آکھی ہے جے،کیوں ناہ اوہناں دی منیو(منّی) جے ایڈے جے سچ پال تُسی او
اَلَّذِيْنَ قَالُوْٓا اِنَّ اللّٰهَ عَهِدَ اِلَيْنَآ اَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُوْلٍ حَتّٰى يَاْتِيَنَا بِقُرْبَانٍ تَاْكُلُهُ النَّارُ ۭ قُلْ قَدْ جَاۗءَكُمْ رُسُلٌ مِّنْ قَبْلِيْ بِالْبَيِّنٰتِ وَبِالَّذِيْ قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوْھُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ ١٨٣
تے جے تینؤں جھٹھیارن(جھٹھلا؎ن) ایہہ ،ایناں تیرے توں پہلاں دے پیغمبراں نوں وی جھٹھیایا، جیہڑے صاف دلیلاں ہور زبوراں تے تورات لیائے ہے سن
فَاِنْ كَذَّبُوْكَ فَقَدْ كُذِّبَ رُسُلٌ مِّنْ قَبْلِكَ جَاۗءُوْ بِالْبَيِّنٰتِ وَالزُّبُرِ وَالْكِتٰبِ الْمُنِيْرِ ١٨٤
ہر کِسے نے مرن مزا تے سر پر چھنا،روزِقیامت اجر تہاڈی جھولی پورے پورے پیسن، پُگیا اوہ(کامیاب) جیہڑا اَگوں (اَگ) بچیا (بچ گیا) تے جنت وچ داخل ہویا ، اس دنیا دی گزر بسر تے اِک بھُلیکا(فریب)
كُلُّ نَفْسٍ ذَاۗىِٕقَةُ الْمَوْتِ ۭ وَاِنَّمَا تُوَفَّوْنَ اُجُوْرَكُمْ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ ۭ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَاُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ ۭ وَمَا الْحَيٰوةُ الدُّنْيَآ اِلَّا مَتَاعُ الْغُرُوْرِ ١٨٥
اِسی تہانوں ازمانا ایں ما لاں راہیں ، جاناں راہیں،توں کنیاں ای گلاں سُنسیں چوبھاں بھریاں اوہناں کولوں ،سی تہاڈے نالوں پہلاںکول کتاب جنہاں دے تےاوہناں دے کولوں جیہڑے مشرک ہوئے،پر جے صبر تُساں نے کیتا نالے تقوے نوں اپنایا، کَم کیتو جے جگرے والا
لَتُبْلَوُنَّ فِيْٓ اَمْوَالِكُمْ وَاَنْفُسِكُمْ ۣ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِيْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَمِنَ الَّذِيْنَ اَشْرَكُوْٓا اَذًى كَثِيْرًا ۭ وَاِنْ تَصْبِرُوْا وَتَتَّقُوْا فَاِنَّ ذٰلِكَ مِنْ عَزْمِ الْاُمُوْرِ ١٨٦
تے جد اللہ پک پکایا (پکا وعدہ) اہلِ کتاباں کولوں جے احکامِ الٰہی لوکان وچ پھیلاسو ،تے ناہ مول لگاوٹ کرسو، اوہناں کنڈی پچھوں سٹّے چھِلّوں چار کماون کارن، کڈا ماڑا (سستا) سودا کیتا سی اوہناں نیں
وَاِذْ اَخَذَ اللّٰهُ مِيْثَاقَ الَّذِيْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ لَتُبَيِّنُنَّهٗ لِلنَّاسِ وَلَاتَكْتُمُوْنَهٗ ۡ فَنَبَذُوْهُ وَرَاۗءَ ظُهُوْرِھِمْ وَاشْتَرَوْا بِهٖ ثَمَـــنًا قَلِيْلًا ۭ فَبِئْسَ مَا يَشْتَرُوْنَ ١٨٧
توں خیا ل کریں ناہ اُکّا، جیہڑے لوکی اپنےکیتے تے اَتراندے تے ایہہ چاہندے جے اَن کیتے دا سہراوی سِر اوہناں دےپھَبے،فیر اسی دہرا کے آہندے ایہہ خیال کریں ناہ اُکّا اوہ عذابوں بچ جاون دے،ہے عذاب اِک دردیلا اوہناں دے واہتے
لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِيْنَ يَفْرَحُوْنَ بِمَآ اَتَوْا وَّيُحِبُّوْنَ اَنْ يُّحْمَدُوْا بِمَا لَمْ يَفْعَلُوْا فَلَا تَحْسَبَنَّھُمْ بِمَفَازَةٍ مِّنَ الْعَذَابِ ۚ وَلَھُمْ عَذَابٌ اَلِيْمٌ ١٨٨
ایہہ اسمانی تے زمینی شاہی ساری ہے اللہ دی،تے اللہ ہر شے تے قادر
وَلِلّٰهِ مُلْكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ۭ وَاللّٰهُ عَلٰي كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ ١٨٩ ۧ
بے شک ہے اسماناں دی تے دھرتی دی پیدائیش اندر نالے رات دناں دی فرقا فرقی اندر عقل منداں دے واہتےنکتے
اِنَّ فِيْ خَلْقِ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَاخْتِلَافِ الَّيْلِ وَالنَّھَارِ لَاٰيٰتٍ لِّاُولِي الْاَلْبَابِ ڌ 190
اوہ وَل جیہڑے رب رب کردے ،اُٹھدے ،بیندے ، لمیاں پیندے تے اسماناں تے دھرتی دی پیدائیش بارے سوچن(تے ایہہ آکھن) رب اَساڈے توں ایہہ جو کجھ پیدا کیتا ،ایویں تے ناہ پیدا کیتا، تسبیاں دے لائق توں ایں،اَگ دی ماروں رکھیں دور اَسانوں
الَّذِيْنَ يَذْكُرُوْنَ اللّٰهَ قِيٰمًا وَّقُعُوْدًا وَّعَلٰي جُنُوْبِھِمْ وَيَتَفَكَّرُوْنَ فِيْ خَلْقِ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ۚ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هٰذَا بَاطِلًا ۚ سُبْحٰنَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ ١٩١
اے رب ساڈے بے شک جس نوں توں دھکے دیوےاَگ دے اندر ماڑی(ذلت رسوائی) ورت گئی اس اُتے،ظلمیتے نافرناں دا امدادی ناہ کوئی ہونا
رَبَّنَآ اِنَّكَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ اَخْزَيْتَهٗ ۭ وَمَا لِلظّٰلِمِيْنَ مِنْ اَنْصَارٍ ١٩٢
اے رب ساڈے اک سدل(پکارن والے) دی سد (پکار) پئی اے کنَ اساڈے اوہ لوکاں نون کہندا اے ایمان لیائو،ویکھو رب اپنے نوں منّو ، تے ایمانن اس لے آئے اے رب ساڈے،بخش اساڈے توں پاپاں(گناہواں) نوں ،سادے کولوں ہوئیاں جو مندیائیاں (برائیاں) دھو دے،نیکاں دے سنگ پورے ڈنگ کریں توں ساڈے
رَبَّنَآ اِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُّنَادِيْ لِلْاِيْمَانِ اَنْ اٰمِنُوْا بِرَبِّكُمْ فَاٰمَنَّاڰ رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوْبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّاٰتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْاَبْرَارِ ١٩٣ ۚ
اے رب ساڈے دیہہ اسانوں جس دا وعدہ پیغمبراں دی راہیں توں کیتا ہویا ،تے بھَنڈیں ناہ(رُسوا ناہ کرنا) روزِ قیامت، بے شک توں ناہ قولوں ہٹ دا
رَبَّنَا وَاٰتِنَا مَا وَعَدْتَّنَا عَلٰي رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيٰمَةِ ۭ اِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيْعَادَ 194
تے مُڑ عرض اوہناں دی اوہناں دے رب منی (تے کہیا جے) تے میں کسے دی بیجی نوں ناہ اَپھل کرساں(عمل ضائع ناہ کرساں) مَرد ہووے یا عورت ہووے،اِکّو کجھ ای ہے اوہ سارے، بے شک وطن جنہاں نے چھَڈے،گئے گھراں دے وچوں کڈے، میری خاطرتنگی جھلّی،لڑے مرے وِی ، میں اہناں دیاں سبھے تِلکاں(قصور) دھو دیواں دا تے اہناں نوں داخل کرساں اہنیں(اوس) باگیں(باغ) کول جنہاں دے وگدے پانی،اللہ وَلوں ایہہ انعام اوہناں نوں ملسی،بے شک اللہ کولوں اجر چنگیرا مِلدا
فَاسْتَجَابَ لَھُمْ رَبُّھُمْ اَنِّىْ لَآ اُضِيْعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنْكُمْ مِّنْ ذَكَرٍ اَوْ اُنْثٰى ۚ بَعْضُكُمْ مِّنْۢ بَعْضٍ ۚ فَالَّذِيْنَ ھَاجَرُوْا وَاُخْرِجُوْا مِنْ دِيَارِھِمْ وَاُوْذُوْا فِيْ سَبِيْلِيْ وَقٰتَلُوْا وَقُتِلُوْا لَاُكَفِّرَنَّ عَنْھُمْ سَيِّاٰتِھِمْ وَلَاُدْخِلَنَّھُمْ جَنّٰتٍ تَجْرِيْ مِنْ تَحْتِھَا الْاَنْھٰرُ ۚ ثَوَابًا مِّنْ عِنْدِ اللّٰهِ ۭ وَاللّٰهُ عِنْدَهٗ حُسْنُ الثَّوَابِ ١٩٥
نَگراں(مُلکاں) دے وچ کفروناں دی پھیرا ٹوری (ٹرنا پھرنا)توں ناہ مول بھُلیکا کھائیں
لَا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا فِي الْبِلَادِ ١٩٦ ۭ
چار دہاڑے دی ایہہ پھوں پھاں فیر جہنم ٹھاہر اہناں دی تے اوہ رَج کے بھیڑی تھاں ایں
مَتَاعٌ قَلِيْلٌ ۣ ثُمَّ مَاْوٰىھُمْ جَهَنَّمُ ۭ وَبِئْسَ الْمِھَادُ ١٩٧
جیہڑے وی لوکی رہے دبک (ڈر) کے رب اپنے توں،باغ اہناں دے واہتے ،کول جنہاں دے وگدے پانی،اوتھے اوہہمیشہ رہسن ، مہمانی اللہ دے وَلّوں ایہہ اوہناں دی، بے شک جو اللہ کول اے نیکاں واہتے خیر ای خیر اے
لٰكِنِ الَّذِيْنَ اتَّقَوْا رَبَّھُمْ لَھُمْ جَنّٰتٌ تَجْرِيْ مِنْ تَحْتِھَا الْاَنْھٰرُ خٰلِدِيْنَ فِيْھَا نُزُلًا مِّنْ عِنْدِ اللّٰهِ ۭ وَمَا عِنْدَ اللّٰهِ خَيْرٌ لِّلْاَبْرَارِ ١٩٨
اہلِ کتاباں وچوں اوبھی ہے نیں اللہ تے ایمان جنہاں دا ،نالے اس تےنازل جو تیرے وَل ہویا تے اوہناں دے وَل وی ہویا،اللہ اَگےعجزی(عاجز) ہوندے،ناہ ویچن آیاتِ الٰہی ماسہ ماسہ لبھناں بدلے(حقیرقیمت تے)،رب دے کول ضرور اوہناں دے واہتے اجر ہے،بے شک اللہ چھیتی(جلدی) کھاتے میلے(حساب کرے)
وَاِنَّ مِنْ اَھْلِ الْكِتٰبِ لَمَنْ يُّؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَمَآ اُنْزِلَ اِلَيْكُمْ وَمَآ اُنْزِلَ اِلَيْھِمْ خٰشِعِيْنَ لِلّٰهِ ۙ لَا يَشْتَرُوْنَ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ ثَـمَنًا قَلِيْلًا ۭ اُولٰۗىِٕكَ لَھُمْ اَجْرُھُمْ عِنْدَ رَبِّھِمْ ۭ اِنَّ اللّٰهَ سَرِيْعُ الْحِسَابِ ١٩٩
اے ایمان لیائی لوکو صبر کرو ، صبر کرن دی آکھو، اِک دوجے نال جُڑیوو رَہوو دبک کے اللہ کولوں تان جے تُسی فلاحے جائو
يٰٓاَيُّھَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوا اصْبِرُوْا وَصَابِرُوْا وَرَابِطُوْا ۣ وَاتَّقُوا اللّٰهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ ٢٠٠ ۧ